Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 95
Πνιγήκαμε…
Απ’ το κάηκαμαν στο πνί’καμαν… Από τις πυρκαγιές στις πλημμύρες… Από το ένα κακό στο άλλο. Με ανυπολόγιστες ζημιές και επιπτώσεις: Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Αφανίστηκαν σπίτια, καλλιέργειες, ζώα, μηχανήματα, περιουσίες, υποδομές
Τεράστια οικολογική καταστροφή του περιβάλλοντος Απροσμέτρητη οικονομική ζημία στη χώρα μας και στους πολίτες της
Γνωστά σε όλους αυτά, όμως, δεν μπορώ να τα προσπεράσω χωρίς μια αναφορά, έστω επιγραμματική. Άλλωστε, θα μας απασχολούν για πολύν καιρό ακόμη τα τραγικά αυτά γεγονότα και τα αποτελέσματά τους.
Θα προσπαθήσω να διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου, μακριά από εκείνους που αναζητούν δικαιολογίες να κρύψουν τις ευθύνες τους, μακριά κι από εκείνους που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν με οποιονδήποτε τρόπο την κατάσταση. Όσοι κυβέρνησαν τη χώρα «δεν δικαιούνται δια να ομιλούν», που έλεγε κι ο Μένιος. Όλοι, τώρα, οφείλουν από κοινού να συμφωνήσουν και να αποφασίσουν τις αναγκαίες λύσεις… Το επιβάλλουν οι πομπές απ’ τις κηδείες των αδικοχαμένων… Καλά τα λέει ο Χαλίλ Γκιμπράν στο αριστούργημά του «ο κήπος του προφήτη»:
«Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας. Που δε συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες στα ερείπιά του…».
Το φαινόμενο του τελευταίου κυκλώνα ήταν κατά τη γνώμη μου αδύνατο να αντιμετωπιστεί με τα έργα που υπάρχουν και είναι προσαρμοσμένα στις συνήθεις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην πατρίδα μας. Είναι, όμως, βέβαιο ότι με μια πραγματική κι όχι στα χαρτιά αντιπλημμυρική προετοιμασία μέσα στο καλοκαίρι (με έργα και σχέδια) θα είχαν αποτραπεί ή μετριαστεί οι κίνδυνοι και οι καταστροφές. Ο κυκλώνας, αν και ασυνήθιστος στα μέρη μας, είναι φυσικό φαινόμενο. Κι αφού συνέβη, θα ξανασυμβεί. Πώς θα προετοιμαστούμε γι’ αυτό;
Οι παλιοί άνθρωποι είχαν την απλοϊκή αλλά στέρεα γνώση τους: «Μην παίρνεις δίκιο ορφανού ούτε τόπο ποταμού» έλεγαν σε μια παροιμία τους. Εμείς «έξυπνοι» κτίζουμε μέσα στα ρέματα, στα πάρκα, στις ακροποταμιές και μετά μετράμε πληγές.
Αν είχε διατεθεί το ¼ (ίσως και λιγότερο) όσων θα χρειαστούν τώρα, για να αποκατασταθούν οι ζημιές, θα είχαμε αποφύγει τον όλεθρο. Θα γλυτώναμε και τα ¾.
Δηλαδή, ακόμη μια φορά: «Για το καρφί χάνουμε το πέταλο». Εκτός αυτού, υπάρχει και η αμφιβολία αν τα ποσά που δίνονται για αντιπλημμυρικά γίνονται έργα ή καταλήγουν με απευθείας αναθέσεις στις… ξέρετε και μόνοι σας πού… Έτσι, ένα τεράστιο ποσό που θα ανακούφιζε τους πολίτες της χρεωκοπημένης χώρας μας, οι οποίοι στενάζουν απ’ την ακρίβεια και τις ανάγκες τους, θα καταλήξει πάλι στις… μη λέμε πάλι τα ίδια!…
Τα υπόλοιπα πες τα εσύ Χαλίλ!… Χαλάλι σου, ορέ Χαλίλ!… «Το έθνος να λυπάστε, αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ’ τη σοδειά του… (Ποια σοδειά Χαλίλ; Πάει ο κάμπος…).
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο…
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους…
Φτάνει, Χαλίλ! Δε θέλουμε άλλα!… Δε θα σε κάνω και συνέταιρο στο μαγαζί…
Επίκαιρα σχόλια
Κυκλώνες: Μετά τον Ιανό, τον Ντάνιελ και τον Ηλία, ουδείς αμφιβάλλει πια ότι μας κύκλωσαν κι εμάς οι κυκλώνες. Ακούγαμε σε χώρες μακρινές για φαινόμενα ακραία, άγνωστα στη χώρα μας. Τώρα, ήρθαν κι εδώ…
Δεν πρόλαβαν να αποκατασταθούν οι ζημιές από τον Ιανό και είμαστε πάλι απ’ την αρχή. Αντί να γίνουν άλλα αναγκαία έργα, θα ξαναφκιάνουμε τα παλιά… Και μια και δυο και τρεις φορές κι εφτά κι οχτώ και δέκα… Βάλε κι άλλες τόσες φορές εγκαίνια, κορδέλες, ψαλίδια, δεξιώσεις (να στεριώνει καλύτερα το έργο) κι έχεις πλήρη τον λογαριασμό…
Το χρήμα δεν το λογαριάζω… όταν σε έργα το μοιράζω.
Θα έδινα και στον εργάτη, όμως δεν περισσεύει κάτι…
Κάθε κυκλώνας σβήνει κάθε κακοτεχνία, σε κάθε έργο που έγινε πριν. Επομένως, ο νέος κυκλών ανοίγει νέον κύκλον έργων και εργολαβιών, δίνοντας άφεση αμαρτιών σε κάθε πονηρόν που έφκιασε έργο λειψόν, στραβόν κι ανέσωστον… Είναι ή δεν είναι η χαρά των εργολάβων;
Άτιμε, κυκλώνα!… Άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κατεβάζεις…
Χάλασε και το γεφύρι του Αργύρη στο Μουζάκι. Την έφαγαν τα υποστυλώματα που έβαλε η ισχυρή εταιρεία, για να περάσει από εκεί τις ανεμογεννήτριες. Καιρός ήταν ν’ αρχίσει να απολαμβάνει ο τόπος τα αντισταθμιστικά από το αιολικό Τυμπάνου. Το ζήτημα είναι τώρα, ποιος βάζει τα αργύρια για τη νέα γέφυρα; Την ισχυρή θα την πιάσει κάνας απ’ το λαιμό;
Έργα… κι αρτινά γιοφύρια: Είκοσι πέντε δήμαρχοι κι εξήντα εργολάβοι έργα πολλά μαστόρεψαν σ’ όλη τη Θεσσαλία.
Με Ιανό τα έφκιασαν με Ντάνιελ γκρεμιστήκαν, πλημμύρισαν πολλά χωριά κι όλα καταστραφήκαν.
Έργα… και ημέραι δημάρχων κι εργολάβων: Φκιάστι μας τα ρέματα κι μη λέτι ψέματα!… Κόβει ο άλλος παρακλάδι στο ποτάμι και πληρώνεται για αντιπλημμυρικό έργο. Για να κλείσει ο λογαριασμός, βάζουν και μια χαλικόστρωση (άλλη προσφιλής πρακτική!). Πληρώνουμε τα δρομολόγια, πληρώνουμε και το χαλίκι, ας το παίρνουν απ’ τον τόπο μας… Δεν πειράζει!… Χαλίκι από τον τόπο σου κι ας είναι πληρωμένο!
Τριάντα χρόνια στη Λάρισα είδα να ανακατασκευάζεται τρεις φορές μια πλατεία. Σαράντα χρόνια στο Μαρκελέσι, από τότε που ανοίξαμε τον χωματόδρομο κι ακόμη περιμένω να γίνει άσφαλτος, για να ενωθεί ενδοδημοτικά η Αργιθέα.
─ Υπομονή, Γιάννη! Αν ξαναβγεί ο Αγοραστός θα τη χρειαστείς, για να περιμένεις κι άλλα πέντε χρόνια…
Προς Δημήτριον Παπαστεργίου, υπουργόν: Οι έξυπνες πόλεις έξυπνα πνίγονται…
Στη Λάρισα ευγνωμονούν συχνά τον Αριστείδη Λαμπρούλη, που έκανε το καλύτερο αποχετευτικό σύστημα στη χώρα και γλυτώνει η πόλη. Τα έργα βιτρίνας δεν είναι έξυπνης πόλης…
Επιτέλους!… Οι υποσχέσεις έγιναν πραγματικότητα!… Απέκτησαν θάλασσα και τα Τρίκαλα!… Κάθε πόλη και λιμάνι, κάθε λιμάνι και καημός…
Ανακοίνωση: Από το κεντρικό λιμεναρχείο Καρδίτσας απαγορεύεται ο απόπλους σε κάθε πλωτό μέσο στη γραμμή για Τρίκαλα, Αγναντερό και Πάμισο. Η άρση απαγόρευσης θα γίνει με νέα ανακοίνωση.
Να έχετε πάντοτε μια σαμπρέλα από τρακτέρ φουσκωμένη. Πού να τρέχετε για σωσίβιο τελευταία στιγμή, όταν φουσκώνει η Σαλαμπριά (Πηνειός)…
Εκ της Πολιτικής Προστασίας
Ξαναγυρνώ στον κατακλυσμό… Ο κατακλυσμός δεν είναι κάποιο παλιό παραμύθι. Κορόιδευαν, λέει, τον Νώε που τον έβλεπαν να κατασκευάζει την Κιβωτό. Ήρθε η ώρα κάθε χωριό να έχει την κιβωτό του. Άρχισε να ψιχαλίζει; Όλοι στο πλοίο!
Εκτός από τη γνωστή ιστορία του Νώε, ο κατακλυσμός υπάρχει και στην παράδοση πολλών αρχαίων λαών. Αναφέρεται στο Έπος του Γκιλγκαμές (το οποίο θεωρείται το αρχαιότερο λογοτεχνικό έργο) αλλά και στην ελληνική μυθολογία, στον μύθο του Δευκαλίωνα…
Όταν ο Δίας «πήρε ανάποδες» κι αποφάσισε να καταστρέψει τη διεφθαρμένη γενιά των ανθρώπων (βλέπετε, αυτός ήταν… αδιάφθορος), έκανε τον γνωστό κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, ο οποίος ήταν τότε βασιλιάς της Θεσσαλίας και πολύ δίκαιος (περίεργο, βασιλιάς και δίκαιος;). Από την τιμωρία εξαίρεσε και την Πύρρα τη γυναίκα του (μισές δουλειές έκανε κι ο Δίας…).
Ο βασιλεύς Δευκαλίων, λογικά θα ήταν και ματσωμένος, έδωσε παραγγελία και καπάρο στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά να του ετοιμάσουν ένα καράβι, αφού είχε την πληροφορία τι πρόκειται να συμβεί… Έτσι, όταν άρχισε το δρολάπι και το αστραποτσιοκάνισμα, μπήκε στο πλεούμενο κι ήταν απόλυτα ασφαλής (πάντα η εξουσία στα δύσκολα μπαίνει σ’ ένα βαπόρι και φεύγει).
Εννιά μέρες κράτησε του Δευκαλίωνα ο κατακλυσμός. Το καράβι κάποτε σταμάτησε σ’ ένα βουνό. Άλλοι λένε στην Όθρυ, άλλοι στον Παρνασσό κι άλλοι στον Άθω. Μην πιστεύετε καμία εκδοχή, κατασκευασμένες ειδήσεις όλα αυτά. Άλλη είναι η αλήθεια: το καράβι σταμάτησε στην Καράβα της Αργιθέας, την ψηλότερη κορυφή των Αγράφων. Γι’ αυτό η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας αποφάσισε ντε και καλά να βάλει μια ανεμογεννήτρια στο Σχιζοκάραβο (υψόμετρο 2.184), ώστε να δένουν τα καράβια. Δηλαδή, απόφαση… για δέσιμο…
Βγήκαν από το πλοίο οι βασιλείς, είδαν την καταστροφή κι άρχισαν τα παράπονα στον Δία: «Τι σόι βασιλείς είμαστε, χωρίς να έχουμε λαό; Ούτε παρέα για μπιρίμπα δε συμπληρώνουμε» του είπαν. Ο Ζεύς κατάλαβε ότι δε δικαιολογούνται οργανικές θέσεις βασιλέων χωρίς υπηκόους και τους συμβούλεψε να πετούν πέτρες πίσω τους, για να γίνονται άνθρωποι (άντρες από τις πέτρες του Δευκαλίωνα, γυναίκες από τις πέτρες της Πύρρας. Με την πρώτη πέτρα που έριξε ο Δευκαλίων, γεννήθηκε ο Έλληνας. Όπως καταλαβαίνετε κι αυτή η νέα γενιά ανθρώπων ξεκίνησε λάθος… Χώρια που η Πύρρα ήταν γρηγορότερη στο πετροβόλημα, ώστε έγιναν περισσότερες γυναίκες κι αυτό χειροτέρεψε κι άλλο τα πράγματα…
Απευθείας ανάθεση
Με την απευθείας, μπορείς να αναθέσεις τη δουλειά στη θεία σ’ (του λέει κι η λέξη), στου μπάρμπα σ’ (σιγοτραγουδώντας το τραγούδι: πάρε κι από μένα μπάρμπα…), στουν κουμπάρου σ’, εις οιονδήποτε συγγενήν (εξ αίματος ή έξ αγχιστείας) καθώς και εις φίλον, συνεργάτην, συναγωνιστήν… Δεν αποκλείονται και εργολάβοι με έμπρακτη κατανόηση… (η εισήγηση επί του θέματος τελείωσε, χειροκροτήστε με!…).
Όταν υπάρχουν έκτακτες και επείγουσες ανάγκες, για την άμεση αντιμετώπισή τους μπορεί να παρακάμπτονται χρονοβόρες διαδικασίες, με τη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης, ώστε να δίνονται γρήγορες λύσεις. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η μέθοδος είναι αποδεκτή. Όμως, στα τελευταία χρόνια, βοηθούσης και της πανδημίας, αποτελεί την προσφιλή τακτική, κυρίως στους δήμους, και η χρήση της έγινε κατάχρηση… Η συχνή και σε κάθε ευκαιρία καταφυγή σε απευθείας αναθέσεις, δημιουργεί βάσιμες ή αβάσιμες υπόνοιες…
Ακόμη κι όταν υπάρχει σοβαρός λόγος για να γίνει μια απευθείας ανάθεση, υπάρχει τρόπος να γίνεται με πολλή διαφάνεια, η οποία δε θα επιτρέπει σκιές και υποψίες. Όποιος θέλει να μάθει περί του τρόπου, ας ρωτάει και κάνα καφενείο!… Οι καφετζήδες χρησιμοποιούμε μπρίκια, αλλά δεν κολλάμε… μπρίκια.
Για έναν χορό έξω απ’ τον χορό…
Πάνω που «πήραν τα φρύγανα φωτιές» και «καίγονταν οι αλυγαριές» και κάποιες της Αττικής γειτονιές, βρήκε ευκαιρία κι ο περιφερειάρχης Πατούλης να το ρίξει στον χορό, μ’ ένα ζεϊμπέκικο καλό. Εκεί που χόρευε, κάνοντας τις γυροβολιές του με το τραγούδι: «είμαι αετός χωρίς φτερά κι ας έχω πλούτη και λεφτά», ήρθε το πικρό μαντάτο απ’ τον Κυριάκο: «τώρα θα μείνεις και περιφερειάρχης χωρίς περιφέρεια»…
Κρίμα!… Κρίμα κι άδικο!… Δεν έφταιγε ο ίδιος. Από τα παλαμάκια που βαρούσαν οι παρατρεχάμενοι, για να του δίνουν ρυθμό, ήταν αδύνατο ν’ ακούσει τις σειρήνες του 199, του 166 και του 100 που έσκουζαν δαιμονισμένα στους αττικούς δρόμους…
Τι να σου πω, κύριε Πατούλη μ’; Συμπάσχω μαζί σου, αλλά έγινες περιφερειάρχης σε λάθος τόπο. Έλα σε μας, να σε κάνουμε δήμαρχο!… Στον τόπο μας πια αγωνιστές θεωρούνται μόνο οι χορευτές. Με έναν κλειστό χορό: «ο άρχοντας της Αττικής κι ο ρήγας της Καρδίτσας» και μ’ ένα συρτό στα τρία: «στης Αργιθέας τα χωριά στον Τύμπανο στη ράχη, θέλω να γίνω δήμαρχος, το ’χω κρυφό μεράκι…», δε θα βρεις καμιά δυσκολία για την εκλογή σου.
Βέβαια, υπάρχει κι ένας μικρός προβληματισμός σε κάποιους που λένε: «Τι να τον κάνουμε τον Γιώργο Πατούλη; Εμείς έχουμε τον Γιώργο Πατούλια από το Σπαρτήσι, παιδί μεγαλωμένο στα πλάγια του Κόκκινου Στανού, για άλλους θα ψάχνουμε;», ωστόσο, δεν είναι σοβαρό εμπόδιο.
Επίσης, έτσι για παρηγοριά και να μη στεναχωριέσαι, να ξέρεις ότι κι ο δικός μας ο Αγοραστός που δε χόρευε, τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα μ’ εσένα πέτυχε…
Αστέρια και πυγολαμπίδες
─ Εκείνο τ’ αστέρι το λαμπρό που πάει κοντά στην Πούλια, ποιο είναι;
─ Ου Αυγιρινός.
─ Όχι, αλλά έχεις μια ακόμη ευκαιρία.
─ Η Αφρουδίτη.
─ Μα τι λες; Το ίδιο αστέρι είναι. Ο Αυγερινός λέγεται και Αφροδίτη.
─ Είσι μι τα καλά σ’ ή χαζουκουβιντιά’εις; Ου Αυγιρινός έχει κι γυνικείου όνουμα; Χάλασαν κι τ’ αστέρια τώρα;
─ Χάλασαν δε χάλασαν, εσύ, πάντως, έχασες…
Επανέρχομαι με μια άλλη και λίγο πιο διαφορετική ερώτηση. Ας του δώσω και μια τρίτη ευκαιρία:
─ Ποιο είναι το νέο λαμπρό αστέρι της Θεσσαλίας;
─ Αυτό του ξέρου… Το ’γραφι νια τρικαλινή φημιρίδα. Είνι ου δήμαρχους!… Είνι αυτός πο’ ’δουκι πνουή στα χουριά ή τα χουριά έδουκαν ’ν τιλιφταία τ’ς πνουή, κάτι τέτοιου έλιγι. Αρμάθιαζι κι άλλα π’ δεν τα καταλάβινα… Κατάλαβα μαναχά ότι αυτός π’ το ’γραφι, δεν καταλάβινι τι έγραφι…
─ Αυτοί γράφουν ότι τους παραγγέλνουν. Ωστόσο, μπράβο σου! Βρήκες τη σωστή απάντηση… και χωρίς να πάρεις τη βοήθεια του κοινού…
Ξαναεπανέρχομαι: Αστέρια ξέραμε στον ουρανό, μα τώρα γέμισε κι η γη αστέρια. Αστέρια οι τραγουδιστές, αστέρια οι ηθοποιοί, αστέρια κι οι λοχαγοί, αστέρια οι αθλητές, τώρα μας βγήκαν αστέρια κι οι δήμαρχοι… Όπως πάμε σε λίγο θα απαιτήσουν κι οι κωλοφωτιές να τις αναγνωρίσουμε ως αστέρια, μπορεί και οι αντιδήμαρχοι… «Κι η κοσκινού τον άντρα της με τους πραματευτάδες»…
Απολογισμός… άνευ απολογίας
Περιμένατε απολογισμό πεπραγμένων από τη δημοτική αρχή, ε; Αμ, δε… Όμως, μην απελπίζεστε!… Το Καφενείο φροντίζει και πάλι για εσάς. Μαζί με τον καφέ σας θα σερβίρει σήμερα και απολογισμό, έστω και άνευ απολογίας…
Όπως βλέπετε σ’ αυτό το πλαίσιο εμφανίζονται εικόνες από τα έργα που έγιναν στην περιοχή μας την τετραετία που πέρασε… (που πέρασε και δεν ακούμπησε…).
Όσοι δεν τα βλέπετε, πρέπει να ανησυχήσετε!… Κάτι δεν πάει καλά με τη φαντασία σας.
Όσοι γνωρίζετε κάποια που έγιναν και μου διαφεύγουν, μπορείτε να τα ζωγραφίσετε στο πλαίσιο. Σας το προσφέρω με απευθείας ανάθεση.
Όσοι, επίσης, έχετε κάποιες προτάσεις, ιδέες, επιθυμίες, μη διστάσετε να τις καταγράψετε. Όλα στο πλαίσιο!… Μη ντρέπεστε! Έρχεται η νέα πενταετία με νέες υποσχέσεις από τους επίδοξους τοπικούς άρχοντες… Γράψτε, τουλάχιστον, αυτές τις υποσχέσεις που σας δίνουν, για να μην τις ξεχάσετε!…
Για το ατομικό συμφέρον…
Λένε ότι οι περισσότεροι Έλληνες ψηφίζουν για το ατομικό τους συμφέρον. Δε συμφωνώ με την άποψη. Μάλλον ψηφίζουν για το συμφέρον εκείνων που ψηφίζουν… Διότι το ατομικό μας συμφέρον είναι να ψηφίζουμε αυτόν που θα προσπαθήσει για μια καλύτερη παιδεία (να γλυτώνουμε και τα φροντιστήρια), που θα παλέψει για την καλύτερη υγεία, την ασφάλεια, τα κοινωφελή έργα, για ό,τι καλύτερο. Διότι, λέγω, μέσα στο γενικό καλύτερο βρίσκεται το πραγματικό συμφέρον μας και όχι στις μικροεξυπηρετήσεις, τις μικροεκδουλεύσεις και τις συνδιαλλαγές…
Γι’ αυτό πάντα να θυμάσαι: «Όταν βγάζει λόγο η αλεπού, πρόσεχε τις κότες».
Τα υπόλοιπα αφήνονται στην κρίση σου. Αν δε σου αρέσουν κάποια πράγματα, κάτι πρέπει να κάνεις κι εσύ να αλλάξουν, χωρίς να έχεις και μεγάλες προσδοκίες, για να μην πέφτεις σε μεγάλες απογοητεύσεις. Αξίζει, όμως, να το δοκιμάσεις, έχοντας ως οδηγό και τη γνώμη του Γερμανού Γκέοργκ Λίχτενμπεργκ, ο οποίος έλεγε: «Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα πράγματα θα διορθωθούν, αν αλλάξουν. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι για να διορθωθούν, πρέπει να αλλάξουν». Πες τα, Γιώργο!…
Εκλογές έρχονται. Θα εκλέξεις για την επόμενη πενταετία αυτούς που θα διοικήσουν τον δήμο σου, τον νομό και την περιφέρεια. Ψήφισε όποιους θέλεις, αλλά μην τους κάνεις αβλεπί (δεν παίζεις πόκα) και επιπόλαια απευθείας ανάθεση τις τύχες του τόπου σου!… Διότι «αν ψηφίζεις κλόουν, να περιμένεις ένα τσίρκο»… Κι αυτό οι Γερμανοί το λένε…
Το κλείνω με την αρχική υπενθύμιση: Όταν σφάλλει ο λαός, κάθε αγύρτης κυβερνά.
Ευχή και προσευχή
Όλες οι δοκιμασίες κι όλοι οι κατακλυσμοί, τελειώνοντας ας μας βρίσκουν όρθιους, όπως το δέντρο της φωτογραφίας που δοκιμάζεται σ’ όλους τους καιρούς κι ένα ουράνιο τόξο να μας πληροφορεί για το τέλος κάθε καταιγίδας. Κι αυτό, εκτός του δικού μας αγώνα, ας το αφήνουμε με πίστη και ελπίδα στον Θεό με… απευθείας ανάθεση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου