ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΕΝΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΔΕΙΛΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΜΑΣ ….

Επιμέλεια Μ.Ρ. από κατεχόμενη Κερύνεια και Π.Β. Μικρασιάτισσα από κατεχόμενη Αμμόχωστο.

 

Δεν γράφουμε άρθρο … Αντιγράφουμε από την Ελληνική Ένδοξη Ιστορία δύο μόνο επικά περιστατικά από τα μύρια, προς γνώση των ανιστόρητων ηγετών μας, που σήμερα υποκλίνονται και συμβιβάζονται με τις απαιτήσεις και διεκδικήσεις των βαρβάρων. τόσον για την Ελληνική Κύπρο, όσον και για την μητέρα πατρίδα Ελλάδα. Ο καθένας ας βγάλει τα αυτονόητα συμπεράσματα του, αλλά όσον υποχωρούμε και συμβιβαζόμαστε οι Τούρκοι αποθρασύνονται, σε σημείο, που ισχύουν οι λαογραφικές μας παροιμίες …. ΤΟΥΡΚΟ ΦΙΛΕΥΕ ΚΑΙ Κ@ΛΟ ΦΥΛΑΓΕ και Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΟΥΧΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΜΠΙΣΤΙΑ ……
 

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Η απάντηση του Κολοκοτρώνη, στον Βρεττανό πλοίαρχο Χάμιλτον, όταν του πρότεινε να συμβιβαστούν με τους Τούρκους

 

Ο Ουίλιαμ Χάμιλτον ήταν Ιρλανδικής καταγωγής και κατατάχτηκε στο Αγγλικό Ναυτικό το 1801. Προήχθη σε πλοίαρχο το 1810 και τον Ιούλιο του 1820 ανέλαβε τη φρεγάτα Κάμπριαν.

 

Με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης, ο Χάμιλτον ανέλαβε την διοίκηση των Αγγλικών πολεμικών πλοίων τα οποία περιπολούσαν στο Αιγαίο. Βασική αποστολή είχαν την προστασία των Αγγλικών εμπορικών πλοίων στο Αρχιπέλαγος, το κυνήγι Ελλήνων πειρατικών πλοίων και να παρακολουθεί την επανάσταση, συναντώντας Έλληνες και Τούρκους αξιωματούχους.

 

Όποτε το Κάμπριαν αγκυροβολούσε σε Ελληνική ακτή, ο Χάμιλτον συναντούσε πρωτεργάτες της Επανάστασης με τους οποίους συζητούσε πολλές ώρες, ανταλλάσσοντας πληροφορίες και σε πολλές περιπτώσεις του ζητούσαν τη συμβουλή του.

 

Οι Έλληνες εκτιμούσαν ιδιαίτερα την άποψή του και τον θεωρούσαν ως άτυπο εκπρόσωπο της Αγγλικής κυβέρνησης. Οι πολιτικοί, οι οπλαρχηγοί οι πρόκριτοι, καθώς και οι φιλέλληνες τον αναφέρουν ως φίλο των Ελλήνων.

 

Έπαιρναν πολύ σοβαρά τη γνώμη του και σέβονταν τις αποφάσεις του ακόμα και σε επεισόδια τα οποία δεν ήταν ευνοϊκά για την Ελληνική πλευρά.

 

Ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματα του αναφέρεται στις συναντήσεις με τον Χάμιλτον. Σε μία απ’ αυτές ο αξιωματικός πρότεινε στον Κολοκοτρώνη να συμβιβαστούν με τους Τούρκους με τη μεσολάβηση της Αγγλίας.

 

Ο Έλληνας αρχιστράτηγος διηγείται το διαλογό τους:

“Μίαν φοράν, όταν επήραμεν το Ναύπλιον, ήλθε ο Άμιλτων να με ιδή. Μου είπε ότι: “Πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν και η Αγγλία να μεσιτεύση”.

 

Εγώ του αποκρίθηκα ότι: “Αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς, καπετάν Άμιλτων, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τον Τούρκο. Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας (Κωνσταντίνος Παλαιολόγος) εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του, είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους, και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα”.

Με είπε: “Ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια;”

“Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφτες, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά”.

Έτσι δεν με ομίλησε πλέον”.

 

Πληροφορίες αντλήθηκαν από Τερτσέτη Άπαντα, «Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα», εκδόσεις Χρ. Γιοβάνης, τόμος Γ’. 

 

Και ….

3-7-1825: Μάχη των Μύλων – Εκεί όπου 480 Έλληνες διέλυσαν 6.200 του Ιμπραήμ

 

Βρισκόμαστε στο έτος 1825. Τέσσερα χρόνια μετά την κήρυξη του ελληνικού αγώνα για ανεξαρτησία, ύστερα από μεγάλες νίκες και ποταμούς αίματος, η επανάσταση κινδυνεύει. Ενώ κάθε αντίσταση στην Πελοπόννησο καταρρέει κάτω από τα χτυπήματα του Αιγυπτιακού στρατού που οδηγεί ο Ιμπραΐμ πασάς, μια χούφτα Ελλήνων δίνει την ύστατη μάχη σε ένα μικρό χωριό της Αργολίδας…

 

Η απόβαση των Αιγυπτίων στην Πελοπόννησο αποτέλεσε τρομακτική απειλή για τους Έλληνες επαναστάτες, ήδη αποδυναμωμένους από τον εμφύλιο πόλεμο. Με διαδοχικές επιτυχίες στο Κρεμμύδι, το Μανιάκι, το Νιόκαστρο και την Τραμπάλα, ο τακτικός στρατός του Ιμπραΐμ, άριστα εξοπλισμένος και εκπαιδευμένος από Ευρωπαίους αξιωματικούς, φαινόταν ανίκητος, τουλάχιστον σε ανοικτές συγκρούσεις. Με την ταχεία κατάληψη της Τριπολιτσάς η ελληνική άμυνα θα παραλύσει, με τους οπλαρχηγούς να διασκορπίζονται για τα χωριά τους. Επόμενος στόχος των Αιγυπτίων είναι το Ναύπλιο, έδρα της Ελληνικής κυβέρνησης.

 

Στους Μύλους κοντά στην λίμνη Λέρνης 10 λεπτά έξω από το Άργος ήταν εγκατεστημένα τα μεγάλα αποθέματα δημητριακών από τα οποία σιτίζονταν το Ναύπλιο καθώς και τα στρατεύματα και μεγάλο μέρος των κατοίκων της Αργολίδας και Κορινθίας. Παρόλα αυτά, η περιοχή ήταν ανοχύρωτη. Όταν το 1825 ο Ιμπραήμ κατέβηκε στην Πελοπόννησο, οι Μύλοι προσβλήθηκαν ξαφνικά στις 13 Ιουνίου από μια φάλαγγα Αιγυπτίων.

 

Χαρακτηριστικός είναι και ο διαλόγος του Μακρυγιάννη με τον υποναύαρχο Δεριγνύ λίγο πριν τη Μάχη, όπως τον περιγράφει ο ίδιος στα απομνημονεύματά του:

“Ἐκεῖ ὀποὔφκιανα τίς θέσες εἰς τούς Μύλους, ἦρθε ὁ Ντερνύς νά μέ ἰδῆ. Μοῦ λέγει: “Τί κάνεις αὐτοῦ; Αὐτές οἱ θέσες εἶναι ἀδύνατες· τί πόλεμο θά κάνετε μέ τόν Μπραΐμη αὐτοῦ;”. Τοῦ λέγω: “Εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσες καί ἐμεῖς, ὅμως εἶναι δυνατός ὁ Θεός ὁποῦ μᾶς προστατεύει· καί θά δείξωμεν τήν τύχη μας σ’ αὐτές τίς θέσες τίς ἀδύνατες· κι’ ἄν εἴμαστε ὀλίγοι εἰς τό πλῆθος τοῦ Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ ἕναν τρόπον, ὅτι ἡ τύχη μᾶς ἔχει τούς Ἕλληνες πάντοτε ὀλίγους. Ὅτι ἀρχή καί τέλος, παλαιόθεν καί ὥς τώρα, ὅλα τά θερία πολεμοῦν νά μᾶς φᾶνε καί δέν μποροῦνε· τρῶνε ἀπό μᾶς καί μένει καί μαγιά. Καί οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νά πεθάνουν· καί ὅταν κάνουν αὐτείνη τήν ἀπόφασιν, λίγες φορές χάνουν καί πολλές κερδαίνουν. Ἡ θέση ὁποῦ εἴμαστε σήμερα ἐδῶ εἶναι τοιούτη· καί θά ἰδοῦμεν τήν τύχη μας οἱ ἀδύνατοι μέ τούς δυνατούς”. –”Τρέ μπιέν”, λέγει κι’ ἀναχώρησε ὁ ναύαρχος”.

 

Η χρονική σειρά των γεγονότων

 

Στις 11 Ιουνίου ο Μακρυγιάννης με 150 άνδρες είχε φτάσει στους Μύλους, προερχόμενος από αποτυχημένες δράσεις στην Μεσσηνία και Αρκαδία. Το πρωί της 12ης Ιουνίου εμφανίστηκε ο Αιγυπτιακός στρατός στην Αργολική πεδιάδα. Στο Ναύπλιο είχαν συγκεντρωθεί περίπου 20.000 γυναικόπαιδα, ασθενείς και άμαχος πληθυσμός καθώς και ελάχιστος στρατός. Ο Ιμπραήμ δεν είχε σκοπό να επιτεθεί, αλλά μόνο να βολιδοσκοπήσει την κατάσταση. Οι Έλληνες μην γνωρίζοντας τις προθέσεις του βιάστηκαν να συγκεντρώσουν μεγάλο μέρος του ελληνικού στρατού στους Μύλους, κατά των οποίων κινήθηκε ισχυρή φάλαγγα από πεζούς και ιππείς. Έφτασε ο Χατζημιχάλης με το σώμα του, ο Δημήτριος Υψηλάντης μαζί 15 Φιλέλληνες του Ναυπλίου, μερικούς Έλληνες αγωνιστές, και με έναν λόχο ευζώνων καθώς και ο Κ.Μαυρομιχάλης με λίγους άνδρες. Την ίδια μέρα έφτασαν και ο Χατζηγιώργης και ο Χατζηστεφάνης. Η δύναμη των Ελλήνων δεν ξεπερνούσε τους 300 άνδρες.

 

Στην ακτή τοποθετήθηκαν και τρία μικρά πολεμικά πλοία με πυροβόλα. Παρευρέθηκαν δε και οι δύο μοίραρχοι του Αγγλικού και του Γαλλικού στόλου, Άμιλτον (Gawen William Hamilton, 1748 – 1838) και υποναύαρχος Δεριγνύ (ιππότης De Rigny), οι οποίοι αγκυροβόλησαν μπροστά στο Ναύπλιο και τους Μύλους αντίστοιχα. Ο Ιμπραήμ έφτασε στους Μύλους την αυγή της 13ης. Οι προφυλακές των Αιγυπτίων προχώρησαν αθέατες ως τις γραμμές των Ελλήνων καθώς οι φρουροί κοιμούνταν. Η παρέμβαση Μακρυγιάννη έσωσε τους Έλληνες, ενώ την ίδια στιγμή αποβιβάστηκαν αρκετοί Κρητικοί. Οι Αιγύπτιοι ξαναεπιτέθηκαν το μεσημέρι.

 

Τρεις επιθέσεις του εχθρικού πεζικού και μία του ιππικού αποκρούστηκαν γενναία. Τότε το εχθρικό πυροβολικό γκρέμισε με εύστοχες βολές το πρόχειρο οχύρωμα του Μακρυγιάννη, και ένας λόχος Αιγυπτίων επιτέθηκε ορμητικά υπερπηδώντας τα ερείπια. Η αντεπίθεση του Μακρυγιάννη ήταν ηρωική.

 

Στο μεταξύ έφθασαν ενισχύσεις από το Ναύπλιο. Τελευταίος ήρθε ο Μήτρος Λιακόπουλος ανεβάζοντας τον αριθμό πολεμιστών σε 480 άντρες. Οι Αιγύπτιοι μετά τις αποτυχημένες απόπειρες έπαψαν τις επιθέσεις, και επειδή είχε αρχίσει να βραδιάζει, υποχώρησαν και έφυγαν για το Άργος. Στο πεδίο της μάχης εγκατέλειψαν περίπου 50 νεκρούς και αποκόμησαν άλλους τόσους τραυματίες.

 

Η οχυρή μορφολογία των Μύλων βοήθησε την οχύρωση των Ελλήνων. Η μάχη των Μύλων κατέληξε σε νίκη της ελληνικής πλευράς. Με την νίκη του αυτή ο Μακρυγιάννης έσωσε σε κρίσιμη στιγμή τον άμαχο πληθυσμό του Ναυπλίου, και διατήρησε σημαντικά αποθέματα τροφίμων και νερού. Αν “έπεφταν” οι Μύλοι θα χανόταν το Ναύπλιο και θα έσβηνε η ελληνική επανάσταση στην Πελοπόννησο.

 

Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης περιγράφει την μάχη στους Μύλους 

 

“…..Ὁ Μπραΐμης περήφανος ἔστειλε τοὺς κατζαδόρους, ὁποῦ τοὺς εἶχε καὶ εἰς τὸ Νιόκαστρον, κι᾿ ἄλλες δυὸ κολῶνες ἀπὸ τὸ κάστρον· καὶ συνχρόνως καὶ οἱ ἄλλες κολῶνες – καὶ μὲ πρώτον μας πῆραν ὅλο τὸ περιβόλι καὶ τῆς κούλιες τοῦ περιβολιοῦ κι᾿ ὁλόγυρα· καὶ μὲ τὴν πρώτη ὁρμὴ ἦρθαν εἰς τὸ κάτου μέρος τοῦ περιβολιοῦ, εἰς τὰ τείχη, ὁποὖναι πρόσωπον τῆς θάλασσας· κ᾿ ἐκεῖ τὸ βαστοῦσα μὲ τοὺς συντρόφους μου. Μᾶς πλάκωσαν μὲ τὴν πρώτη ὁρμή· κ᾿ ἐκεῖ ἄρχισε πεισματώδης πόλεμος ἀπὸ τὅνα τὸ μέρος κι᾿ ἀπὸ τ᾿ ἄλλο κάμποση ὥρα. Ἦταν ἡ κάψη, καὶ δὲν φυσοῦσε τελείως – κι᾿ ὁ καπνὸς τῶν ντουφεκιῶν ἔγινε μία ἀντάρα, καταχνιὰ – θὰ μᾶς παίρναν ὅλους. Τότε μιλήσαμεν ἀναμεταξύ μας νὰ βαροῦμεν τοὺς ἀξιωματικούς, ὅτι αὐτεῖνοι φέρναν μὲ τὸ στανιὸν τῆς κολῶνες ἀπάνου μας.

 

Ὅταν ἀρχίσαμεν καὶ βαρούγαμεν καὶ σκοτώναμεν τοὺς ἀξιωματικούς, κρύγιωσαν. ῾στὸν ἴδιον καιρὸν βγάλαμεν τὰ σπαθιὰ πεντέξι, κι᾿ ἄλλοι ὕστερα, καὶ ριχνόμαστε ἀπάνου τους καὶ τοὺς δίνομεν ἕνα χαλασμὸν – κι᾿ ἀφίνουν καὶ κούλιες καὶ περιβόλι. Κ᾿ ἐκεῖ εἰς τὴν πόρτα τοὺς πλάκωσαν οἱ Ἕλληνες καὶ ρίχναν εἰς τὸν σωρόν. Ἄρχισε ὁ πόλεμος κι᾿ ἀπὸ τὸ μέρος τοῦ μυλάκου, ὁποὖταν ὁ Ὑψηλάντης μὲ τοὺς Κρητικούς, καὶ μίστικα μὲ μπαλαμιστράλλια· κι᾿ ὅλα αὐτὰ πήγαιναν εἰς τὰ σώματα τῶν Ἀραπάδων…..”  

COGNOSCOTEAM

 

Για την ιστορία μια μικρή παρένθεση για τις ύπουλες προθέσεις των βαρβάρων έναντι του Ελληνισμού και για τις οποίες όχι μόνο δεν έκαναν ένα βήμα πίσω, αλλά και σήμερα διεκδικούν Ελληνικά εδάφη, που δια πυρός, σιδήρου και σφαγών είχε καταλάβει η οθωμανική εγκληματική αυτοκρατορία. Ας διδασκόμαστε, διότι λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να υποστεί και πάλι εθνικές καταστροφές…..

 

ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΟΔΗΓΙΩΝ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΟΥΡΚΟΥ ΗΓΕΤΗ…. ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΣΤΟΧΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΚΛΙΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΧΙΛΙΟΣΤΟ…

 

Ενδεικτικά ολίγα…..

 

Ο πόλεμος, οι γενοκτονίες, οι λεηλασίες, η καταπάτηση και παραβίαση ξένων εδαφών, αιθέρων και θαλασσών, τα βασανιστήρια για την επικράτηση του Ισλάμ επιζητείται μέσα από τις σελίδες του Κορανίου: «Μην επιδιώκεται την ειρήνη, για να είστε οι κερδισμένοι» (47: 35). Και αλλού: «Οι Τούρκοι ήταν από τους πρώτους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του πολεμοχαρούς ΠροφήτηΜωάμεθ… 

 

«Είμαστε οι βοηθοί του Αλλάχ και οι βεζύρηδες του Αγγελιοφόρου του. Πολεμούμε τον κόσμο μέχρι που να πιστέψουν στον Αλλάχ. Όποιος πιστέψει στον Αλλάχ και στον Αγγελιοφόρο του έχει εξασφαλίσει τη ζωή του και τα υπάρχοντά του από μας. Όσο για κείνον που δεν πιστεύει, θα τον πολεμήσουμε για πάντα για τον σκοπό του Αλλάχ. Ο φόνος του είναι μικρό πράγμα για μας» Σούρα (9: 69).»

 

«Φονεύετε τους απίστους όπου και αν τους βρίσκετε» (2: 190-193).

 

«Θυμηθείτε ότι ο Κύριός σας ενέπνευσε τους αγγέλους (με το μήνυμα): “Είμαι μαζί σας δώστε αντοχή στους Πιστούς. Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων. Τσακίστε τους λαιμούς τους, και σακατέψτε τα ακροδάχτυλά τους”» (8: 12).

 

– «Όταν συναντάτε τους απίστους (στη μάχη), τσακίστε τούς λαιμούς τους· αργότερα, όταν θα τους έχετε πλήρως καθυποτάξει, δέστε τους γερά» (47: 4).

 

– «Πολεμήστε εκείνους που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ, ούτε στην Ημέρα της Κρίσεως, ούτε θεωρούν απαγορευμένο εκείνο που έχει απαγορεύσει ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος του, ούτε παραδέχονται τη θρησκεία της Αλήθειας, (ακόμη κι αν είναι) απ’ τους ανθρώπους του Βιβλίου (χριστιανοί και Εβραίοι) μέχρις ότου πληρώσουν το φόρο υποταγής, κι αισθάνονται καθυποταγμένοι» (9: 29).

 

Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι μουσουλμάνοι καλούνται να αποφεύγουν τις φιλικές σχέσεις με τους «άπιστους».

 

Πρέπει επίσης α σημειωθεί πως μέσα στο Κοράνι οι προτροπές μίσους και βίας -ή στην καλύτερη περίπτωση, διατήρηση αποστάσεων ασφαλείας- προς τους μη-μουσουλμάνους επαναλαμβάνονται μονότονα σε κάθε σούρα».

 

Το Κοράνι απαγορεύει την αρνητική κριτική και την φιλοσοφικοθρησκευτική πολυφωνία. Αποδεκτή είναι μόνο η τυφλή υποταγή και υπακοή. Αρνητική κριτική και φιλοσοφικός στοχασμός απαγορεύονται ρητά δια ποινής θανάτου (πχ Σαλμάν Ρασντί και Αποστάτες του Ισλάμ – βλ.www.apostatesofislam.com ).

 

Ακόμη χειρότερα όμως, δεν αποδέχεται ούτε την αρνητική κριτική από μέρους μη ισλαμιστών διανοούμενων. Και για να επιτύχει τον σκοπό του χρησιμοποιεί την απειλή κατά της ζωής τους, όπου κι αν βρίσκονται (πχ Βαν Γκόγκ, Οριάνα Φαλάτσι, Δανοί σκιτσογράφοι).

 

Η σκληρότητα του Ισλάμ καθώς και ο αδίστακτος χαρακτήρας αυτής της φιλοσοφίας φαίνεται και από κάτι ακόμη: Το Κοράνι διατάσσει εγκατάλειψη από τον Ισλαμιστή των γονέων του και της οικογένειάς εάν δεν ασπαστούν και αυτοί το Ισλάμ. Η ίδια η θρησκεία του Ισλάμ όχι μόνον αποδέχεται το φόνο ανθρώπου (17,34) αλλά το επιβάλλει κιόλας. Στόχος των Ισλαμιστών είναι η καταστροφή των αλλόθρησκων χωρών, η εκκένωσή τους από τους «άπιστους κατοίκους» τους και ο εποικισμός τους με ισλαμιστές (21,11). Ο Ισλαμιστής δεν είναι ποτέ «πολιτικός πρόσφυγας», δεν είναι ποτέ «οικονομικός μετανάστης». Είναι πάντα «θρησκευτικός/πολεμικός εισβολέας».

 

Οι Ισλαμιστές διαθέτουν – παρ’ ότι δεν είναι – το σφρίγος και την ορμή της νέας, επιτιθέμενης φυλής. Μα ταυτόχρονα, ένα πανίσχυρο θρησκευτικό, ψυχολογικό, πολεμικό κείμενο που κατορθώνει να τους γεμίζει μαχητική ενέργεια, ένταση και φανατισμό. Αυτό είναι που τους κάνει επικίνδυνους.

 

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΟΛΙΓΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΑΡΒΑΡΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΤΟΥΣ.

 

Ιμπν Ισχάκ:368 «Φέραμε το κεφάλι [του Ασράφ] στον Μωάμεθ τη νύχτα, χαιρετήσαμε τον Προφήτη καθώς προσεύχονταν, και ρίξαμε το κεφάλι του Ασράφ μπροστά στα πόδια-του. Ο Προφήτης δόξασε τον Αλλάχ που ο ποιητής είχε σκοτωθεί, και μας συνεχάρη για την καλή δουλειά που κάναμε για τον Σκοπό του Αλλάχ. Η επίθεσή μας εναντίον του εχθρού του Αλλάχ έσπειρε τον τρόμο μεταξύ των Εβραίων, και δεν υπήρχε Εβραίος στη Μεδίνα που να μη φοβόταν για τη ζωή-του.»

 

Κοράνι, 2:190–193 «Και δώστε μάχη για τον Αλλάχ μ’ εκείνους που μάχονται εναντίον-σας, και μην ξεπεράσετε τα όρια, ασφαλώς ο Αλλάχ δεν αγαπάει εκείνους που ξεπερνούν τα όρια. Και σκοτώστε-τους όπου τους βρείτε, και διώξτε-τους από κει που σας έδιωξαν, [γιατί] ο διωγμός είναι χειρότερος από το φόνο. […] Και δώστε μάχη εναντίον-τους μέχρις ότου να μην υπαρχει πια διωγμός, και η θρησκεία να είναι μόνο για τον Αλλάχ.»

 

Κοράνι, 2:216 «Οι εχθροπραξίες σας ζητούνται, κ’ εσάς δεν σας αρέσουν. Είναι όμως δυνατόν να μην σας αρέσει κάτι που είναι καλό για σας, και να σας αρέσει κάτι που είναι κακό για σας. Αλλά ο Αλλάχ γνωρίζει, ενώ εσείς όχι.»

 

Κοράνι, 4:74 «Συνεπώς αφήστε εκείνους που μάχονται για τον Αλλάχ, που ανταλλάσσουν την επίγεια ζωή με την επουράνια· και σε όποιον μάχεται για τον Αλλάχ, είτε σκοτωθεί είτε νικήσει, Εμείς θα του δώσουμε μια πλούσια ανταμοιβή.»

 

Κοράνι, 4:89 «συνεπώς μην κάνετε φίλους μεταξύ αυτών [των υποκριτών, που εγκατέλειψαν το Ισλάμ] μέχρις ότου φύγουν (από τα σπίτια-τους) κατά τον τρόπο του Αλλάχ· αλλ’ αν γυρίσουν, τότε πιάστε-τους και σκοτώστε-τους όπου τους βρείτε, και μην κάνετε μεταξύ αυτών φίλους ή βοηθούς.»

 

Κοράνι, 8:15–16 «Ω πιστοί! όταν συναντήσετε τους απίστους στη μάχη, ποτέ μη στρέψετε τα νώτα-σας σ’ αυτούς. Αν κανείς στρέψει τα νώτα σ’ αυτούς μια τέτοια μέρα — εκτός αν πρόκειται για στρατηγική κίνηση του πολέμου, ή για υποχώρηση προς μια στρατιωτική μονάδα (δική-του) — στρέφει επάνω-του την οργή του Αλλάχ, και κατοικία-του είναι η Κόλαση.»

 

Κοράνι, 8:39 «Ώστε δώστε μάχη εναντίον-τους μέχρις ότου να μην υπαρχει πια διωγμός, και η θρησκεία να είναι μόνο για τον Αλλάχ.»

 

Κοράνι 8:65 «Ω Προφήτη, παρώτρυνε τους πιστούς να δώσουν μάχη. Αν υπάρχουν είκοσι αποφασισμένοι ανάμεσά σας θα κατατροπώσουν διακόσιους; αν υπάρχουν εκατό τότε θα σκοτώσουν χίλιους απίστους, γιατί αυτοί είναι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν.»

 

Κοράνι, 9:5 «Και όταν οι ιεροί μήνες περάσουν, τότε σφάξτε τους ειδωλολάτρες όπου τους βρείτε, και κάντε-τους αιχμαλώτους και πολιορκήστε-τους και κρυφτείτε και στήστε-τους ενέδρες, μετά αν μετανοήσουν και κάνουν συνέχεια προσευχές και πληρώνουν το φόρο για τους φτωχούς, αφήστε-τους το δρόμο ελεύθερο· ασφαλώς ο Αλλάχ συγχωρεί, είναι Φιλεύσπλαχνος.»

 

Κοράνι 47:4 «Επομένως, όταν συναντάτε τους απίστους (στη μάχη), τσακίστε τους λαιμούς-τους· αργότερα, όταν θα τους έχετε πλήρως καθυποτάξει, δέστε-τους γερά: μετά (είναι ώρα για) είτε γενναιοδωρία είτε λύτρα: μέχρις ότου ο πόλεμος τα φέρει όλα εις πέρας. Έτσι (διατάσσεστε): αλλά αν ήταν Θέλημα του Αλλάχ, ασφαλώς θα μπορούσε να τους τιμωρήσει (ο Ίδιος); αλλά (σας αφήνει να μάχεστε) για να σας δοκιμάσει.»

 

Κοράνι 61:4 «Ασφαλώς ο Αλλάχ αγαπάει όσους μάχονται για το Σκοπό-του σε παράταξη μάχης, σαν να ήταν μια στέρεη συμπαγής μάζα.»

 

Κοράνι 9:29 «Πολεμήστε εκείνους που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ, ούτε στην Ημέρα της Κρίσεως, ούτε θεωρούν απαγορευμένο εκείνο που έχει απαγορεύσει ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος-Του, ούτε παραδέχονται τη θρησκεία της Αλήθειας, (ακόμη κι αν είναι) απ’ τους Ανθρώπους του Βιβλίου, [Χριστιανοί και Εβραίοι] μέχρις ότου πληρώσουν το φόρο υποταγής, κ’ αισθάνονται καθυποταγμένοι.»

 

Ιμπν Ισχάκ:587. «Η επίθεσή μας δεν θα είναι μια ασθενική, παραπαίουσα υπόθεση. Θα δώσουμε μάχη όσο ζούμε. Θα μαχόμαστε μέχρι να σε στρέψουμε στο Ισλάμ, να ζητάς ταπεινά καταφύγιο. Θα μαχόμαστε χωρίς να μας νοιάζει ποιον συναντάμε. Θα δώσουμε μάχη είτε αν καταστρέψουμε αρχαίες ιδιοκτησίες είτε νέα προνόμια. Έχουμε πετσοκόψει κάθε αντίπαλο. Τους έχουμε διώξει βίαια από μπροστά-μας υπό την ηγεσία του Αλλάχ και του Ισλάμ. Θα δώσουμε μάχη μέχρις ότου εγκαθιδρυθεί η θρησκεία-μας. Και θα τους λεηλατήσουμε, γιατί πρέπει να ντροπιαστούν.»

 

Ιμπν Ισχάκ:327 «Ο Αλλάχ είπε, “Ένας προφήτης πρέπει να σφάξει πριν να συλλέξει αιχμαλώτους. Ο κατασφαγμένος εχθρός διώχνεται από τη γη. Μωάμεθ, έχεις ζηλέψει τις επιθυμίες αυτού του κόσμου, τα καλά και τα λύτρα που οι αιχμάλωτοι θα φέρουν. Αλλά ο Αλλάχ επιθυμεί να σκοτωθούν για να κάνει φανερή τη θρησκεία.”»

 

Ιμπν Ισχάκ:576 «Μου άρεσε η τιμωρία που επιβλήθηκε στους απίστους. Το να τους σκοτώνεις ήταν γλυκύτερο από πιοτό. Καλπάσαμε ανάμεσά τους λαχανιάζοντας για τα λάφυρα. Με τη δυνατή φωνή του στρατού-μας, η ίλη του Αποστόλου προχώρησε στη σύρραξη.»

 

Ταμπαρί 9:69 «Οι Τούρκοι μαζί με τους Άραβες, ήταν οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Προφήτη. Είμαστε οι βοηθοί του Αλλάχ και οι βεζύρηδες του Αγγελιοφόρου-Του. Πολεμούμε τον κόσμο μέχρι που να πιστέψουν στον Αλλάχ. Όποιος πιστέψει στον Αλλάχ και στον Αγγελιοφόρο-Του έχει εξασφαλίσει τη ζωή-του και τα υπάρχοντά του από μας. Όσο για κείνον που δεν πιστεύει, θα τον πολεμήσουμε για πάντα για το Σκοπό του Αλλάχ. Ο φόνος-του είναι μικρό πράγμα για μας.»

 

Ιμπν Ισχάκ: 300 «Μάχομαι στην υπηρεσία του Αλλάχ. Αυτό είναι ευλάβεια και καλή πράξη. Στον πόλεμο του Αλλάχ δεν φοβάμαι όπως θα φοβούνταν οι άλλοι. Γιατί αυτή η μάχη είναι δίκαιη, αληθινή, και καλή.»

 

Μπουχαρί: Τ4Β53Α386 «Ο Προφήτης-μας, ο Αγγελιοφόρος του Κυρίου-μας, μας διέταξε να σας πολεμήσουμε μέχρις ότου να προσκυνήσετε τον Αλλάχ και μόνον εκείνον, ή να μας πληρώσετε την Τζίζγια (φόρο υποτέλειας)· και ο Προφήτης-μας μας έχει πληροφορήσει οτι ο Κύριός μας λέει: “Όποιος ανάμεσά μας σκοτωθεί σαν μάρτυρας θα πάει στον Παράδεισο για να ζήσει μια πολυτελή ζωή που δεν έχει ξαναδεί όμοιά της, και όποιος επιζήσει θα γίνει ο αφέντης-σας.”»

 

Ιμπν Ισχάκ: 208 «Όταν ο Αλλάχ επέτρεψε στον Απόστολό Του να δώσει μάχη, το δεύτερο Ακάμπα περιελάμβανε συνθήκες σχετικά με τον πόλεμο που δεν ήταν στην πρώτη πράξη υποταγής. Τώρα δεσμευτήκαμε σε πόλεμο εναντίον ολόκληρης της ανθρωπότητας για τον Αλλάχ και τον Απόστολό Του. Μας υποσχέθηκε μια ανταμοιβή στον Παράδεισο για την πιστή-μας υπηρεσία. Δεσμευτήκαμε να πολεμήσουμε με πλήρη υποταγή στο Μωάμεθ ανεξάρτητα από το πόσο αντίξοες θα είναι οι συνθήκες.»

 

Μουσλίμ 20:4645 «…Αυτός (ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ) το έκανε αυτό και είπε: “Υπάρχει μια άλλη πράξη που ανυψώνει τη θέση ενός άνδρα στον Παράδεισο σε βαθμό κατά εκατό φορές (υψηλότερο), και η διαφορά μεταξύ του ενός βαθμού και του άλλου είναι ίση με το ύψος του ουρανού απ’ τη γη”. Εκείνος (ο Αμπού Σα’ιντ) είπε: “Ποια είναι αυτή η πράξη;” Εκείνος [ο Μωάμεθ] απάντησε: “Τζιχάντ για τον Αλλάχ! Τζιχάντ για τον Αλλάχ!”»

 

Στο δια ταύτα οι Τούρκοι, που ζουν σε αιματόβρεκτα Ελληνικά χώματα, ΠΟΤΕ δεν θα μπορέσουν να αποβάλουν το εθνικό τους ένοχο βάρβαρο κόμπλεξ και οι Ερινύες θα τους κατατρέχουν μέχρι να εξαφανισθούν ….., διότι σαν λαός της οργής του Θεού, δεν έχουν θέση σε αυτό τον ανθρώπινο κόσμο! 

 

Εν συνεχεία ακόμη μερικά ενδεικτικά τεκμηριωμένα αποσπάσματα για το «ποιόν» των βαρβάρων, από δηλώσεις ξένων ηγετών και διαπρεπών συγγραφέων …

 

Και όσον αφορά καταγωγή τους ένα μικρό απόσπασμα ακόμη που φανερώνει την βάρβαρη αρχέγονη καταγωγή των νεοβαρβάρων …..

 

«Τούτων δε των βαρβάρων τινές μεν γυμνοί το παραπάν βιούντες, κοινάς έχουσι τας γυναίκας και τα τέκνα παραπλησίως ταις των θρεμμάτων αγέλαις, ηδονής δε και πόνου την φυσική μόνο αντίληψη ποιούμενοι των αισχρών και καλώς ουδεμίαν λαμβάνουσιν έννοιαν».

 

Επανερχόμστε στο θέμα εν συνεχεία με ενδεικτικές ολίγες δηλώσεις για την βαρβαρότητα των Τουρκομογγόλων … καλών μας γειτόνων, με τους οποίους επιζητούμε φιλία και επαναπροσέγγιση …. Ως ικέτες υποκλινόμενοι ή γιουσουφάκια τους...

 

«Δεν υπάρχει στην ανθρώπινη ιστορία λαός, σαν τον τουρκικό, ο οποίος να επιδίδεται σε τόσο συστηματικές μαζικές εκκαθαρίσεις» Από βιβλίο του George Horton, του Αμερικανού προξένου στη Σμύρνη κατά το διάστημα 1911-17 και 1919-22, «Αναφορικά με την Τουρκία» (Report on Turkey)

 

«Δεν υπάρχει περίπτωση στην Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αφρική, η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας να μην είχε σαν συνέπεια την υποβάθμιση του πολιτισμού. Η Τουρκία, όπου βγήκε νικήτρια έφερε την καταστροφή». Κλεμανσώ, πρωθυπουργός της Γαλλίας (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)

 

«Ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό τους, ήταν ότι πάντα κατέστρεφαν και ποτέ δεν δημιουργούσαν.»

 

Από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη, ήταν το μόνο δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ΄ όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός εξαφανιζόταν». Γλάδστων, Πρωθυπουργός της Βρετανίας, 1876 Τι δείχνει το DNA των σημερινών Τούρκων

 

Τέλος, απολαύστε το πιο κάτω φοβερό τουρκικό ποίημα που έχει γραφτεί από τον Behcet Kemal Caglar τ. βουλευτή και φίλο του Ερντογά και περιλαμβάνεται στην ανθολογία του Τουρκοκύπριου Hasan Sefik Altay που είχε τίτλο «Siirlerle Kutsal Savas ve Direnisimiz» (Ο Ιερός Αγώνας και η Αντίστασή μας στην Ποίηση), και μεταδιδόταν υποχρεωτικά κάθε πρωί τα χρόνια των ενδοκοινοτικών συγκρούσεων (1963-1967), από το ραδιόφωνο Bayrak (= Σημαία, Μπαϊράκι), το οποίο αποτελούσε τη «Φωνή των Τούρκων Αγωνιστών» (Turk Mucahidinin Sesi). τάδε έφη SPY

 

«Το Μίσος»

 

«Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας σ’ αυτό το κόσμο δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου. Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος. Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος. Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα Τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος. Ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό του Έλληνα πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλιβάνους δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος. Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου, ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στη κόλαση εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος!......»

 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μ.Ρ. ΑΠΟ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΚΑΙ Π.Β. ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΣΣΑ ΑΠΟ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ. 

 

Και οι δύο θρήνησαν τις πατρογονικές τους εστίες, στενούς συγγενείς και φίλους, που κατέσφαξαν οι βάρβαροι εισβολείς……..

Share