Στα μεγάλα μαιευτήρια, γυναικολογικά ιατρεία και κλινικές, όπου γίνονται αμέτρητες εκτρώσεις, δεν είναι σπάνιο ένα παιδί να γεννηθεί ζωντανό. Αυτά τα παιδιά αφήνονται και σβήνουν. Ο λόγος που βγαίνουν στο κόσμο είναι για να πεθάνουν, όχι για να ζήσουν. Έτσι εκφράζεται το δικαίωμα στην «επιλογή» και τον «έλεγχο του σώματος». Ωστόσο το κοινοβούλιο του Queensland, (στα ΒΑ της Αυστραλίας) μελετά ένα πρωτοποριακό σημαντικό νομοσχέδιο. Αυτό απαιτεί από τους γιατρούς, τις μαίες και τις νοσηλεύτριες να δίνουν ιατρική βοήθεια στα μωρά που γεννιούνται ζωντανά στις αμβλώσεις. Η κίνηση ενοχλεί εξαιρετικά τους υποστηρικτές της «επιλογής», επειδή θεωρούν ότι αμαυρώνει την εικόνα της άμβλωσης ως «υγειονομικής περίθαλψης». Λένε ότι τα μωρά δεν γεννιούνται σχεδόν ποτέ ζωντανά στις εκτρώσεις, καθώς έχει προηγηθεί η θανάτωσή τους.
Πράγματι, τα μωρά που προορίζονται για έκτρωση σε προχωρημένο στάδιο παίρνουν καταρχήν μια θανατηφόρο ένεση όσο είναι στη μήτρα. Παρόλα αυτά, συχνά γεννιώνται ζωντανά! Στο Queensland αυτό φαίνεται να συμβαίνει περίπου 30 φορές το χρόνο. Δεν είναι ασήμαντος αριθμός. Υπάρχουν και μελέτες σχετικές με το θέμα. Στατιστική που αφορά στο Quebec, Καναδά και δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2024 στο American Journal of Obstetrics and Gynecology (1) κατέληξε πως μεταξύ 13.777 αμβλώσεων που έγιναν μεταξύ 15 και 29 εβδομάδων κύησης, οι 1541 (11,2%) οδήγησαν σε ζωντανή γέννηση. Σύμφωνα με την μελέτη, η άμβλωση μεταξύ 20 και 24 εβδομάδων συσχετίστηκε με 4,80 φορές τον «κίνδυνο» ζώντος τοκετού, ενώ η άμβλωση μεταξύ 25 και 29 εβδομάδων συσχετίστηκε με 1,34 φορές τον «κίνδυνο», συγκριτικά με την άμβλωση μεταξύ 15 και 19 εβδομάδων, Η εμβρυϊκή ένεση μειώνει τη πιθανότητα ζωντανής γέννησης κατά 57%, σε σύγκριση με το να μην έχει γίνει καμία εμβρυοκτόνος ένεση. Η ενδοκαρδιακή ή η ενδοθωρακική ένεση ήταν «ιδιαίτερα αποτελεσματικές» σύμφωνα με τους ειδικούς στην πρόληψη του ζώντος τοκετού.
Γνωστοί αγωνιστές ενάντια στην άμβλωση όπως η Gianna Jessen (2) και η Melissa Ohden (3) είναι παιδιά που γεννήθηκαν ζωντανά από άμβλωση, αλλά επέζησαν γιατί ο νόμος τα προστάτευσε και τους δόθηκε άμεσα ιατρική βοήθεια. Ωστόσο δεν συμβαίνει αυτό σε όλες τις περιπτώσεις. Τα περισσότερα παιδιά- και στη πατρίδα μας- εγκαταλείπονται να πεθάνουν, σύμφωνα με την απόφαση των γονέων, ιδίως όταν δεν υπάρχει η πρόνοια του νόμου.
Η Louise Adsett, είναι Αυστραλέζα μαία με 14ετή εμπειρία σε νοσοκομείο του Queensland. Μέσα στην αντιπαράθεση του νομοσχεδίου για τη προστασία των ζώντων παιδιών από έκτρωση, έδωσε την κατάθεσή της υπέρ αυτών των παιδιών, απέναντι στο Κοινοβούλιο του Queensland.
Παραθέτουμε απόσπασμα από την συγκλονιστική της κατάθεση, όπου περιγράφει την εγκατάλειψη και το θάνατο αυτών των δύστυχων παιδιών.(4)
«Τα τελευταία χρόνια, οι μαίες της μονάδας μας κλήθηκαν να περιθάλψουν γυναίκες που δεν θέλουν τα μωρά τους και το θέμα είναι ότι αυτά τα μωρά είναι απολύτως υγιή, χωρίς ανωμαλίες. Πρόκειται για «κοινωνικές» διακοπές εγκυμοσύνης ή τερματισμούς για ψυχοκοινωνικούς ή για οικονομικούς λόγους, επειδή τις καλύπτει ο νόμος περί τερματισμού της εγκυμοσύνης του 2018, όπου οι γυναίκες μπορούν να διακόψουν την εγκυμοσύνη σε οποιαδήποτε στάδιο, για οποιονδήποτε λόγο. Η μόνη διαφορά είναι ότι μετά από τις 22+1 εβδομάδες κύησης πρέπει να υπάρχουν δύο ιατροί που θα εγκρίνουν την έκτρωση, το μωρό σκοτώνεται με εμβρυοκτόνο ουσία και ο τοκετός γίνεται από τις μαίες που παραλαμβάνουν ένα νεκρό μωρό.
Είμαι αντιρρησίας συνείδησης όσον αφορά την παροχή φροντίδας σε γυναίκες που κάνουν έκτρωση στα μωρά τους. Ωστόσο, έχω παράσχει φροντίδα σε πολλές γυναίκες που δυστυχώς χάνουν τα μωρά τους, σε παρόμοιες εγκυμοσύνες, με εκείνες που τώρα καταλήγουν σε εκτρώσεις, για οποιοδήποτε λόγο, σε οποιαδήποτε ηλικία κύησης. Είμαι επίσης στην ευχάριστη θέση να πω πως είμαι διατεθειμένη να φροντίσω ένα μωρό που γεννιέται ζωντανό μετά από μια έκτρωση.
Δυστυχώς, στη πτέρυγα τοκετών στη δουλειά μου, στο νοσοκομείο όπου καλωσορίζεται και προστατεύεται κάθε νέα γέννηση, υπάρχει αύξηση στον αριθμό των κοινωνικών «τερματισμών», σε προχωρημένη ηλικία κύησης και αυτό έχει γίνει πια συνήθεια. Είχαμε μωρά που γεννήθηκαν ζωντανά μετά από «τερματισμό» στην 15η έως την 22η εβδομάδα—που γεννήθηκαν ζωντανά, αγωνίζονται να πάρουν αέρα, κινούνται και έχουν ψηλαφητούς καρδιακούς παλμούς, παλεύοντας για τη ζωή τους, όπως έχουμε πλασθεί να κάνουμε όλοι οι άνθρωποι.
Από αυτά που έχω δει άμεσα ή από όσα μου έχουν πει οι συνάδελφοί μου, είμαστε παρόντες τις στιγμές που αυτά τα μωρά είναι ζωντανά, για περίπου 2 έως 20 λεπτά αλλά κάποτε και για τρεις, έως και πέντε ώρες. Οι γονείς αυτών των μωρών που γεννιούνται ζωντανά μετά την έκτρωση δεν θέλουν να τα δουν ή να τα κρατήσουν. Αυτό σημαίνει ότι το μόνο άτομο που θα μπορούσε να τα κρατήσει είναι μια μαία ή μια νοσοκόμα.
Εάν επρόκειτο για την απώλεια ενός επιθυμητού μωρού, η μητέρα και ο πατέρας θα παρηγορούσαν στην αγκαλιά τους αυτό το μωρό όσο εκείνο ήταν ζωντανό μέχρι να πεθάνει. Σε περίπτωση της διακοπής της εγκυμοσύνης, όπου ένα μωρό είναι ανεπιθύμητο, τα μωρά γεννιούνται μερικές φορές σε καπέλα μάγισσας ή σε νεφροειδή και βγαίνουν αμέσως έξω από το δωμάτιο, γιατί αυτή είναι η επιθυμία των γονιών.
Εάν το παιδί γεννηθεί ζωντανό μετά την έκτρωση, η μαία που φροντίζει τη γυναίκα, ή το ετοιμοθάνατο μωρό, το κρατά μέχρι εκείνο να σταματήσει να δυσπνοεί ή να κινείται, μέχρι να μην έχει πλέον ψηλαφητούς χτύπους στη καρδιά του. Μερικές φορές τα μωρά που γεννιούνται ζωντανά μετά από μια έκτρωση τοποθετούνται σε καπέλα μάγισσας, σκεπάζονται, βγαίνουν από το δωμάτιο και πεθαίνουν ενώ βρίσκονται στο καπέλο της μάγισσας. Αυτό είναι οδυνηρό για πολλές από τις μαίες, καθώς δεν είναι σε θέση να παράσχουν οποιαδήποτε ιατρική φροντίδα στο μωρό, αλλά περιορίζονται στην παροχή ανακουφιστικής φροντίδας και μόνο, η οποία είναι απλώς να το σκεπάσουν και να το κρατήσουν στα χέρια τους. Επειδή συχνά έχουμε έλλειψη προσωπικού, συμβαίνει κάποτε οι μαίες και οι γιατροί να παράσχουν αυτή τη φροντίδα στο μωρό που εκτρώθηκε, ενώ συγχρόνως φροντίζουν τη γυναίκα που το γέννησε.
Κατά καιρούς είχαμε γυναίκες που απέβαλαν τα μωρά τους προς το τέλος, δηλαδή σε κύηση 37 εβδομάδων και αργότερα, ενώ στο διπλανό δωμάτιο ήταν γυναίκες που έκαναν έκτρωση στα μωρά τους— στα ανεπιθύμητα μωρά.
Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, μια μητέρα αποφάσισε να κάνει έκτρωση το μωρό της στις 21 και πλέον εβδομάδες κύησης. Η διαδικασία ξεκίνησε το πρωί με μισοπροστόλη που της χορηγούνταν όλη τη μέρα. Το μωρό γεννήθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της νυχτερινής βάρδιας, όταν υπήρχε μόνο το απαραίτητο προσωπικό. Αυτό το μωρό κινούνταν έντονα, πάλευε για αέρα και είχε ψηλαφητό καρδιακό παλμό. Για να το πω ξεκάθαρα, αυτό το μωρό ήταν ζωντανό. Ήταν πάνω από 400 γραμμάρια, οπότε είχε καλό βάρος. Οι γονείς αυτού του μωρού δεν ήθελαν να το δουν ή να το κρατήσουν. Οι μαίες και οι γιατροί ήταν οι μόνοι που δέχθηκαν να κρατήσουν στα χέρια τους αυτή τη μικρή ζωή, ενώ συνέχισαν να φροντίζουν τις άλλες γυναίκες που γεννούσαν και να καλωσορίζουν τα μωρά στον κόσμο. Αυτό το αγοράκι πάλεψε για τη ζωή του για πέντε ώρες πριν πάρει την τελευταία του αναπνοή. Αυτό δεν είναι ασυνήθιστο περιστατικό.
Άλλη μητέρα, πρόσφατα, αποφάσισε να κάνει έκτρωση στο μωρό της στις 19 εβδομάδες. Ξεκίνησε το ίδιο σχήμα της μισοπροστόλης και αυτό το μικρό μωρό γεννήθηκε και πάλι ζωντανό, κινούμενο, πάλευε να πάρει ανάσα, είχε ψηλαφητή καρδιακή λειτουργία και για άλλη μια φορά, ζύγιζε πάνω από 400 γραμμάρια. Αλλά ήταν μια φορτωμένη βάρδια και η μαία που ανέλαβε τη φροντίδα του, όταν γεννήθηκε αυτό το μωρό ήταν στενοχωρημένη και σοκαρισμένη, γιατί το μωρό ήταν ζωντανό στις 19 εβδομάδες και οι γονείς δεν μπορούσαν να το κρατήσουν.
Το μωρό μεταφέρθηκε σε βοηθητικό χώρο (με τα ακάθαρτα σκεύη), καθώς η μητέρα αρνήθηκε να κρατήσει το μωρό της, παρά το ότι γνώριζε ότι ήταν ζωντανό, ενώ η μαία που φρόντιζε αυτό το μωρό και τη μητέρα του που το σκότωσε, είχε αναλάβει επίσης μια άλλη κυρία που είχε αποφασίσει να σκοτώσει το μωρό της σε ακόμη ποιο προχωρημένη κύηση, αλλά δεν είχε κάνει ακόμη την εμβρυοκτόνο ένεση.
Καθώς αυτή ήταν μια πολύ επιβαρυμένη βάρδια και είχαμε έλλειψη προσωπικού, προτάθηκε αυτό το μωρό να μπει στο δωμάτιο με τα βρώμικα σκεύη, να το σκεπάσουν και να το αφήσουν μόνο του για να το πάρει τις τελευταίες του αναπνοές. Καθώς το μωρό συνέχισε να αναπνέει για περισσότερο από ό,τι αναμενόταν, ευτυχώς μια άλλη μαία μπόρεσε να πάρει στην αγκαλιά της αυτό το μωρό, ενώ έκανε συγχρόνως τη δική της δουλειά, μέχρι το μωρό να πάρει τις τελευταίες του ανάσες. Αυτό το μωρό έζησε σχεδόν τρεις ώρες.
Αυτά είναι μόνο δύο από τα πολλά παραδείγματα που αντιμετωπίζουμε όχι μόνο στις πτέρυγες τοκετών όπου εργάζομαι εγώ, αλλά και στις πτέρυγες τοκετών σε ολόκληρο το Κουίνσλαντ. Στις περιπτώσεις που σας περιέγραψα, είτε ήμουν εγώ σε βάρδια, είτε ήταν οι συνάδελφοί μου, οι οποίοι μου μετέφεραν τις εμπειρίες τους. Οι συνάδελφοί μου είναι πολύ συχνά στεναχωρημένοι για όσα έχουν δει και συμμετείχαν, όπως και εγώ.
Σε αυτά τα μωρά, αλλά και σε κάθε μωρό, αξίζει κάτι καλύτερο. Τους αξίζει να έχουν τα ίδια δικαιώματα που έχουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι -γεννημένοι- άνθρωποι και ελπίζω ότι το νομοσχέδιο για τις ζώσες γεννήσεις θα είναι το πρώτο από τα πολλά βήματα που θα γίνουν για την προστασία και την παροχή δικαιωμάτων στα μωρά που γεννιούνται ζωντανά μετά την άμβλωση».
Οι μαρτυρίες της μαίας του Queensland θα μπορούσαν να είναι και μαρτυρίες της κάθε μαίας που εργάζεται σε γυναικολογική κλινική ή ιατρείο εκτρώσεων. Ας καταλάβουμε τί γίνεται, ας μετανιώσουμε, ας ξυπνήσουμε από την καταστροφική «ευτυχία» που μας πούλησε το διεφθαρμένο σύστημα και εμείς την αγοράσαμε. Σκοτώνουμε τα παιδιά μας, σκοτώνουμε τους εαυτούς μας, σκοτώνουμε το ποιο χαρούμενο δώρο και καταδικαζόμαστε μόνοι μας σε μια γεροντίστικη, ψεύτικη, βολεμένη ψευτοζωή.
Παραπομπές:
4. https://pregnancyhelpnews.com/babies-are-sometimes-born-alive-after-an-abortion-should-they-be-saved
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου