Οποιαδήποτε διαμάχη Ελλάδας - Τουρκίας κρίνεται στη θάλασσα.
Η χώρα μας είναι ασφαλής από την προέλαση του τουρκικού πεζικού. Για να κινηθεί προς την ελληνική ενδοχώρα, ο τουρκικός στρατός είναι αναγκασμένος να περάσει τις στενές διόδους του Έβρου. Εδώ και χρόνια, όποιος έχει πάει φαντάρος εκεί, γνωρίζει ότι ο ποταμός Έβρος κυλά αναμεταξύ διασταυρούμενων πυρών που τον καθιστούν απροσπέλαστο.
Η μάχη στον αέρα είναι κυρίως θέμα τεχνολογίας και ικανότητας των χειριστών των αεροσκαφών. Όμως με το αεροπλανοφόρο Σκύρο, τους S300 και τα διάσπαρτα νησιά μας με την επικαλυπτόμενη και άρα αδιαπέραστη αντιαεροπορική προστασία του Αιγαίου των 23 ή και 40 χιλιοστών, το δυνητικό αποτέλεσμα μιας αναμέτρησης στον αέρα, οποιουδήποτε με μια αμυνόμενη Ελλάδα είναι τουλάχιστον αμφίρροπο. Τουλάχιστον...
Ανεξαρτήτως όμως ποιος υπερέχει στον αέρα, η Τουρκία και πάλι θα πρέπει να περάσει επιτυχώς την θάλασσα και να αποβιβάσει στρατό στα ελληνικά νησιά αν θέλει να κερδίσει έστω και ένα στρέμμα εδαφικά σε μια διαμάχη με την Ελλάδα.
Στο όπλο του Πολεμικού Ναυτικού η Ελλάδα πάντοτε υπερείχε της Τουρκίας. Στους αιώνες. Ποτέ η Τουρκία δεν κέρδισε μια μάχη με τους Έλληνες στην Θάλασσα. Η Ελλάδα εξακολουθεί να υπερέχει, ακόμα και αν η τεχνολογία είναι οριακά υπέρ μας στο πολεμικό ναυτικό σήμερα, η γνώση των υδάτων και η ικανότητα των ναυτών μας δείχνουν ξεκάθαρα υπέρ ποιου κλίνει η πλάστιγγα στο νερό.
"Μέγα γαρ το της θαλάττης κράτος’’ [είναι ισχυρό το κράτος που υπερέχει στη θάλασσα] είχε διατυπώσει ο Περικλής από τα αρχαία χρόνια [μας λέει ο Θουκιδίδης] όταν η Αθήνα κέρδιζε τις μάχες στη θάλασσα στα ελληνικά νησιά ή στη Σικελία. Για 2.500 χρόνια, από το 480 π.Χ. μέχρι το 2020, η Ελλάδα δεν έχει χάσει ναυμαχία όπου και όποτε αν αυτή έλαβε χώρα.
Η πρώτη ναυμαχία των Ελλήνων έναντι της εχθρικής δύναμης των Περσών, στη Σαλαμίνα, κατέληξε σε νίκη των Ελλήνων οι οποίοι ναυπήγησαν τον πρώτο πολεμικό στόλο τους λίγες εβδομάδες πριν και υπερίσχυσαν των ογκοδέστερων, πολυπληθέστερων περσικών καραβιών με μικρότερο πιο ευέλικτο στόλο γιατί είχαν έμπειρους ναύτες που οργώναν και χαρτογραφούσαν τη Μεσόγειο αιώνες, και διότι δεν πολέμησαν στα ανοιχτά αλλά τους περίμεναν μέσα στο στενό της Σαλαμίνας όπου ο Ξέρξης παρακολούθησε από το όρος Αιγάλεω την ολική καταστροφή του στόλου του. Τα Περσικά καράβια ήταν πολυάριθμα, οι Έλληνες όμως ήταν καλύτεροι ναύτες, γνώριζαν καλύτερα τα νερά και τα περάσματα και είχαν ξεκάθαρη στρατηγική αμυνόμενοι υπέρ της πατρίδας. Σημειωτέον ότι στη Σαλαμίνα είχαν πολεμήσει και Φοίνικες στο πλευρό των Ελλήνων, όπως πολέμησαν και οι Γάλλοι δίπλα μας στο Ναυαρίνο.
Οι Έλληνες ήξεραν πού και πώς έπρεπε να στήσουν τα καράβια τους ανάλογα με τον όγκο των πλοίων των αντιπάλων, τις μανούβρες, τη δυναμική τους που υπολείπετο αλλά γνώριζαν πώς να την πολλαπλασιάσουν. Εξακολουθούν να γνωρίζουν τα κρίσιμα στο ναυτικό καλύτερα από την Τουρκία και ίσως τις περισσότερες άλλες χώρες, ως ναυτικό κράτος με μια από τις μεγαλύτερες ακτογραμμές στον κόσμο.
Η Ομηρική έκφραση "εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης” [Ιλιάδα Μ 243] άλλωστε καταδεικνύει μια ακόμα διάσταση, ένα διαχρονικό γνώρισμα υπεροχής κάθε λαού όταν ο στρατιώτης αμύνεται για την εστία και την οικογένειά του. Η αγάπη προς την πατρίδα σε έναν πόλεμο έχει πολλαπλάσια δυναμική όταν πολεμάς 500 μέτρα από το σπίτι σου και στο έδαφος σου από ότι όταν πολεμάς 1000 χιλιόμετρα από το σπίτι σου, σε ένα ξένο μέρος, επιζητώντας εδαφική επέκταση για κάποιον κυβερνώντα πρόεδρο, σουλτάνο ή δικτάτορα.
Γι' αυτό δεν υπάρχει αντίστοιχη ρήση σε καμία γλώσσα και σε καμία εποχή όταν επιτίθεσαι σε ξένα εδάφη στην πατρίδα άλλου. Τα παραδείγματα στην ιστορία είναι πολλά. Οι πιο αδύνατοι πετυχαίνουν νίκες κατά των ισχυρότερων ιδίως όταν αμύνονται για τα εδάφη τους.
Τέλος, η Τουρκία σήμερα και ο στρατός της δεν έχουν τη συνοχή που είχαν λίγα χρόνια παλαιότερα σε αντίθεση με τα Ελληνικά όπλα.
Το πραξικόπημα που έλαβε χώρα το ‘16 στην Τουρκία και οι συνακόλουθες εκκαθαρίσεις δεν την αποδυνάμωσαν μόνο τακτικά, αχρηστεύοντας περισσότερο από το 50% των πιο έμπειρων αξιωματικών της σε όλα τα όπλα. Το πραξικόπημα έχει αφήσει ακόμα πιο σοβαρές πληγές στην κοινωνία. Ο δεσποτικός Ερντογάν έχει λίγους που εμπνέει πλέον στο εσωτερικό της Τουρκίας. Τους αυλικούς του και μερικούς ισλαμιστές φονταμελιστές καθώς και ευκαιριακούς καιροσκόπους καρπωτές της εξουσίας του δημοσίου τομέως.
Ο Τουρκικός χυλός όμως έχει χάσει ακόμα περισσότερες κοινωνικο-πολιτικές ομάδες. Οι κεντροδεξιοί συντηρητικοί πολίτες της Τουρκίας που αποτελούν την μάζα της κοινωνίας της δεν εμπνέονται πλέον από τον Ερντογάν και την στενά νεποτιστική πολιτική ομάδα του.
Έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα τα οποία γνωρίζουν ότι δεν σχετίζονται με την Ελλάδα. Δεν θα ακολουθήσουν με αυταπάρνηση κανέναν αυταρχικό πολιτικό ηγέτη όσο και αν προσπαθήσει να τους επιβάλλει την άποψη ότι τα τεράστια σημερινά οικονομικά προβλήματα της χώρας τους θα λυθούν αν τσακωθεί με την φιλήσυχη Ελλάδα, προσπαθώντας να πάρει μέρος των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Γι' αυτό και στη Λιβύη ή στη Συρία, όπως εντόπισαν οι υπηρεσίες ασφαλείας, η Τουρκία δεν μπήκε με τον τακτικό στρατό της αλλά με μισθοφόρους από τη Συρία ή με ντόπιους αντιφρονούντες προς τις τοπικές εξουσίες.
Ο πόλεμος είναι βίαιος διδάσκαλος έγραψε ο Θουκυδίδης. Η στρατηγική μας υπεροχή έναντι της Τουρκίας εντοπίζεται στη θάλασσα, στο ηθικό του στρατεύματος, στο εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό μας, και στον σκοπό που κάθε στρατιώτης θα έχει στο μυαλό του όταν ξεκινήσει η εμπλοκή.
Η πολιτική μας ηγεσία γνωρίζει όλα όσα χρειάζεται για να υπεραμυνθεί επιτυχώς των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, αν χρειαστεί, και να προστατέψει τα εθνικά μας συμφέροντα.
Οι μάχες που πρέπει να κερδίσει η χώρα τα επόμενα χρόνια είναι στην οικονομία.
Δεν θα απειλούμαστε πραγματικά από τίποτε άλλο, αν φροντίσουμε να επενδύσουμε στην στρατιωτική μας ισχύ.
Capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου