Ζούμε σε κατάσταση πολιορκίας. Και δεν είναι μόνοο μνημονιακός πόλεμος, που μας είχαν κηρύξει Ε.Ε. και ΔΝΤ ή τώρα οι Νεοταξίτες παγκόσμιοι δολοφόνοι, με τον κορονοϊό και τα εμβόλιά τους. Ούτε μόνο η ασφυκτική πίεση, που ασκoύν εναντίον μας οι τρισβάρβαροι Τούρκοι, απαιτώντας να τους παραδώσουμε γη και ύδωρ. Ούτε οι ντόπιοι εφιάλτες, που υπό τις ευλογίες της Κίρκης του Βερολίνου, έχουν πασιφανώς αγαστή σύμπνοια και αλληλοκατανόηση με τους εχθρούς μας. Ούτε η αφροασιατική πλημμυρίδα, που απειλεί την φυλετική και πολιτισμική μας ταυτότητα. Είναι και οι αρουραίοι αιρετικοί που διεισδύουν από παντού και απαιτούν να τους παραδώσουμε την ψυχή μας.
Και κάνουν άγια όσοι τους κλείνουν την πόρτα κατάμουτρα και αποφεύγουν κάθε είδους συζήτηση, απορρίπτοντας ασυζητητί τη «διαφωτιστική» τους πραμάτεια. Γιατί διαισθάνονται ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν απολύτως τίποτε να τους προσφέρουν. Πολύ περισσότερο, αφού νιώθουν απόλυτα ικανοποιημένοι απ’ την ζωντανή πατροπαράδοτη πίστη μας. Για την οποία ο καθένας μας έχει μύριες αποδείξεις, όχι μόνο απ’ την Αγία Γραφή και τη διδασκαλία των Πατέρων, αλλά και την προσωπική του εμπειρία.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα: Ο αείμνηστος μπαρμπα-Γρηγόρης Ζαρκάδας απ’ τη Πυργί Αγρινίου στάλιζε τα γίδια του στην ακροποταμιά του Ζέρβα, παραπόταμου του Αχελώου. Και, καθώς τον πήρε ο ύπνος, είχε την απροσδόκητη επίσκεψη του Αγίου Νικολάου, ο οποίος επιτακτικά του είπε: «Πήγαινε γρήγορα να βγάλεις τα γίδια απ’ το σπίτι μου, να σκουπίσεις την κοπριά και να κλείσεις την πόρτα»! Πήγε, λοιπον, στο κοντινό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, όπου εκτέλεσε κατά γράμμα τις εντολές του Αγίου.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο γιδοβοσκός μπάρμπα-Γρηγόρης και καθένας, που έχει ζωντανή πίστη Βρίσκεται σε διαρκη επικοινωνία με την Αγία Τριάδα, την Παναγία, τους Αγίους και τους Αγγέλους μας. Κι όχι μόνο στον ύπνο του αλλά και ξυπνητός, με την προσευχή. Και άντε τώρα ο οποιοσδήποτε αιρετικός να πείσει τον κάθε αγράμματο μπαρμπα-Γρηγόρη να απαρνηθεί τη ζωντανή του πίστη, για να υιοθετήσει τις νεκρές φανφάρες των αιρετικών.
Αλλά εκτός απ’ τις επιθέσεις των αιρετικών στα λαϊκά στρώματα, έχουμε και τις ανάλογες επιθέσεις σ’ αυτούς . που έχουν περισσότερο εκλεπτυσμένα πνευματικά ενδιαφέροντα. Στην περίπτωση αυτή επιστρατεύονται, συνήθως, κάποιοι πληρωμένοι κονδυλοφόροι, με βαρύγδουπους τίτλους, που επιδιώκουν να ρίξουν δήθεν «άπλετο» φως σχετικά με το, ποιοι, πότε και πώς έγραψαν τα βιβλία της Αγίας Γραφής. Και με πολλά άλλα. Αλλά στην πραγματικότητα αυτό, που επιδιώκουν είναι να σπείρουν την αμφιβολία και τη σύγχυση. Έτσι ώστε οι άνθρωποι να λένε: Αφού υπάρχουν τόσες αμφιβολίες σχετικά με τις συνθήκες, που γράφτηκαν τα Ευαγγέλια, τι να πάρει κανείς στα σοβαρά; Και, όπως λέει ο λαός, «ο λύκος την αντάρα χαίρεται». Αφού σκοτίσουν τους ανθρώπους με το άπλυτο (αντί για το «άπλετο») φως της σύγχυσης, έρχονται στη συνέχεια να τους περιλούσουν και με το βρώμικο φως των πάσης φύσεως αιρετικών τους προκαταλήψεων.
Ποια είναι η απάντηση σ’ αυτή την περίπτωση; Είναι νομίζω απλή: Το Ευαγγέλιο και τα υπόλοιπα βιβλία της Αγίας Γραφής γράφτηκαν, όταν και όπου και απ’ όποιους επέλεξε και φώτισε το Άγιο Πνεύμα. Και η μεγίστη απόδειξη είναι ότι χαρακτηρίζονται για τη σοφία της απλότητάς τους.
Δεν έχουν το συνεστραμμένο γράψιμο των διαφόρων αιρετικών και πολλών άλλων, που γίνονται αναξιόπιστοι και καταγέλαστοι. Επειδή ακριβώς στην προσπάθειά τους να κάνουν το άσπρο μαύρο, υποστηρίζουν απόψεις, που αλληλογρονθοκοπούνται μεταξύ τους. Και μέσα σ’ αυτό το άπλυτο φως, συσκοτίζουν τα νοήματα του Ευαγγελίου:
Το Ευαγγέλιο δεν είναι φιλολογικό κείμενο, για να μπορεί να το διαβάσει και να το αντιμετωπίσει κάποιος σχολαστικά. Δεν είναι γραμμένο εγκεφαλικά, για να το επεξεργαστεί μέσα στην αλλοπρόσαλλη κρανιοεγκεφαλική του κάψα. Το Ευαγγέλιο είναι γραμμένο με την καρδιά και μόνο με την καρδιά μπορεί κάποιος να το προσεγγίσει. Το Ευαγγέλιο είναι το βιβλίο της απλότητας και της αγάπης. Και, για να το καταλάβει και να το εγκολπωθεί κάποιος, χρειάζεται να διαθέτει κι αυτός πνεύμα απλότητας και αγάπης.
Αν κάποιος αντιμετωπίσει το κείμενο της Αγίας Γραφής με σχολαστικότητα και προκατάληψη, θα καταλήξει στους αντίποδες του Ευαγγελίου. Και θα καταλάβει, ενδεχομένως, τα τελείως αντίθετα από αυτά, που λέει το Ευαγγέλιο. Όταν όμως το πλησιάσει με αγάπη, θα ιδεί να ξεδιπλώνονται μπροστά του παράδεισοι ομορφιάς και σοφίας. Και όσο περισσότερο θα θαυμάζει, τόσο περισσότερο το θαύμα και το μυστήριο θα του αποκαλύπτουν τα μυστικά τους. Και αυτό θα συμβαίνει, γιατί στην περίπτωση αυτή θα έχει συνεργάτη του το Άγιο Πνεύμα. Αφού, χωρίς το Άγιο Πνεύμα, όλες οι πόρτες θα είναι κλειστές. Οι λέξεις και οι φράσεις θα κρύβουν τη μυστική τους ομορφιά και το αποτέλεσμα θα είναι η μάταιη περιπλάνηση και απογοήτευση. Με το Άγιο Πνεύμα όμως ανοίγονται όλες οι πόρτες. Οι λέξεις, οι φράσεις, τα κείμενα έχουν να μας αποκαλύψουν τόσα και άλλα τόσα ακατάληπτα μυστικά.
Αυτός, που πλησιάζει το Ευαγγέλιο, χωρίς αγάπη, το παθαίνει ωσάν εκείνους, που ονειρεύονται θησαυρούς. Οι οποίοι, όταν, σύμφωνα με την παράδοση, ανακοινώσουν το όνειρό τους και σε άλλους, αντί για θησαυρούς, βρίσκουν κάρβουνα. Ωσάν αυτά που βρίσκουν και οι αιρετικοί, απ’ τα οποία μουτζουρώνονται οι ίδιοι και μουτζουρώνουν και άλλους με τη μουτζούρα των αιρέσεών τους.
Ενώ αυτοί, που πλησιάζουν το Ευαγγέλιο με αγάπη βρίσκονται μπροστά σε ένα ανεξάντλητο χρυσωρυχείο πνευματικής ομορφιάς και σοφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου