Κάποιος σχολίασε στο άρθρο μου "Ο βρετανικός πληθυσμός δέχεται επίθεση" ότι δεν είχα κάνει καμία αναφορά στη μετανάστευση.
Το πρώτο σημείο που πρέπει να αναφέρω ως απάντηση, υποθέτω, είναι ότι ο ορισμός μου για τον "βρετανικό πληθυσμό" περιλαμβάνει τους μετανάστες και τους απογόνους των μεταναστών, οι οποίοι επηρεάζονται εξίσου από τις απειλές που απαρίθμησα όπως και οποιοσδήποτε άλλος και οι οποίοι συχνά διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην αντίστασή τους, όπως επισήμανε πρόσφατα η εφημερίδα The Stirrer.
Δεύτερον, ως ένα είδος δήλωσης προσωπικού ενδιαφέροντος, θα πρέπει να προσθέσω ότι έχω αρκετούς φίλους, τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στη Γαλλία, οι οποίοι έχουν εν μέρει ή εξ ολοκλήρου μη ευρωπαϊκή μεταναστευτική καταγωγή.
Τρίτον, θα ήθελα να προσθέσω ότι ως Άγγλος που ζει στη Γαλλία δεν αισθάνομαι ότι η παρουσία μου εδώ αποτελεί κάποιου είδους επίθεση στο έθνος που με φιλοξενεί, αλλά είναι μάλλον μια αντανάκλαση της βαθιάς αγάπης και του σεβασμού μου για τον γαλλικό λαό, τη χώρα του και τον πολιτισμό του.
Έχοντας πει όλα αυτά, είναι σίγουρα αλήθεια ότι η μετακίνηση μεγάλου αριθμού ανθρώπων από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο αποτελεί μέρος του modus operandi της παγκόσμιας μαφίας.
Ένα από τα χειρότερα παραδείγματα αυτού, μαζί με τη φρίκη του αφρικανικού δουλεμπορίου, ήταν η μεταφορά ορδών Ευρωπαίων στην Αμερική και την Αυστραλασία, όπου χρησιμοποιήθηκαν ως ανθρώπινοι πολιορκητικοί κριοί για την αυτοκρατορία του Παγκόσμιου Κεφαλαίου.
Με τους αυτόχθονες πληθυσμούς να έχουν απομακρυνθεί από τη γη, δεν υπήρχε τίποτα που να εμποδίζει τη μετατροπή της σε ένα γιγαντιαίο πράσινο πεδίο, ώριμο για κερδοφόρες ευκαιρίες ανάπτυξης και, στην περίπτωση της Βόρειας Αμερικής, για την οικοδόμηση ενός γενναίου νέου κόσμου, όπου το εμπόριο ήταν ο βασιλιάς και τα παλιά έθιμα και αξίες θα μπορούσαν να σαρώσουν την ένδοξη επέλαση της Προόδου.
Λοιπόν, θεωρητικά τουλάχιστον, αφού μου έχει γίνει σαφές τα τελευταία χρόνια ότι πολλοί σύγχρονοι Αμερικανοί είναι πολύ προσκολλημένοι σε παλιομοδίτικες αξίες, και όχι μόνο σε αυτή της ελευθερίας από την τυραννία.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Κίνα θεωρείται τώρα ένα καλύτερο στοίχημα ως θεμέλιο για μια ολοκληρωτική Νέα Παγκόσμια Τάξη;
Οτιδήποτε παραδοσιακό ή λαϊκό που μιλάει για κοινωνική συνοχή και πολιτιστική αυτονομία περιφρονείται από τους επικυρίαρχους μας, οι οποίοι προτιμούν πληθυσμούς χωρίς ρίζες, αποπροσανατολισμένους και διχασμένους χωρίς αίσθηση της ιστορίας - την τέλεια λεία για την προπαγάνδα και τον έλεγχό τους.
Έτσι, θα μπορούσαμε σίγουρα να δούμε τα διαδοχικά κύματα μετανάστευσης προς την Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μαζί με την "αμερικανοποίηση" ή τον "εκσυγχρονισμό" της κοινωνίας μας, ως μέρος αυτής της πολιτιστικής μπουλντόζας.
Αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ αυτών των νέων αφίξεων και των "εποίκων" που κατέλαβαν το Turtle Island και το Down Under - και μάλιστα εκείνων που κατέλαβαν την Παλαιστίνη.
Δεν φτάνουν γενικά πεπεισμένοι για την κατωτερότητα των ιθαγενών και για το θεόσταλτο δικαίωμά τους να τους σφάζουν και να τους κλέβουν ό,τι έχουν!
Αν και προφανώς υπήρξαν προβλήματα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, αυτοί οι μετανάστες γενικά υποτάχθηκαν σιωπηλά στη θέση τους στην ευρωπαϊκή κοινωνία, συχνά ως φτηνό εργατικό δυναμικό, υποβαθμίζοντας αυτό που είχε γίνει ένα ακριβό συνδικαλιστικό εργατικό δυναμικό χάρη σε δεκαετίες σκληρών κοινωνικών αγώνων.
Οι πρόσφατες εντάσεις σχετικά με τους μουσουλμάνους έχουν σε μεγάλο βαθμό υποδαυλιστεί από ψευδο-εθνικιστές που χρηματοδοτούνται από τους Σιωνιστές και των οποίων ο ρόλος είναι να διευκολύνουν το σύστημα "διαίρει και βασίλευε" και επίσης να μειώσουν την αλληλεγγύη με τους γηγενείς μουσουλμάνους στη Μέση Ανατολή που εξαφανίζονται από τους Εβραίους μετανάστες εποίκους.
Δεν νομίζω ότι πολλοί ιθαγενείς στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία ή τη Νέα Ζηλανδία θέλουν να στείλουν όλους τους λευκούς πίσω στην Ευρώπη.
Ομοίως, εμείς οι Ευρωπαίοι, προστατεύοντας και διατηρώντας τους δικούς μας ξεχωριστούς πολιτισμούς και παραδόσεις, δεν έχουμε παρά να αναγνωρίσουμε τόσο την πραγματικότητα της μετανάστευσης που έχει ήδη λάβει χώρα όσο και, κυρίως, την ανθρωπιά εκείνων που ήρθαν να ζήσουν στα εδάφη μας.
Ελπίζω, ωστόσο, όλη αυτή η μετατόπιση να τελειώσει και να μπορέσουμε να εγκατασταθούμε και πάλι σε σταθερές και πολιτισμικά συνεκτικές κοινωνίες.
Αυτό θα είναι ένα από τα μεγάλα οφέλη από την κατάρρευση του παγκοσμιοποιημένου συστήματος, η οποία συνεχίζω να επιμένω ότι δεν είναι πολύ μακριά τώρα, αν συνεχίσουμε την αντίστασή μας!
Καθώς η συγκεντρωτική παγκόσμια εξουσία αποσυντίθεται και επιστρέφει όλο και περισσότερο στο τοπικό επίπεδο, θα αρχίσουν να επουλώνονται οι πληγές που προκλήθηκαν από όλη αυτή την εξάρθρωση.
Οι κοινότητες, με τη δική τους ιδιαίτερη γη, το δικό τους κλίμα και τις δικές τους πηγές τροφής, θα αρχίσουν να διαφοροποιούνται και πάλι, αναπτύσσοντας τις δικές τους συνήθειες και ιστορίες, οι οποίες με τον καιρό θα γίνουν έθιμα και μύθοι.
Μέσα σε δύο ή τρεις γενιές θα αρχίσουν να μιλούν ελαφρώς διαφορετικά, να ντύνονται διαφορετικά, να βλέπουν τον κόσμο με ελαφρώς διαφορετικούς τρόπους.
Τελικά θα είναι αναγνωρίσιμες φυλές ή έθνη, ξεχωριστές πολιτισμικές οντότητες, και τα ζοφερά γκρίζα χρόνια της παγκόσμιας πολιτισμικής ισοπέδωσης δεν θα είναι παρά ένας μισοξεχασμένος εφιάλτης.
Δικτυογραφία:
On globalism and immigration - Paul Cudenec
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου