Όταν έπεσε η Βασιλίδα των Πόλεων, η κοιτίδα του Πολιτισμού η Βασιλεύουσα, εν ολίγοις η Κωνσταντινούπολη ή Νέα Ρώμη, την αποφράδα ημέρα της Τρίτης 29 Μαίου του 1453, οι βάρβαροι επιδρομείς κατακτητές, Μουσουλμάνοι Οθωμανοί Τούρκοι του Μωάμεθ του λεγόμενου ως Πορθητή, πανηγύριζαν έξαλα, αήθη και χυδαία ακαλαίσθητα, επάνω στα χιλιάδες Ηρωικά πτώματα, των αναρίθμητων αιμάτων, των Ρωμαίων της Ανατολικής Ρωμανίας ή αλλιώς του Βυζαντίου ως είθισται. Επιπροσθέτως κατά τους πολλούς καθεστωτικούς τοις πάσι, δυτικούς αιρετικούς ορθολογιστές κατά βάση, καθώς έτσι την ονόμαζαν την Ρωμαίικη Αυτοκρατορία των Ρωμιών Ελλήνων Χριστιανών Ορθοδόξων Πατριαρχικών.
Εν τω μεταξύ την ώρα του κατάπτυστου και επονείδιστου γλεντιού τους, και του κεφιού εν πολλοίς, εμφανίστηκε απρόσμενα, έξαφνα, ένα Θεϊκό σημάδι με μία Σκιά, που επιδείκνυε στον Τοίχο, μία Παλάμη ενός Χεριού, με Πέντε Δάκτυλα Ανοιχτά, την λεγόμενη κατά το κοσμικό ως είθισται, άξεστη ορολογία, στην απλή καθομιλουμένη του πεζοδρομίου χειρίστου είδους, καφενειακού επιπέδου, ως Μούτσα. Εκείνη την στιγμή, οι Μουσουλμάνοι κατακτητές τρόμαξαν έντονα, και αναρωτήθηκαν τι να σημαίνει άραγε, αυτή η Σκιά με τα Πέντε Δάκτυλα ανοικτά, που εμφανίζεται στον Τοίχο την ώρα της Διασκεδάσεως τους;
Εν συνεχεία απευθύνθηκαν ως είθισται, στους δικούς τους υψηλόβαθμους Ιεράρχες των Ιμάμηδων και των Χοτζάδων, ώστε να τους εξηγήσουνε επακριβώς, το θεολογικό ανέλπιστο και ανεξήγητο αυτό σημάδι. Εν προκειμένω το οποίο προφανώς, και όχι μόνο τους χαλούσε την ευδιάθετη διάθεση, για περαιτέρω διασκέδαση απολαύσεως, ξέφρενο γλέντι κεφιού, αλλά τους προβλημάτιζε κι΄όλας, καθώς ως γνωστόν, ο εκάστοτε άνθρωπος, όταν διαπράττει ανάρμοστες κάκιστες βιαιοπραγίες αθλιοτήτων, θέλοντας και μη, και ας μην είναι Ορθόδοξος Χριστιανός, για να τον ελέγχει η συνείδηση του. Επειδή θα δώσει λόγο Θεού, εάν βέβαια διαθέτει και Φόβο Θεού, εν γένει, κατά βάθος γνωρίζει μέχρι που φτάνει το επιτρεπτό καλό, και πρέπον, αλλά και πότε αρχίζει να το υπερβαίνει, φτάνοντας στην αθλιότητα του κακού και βάρβαρου εν πολλοίς. Παράλληλα οι Υψηλόβαθμοι Μουσουλμάνοι Ιερείς, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν στα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά τους, αυτό το σημάδι και θέλοντας και μη, σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά, εν ολίγοις ήταν ανεξήγητο θαύμα.
Ως εκ τούτου θυμήθηκαν πως επέτρεψαν και έζησε ένας Καλόγερος Ρωμιός, της Ανατολικής Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, την οποία την είχαν μόλις ποδοπατήσει, δια της αιματηρής τους σπάθας, ο λεγόμενος Γεννάδιος Σχολάριος, ο μετέπειτα Πρώτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, που του επέτρεψαν και κάποια προνόμια περαιτέρω. Εν τω μεταξύ τον ρώτησαν απορημένοι, τι να σημαίνει άραγε αυτό το σημάδι στον Τοίχο, με τα Πέντε Δάκτυλα Ανοιχτά; Τότε ο σεβάσμιος Καλόγερος των Ρωμιών, τους αποκρίθηκε θαρρετά ότι, εάν θέλουν να τον ξαναρωτήσουν, μετέπειτα από μία εβδομάδα, και εάν ο Θεός του, ο Σταυρωμένος και Αναστάντας Ιησούς Χριστός, του το φανερώσει, μέσω της Προσευχής του, δια του Αγίου Πνεύματος, θα τους το φανερώσει και αυτός σε δαύτους.
Ακολούθως πέρασε η διορία που τους έδωσε, της μίας Εβδομάδας αγωνιωδώς, και τον ξαναεπισκέφθηκαν ρωτώντας τον γεμάτη ανυπομονησία. Επιπροσθέτως και τους Απάντησε ευθαρσώς, με την χάρι του Αγίου Πνεύματος, με την ευλογία του Τρισυπόστατου και Αδιαίρετου Ομοούσιου Τριαδικού Θεού της Αγάπης, ότι στην πάλαι ποτέ Ανατολική Αυτοκρατορία της Ρωμανίας, ΔΕΝ ΕΊΧΑΝ ΑΠΟΜΕΊΝΕΙ, ΟΎΤΕ ΠΈΝΤΕ ΠΙΣΤΟΊ ΟΡΘΌΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΊ, ΚΑΘΏΣ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΕΣΤΟΊ ΣΤΑ ΜΆΤΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΎ, ΠΑΡΌΛΟ ΠΟΥ Ο ΘΕΌΣ ΤΌΣΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΆΤΕΥΕ ΠΟΙΚΙΛΟΤΡΌΠΩΣ, ΑΝΑΜΈΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑΓΩΝΊΩΣ ΤΗΝ ΜΕΤΆΝΟΙΑ ΤΟΥΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΕΞΟΥΣΊΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΡΈΔΩΣΕ, ΈΤΣΙ ΑΦΟΎ ΔΙΈΚΡΙΝΕ ΠΟΛΛΑΠΛΉ ΧΡΟΝΟΒΌΡΑ ΑΜΕΤΑΝΟΗΣΊΑ, ΕΠΈΤΡΕΨΕ ΝΑ ΚΥΡΙΕΥΤΟΎΝΕ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΑΛΛΌΘΡΗΣΚΟΥΣ ΒΆΡΒΑΡΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΆΝΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΈΣ, ΠΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΌ ΣΥΝΕΤΙΣΜΟΎ.
Επομένως σας το αφιερώνω, ώστε διαχρονικώς να παραδειγματιστούμε όλοι μας, το για ποιον λόγο επιτρέπει ο Θεός τις δοκιμασίες μας, εν ολίγοις να μετατραπεί αλγεινώς την σήμερον εν έτη 2020, η Αγιά Σοφιά μας, η Μεγαλύτερη Εκκλησία των Ορθοδόξων Χριστιανών σε Τζαμί. Αφενός μεν, επειδή δεν έχουνε απομείνει, ούτε Πέντε Πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί Συνειδητοποιημένοι, αλλά και αφετέρου δε, συνεχώς κοιτάζουμε τους άλλους, πως θα τους βγάλουμε τα μάτια, δια της θλιβερής ζήλιας, της συκοφαντίας, τα βέλη τα ρίχνουμε στους ξένους, και δεν διαπράττουμε διόλου την εσωτερική αυτοκριτική μας. Σας πληροφορώ, πως πολύ εύκολο πράγμα είναι, να αρχίσω να λαϊκίζω ανέξοδα, για το λεγόμενο θεαθήναι των στείρων εντυπώσεων, ώστε να σας το παίξω ο καλός πατριώτης, που θίχθηκε καθώς μετατράπηκε η Αγιά Σοφιά σε Τζαμί.
Ναι ενοχλήθηκα σαφώς, δεν αντιλέγω, στα φυσιολογικά μέτρα και σταθμά, όπως όλοι σας καθώς, εξ ασφαλής αποστάσεως, γι΄αυτό και πήγαμε βάλαμε ως ένδειξη προφανής διαμαρτυρίας, στην γενέτειρα μου τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, στο Οικόπεδο του Κουκουγιαννίδη τα μπετά, έναντι του Διαδημοτικού Κολυμβητηρίου του Δήμου Χαλκηδόνας, επάνω στον δρόμο, σε επιφανές σημείο, μία Σημαία μικρόσωμη των Αυτοκρατόρων των Παλαιολόγων της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, με τα 4 Β, του Δικέφαλου Αετού, Βασιλεύς των Ελλήνων, Βασιλεύς Βασιλειών εάν το προφέρω και ορθώς.
Εν συνεχεία είναι πολύ εύκολο να αρχίσω να πλατειάζω, ώστε να γράφω την ιστορία της υποτίθεται αγγελικά πλασμένης, άλλωστε δεν νομίζω ότι θα πρωτοπορήσει κι΄όλας, εν τάχει, ότι ανεγέρθη το 537 μ.Χ. επί Αυτοκράτορος Ιουστινιανού, με τους δύο αμφότερους αρχιτέκτονες Ανθέμιο από της Τράλης και τον Ισίδωρο από την Μίλητο, ενώ μόλις εισήλθε στην μεγαλοπρεπή νεότευκτη Εκκλησία, αναφώνησε σε Νίκησα Σολομώντα, προφανώς επειδή ανήγειρε μεγαλύτερη Εκκλησία από τον Ναό του Σολομώντος.
Αυτά είναι τα εύκολα, τα καθώς πρέπει, που πουλάνε πατριδοκαπηλία αλλά και θρησκοληψία, πουθενά όμως δεν θα διαβάσετε, ότι ο Αυτοκράτορος διέθετε τόσο πολύ αριστοκρατική χλιδή, που διερχόταν το εσωτερικό της Εκκλησίας, με την αυτοκρατορική του άμαξα, δείγμα επιπρόσθετης αλαζονείας, όπως επίσης και υπερβολικού περήφανου κομπασμού. Παράλληλα ενώ την αυτοκράτειρα που καθόταν στον Γυναικωνίτη θέλοντας και μη, την ανέβαζαν για να μην κουραστεί προφανώς με τροχαλία. Επομένως μετά από όλα αυτά, τα ανεπίτρεπτα και τα απόμακρα εν πολλοίς, από την Πατερική Ορθόδοξη Πνευματική Παράδοση της Θεολογίας μας, απορείτε ακόμη, το γιατί έπεσε η Αγιά Σοφιά στους αλλόθρησκους μουσουλμάνους Τούρκους;
Επειδή προσκυνούσαν συνεχώς τον Πάπα, της δυτικής αιρετικής εσπερίας, συμφέρουσας καθεστωτικής φραγκολεβαντίνικης νοοτροπίας. Εν αντιθέσει όμως, απομακρυνόμενοι από τον Πραγματικό Ταπεινό και σεμνό, εγκρατή Σταυρωθέντα και Αναστάντα Θεό τον Ιησού Χριστό, της καθεαυτού αγάπης. Εν γένει, μέχρι και τον Άγιο Ραφαήλ, οι Αυτοκράτορες Παλαιολόγοι, τον εκδίωξαν κακήν κακώς βιαίως, διότι δεν δεχόταν την ένωση των Εκκλησιών, και τους επέκρινε ελέγχοντας την συνείδηση τους,, για την επαίσχυντη και κατάπτυστη Σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας του 1438-39, τότε μόνο ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός επίσκοπος Εφέσου δεν υπέγραψε και αντιστάθηκε.
Την σήμερον τα ίδια εναργέστατα τραγικά λάθη διαπράττουμε συνεχώς, καθώς δεν παραδειγματιζόμαστε διόλου από τα αναρίθμητα λάθη μας. Εν προκειμένω, μέχρι και το σημάδι του Θεού, που μας φανέρωσε την Σκιά στον Τοίχο, με τα Πέντε Δάκτυλα Τεντωμένα, όχι απλώς δεν την γνωρίζουμε την διαχρονική Θεϊκή του υπόσταση, αλλά απεναντίας, το μετατρέψαμε στο χειρότερο παράδειγμα χλευασμού προς μίμηση, την λεγόμενη μούτσα, με ότι αυτό αλγεινώς συνεπάγεται και ο νοών νοείτω.
Εν κατακλείδι, συνεχίζουμε μονίμως επιλεκτικώς μονομερώς, να προσκυνούμε τον Θεό καταναλωτικό χρήμα τοις πάσι, όπως επίσης είμαστε συνεχώς διαιρεμένοι διχαστικώς αναμεταξύ μας, ώστε να μην μπορούμε να βρούμε τίποτα το κοινό, που μπορεί να μας ενώσει συνδέοντας. Ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης κάποτε είχε πει, όπως και όλοι οι άλλοι σύγχρονοι Άγιοι Πατέρες, ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβήτης, ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης εν Ευβοία και ουτω καθεξής, βεβαίως αυτά δεν τα προβάλουμε, τα αποκρύπτουμε σκοπίμως, επειδή δεν μας συμφέρουν. Ανέκαθεν επιλέγαμε επιλεκτικώς μονομερώς, το τι θα διαλέξουμε από δαύτους, ώστε να εξυπηρετεί μετέπειτα ικανοποιώντας, την αστραφτερή μας ματαιόδοξη υστεροφημία, του θεαθήναι των κατεξοχήν στείρων εντυπώσεων.
Εν συνεχεία μας κανοναρχούσαν ευλόγως και ευστόχως, ευτυχώς που ο Θεός μας παραχώρησε για γείτονες, τους μουσουλμάνους εχθρικούς και επεκτατικούς Τούρκους. Αλλιώς εμείς οι Έλληνες, θα σκοτωνόμασταν συνεχώς για το παραμικρό, και θα τρωγόσαμταν σαν τα κοκόρια, εάν είμασταν μία χώρα, που θα γειτνίαζε με την Ελβετία και το Βέλγιο, Λουξεμβούργο, χωρίς περαιτέρω αποτρεπτικά απαραίτητα, στρατεύματα προστασίας.
Τα πάντα ο Θεός με σοφία τα δημιούργησε, και καλα που μας έφερε τους αλλόθρησκους Μουσουλμάνους Τούρκους στο διάβα μας, ώστε να τους φοβόμαστε λιγάκι με τις απειλές τους, και να θυμόμαστε ότι έχουμε και κάτι κοινό αναμεταξύ μας, που είναι η κοινή μας Ορθόδοξη Πίστη των Ορθοδόξων Πατέρων μας, η κοινή μας γλώσσα.
Εν αντιθέσει όμως, ποτέ των ποτών, το κοινό μας πορτοφόλι, των αναρίθμητων πολλαπλώς κοινωνικών ανισοτήτων, δια της θλιβερής αδρανοποιημένης υποτονικής αδιαφορίας, που επιδεικνύουμε για τον εκάστοτε πλησίον μας.
Εκ το διαχρονικού γίγνεσθαι, στον προηγούμενο αιώνα, σε διάρκεια μόλις 50 χρόνων, διαπράξαμε 3 αιματοπότιστους εμφύλιους σπαραγμούς, δια της τρισκατάρατης διχόνοιας μας. Απαριθμώ εν συνόλω, ο πρώτος με τους Βενιζελικούς και τους Βασιλικούς, απότοκος η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, μετέπειτα ο Β ΠΠ με τους δεξιούς και τους αριστερούς, απόρροια το απόλυτο χάος της παραζάλης, και τέλος στην Κύπρο το 1974, με τους ενωτικούς ΕΟΚΑΒΙΤΑΤΖΉΔΕΣ και τους Μακαριακούς. Παράλληλα όταν ξεκίνησε η Επανάσταση του 1821, ξεκίνησε μετέπειτα και διχόνοια της φαγωμάρας για τα περαιτέρω αξιώματα, τότε ήταν στα μαχαίρια, των εκατέρωθεν αψιμαχιών ένθεν κακείθεν, ο Κολοκοτρώνης με τους Στρατιωτικούς του, και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Κουντουριώτης με τους πολιτικούς τους.
Εν συνεχεία, τους στέλνει ένα γράμμα πάρα πολύ εύστροφο αλλά και εύστοχο εν πολλοίς, ο Ήρωας Οδυσσέας Ανδρούτσος από την Ρούμελη, την σήμερον Στερεά Ελλάδα, γράφοντας τους, σας αποστέλλω 30.000 Τουρκικό Ασκέρι, πολυπληθές του Δράμαλη, για να μονιάσετε περαιτέρω, και ότι θέλετε κάνετε, το καλοκαίρι του 1822. Για την ιστορία, και αυτόν τον δολοφόνησαν οι υποτιθέμενοι έλληνες επαναστάτες, των κατεξοχήν ιδιοτελέστατων συμφερόντων τους.
Πάντως ο εκάστοτε πολιτικάντης, αλλά και Αρχιερέας της Εκκλησίας, ερμηνεύει την ιστορική διαδρομή, κατά το ιδιοτελέστατο δοκούν, το δούνε και λαβείν, φορώντας τους δικούς του πολιτικούς φακούς. Επιπροσθέτως, οι δε της Εκκλησίας, οι συμφεροντολόγοι καθεστωτικοί συμβιβασμένοι ανέκαθεν, πλήρως αδρανοποιημένοι υποτονικά, θεωρούνε πως η Επανάσταση, ήταν μόνο Εθνική και μη ταξική, οι δε αριστεροί προλετάριοι, υποτιθέμενοι επαναστάτες άθεοι μπολσεβίκοι, την θεωρούνε επιλεκτικώς, μόνο κοινωνική ταξική, δια των ποικιλοτρόπων ανισοτήτων τους, προλεταριακοί εν πολλοίς.
Εν αντιθέσει, κανείς δεν ομολογεί την σκληρή αυθεντική κυνική καθάρια αλήθεια, όπως πραγματικά έχει, την γνωρίζουνε την ιστορία ένθεν εκείθεν, την αποδεχόμαστε, αλλά αρνούμαστε πεισματικά, να αποδεχθούμε τις περαιτέρω συνέπειες της. Εν ολίγοις, ότι ξεκίνησε Εθνική, με αμιγώς Ορθόδοξα Θρησκευτικά νάματα, και κατέληξε προλεταριακή, δια των ταξικών ανισοτήτων τους, εναργώς όπως οι καρμπονάροι στην Ιταλία, αλλά και οι κομμουνιστές του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Επομένως τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον έριξαν κάτω από την Ακρόπολη το 1825, και τον δολοφόνησαν αγρίως βιαίως βαναύσως, τα πολυποίκιλα ιδιοτελέστατα συμφέροντα τοις πάσι.
Εν συνεχεία, όπως και τον Πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδος, τον Άγιο Της Πολιτικής, τον Ιωάννη Καποδίστρια τον Σεπτέμβριο του 1831. Εν κατακλείδι σταματώ, γιατί εάν αρχίσω να εξιστορώ τα μελανά σημεία της φυλής μας, δεν θα έχω σταματημό, και θα πρέπει να καλλιεργούμε Εθνικό φρόνημα, έστω και ψεύτικο, για τις περαιτέρω δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε. Εν τέλει, ασφαλώς και δεν περιμένω από το δικό μου κείμενο, τον άσημο Βαλκανίδη Δήμο από τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, στο εμφανώς περιορισμένων δυνατοτήτων blog μου tamystikatoubaltou, να αλλάξουν άρδην νοοτροπία, οι πλήρως συμβιβασμένοι καθεστωτικοί διαχρονικώς αδρανώς, δια της θλιβερής τους αδιαφορίας Έλληνες. Εν γένει, που ανέκαθεν η πλειοψηφία, πάντως σίγουρα έψαχνε εναγωνίως ποικιλοτρόπως, τους ισχυρούς και δυνατούς για να κρυφτούνε, έναντι των αδυνάτων, τα λεγόμενα σίγουρα και ασφαλή πόστα που λέμε.
Άρα δεν θα συνετιστούνε οι Έλληνες από εμέ, άλλωστε ψευδαισθήσεις και ουτοπικές αυταπάτες δεν διαθέτω, ως κατεξοχήν αιθεροβάμων, απλώς ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω, με τους λιγοστούς ψαγμένους προφανώς, φίλους αναγνώστες μας, ώστε επιτέλους, ας πάψουν περαιτέρω, οι εύκολες προσοδοφόρες, πατριδοκάπηλες και θρησκόληπτες δημαγωγικές υστερίες λαϊκισμού.
Εν ολίγοις, την Αγιά Σοφιά την μετέτρεψαν σε Τζαμί, εσκεμμένα η ανάρμοστη και αντιχριστιανική συμπεριφορά μας, η στείρα άκαμπτη αλαζονική, δια της επάρσεως αμετανόητη. Εν Ελλάδι εκ των υποτιθέμενων πολλών Ορθοδόξων Χριστιανών, δεν απέμειναν ούτε Πέντε πιστοί, που να σέβονται συνειδητοποιημένα την Ορθόδοξη Παράδοση των Πατέρων μας.
Επομένως δεν μας φταίνε οι Τούρκοι διόλου, αυτοί πράττουν τις εντολές του Θεού, άθελα τους βέβαια, μας αρέσει δεν μας αρέσει, εμφανώς και σας ενοχλούν αυτές οι φαρμακερές πικρές αλήθειες, οι μη συμφεροντολογικά συμβιβασμένες ιδιοτελέστατες, τις θεωρείτε αιρετικές εν πολλοίς, ίσως και πλάνες, δικαίωμα σας είναι. Μα, ο Θεός επίτηδες τους τοποθέτησε, σε αυτήν την νευραλγική γεωγραφική θέση, για να μας ενθυμίζουν μέσω της εκβιαστικής επιθετικής απειλής του πολέμου, την Ορθόδοξη Πίστη μας.
Εν μέρει, ότι θα πρέπει να την υπερασπιστούμε επειγόντως, εις το διηνεκές, δια την αξιοπρεπή ακεραιότητα, της αυταπαρνήσεως μας, μέχρι κεραίας. Εν αντιθέσει όμως, δεν μας φταίνε μόνο αυτοί, αλλά και ο δικός μας Τούρκος, που κουβαλάμε συνεχώς μέσα μας, όλοι μας μηδενός εξαιρουμένου. Εν κατακλείδι και δυστυχώς τον φανερώνουμε και προβάλουμε, ανερυθρίαστα κυνικώς ποικιλοτρόπως, εγωιστικώς αλγεινώς πολλαπλώς, θέλοντας και μη. Εν τέλει, μη δεχόμενοι ο ένας τον άλλον, δια της κοινωνικής ανισότητας της ταξικής, της θλιβερής μας διχαστικής διχόνοιας.
Εν προκειμένω, τρανταχτό παράδειγμα, αναρίθμητα εξωκοινοβουλευτικά δεξιά κόμματα υπάρχουν, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν και πρεσβεύουν το Έθνος και την Ορθόδοξη Χριστιανική μας Παράδοση, της κατεξοχήν Πατρίδας, και το παίζουν προφανώς προκλητικά εθνοκεντρικά, που όμως συμπεριφέρονται ακραιφνώς προσωποκεντρικά-εγωιστικά εν πολλοίς, για αυτό όλους μας, μας χρειάζεται από μία πρόσθετη μιμητική Μούτσα, προς παραδειγματικό διαχρονικό, ο νοών νοείτω.
Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου,
και όταν σε φτύσει αυτός να κάθεσαι σκυφτός,
στην σάπια πολιτεία-κοινωνία.
Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.
Ο λάτρης της Ελληνικής Ιστορίας ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων,
πηγή
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου