Μετά από ένα μήνα κυβερνητικών γαβγισμάτων, παραπλάνησης και τρομοκρατίας, στις 28 Φλεβάρη ήρθε η σειρά του λαού να κάνει «προγραμματικές δηλώσεις». Ήρθε η σειρά των 57 νεκρών να καταφέρουν το ακατόρθωτο: να βάλουν ξανά στις ράγες της ιστορίας έναν λαό εκτροχιασμένο και τσακισμένο. Οι 57 μάρτυρες κατάφεραν να ξορκίσουν τη μεγαλύτερη κατάρα της ελληνικής φυλής, την ανθρωποκτόνο διχόνοια. Κάτι που δεν κατάφερε κανένας από τους ηγέτες που παρέλασαν από το σβέρκο μας εδώ και 5 δεκαετίες.
Το αποτέλεσμα ήταν να συμβεί ο μεγαλύτερος ειρηνικός ξεσηκωμός στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Η εικόνα προκαλούσε πρωτόγνωρο δέος. Πάνω από 1 εκατομμύριο κόσμου στην Αθήνα και – συνολικά – εκατομμύρια πολιτών σε όλη την Ελλάδα, εξανέμισαν τις ηλιθιότητες που έλεγαν ότι στο συλλαλητήριο θα πάνε υποστηρικτές της… Κωνσταντοπούλου και της… φοροδιαφυγής. Τα ανθρωπάρια που μονοπωλούσαν δηλώσεις του αίσχους, κρύφτηκαν στα ανήλιαγα λαγούμια τους.
Δεν θα σταθώ στα σκηνοθετημένα επεισόδια των χαρτζηλικωμένων μπαχαλάκηδων που είδε όλη η Ελλάδα σε ζωντανή μετάδοση. Ούτε με τις κλασσικές αλητείες των ΜΑΤ μέσα στα ειρηνικά πλήθη. Ούτε με τη νεοχουντική μανία του Χρυσοχοΐδη. Όλα αυτά είναι οι τελευταίες βρωμερές ανάσες του επιθανάτιου ρόγχου ενός συστήματος που τελειώνει. Που έφτασε στο ύστατο σημείο αποσύνθεσης, στην καθεστωτική σαπίλα του.
Πλέον οι καταγγελίες για τη λειτουργία του παρακράτους στις διαδηλώσεις είναι σαν να αποδεικνύουμε ότι πράγματι ο ήλιος δύει από τη δύση. Η αλητεία τους, έχει γίνει αυτονόητη και αυταπόδεικτη. Οι πάντες γνωρίζουν πια τις τακτικές των μισθωμένων τραμπούκων. Το παρακράτος της κουκούλας είναι προέκταση του παρακράτους της γραβάτας. Εδώ δεν είχαν τσίπα να μπαζώσουν 57 νεκρούς, θα είχαν πρόβλημα να μπαζώσουν μια ιστορική συγκέντρωση;
Δεν τους ενδιαφέρει πια το φαίνεσθαι. Τους ενδιαφέρει μόνο η πολιτική τους επιβίωση, με κάθε κόστος. Ξέρουν ότι βουλιάζουν και κρατιούνται από κάθε λαβή που έχει απομείνει στο καθεστωτικό τους φρεάτιο. Τίποτε δεν το καθαρίζει, και ας είναι μια κυβέρνηση που ειδικεύεται πλέον στα χημικά. Πότε τα ρίχνει σε κόσμο, πότε τα συγκαλύπτει, πότε τα μετατρέπει σε κάτι διαφορετικό σε πορίσματα. Έχουν απόλυτη… χημεία με την εξουσία τους.
Ξέρεις ότι το πολιτικό τους σύστημα έχει χρεωκοπήσει πλήρως, όταν στην κηδεία του «πατριάρχη» της μεταπολιτευτικής κομματοκρατίας, Κώστα Σημίτη, δεν ήταν ούτε 50 άτομα απλού κόσμου, ενώ στην πιο ακομμάτιστη αντι – κυβερνητική διαδήλωση συγκεντρώθηκε το μεγαλύτερο πλήθος όλων των εποχών. Κι ο πολιτικός επίγονος του Σημίτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατόρθωσε να κάνει ολόκληρη την Ελλάδα ένα ζωντανό συλλαλητήριο εναντίον του. Αν το σκεφτείτε και ιστορικά, μόνο οι τυραννίες και οι τύραννοι κατάφερναν να ενώσουν τους Έλληνες. Αυτό ακριβώς συνέβη και τώρα.
Όμως αυτό που χρειαζόταν τόσα χρόνια ο λαός, ήρθε, δυστυχώς με ένα εθνικό δράμα. Μπροστάρηδες με καθαρό κούτελο έψαχναν οι Έλληνες. Είναι οι οικογένειες των νεκρών. Θα προτιμούσαν χίλιες φορές – κι εκείνοι, κι εμείς – να μην τους είχε φέρει η ζωή σε αυτό το ρόλο. Αλλά το κρατικό έγκλημα έγινε, και τους ανάγκασε να έρθουν στην πρώτη γραμμή. Η κρατική μαφία τους υποτίμησε, τους λοιδόρησε, τους κατασυκοφάντησε. Και τώρα με μόνο όπλο τη συνείδησή τους, κατάφεραν να λυγίσουν μια αυτοκρατορία κομματόσκυλων και χρυσοπληρωμένης προπαγάνδας.
Σήμερα ο ελληνικός λαός απόδειξε ότι είναι πολύ καλύτερος από τους ηγέτες του. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν ψηφίζει για να το δείξει. Έχει απενεργοποιηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Σήμερα ενεργοποιήθηκε ξανά, στην πιο άμεση και πρωταρχική μορφή δημοκρατίας, στην εκκλησία του δήμου που συνθέτει τα συλλαλητήρια. Με ήθος που θα ζήλευαν και οι πιο φαντασμένες χώρες της Εσπερίας. Ειρηνικά, πένθιμα, χωρίς ακρότητες. Συνειδητοποιημένοι στο σκοπό τους, κατεβήκαν στους δρόμους σαν να πηγαίνουν όντως σε ένα μνημόσυνο. Εκεί όπου μνημονεύθηκαν τόσο οι 57 νεκροί, όσο και το πτώμα του ελληνικού κράτους.
Δίπλα στο αίτημα για δικαιοσύνη, ο λαός πήρε πίσω τα καταπατημένα δημοψηφίσματα του, και όλες τις κάλπες που έσταξαν αίμα και φτώχεια. Διαδήλωσε για όλα τα πολιτικά ψέματα, όλες τις εξαπατήσεις, όλες τις ρεμούλες, όλες τις χυδαίες δηλώσεις, όλη την επίδειξη πλούτου, όλα τα σκάνδαλα, όλη την παρακμή της μεταπολίτευσης.
Αυτή η λαοθάλασσα, όσο και βιαίως να διασπάστηκε σήμερα, είναι κύματα οργής που θα αποσυρθούν με την ίδια οργή πίσω σε όλους τους ποταμούς και τους παραπόταμους του καθημερινού βίου. Είναι εκατομμύρια πολιτών που σε κάθε σπίτι, σε κάθε μαγαζί, σε κάθε εταιρεία, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε ενορία, σε κάθε παρέα, σε κάθε ίντσα της επικαιρότητας θα μεταφέρουν αυτό το μεγαλειώδες μήνυμα. Οι ένοχοι θα το συναντούν παντού. Θα τους περιμένει σε κάθε γωνιά των αποφάσεών τους. Ακατάπαυστα. Ασίγαστα. Μέχρι τέλους.
Αν η ιστορική διαδήλωση της 26ης Ιανουαρίου προχώρησε το χρονόμετρο της μεταπολίτευσης προς τον μηδενισμό του, η σημερινή διαμαρτυρία σήμανε οριστικά το τέλος της. Τα μηνύματα που δόθηκαν είναι βιβλικού μεγέθους. Η γη μίλησε, και θα μιλήσει και ο ουρανός. Όλα μπορούν να αλλάξουν, όταν εμείς αλλάζουμε. Και οι Έλληνες έδειξαν ότι κατάφεραν το αδιανόητο. Ενώθηκαν σε μια ψυχή και μια γροθιά.
Το μόνο που απομένει για να αναστηθεί αυτό το έθνος είναι η μετάνοια. Αυτό είναι το οξυγόνο που πρώτα απ’ όλα μας λείπει. Μόνο με αυτό το οξυγόνο θα αναπνεύσει μόνιμα η πολιτεία. Η οργή δεν μπορεί να προσανατολίσει κανέναν για πολύ. Χρειάζεται σε αυτό το κοινωνικό μνημόσυνο, να μνημονεύσουμε με απέχθεια και τα εθνικά μας ανομήματα. Για να πάρουμε την Ελλάδα που αξίζουμε. Για να αξίζουμε την Ελλάδα που δεν έχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου