Ένα αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ που ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες είναι η απόφαση της Γερμανίας να φιλοξενήσει αμερικανικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς στο έδαφος της. Πριν από το 2019, όταν η Ουάσιγκτον ακύρωσε τη Συνθήκη INF, η οποία απέτρεπε μια τέτοια ανάπτυξη.
Η Συνθήκη INF υπογράφηκε από τον Ρόναλντ Ρίγκαν και τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στις 8 Δεκεμβρίου 1987. Η συνθήκη ήταν αναπόσπαστο μέρος του τερματισμού του ψυχρού πολέμου. Ο Ρίγκαν χαρακτήρισε τη συνθήκη ένα «βήμα προς έναν ασφαλέστερο κόσμο».
«Η Συνθήκη για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς (INF) του 1987 απαιτούσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση να εξαλείψουν και να απορρίψουν οριστικά όλους τους πυρηνικούς και συμβατικούς βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους κρουζ από το έδαφος με βεληνεκές 500 έως 5.500 χιλιόμετρα. Η συνθήκη σηματοδότησε την πρώτη φορά που οι υπερδυνάμεις συμφώνησαν να μειώσουν τα πυρηνικά τους οπλοστάσια, να εξαλείψουν μια ολόκληρη κατηγορία πυρηνικών όπλων και να χρησιμοποιήσουν εκτεταμένες επιτόπιες επιθεωρήσεις για επαλήθευση. Ως αποτέλεσμα της Συνθήκης INF, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση κατέστρεψαν συνολικά 2.692 πυραύλους μικρού, μεσαίου και μεσαίου βεληνεκούς μέχρι την προθεσμία εφαρμογής της συνθήκης την 1η Ιουνίου 1991».
Κατηγορώντας τη Ρωσία, η κυβέρνηση Τραμπ αποχώρησε από τη συνθήκη. Η συνέπεια ήταν να τελειώσει ο πυρηνικός αφοπλισμός που ξεκίνησε η Συνθήκη INF και να ανανεωθεί η κούρσα των εξοπλισμών. Αν έπρεπε να στοιχηματίσω, θα έλεγα ότι η αποχώρηση της Ουάσιγκτον ήταν συνέπεια του ότι η αμερικανική πυρηνική βιομηχανία χρειάζεται την πηγή κερδών που παρείχε η κούρσα των εξοπλισμών και η αποφασιστικότητα των νεοσυντηρητικών να αναβιώσουν την ηγεμονία των ΗΠΑ μέσω της συσσώρευσης δύναμης.
Ανεξάρτητα από αυτό, αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η Ουάσιγκτον πιέζει τόσο την Ευρώπη όσο και τη Ρωσία να προετοιμαστούν για πόλεμο, και η ίδια προετοιμάζεται επίσης. Η Γερουσία των ΗΠΑ μαζί με τη Βουλή των Αντιπροσώπων δημιουργούν ένα σχεδίου συστήματος εγγραφής από το οποίο θα προκύψει ένας στρατολογημένος στρατός. Η έκδοση της Γερουσίας περιλαμβάνει γυναίκες στο προσχέδιο, όπως απαιτεί η ίση μεταχείριση. Σαφώς, η Ουάσιγκτον βλέπει την ανάγκη για μεγαλύτερο τακτικό στρατό σε σχέση με αυτό που μπορεί να προσφέρει ένας εθελοντικός στρατός.
Τώρα που το καθεστώς Μπάιντεν προμηθεύει F-16 και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία, οπλικά συστήματα που ο Μπάιντεν είπε ότι δεν θα δοθούν ποτέ στους Ουκρανούς, μαζί με πληροφορίες στόχευσης, σαφώς η πρόθεση της Ουάσιγκτον είναι να διευρύνει περαιτέρω τον πόλεμο μεταφέροντάς τον βαθιά μέσα αστικές περιοχές της Ρωσίας. Ταυτόχρονα, η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί τις ΜΚΟ της στη Γεωργία για να ενορχηστρώσει μια έγχρωμη επανάσταση εκεί, προκειμένου να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο ενάντια στη Ρωσία.
Η Κίνα είναι το κύριο επίκεντρο της στρατηγικής της Ουάσιγκτον για να καταφέρει να απομονώσει τη Ρωσία. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ η Κίνα κατηγορήθηκε ότι ήταν «αποφασιστικός παράγοντας» στη σύγκρουση της Ρωσίας με την Ουκρανία. Με τη δήθεν παροχή όπλων στη Ρωσία, η Κίνα κατηγορείται ότι αμφισβητεί «τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας», ως Δύση.
Θα περίμενα μια διαφορετική απάντηση των Κινέζων από αυτή που δόθηκε. Η Κίνα έπρεπε να πει στην Ουάσιγκτον/ΝΑΤΟ: «Εσείς ξεκινήσατε τη σύγκρουση και τα οπλικά σας συστήματα και τα γαλλικά στρατεύματα υποστηρίζουν και διευρύνουν τη σύγκρουση. Έχετε μπλοκάρει όλες τις προσπάθειες για τον τερματισμό της σύγκρουσης. όμως τολμάς να μας κατηγορήσεις για ευθύνη γι’ αυτό».
Αντίθετα, οι Κινέζοι απέρριψαν την παροχή στρατιωτικής υποστήριξης στη Ρωσία.
Αυτή είναι μια εξαιρετικά αδύναμη απάντηση. Υποδηλώνει ότι όλη η ρωσο-κινεζική διαβεβαίωση για μια «συνεργασία χωρίς όρια» είναι μόνο λόγια. Μια κατάλληλη απάντηση από την Κίνα θα ήταν: «Σκεφτόμαστε να στείλουμε 500.000 από τους καλύτερους στρατιώτες μας για να υπηρετήσουν υπό τη ρωσική διοίκηση στην Ουκρανία και έχουμε καλέσει άλλα εκατομμύρια άνδρες για στρατιωτική εκπαίδευση.
Μια τέτοια απάντηση θα τερμάτιζε τη σύγκρουση προτού η χαζή ηγεμονική Δύση μας βάλει όλους σε έναν πόλεμο αφανισμού.
Στην καταγεγραμμένη ιστορία μπορεί κανείς να βρει πολύ λίγους ικανούς ηγέτες και στρατιωτικούς στρατηγούς. Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Κωνσταντίνος, ο Κάρολος Μαρτέλος, ο Καρλομάγνος, ο Δούκας του Μάρλμπορο, ο Ρόμπερτ Ε. Λι. Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνδρες σήμερα, αλλά τα όπλα είναι πολύ πιο τρομερά. Επιπλέον, ο σύγχρονος πόλεμος στοχεύει αμάχους και αστικές υποδομές, όπως κάνουν οι Ισραηλινοί στη Γάζα. Ο στόχος είναι λιγότερο να νικήσει έναν αντίπαλο στρατό παρά να αποκλείσει την ικανότητα ενός εχθρού να διεξάγει πόλεμο.
Στην Ευρώπη δεν υπάρχει πλέον τάξη πολεμιστών. Οι ευρωπαϊκές εθνότητες καταπιέζονται τόσο από τις δικές τους κυβερνήσεις αλλά και από τους μετανάστες-εισβολείς που ευνοούνται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Για τι πλέον να παλέψει ένας λευκός Ευρωπαίος;
Στις ΗΠΑ η μαχητική δύναμη προερχόταν πάντα από τις νότιες πολιτείες. Αλλά τι έχουν δει αυτοί οι παραδοσιακοί Αμερικανοί, αυτές οι στρατιωτικές οικογένειες; Έχουν δει όλα τα νότια ονόματα χτυπημένα από στρατιωτικές βάσεις. Έχουν βιώσει τις προαγωγές τους σε αναμονή, ενώ προωθούνται ομοφυλόφιλοι, μαύρες γυναίκες και τρανς άτομα που έχουν μπερδευτεί για το φύλο τους.
Υπάρχουν τόσο λίγοι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν για την Αμερική που το Κογκρέσο δέχεται προτάσεις για την εγγραφή μεταναστών-εισβολέων, που πληρώνονται με υπηκοότητα για τον αγώνα για την αμερικανική ηγεμονία.
Η Αμερική έφτασε στο σημείο που έφτασε η Ρώμη. Μόλις ο Ρωμαϊκός στρατός έγινε Γερμανικός, οι Γερμανοί έγιναν αυτοκράτορες. Οι Γερμανοί έκαναν μια αρκετά αξιοπρεπή δουλειά σε σύγκριση με τους παρηκμασμένους Ρωμαίους, αλλά η Αυτοκρατορία εξαντλήθηκε από τις εσωτερικές της συγκρούσεις και κατέρρευσε.
Ίσως είναι η κατάρρευση της Δύσης στην οποία βασίζονται ο Πούτιν και ο XI. Γιατί να μπεις στον κόπο να πολεμήσεις τους ανθρώπους που είναι απασχολημένοι να καταστρέφουν τον εαυτό τους…;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου