Διηγείτο θεολόγος καθηγήτρια: «Ο παππούς μου ήταν ιερέας! Και ο μητροπολίτης του ζήτησε να τον επισκεφθώ, για να με γνωρίσει. Πήγα και μου επεφύλαξε θερμή υποδοχή. Με έβαλε να καθίσω δίπλα του, με κέρασε γλυκό και μου επιδαψίλευσε πολλές φιλοφρονήσεις.
Σε λίγο τον επεσκέφθη ένας χωρικός ιερέας. Ταλαιπωρημένος και ατημέλητος. Δεν του είπε να καθίσει και τον «στόλισε» μ’ ένα συντριπτικό υβρεολόγιο, που έκανε σκουπίδι τον παπά κι εμένα να ντρέπομαι. Και συνειδητοποίησα τότε, «εξ απαλών ονύχων», τα λεγόμενα περί της δεσποτικής ασυδοσίας. Την οποία ο πολύς κόσμος ούτε καν μπορεί να διανοηθεί. Γιατί οι περισσότεροι δεσποτάδες για τον πολύ λαό φορούν με εξαιρετική επιτηδειότητα τη μάσκα της καλοσύνης και αγιότητας. Ενώ στους ιερείς, που είναι του χεριού τους, εξαντλούν την αγριότητά τους, που με περισσή φροντίδα κρύβουν στα τρίσβαθα της καρδιάς τους».
Το χαρακτηριστικό αυτό περιστατικό αποτελεί, θα μπορούσα να πω, ανατομία του δράματος της Εκκλησίας. Την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπούν οι άνθρωποι αυτοί, ενώ στην πραγματικότητα είναι οι ανατροπείς της και συκοφάντες της.
Αλλά ας δούμε πώς οι «άγιοι» δεσποτάδες φιλοτεχνούν τη μάσκα της ανύπαρκτης αγιότητάς τους. Πρόκειται για ασυναγώνιστους ταχυδακτυλουργούς! Ο συγχωρεμένος αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, μεμφόμενος κάποιους συναδέλφους του, που γίνονταν θύματα σκανδαλολογίας, έλεγε: «Εγώ δεν είμαι κορόιδο. Πληρώνω και κάνω τις δουλειές μου»!. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί. Το κεράκι, που πληρώνει ο λαός, το λειψανεμπόριο και το αγιέμπόριο, μεθοδικά οργανωμένα, αποφέρουν πακτωλό χρημάτων στα δεσποτικά θυλάκια.
Και με αυτά πληρώνουν τους δημοσιογράφους, για παράδειγμα, προκειμένου να διαφημίζουν την ανύπαρκτη αγιότητά τους και να κουκουλώνουν τα πελώρια σκάνδαλά τους. Ή πληρώνουν τους εισαγγελικούς και δικαστικούς λειτουργούς, προκειμένου να τους ξεμπλοκάρουν απ’ τα δικαστικά αδιέξοδα και να τους βγάζουν λάδι. Κι από το άλλο μέρος συντρίβουν τους αδύναμους ν’ αντιδράσουν αντίδικους κληρικούς που δεν διαθέτουν ανάλογες, όχι μόνο οικονομικές αλλά και μεθοδολογικές δυνατότητες.
Γιατί επιβάλλεται στο σημείο αυτό να επισημανθεί ότι οι διωκόμενοι απ’ την ασύδοτη δεσποτοκρατία κληρικοί είναι, κατά κανόνα, οι έντιμοι. Αυτοί που δεν κάμπτουν οσφύν στην ιταμότητα της δεσποτικής οφρύος και δεν υποκλίνονται στις δεσποτικές ανοησίες και αυθαιρεσίες. Γιατί επέλεξαν να υπηρετήσουν το ελεύθερο ευαγγελικό πνεύμα και όχι το δουλοπρεπές και δουλαγωγικό δεσποτικό. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, τους διωγμούς, που υπέστη ο Μέγας Χρυσόστομος απ’ τους φθονερούς δεσποτάδες της εποχής του. Οι οποίοι, επειδή δεν μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν την απαράμιλλη μεγαλοφυΐα του, τον καθαίρεσαν και τον οδήγησαν στην εξορία και τελικά στο θάνατο. Για να τον αναγκάσουν να πει το παροιμιώδες εκείνο: «Κανένα δεν φοβήθηκα τόσο, όσο τους επισκόπους, πλην ελαχίστων».
Και μην ξεχνάμε εξάλλου τον επίσης Μεγάλο Πατροκοσμά, που μέσα στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας, πραγματοποίησε έργο σπουδαιότερο απ όλους μαζί τους υπουργούς Παδείας της ελεύθερης, υποτίθεται, Ελλάδας. Απ’ τους οποίους τώρα κάποιοι ανθέλληνες συστηματικά τον αγνοούν και κατεδαφίζουν το έργο του. Της τωρινής δεσποτοκρατίας κοιμωμένης και ροχαλίζουσας μακαρίως. Η οποία ωστόσο τότε δεν παρέλειψε να του επιβάλει επιτίμιο ως αιρετικού! Και για να μην ξεχάσουμε τον Άγιο Νεκτάριο, τον οποίο κατασυκοφάντησαν και τον οδήγησαν στην έσχατη πενία!
Αλλά το φοβερότερο όλων είναι ότι οι δημοσιογράφοι και οι δικαστικοί λειτουργοί δεν υποκύπτον μόνο στο χρώμα τους χρήματος αλλά και στη δεσποτική γοητεία. Διότι δεν μπορούν να διανοηθούν το απύθμενο έρεβος, που οι προβατόσχημοι αυτοί λύκοι κρύβουν στα άσπλαχνα σπλάχνα τους. Και τους φαίνεται απίθανο ότι είναι δυνατόν ποτέ να μηχανευτούν τις σατανικές μεθοδεύσεις τις οποίες καταγγέλλουν τα θύματά τους. Και που μπορεί μπροστά τους να ωχριά ακόμη και η υπόθεση Ντρέϋφους!
Αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού τους, εκτός απ’ τη δεσποτική γοητεία, εμφωλεύει και ο φόβος. Γιατί γνωρίζουν ότι τα ζόμπι αυτά έχουν διασυνδέσεις με τα υψηλά κλιμάκια της δικαστικής αλλά και της πολιτικής ιεραρχίας. Πώς, λοιπόν, να τολμήσουν να τους παραπέμψουν σε δίκες και πολύ περισσότερο να τους καταδικάσουν! Όταν γνωρίζουν πως συνάδελφοί τους, που τόλμησαν να σταθούν απέναντί τους, είχαν ολέθριες συνέπειες για τη μελλοντική τους σταδιοδρομία. Καλύτερα, λοιπόν, να κάμουν το μαύρο άσπρο και να συνεχίσουν την πορεία τους. Και ποιος ξέρει μπορεί τα ζόμπι αυτά κάποτε να τους φανούν πολύ χρήσιμα. Κι όσο για τη συνείδηση; Αυτή τη στέλνουμε περίπατο και την επικαλούμαστε μόνο, όταν τη χρειαζόμαστε να δημιουργήσουμε πνευματικά βραχυκυκλώματα σε άλλους…
Υπάρχει χαρακτηριστική περίπτωση μεγάλης μητρόπολης, στην οποία ο ΣΔΟΕ, διαπίστωσε έλλειμμα άνω του ενός και μισού εκατομμυρίου ευρώ. Ο δεσπότης βρέθηκε σε δεινό αδιέξοδο. Φρόντισαν, λοιπόν, να κατακερματιστεί το ποσό και να παραγραφεί η εκδίκαση της υπόθεσης, ώστε ο δεσπότης και οι συγκατηγορούμενοί του ν’ απαλλαχτούν δια βουλεύματος. Αν όμως ήταν κατηγορούμενος κάποιος ταλαίπωρος παπάς, θα «τον έτρωγε το μαύρο φίδι». Χαρακτηριστικά παπάς στην ίδια μητρόπολη σε βάρος του οποίου στήθηκε σατανική πλεκτάνη, όχι μόνο δεν βρήκε το δίκιο του, αλλά καταδικάστηκε να πληρώσει και 2500 ευρώ. Για να χωνέψει επιτέλους ότι δεν μπορεί να πηγαίνει κόντρα στη δεσποτική ασυδοσία!
Ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης έλεγε: «Στις μέρες μας ο σατανάς αναπαύεται. Τη δουλειά του την έχουν αναλάβει οι δεσποτάδες»! Αν οι δεσποτάδες, οι πολιτικοί και οι δικαστές μας είχαν αληθινή σχέση με τη δικαιοσύνη, η πατρίδα μας δεν θα ήταν κόλαση, όπως την κατάντησαν. Θα ήταν παράδεισος, όπως τη θέλει ο Θεός, που μας τη χάρισε!...
ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου