Υπουργείο Πολιτισμού: Για να μη «μαγαριστεί» η Ακρόπολη είπαν «όχι» μέχρι και στον Λάνθιμο – Για το μαγάρισμα της Ορθοδοξίας λένε «ναι» σε όλους

Το υπουργείο Πολιτισμού ανακάλυψε... όρια στην τέχνη του Λάνθιμου, αλλά για τις βλασφημίες της Εθνικής Πινακοθήκης τα όρια αγνοούνται ακόμη
 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Δεν ξέρω αν το πληροφορηθήκατε, αλλά η τέχνη στην Ελλάδα έχει τελικά όρια. Η μόνη περίπτωση που οι τέχνες έχουν το απεριόριστο και το ακαταλόγιστο βεβαίως – βεβαίως, είναι όταν βλασφημούν την Ορθοδοξία. Τότε, ναι, μπορεί ο καθένας να εξωτερικεύσει ελεύθερα όλον τον χριστιανοφοβικό του οίστρο. 

Αλλά για οποιοδήποτε άλλο σύμβολο προσβάλλεται, σε πολλές περιπτώσεις KAI όρια βρίσκονται, KAI απαγορεύσεις επιβάλλονται. Τόσο αποφασιστικά όρια μπορεί να βάλει το υπουργείο Πολιτισμού και οι αρμόδιοι φορείς, που μπορούν να ρίξουν «άκυρο» ακόμα και σε σκηνοθετικούς «αστέρες» του Hollywood, όπως είναι ο Γιώργος Λάνθιμος, ο οποίος θεωρείται ο διασημότερος (και πιο επιτυχημένος) Έλληνας σκηνοθέτης.

Το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) με το διακριτικό σιγοντάρισμα του ΥΠΠΟ, χάλασε το καλλιτεχνικό όραμα που είχε ο Λάνθιμος για τη τελευταία σκηνή της νέας του ταινίας: «Bugonia».

Η διαφορά του Λάνθιμου που συνάντησε… όρια στην τέχνη του, με την Εθνική Πινακοθήκη που δεν παραδέχεται κανένα όριο στα εκτρώματα που φιλοξενούσε, ήταν ότι ο Λάνθιμος ήθελε να «μαγαρίσει» την Ακρόπολη, ενώ η Πινακοθήκη μαγάρισε τα ιερά της Ορθόδοξης πίστεως.

Φαίνεται ότι στην αντίληψη του υπουργείου Πολιτισμού, η Ακρόπολη αξίζει πολύ περισσότερο σεβασμό από την Παναγία, τους Αγίους και την Αγία Τριάδα. Σε τέτοιο σημείο που για χάρη της Ακρόπολης μπόρεσε να ορθώσει ανάστημα ακόμα και στον πολυβραβευμένο Λάνθιμο, αλλά για χάρη της Παναγίας δεν μπορούσε να πει ένα απλό «όχι» ούτε σε έναν «πουθενά» που παραχάραζε ορθόδοξες εικόνες. Ούτε η αφοσίωση που δείχνει ο Λάνθιμος στη woke παράνοια δεν στάθηκε αρκετή να του παραχωρηθεί η Ακρόπολη για να κάνει το κομμάτι του.

Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων βλέπετε. Και τα όρια στη σημερινή τέχνη είναι άμεσα εξαρτώμενα από αυτές. Το ΚΑΣ και η Μενδώνη απέρριψαν το αίτημα του Λάνθιμου να γυρίσει σκηνές στην Ακρόπολη, επειδή αφορούσε πλάνα με πτώματα που θα ήταν διασκορπισμένα στον ιερό βράχο, σύμφωνα με το δυστοπικό σενάριο της ταινίας «Bugonia». Θεωρήθηκε δηλαδή ότι η Ακρόπολη ως σύμβολο δημοκρατίας, τέχνης, πολιτισμού και φιλοσοφίας, θα αμαυρωνόταν παγκοσμίως με τέτοιες εικόνες.

Μετά τον ντόρο που δημιουργήθηκε από το θέμα, το υπουργείο Πολιτισμού πέταξε το μπαλάκι στην επιτροπή του ΚΑΣ, ωστόσο ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι η «πόρτα» στον Λάνθιμο ήταν εν γνώσει της Λίνας Μενδώνη. Στην απάντηση που έδωσε το ΥΠΠΟ αναφέρθηκε ότι υπήρχε πρόθεση να υποστηρίξει την ταινία και γι’ αυτό είχε εγκριθεί ήδη ατέλεια και είχαν δεσμευθεί ώρες γυρισμάτων στην Ακρόπολη, όμως το ΚΑΣ έκρινε ότι οι σκηνές που ήθελε να γυρίσει ο Λάνθιμος ήταν ακατάλληλες για τους συμβολισμούς που χαρακτηρίζουν τον Παρθενώνα.

Καταλάβατε λοιπόν; Κατά την άποψη των αρμοδίων, η τέχνη του Λάνθιμου θα κηλίδωνε τους συμβολισμούς της Ακρόπολης, αλλά ένας Χριστός στην Πινακοθήκη που παρουσιάζεται ως νεκροκεφαλή ή ένας Άγιος που παρουσιάζεται με κέρατα, δεν προσβάλλει τίποτα και κανέναν. Και αυτό ενώ ο Παρθενώνας είναι ένα άψυχο οικοδόμημα μιας νεκρής πίστης, ενώ ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι είναι υπαρκτά σεβάσματα μιας ενεργής πίστης, που μάλιστα είναι και ιστορικά πρόσωπα. Κι όμως έκαναν λογοκρισία στον Λάνθιμο, αλλά δεν έκαναν στον Κατσαδιώτη. Πόση μεροληψία και πόση υποκρισία μπορεί να χωρέσει σε μια είδηση; Γιατί η υπουργός Πολιτισμού δεν λέει να καταλάβει ότι και οι χριστιανοί ενοχλούνται από την πτωματική «τέχνη» διαφόρων «Λάνθιμων» που όχι απλά προσβάλλουν σύμβολα, αλλά ασελγούν στην ίδια τη βιωματική σχέση που έχουν οι πιστοί με τον Θεό τους; Τόσο δύσκολο είναι; 

Σωστή η απόφαση, αλλά δεν λέει τίποτα

Ας πάμε και στο προκείμενο. Έκανε καλά η Λίνα Μενδώνη και το ΚΑΣ που είπαν όχι στον Λάνθιμο; Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βεβαίως. Η Ακρόπολη είναι ιερό σύμβολο του γένους και κανείς δεν πρέπει να το κάνει προσωπικό του «στούντιο» για ταινίες που δεν έχουν καμία σχέση με τα ελληνικά ιδεώδη. Αν κάτι λείπει από τον σημερινό πολιτισμό μας, αυτό σίγουρα δεν είναι να αντιγράψουμε τις αμερικανιές του Χόλιγουντ που παρουσιάζουν εκατό χιλιάδες τρόπους μαγαρίσματος του Αγάλματος της Ελευθερίας.

Αν θα έπρεπε να σκηνοθετηθεί ταινία με πτώματα στην Ακρόπολη, αυτά θα μπορούσε να είναι μόνο τα πτώματα των Ελλήνων που έπεσαν ηρωικά στη συγκλονιστική πολιορκία της Ακρόπολης από τις στρατιές του Κιουταχή. Ο ιερός βράχος έχει ποτιστεί με αίμα ηρώων και θυσίες αμέτρητες για να στέκεται εκεί αγέρωχος. Δεν μπορεί να γίνεται εμπόρευμα προς κάθε χρήση. Και φυσικά αυτό πρέπει να το αντιληφθεί πρώτα απ’ όλα η ίδια η Λίνα Μενδώνη.

Μπορεί στη συγκεκριμένη περίσταση να έκανε το σωστό, αλλά με τη συνολική πορεία της έχει δείξει ότι κάθε άλλο παρά σέβεται τους συμβολισμούς της Ακρόπολης. Τώρα είπε όχι στον Λάνθιμο ζυγίζοντας το επικοινωνιακό κόστος, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τα τσιμεντώματα και τις πασαρέλες του οίκου Dior στον ιερό βράχο. Ούτε τη γενικότερη εμπορευματοποίηση των αρχαιολογικών χώρων, που έφτασε μέχρι και στο ξεπούλημα της έκδοσης εισιτηρίων στην Κνωσσό.

Σε τελική ανάγνωση η Ακρόπολη δεν έχει καμία ανάγκη διαφήμισης. Αν δινόταν πράσινο φως σε αυτό το σκηνοθετικό καπρίτσιο, η Ακρόπολη θα διαφήμιζε τον Λάνθιμο, όχι ο Λάνθιμος την Ακρόπολη. Επιτυχημένος ο Λάνθιμος, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας με αυτά που ακούμε. Ας ξεκαβαλήσει το καλάμι. Όπως οπουδήποτε αλλού, έτσι πρέπει να υπάρχουν όρια και στην τέχνη. Και σύμβολα που μένουν ανέγγιχτα από την ύβρη. Αλλά είπαμε, στην Ελλάδα μόνο για τον Χριστό μπορούν να καταπατηθούν και τα ιερότερα όρια, αλλά και να αποθεωθούν οι χειρότεροι κακοτέχνες…

πηγή

Share