Οι Τούρκοι ηγέτες, με κάθε ευκαιρία, κλιμακώνουν διαρκώς την επιθετικότητά τους εναντίον της χώρας μας. Τα μόνα … «θετικά» που έχουν επιτύχει είναι: Αφενός η αχρείαστη, ά-λογη κούρσα εξοπλισμών που πλήττει και τις δύο χώρες –ιδίως την Τουρκία, με τα οικονομικά σοβαρά προβλήματα, 85% πληθωρισμός ήδη –και αφ ετέρου η ενστάλαξη μίσους Τούρκων και Ελλήνων («Συμμάχων» και «φίλων»). Η χρονίζουσα επιμονή στη δηλητηρίαση των σχέσεων τους με εμάς, κατάντησε, αναπόδραστα, χρόνιο, ανίατο πάθος. Για όλα –από έντονα καιρικά φαινόμενα μέχρι τρομοκρατικές ενέργειες - ευθύνονται οι Έλληνες(;). Ισχύει το: «Τι θα κάνουμε χωρίς τους βαρβάρους – Έλληνες»;
Προδήλως η μπουνταλοσύνη των μεμέτηδων, τους (καθ) οδηγεί στην δημιουργία: (χρήσιμων /απαραίτητων) «Ελληνοβαρβάρων» οι οποίοι αν συνεχίσουν να υπάρχουν, πολλαπλά θα είναι τα οφέλη, όπως: εκλογικά οφέλη, αποκοίμιση (περί αποβλακώσεως και διανοητικού ευνουχισμού πρόκειται) του Τουρκοπόπολου για την οικονομική του εξαθλίωση, προσωπική ικανοποίηση του μεγαλοφανούς αλλοπαρμένου Προέδρου, ο οποίος φαντασιώνεται νεκρανάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με Σουλτάνο τον εαυτό του(!). Η Γεωγραφία αλλάζει, επαναχαράσσονται τα σύνορα. Θαλάσσιοι διάδρομοι επικοινωνίας διανοίγονται ώστε να «ενώνονται» απομακρυσμένα μεταξύ τους Κράτη (πχ Τουρκία –Λιβύη). Η Ιστορία (ξανα) γράφεται κατά το δοκούν του κάθε Τουρκοκαραγκιόζη: «Και τα δικά μου δικά μου, αλλά και τα δικά σου δικά μου». Η θρασύτητα υπερβαίνει κάθε όριο. … «Πατρικές» συμβουλές του κου Ερντογάν, προς το κακομαθημένο παιδάκι, την Ελλαδίτσα, που αν δεν καθίσει καλά, θα το κάνει ο «Σουλτάνος» ντά κ.ο.κ. Η Διεθνής Κοινότητα παρακολουθεί διακριτικά. Οι Οργανισμοί τύπου ΟΗΕ και Σ. Ασφαλείας, ξεδοντιασμένοι, ανυπόληπτοι, ανήμποροι και εξαρτημένοι, περιορίζονται να εκδίδουν ψηφίσματα (όπως στο Κυπριακό). Τα γιγαντιαία οικονομικά –και όχι μόνον – συμφέροντα ποδηγετούν /καθοδηγούν ακόμη και εταίρους /φίλους/συμμάχους σε … συστάσεις τύπου:
«Βρείτε τα. Εμείς τηρούμε ουδετερότητα/ίσες αποστάσεις». Η αδιαφιλονίκητη διαχρονική υποκρισία κορυφώνεται με το παράδειγμα του ΝΑΤΟ. Εκεί η συμμαχία δεν παρεμβαίνει, αν κάποιος σύμμαχος απειλήσει ή πολεμήσει τον άλλο σύμμαχο!. Αίσχος αχρείοι κατάπτυστοι υποκριτές!!!.....
Προσωπικά –εκτός των γνωστών προβλημάτων με την γειτόνισσα –με απασχολεί και κάτι άλλο. Το ότι τίθεται ζήτημα: Βαρβαρότητας, εκβαρβαρισμού, πολιτισμού ατταβισμού και … σύγχρονης ιστορικής καταγραφής /ταξινόμησης. Παρατήρησα πως η «Βαρβαρότητα» αλλάζει στρατόπεδο, μετατοπίζεται, μετοικεί, έρχεται δυτικότερα. Μπορεί να ξεκίνησε από τις Μογγολικές στέπες, να κατάκαψε και να ερήμωσε τα πάντα στο πέρασμά της, να διέπραξε ειδεχθείς εθνοκαθάρσεις, να κατέλαβε το Βυζάντιο, την Κωνσταντινούπολη, να επεκτάθηκε στην Ευρώπη, να συρρικνώθηκε κατόπιν, επιστρέφοντας στην Ασία , αλλά δεν ησύχασε. Το θηρίο δεν ηρέμησε. Ξαναορέγεται οθωμανικά μεγαλεία, παρά το ότι οι καιροί άλλαξαν. Η άποψη / ανακάλυψη –μέσω άλλων «βαρβάρων» - επανέρχεται.
Ήρθαν –πολυεπίπεδα –λοιπόν τα πάνω κάτω. Όσο και αν δεν μας αρέσει, όσο και αν μας πονάει. Τώρα πλέον οι εκτροφείς τρομοκρατών /τρομοκράτες, οι «βάρβαροι» -κατά τους Τούρκους –είμαστε εμείς!!!. Ας το πάρουμε απόφαση, αν δεν θέλουμε να έχουμε συνέπειες. Εκεί φθάσαμε. Εκεί κατάντησε (η φίλα προσκείμενη;) εκφυλισμένη Δύση η οποία ίσως συνέλθει /αφυπνιστεί όταν θα δει –για δεύτερη φορά – το Ισλάμ προ της Βιέννης. Ζούμε στην εποχή του εκβαρβαρισμού του πολιτισμού, του βιασμού της λογικής, της άκρατης υποκρισίας, της ψευδολαγνείας, και της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Βορά, Ευλεία (=εύκολη λεία) των παραδοσιακών βαρβάρων –Τούρκων.
Επιμένουν να έρθουν νύχτα (ίσως … ντρέπονται ή φοβούνται την ημέρα), παράλληλα οι Σύμμαχοί μας, παραμένουν πιστοί «Σύμμαχοι» (sic). H Ανθρωπότητα βαρέθηκε /έπληξε με τόσα χρόνια ειρήνης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεωρώ ότι εμείς οφείλουμε να αναθεωρήσουμε στρατηγική και τακτική (εκτός από το να καταγγέλουμε την επιθετικότητα της Τουρκίας στα διεθνή φόρα, να επιδιώκουμε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και φυσικά να εξοπλιζόμαστε). Χάσαμε κλασσικές ευκαιρίες (Ίμια, μετά το Πραξικόπημα κατά Ερντογάν κ.α) να τους δώσουμε –τότε αλλά και μετέπειτα –ένα μάθημα. Δεν τόλμησαν οι εξουσιαστές μας να ρίξουν ένα τουρκικό αεροπλάνο πάνω από το Ελληνικό εναέριο χώρο. Ως προς τις διαχρονικές τουρκικές υλακές /αλυχτίσματα, έχω τοποθετηθεί: Περιφρόνηση και Εγρήγορση (ει δυνατόν από όλους μας και ιδίως τα ΜΜΕ). Ας πάψουμε επιτέλους να ασχολούμαστε και να αναπαράγουμε τις δηλώσεις του θλιβερού μαρκουτσοφόρου Κλαυσιγελωτοποιού (=προξενεί κλαυσίγελω) και των υποτακτικών του. Τι θα πει θα απαντάμε; Τι απαντάς σε αλλοπαρμένους κουρσάρους;. Βέβαια οι απαντήσεις δεν αφορούν μόνον στα λόγια, αλλά και στις πράξεις, τις παραβιάσεις.
Πότε (τολμήσαμε να) ρίξουμε έστω ένα μη επανδρωμένο τουρκικό drone πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο;.
ΥΓ Εκτός από το ελληνοπρεπέστατο «Μολών λαβέ» μεμέτη κουζουλέ, θα μπορούσαμε να συστήσουμε – φιλικά και συμμαχικά – στους νυχτερινούς τούρκους επισκέπτες, να φάνε πριν έρθουν: λάδι και να φορέσουν κάτι ανάλαφρο πχ ένα αραχνοΰφαντο κομπιναιζόν /εσώρουχο, κατάλληλο για ατμόσφαιρα συνεύρεσης. Αν το τελευταίο το πει δημόσια ένας δικός μας Θωκούχος (=κάτοχος θώκου), τους γελοιοποιεί και τους παραδίδει στην διεθνή χλεύη. Χωρίς να πέσει ντουφεκιά. Θα το τολμήσει άραγε; (Ρητορικό το ερώτημα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου