Πρόκειται για ένα ιστορικό ντοκουμέντο ενός αγώνα που η ίδια ανέλαβε και στον οποίο συμμετέχουν καταξιωμένοι επιστήμονες. Του αγώνα ώστε η χώρα μας να σπάσει τα δεσμά της υποτέλειας και να μπει στην τροχιά της πραγματικής ανεξαρτησίας. Μέσα μάλιστα από τις παρεμβάσεις της στο δημόσιο λόγο λειτουργεί σαν ένας φάρος συνείδησης και συνειδητότητας της ελληνικής ψυχής, απέναντι στο κύμα αμφισβήτησης της ιστορικής μας συνέχειας.
“Θ”: κ. Δελιβάνη, στην έκδοσή σας συγκεντρώνονται όλες οι δράσεις της «Τιμής στο ’21» και του Ιδρύματος Δημητρίου και Μαρίας Δελιβάνη. Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη διάρθρωση του βιβλίου, το οποίο στη διασταλτική του δομή θυμίζει τις δοκιμές του Σεφέρη ή τα σχεδιάσματα του Σολωμού;
Δ: Πριν σας απαντήσω, θα ήθελα καταρχήν να πω ότι και εγώ είμαι ιδιαίτερη ευτυχής σήμερα, γιατί αυτή είναι μια ξεχωριστή συνέντευξη. Ο λόγος είναι ότι γίνεται από την εφημερίδα “Θεσσαλονίκη”, μία εφημερίδα την οποία οι κάτοικοι της πόλης είχαν τόσα χρόνια ανάγκη. Και στα δύο πρώτα φύλλα ήδη διαπιστώνει κανείς ότι η “Θ” έχει πιάσει τον παλμό της πόλης.
Στο ερώτημά σας τώρα. Δεν θα το κρίνω εγώ αν η όλη“κατασκευή” του βιβλίου παραπέμπει σε Σεφέρη ή Σολωμό. Η δομή προέκυψε αυθόρμητα υπό την έννοια ότι τα γεγονότα έτρεχαν το ένα μετά το άλλο. Προσπάθησα να τα ομαδοποιήσω θεματικά ανά κεφάλαιο. Περισσότερο σκέφτηκα ότι αυτό το βιβλίο μπορεί να αποτελέσει ένα ντοκουμέντο για τα 300 χρόνια μετά την επανάσταση, δηλαδή μετά από 100 χρόνια από σήμερα, που θα αποφασιστεί ποιά Ελλάδα θα έχει επικρατήσει. Του φωτός, δηλαδή, αυτή με την σημαία της, τις παραδόσεις της και με τις πατριωτικές ευαισθησίες της ή αντίθετα, αυτή του σκοταδισμού, που απεμπολεί την ιστορία της και υποβαθμίζει τους ήρωες του ‘21
Θ: Στο βιβλίο σας κάνετε λόγο για το διαβρωτικό σύνδρομο, που έχει η Ελλάδα, δηλαδή αυτό της υποτέλειας, και το οποίο μάλιστα μάς στοιχειώνει από την αρχή της ανακήρυξής μας ως ανεξάρτητου κράτους. Πώς γίνεται να είμαστε ανεξάρτητοι και υποτελείς ταυτόχρονα;
Δ: Πολύ απλά, γιατί ποτέ δεν υπήρξαμε ανεξάρτητοι. Οι ήρωες του ‘21 έδωσαν το αίμα τους και πέτυχαν το μεγαλύτερο θαύμα, ν’ αποτινάξουν τον οθωμανικο ζυγό. “Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος”, είπε ο Υψηλάντης και έδειξε το δρόμο. Ωστόσο, η ελευθερία πρέπει να πάει χέρι-χέρι με την ανεξαρτησία. Και οι προστάτιδες δυνάμεις φρόντισαν ώστε αυτό να μην επισυμβεί. Πολλές φορές σκέφτομαι πως η δολοφονία του Καποδίστρια άφησε στα μισά την επανάστασή μας. Αν ζούσε, έστω και πέντε χρόνια ακόμη, η Ελλάδα θα ήταν Ελβετία σήμερα. Αλλά, με τα “αν” δεν γράφεται ιστορία.
‘Θ”: Ποιός θεωρείτε ότι είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας; Πολλοί το τοποθετούν πάνω σε μια μανιχαϊστική βάση, όπου στην περίπτωσή μας επικράτησε ο κακός εαυτός της Ελλάδας. Ισχύει ή έχει να κάνει με τους ανθρώπους που κρατούν ανά καιρούς τα ηνία της χώρας και έχουν ήδη μυηθεί σε αυτό το πνεύμα της υποτέλειας;
Δ: Θα έλεγα ότι οι κάθε φορά διοικούντες εφησυχάζουν, λες και κολλάνε το “σύνδρομο της Στοκχόλμης”, λειτουργώντας σαν τα γρανάζια των μεγάλων δυνάμεων. Έχει καλλιεργηθεί μια νοοτροπία ότι οι δυτικοί, που είναι οι δυνατοί της υπόθεσης , δεν θα μας αφήσουν να καταστραφούμε. Και αυτό που τελικά μένει είναι ένα καράβι, που πλέει δίχως καπετάνιο, λες και έχει αυτόματο σύστημα πλοήγησης. Είναι ακριβώς το ίδιο πνεύμα της παραίτησης , που έχει δηλητηριάσει τις άρχουσες τάξεις, με αποκορύφωμα τα χρόνια των μνημονίων. Ας αναλογιστούμε γιατί καμία κυβέρνηση, στα πέτρινα εκείνα χρόνια, δεν ψέλλισε καν τη λέξη “συμψηφισμός” σε σχέση με όσα μας οφείλει η Γερμανία, τα οποία είναι υπερπολλαπλάσια ως προς το δικό μας χρέος προς την ευρωπαϊκή οικονομία.
“Θ”: Μα οι δυτικοί, θα σας ρωτήσει κάποιος, δεν είναι οι φυσικοί μας σύμμαχοι; Στο δυτικό μπλοκ δεν ανήκουμε;
Δ: Σαφέστατα και είμαστε μια οικογένεια με τη Δύση. Απλώς, η ειδοποιός διαφορά είναι ότι η Δύση είναι αυτή, που έχει αναφορές σε εμάς και όχι το αντίστροφο. Ο δυτικός πολιτισμός ανδρώθηκε και μεσουράνησε χάρη στα πολιτικά και φιλοσοφικά προτάγματα του αρχαίου ελληνικού ιδεολογήματος, όπως μετουσιώθηκε μέσω της βυζαντινής μας συνέχειας. Η Ελλάδα, όμως, δεν είναι μόνο Δύση. Απλώνεται και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Δηλαδή, και στο Βορρά- ας μην ξεχνάμε από πού ξεκίνησε η Επανάσταση- και στην Ανατολή – με τις κατακτήσεις του Μεγαλέξανδρου-. και στο Νότο, με το θαλάσσιο διάδρομο, που κατακύρωσε την τεράστια ναυτική μας δύναμη.
“Θ”: Ως μεγάλη απειλή για την υπαρξιακή μας συνέχεια χαρακτηρίζετε παράλληλα και τον εθνομηδενισμό. Είναι ταυτόσημος με την υποτέλεια; Και τέλος, αισιοδοξείτε για το μέλλον μας;
Δ: Στοχεύουν στο ίδιο. Δηλαδή, στην πνευματική μας κοίμηση. Αλλά ο εθνομηδενισμός απαρνιέται το παρελθόν. Το αφορίζει. Αντίστροφα, η υποτέλεια τρέφεται από τους κακούς αρμούς της ιστορίας διαστρεβλώνοντας το και παρουσιάζει ένα άλλο αφήγημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου