Ζούμε ως ελληνική κοινωνία έναν νέο, σουρεαλιστικό διχασμό, ολοφάνερο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ), αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση σχετικά με τον covid19 και τις λεπτομέρειες του ζητήματος, όπως η σκοπιμότητα της γενικής χρήσης μάσκας. Το θέμα έχει χωρίσει σε δύο αλληλομισούμενα στρατόπεδα τη χώρα, με τους μεν να αποκαλούν τους δε «χέστηδες», «παραμυθιασμένους», «καθεστωτικούς» και οι άλλοι να ανταποδίδουν με χαρακτηρισμούς όπως «βλαμμένοι», «ψεκασμένοι», «καθυστερημένοι» κτλ. Σε έναν βαθμό μπορεί κανείς να αποδώσει την ένταση αυτή στον φίλερι χαρακτήρα του Έλληνα και στην κρισιμότητα της σύνολης (κοινωνικοοικονομικής) κατάστασης, όμως η ευθύνη είναι κυρίως μία: αυτή του πολιτικομηντιακού συστήματος. Ο αυταρχικός τρόπος με τον οποίο επιβάλλονται άνωθεν τα μέτρα έχει την κύρια ευθύνη του εμφυλιοπολεμικού κλίματος στην κοινωνία.
Ας δούμε τα ζητήματα που τίθενται υπό αμφισβήτηση στα ΜΚΔ από τους …deplorables, που έλεγε και η Killary. Υπάρχει μία συζήτηση γύρω από το εάν ο ιός είναι τελικά τόσο θανατηφόρος όσο έδειχναν τα ανοιξιάτικα τρομακτικά νούμερα της δυτικής Ευρώπης ή όχι, εφόσον έχει πλέον αποκαλυφθεί ότι:
1) καταγράφονταν όσοι πέθαιναν ΜΕ κορωνοϊό κι όχι ΑΠΟ κορωνοϊό, ενώ ακόμα κι αυτό το «ΜΕ» δεν σήμαινε πάντοτε θετικό τεστ αλλά την υποκειμενική εκτίμηση του γιατρού
2) πρακτικά (επί μήνες και παγκοσμίως) δεν γινόντουσαν νεκροτομές έτσι ώστε όχι μόνο να βεβαιωθεί η αιτία του θανάτου αλλά και να διαπιστωθεί ο μηχανισμός με τον οποίο επερχόταν ο θάνατος ώστε να εμπλουτιστεί η γνώση μας για τον ιό
3) το PCR τεστ δεν έχει την αξιοπιστία που του αποδίδεται στα ΜΜΕ, αφού δεν φτιάχτηκε για τον λόγο που χρησιμοποιείται αλλά έχουμε και δημόσιες καταγγελίες όπως του προέδρου της Τανζανίας (και αμέτρητες ανωνύμων)
Αν οι ανωτέρω αιτιάσεις στερούνται βάσης, ας απαντηθούν υπεύθυνα και πειστικά ώστε να βρεθεί κάποιο ελάχιστο κοινό έδαφος για συνεννόηση και συναίνεση, αν αυτή μας ενδιαφέρει. Δεν είναι δυνατόν να μένουν στο σκοτάδι τόσο σοβαρές πλευρές ενός προβλήματος που διαλύει τη ζωή των ανθρώπων!
Αλλά και στα επί μέρους: Μετά από δεκαετίες χρήσης των ιατρικών μασκών, κι αφού μόλις προ μηνών ο Π.Ο.Υ. είχε αποφανθεί διαφορετικά, καταλήγουμε στην υποχρεωτική χρήση μάσκας …κάθε τύπου. Ακόμα και των υφασμάτινων που είναι μάλλον επικίνδυνες! Ποιον σκεπτόμενο πολίτη μπορεί να πείσει μία τέτοια ανακόλουθη διαχείριση της κατάστασης, όπου αποσιωπάται ότι ναι, υπάρχει μια διχογνωμία των μελετών για την αποτελεσματικότητα της γενικής χρήσης της ιατρικής μάσκας έναντι των ιών; Αυτό δεν αποδεικνύει πως η κυβερνητική απόφαση στερείται ερείσματος αλλά πάντως χρήζει τεκμηρίωσης.
Επίσης, υπάρχει μία φανατική άρνηση του σουηδικού αντιπαραδείγματος, που όμως στην ίδια τη σκανδιναβική χώρα τυγχάνει αποδοχής. Μια απροκατάληπτη και ειλικρινής αναζήτηση της βέλτιστης αντιμετώπισης θα ανέλυε την περίπτωση με πραγματικά δεδομένα κι όχι με οικονομικές προβλέψεις που μοιρολογούν το αύριο της Σουηδίας και έχουν ήδη (μερικώς και προσωρινά, έστω!) αναιρεθεί. Τέλος, η ιστορία της υδροξυχλωροκίνης είναι απολύτως αντιπροσωπευτική του κλίματος που επικρατεί διεθνώς. Έχουμε φτάσει στο σημείο να λογοκρίνεται ακόμη και η απλή αναφορά σε αυτήν, ενώ ταυτοχρόνως γίνεται επιτυχής χρήση της από γιατρούς πρώτης γραμμής σε όλον τον κόσμο – ΚΑΙ στην Ελλάδα.
Αντί να μιλάμε καθημερινά για το εμβόλιο που (δεν) θα έρθει, θα μπορούσε να γίνει μία ενημέρωση για τα αποτελέσματα μιας φτηνής και ήδη αξιοποιούμενης αντιμετώπισης, είτε προληπτικά είτε θεραπευτικά. Και αν όλα όσα θρυλούνται γύρω από τη δράση της είναι μυθεύματα ας το ακούσουμε από τα χείλη ανθρώπων της καθημερινής ιατρικής δράσης με σχετική εμπειρία, όχι από γραφειοκράτες καριέρας με πολιτικές στοχεύσεις.
Επικρέμονται επίσης, επειδή δεν έχουν ξεκάθαρα απαντηθεί, πολλά ακόμη ερωτήματα μεγάλης σημασίας. Ισχύει η δήλωση της αρμόδιας του Π.Ο.Υ. Maria Van Kerkhove ότι είναι πολύ σπάνια η μετάδοση του ιού από ασυμπτωματικούς; Γιατί αν η απάντηση είναι καταφατική, προς τι η τρέλλα με τα σχολεία και τα παιδιά; Υπάρχει κάποια επιπλέον χρηματοδότηση των νοσηλευτικών μονάδων για περιπτώσεις κόβιντ (όπως στις ΗΠΑ) ή όχι; Γιατί αν υπάρχει, τότε οι φήμες για «χαλαρή» πιστοποίηση κορωνοϊού αποκτούν άλλη βαρύτητα, αν όχι τότε είναι ανυπόστατες. Αλλά ακόμη και για την δεύτερη περίπτωση είναι ακατανόητη η κυβερνητική κλήση προς τον εισαγγελέα, δια στόματος Χρυσοχοΐδη, να πατάξει τη διασπορά ψευδών ειδήσεων που βλάπτουν το κοινό συμφέρον. Αυτό το τελευταίο δεν βλάπτεται από περιθωριακές απόψεις του τύπου «δεν υπάρχει ο κορωνοϊός», «όλα προέρχονται από το δίκτυο 5G» κτλ.
Υπάρχουν σοβαρότατες αμφισβητήσεις της κρατούσας αφήγησης που αντί να αντικρούονται λογικά, ζούμε μία κατάσταση όπου βομβαρδιζόμαστε ανελέητα από δηλώσεις πανικού, δίχως τον παραμικρό διάλογο. Τα καλολαδωμένα από τα κυβερνητικά ταμεία ΜΜΕ, αν θέλουν πράγματι να συμβάλουν στην κοινωνική συναίνεση, μπορούν στα διαλείμματα της προπαγάνδας να οργανώσουν συζητήσεις με σοβαρούς εκπροσώπους της άλλης άποψης, ώστε να αναδειχθεί η αλήθεια. Όμως πότε έκαναν κάτι τέτοιο, θα αντέτεινε κανείς, σε ποιο σοβαρό θέμα ακούς κάθε άποψη; Συνήθως για εκείνην που δεν συμφέρει το σύστημα εξουσίας χρησιμοποιείται είτε κάποιος γραφικός και αδαής εκπρόσωπος ώστε να διασυρθεί, είτε απλώς «δεν υπάρχει». Όπως «δεν υπάρχει» για την εξουσία και η βιβλική καταστροφή που επήλθε στην οικονομία με την συρρίκνωση του τουρισμού. Πιστεύουν άραγε πως ο υποδεκαπλασιασμός του τουριστικού εισοδήματος θα περάσει απαρατήρητος ή ότι θα μπαλωθεί με ελεημοσύνες πάλι από το ΕΣΠΑ;
Η ανυπαρξία αυτή της ισηγορίας και εντέλει της δημοκρατίας είναι που καλλιεργεί τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας με ευθύνη όσων μας καλούν σε επίδειξη κοινωνικής ευθύνης. Ας μην αναζητούν ευθύνες στον κόσμο που αναζητά την αλήθεια οπουδήποτε μπορεί.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου