«Νεκροφόρα κοράκια ας σας πάρει
Όσοι βογκάνε Δευτέρα θα γελάσουνε Τρίτη…»
Λουί Αραγκόν
Μια έντονη δυσφορία, κάτι σαν ξινίλα νιώθω τούτη τη μαύρη ώρα που διαβάζω αποσπάσματα από το νέο νόμο για τα κατοικίδια ζώα. Δεν είναι δυνατόν, φωνάζω μέσα μου. Ποιοι είναι τούτοι δω που κατ’ αυτό τον τρόπο νομοθετούν χωρίς να ντρέπονται, χωρίς να κοκκινίζουν;
Όμως να, που συνέρχομαι γρήγορα, αφού ξαναφέρνω στο μυαλό μου ότι ζούμε στα γλιστερά μονοπάτια μιας δυσδιάκριτης και ύπουλης τυραννίας, και ότι όλοι αυτοί με το πρόσχημα της επίλυσης κάποιων κοινωνικών προβλημάτων, σωρεύσουν κι’ άλλα βάσανα στο λαό, και με τη μέθοδο των προστίμων κλπ., έρχονται να κλέψουν ότι έχει απομείνει απ’ το πενιχρό εισόδημά του.
Παρηγοριέμαι λοιπόν με την ιδέα, ότι αφού όλα τα πράγματα έρχονται και
φεύγουν, έτσι όλα τούτα τα τυραννικά κοράκια θα ξεκουμπιστούνε μια μέρα, για να ξανασκεφτούμε πάλι τον μέλλοντα χρόνο, ν’ αποθηριωθούμε και να δούμε με μια άλλη ματιά τούτη την πλάση που μας γέννησε και μας συντηρεί.
Διαβάζω λοιπόν τον περιβόητο νόμο που αφορά την «προστασία» των κατοικίδιων ζώων. Ότι όλα τα σκυλιά κλπ θα πρέπει να είναι… «τσιπαρισμένα» και εγγεγραμμένα στη βάση δεδομένων του υπουργείου και ότι η σήμανση είναι υποχρεωτική, ακόμη και για τα τσοπανόσκυλα! {Ίσως και αυτό να είναι ο προάγγελος τσιπαρίσματος και του ανθρώπου}.
Ότι απαιτείται άδεια …εκτροφέα ακόμη και στην περίπτωση κατοχής ενός και μόνο θηλυκού ζώου αναπαραγωγής! Και μετά και μετά ακολουθεί το εισπρακτικό κομμάτι της υπόθεσης, ακολουθούν τα θηριώδη πρόστιμα για τους παραβάτες που φτάνουν τα 30.000 ευρώ! Μια ολόκληρη βιομηχανία προστίμων για όλους εκείνους που κακοποιούν, παραμελούν ή δεν τηρούν τους «κανόνες ευζωίας» των ζώων!!!
Έτσι λοιπόν μέσα σ’ αυτόν τον μνημονιακό ζόφο που ζούμε, όταν χιλιάδες οικογένειες έχουν καταστραφεί, όταν εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται, όταν καθημερινά κάποιοι απ’ αυτούς δε μπορούν ν’ αντέξουν και αυτοκτονούν, όταν εξευτελίζουν τους εργαζόμενους και συνταξιούχους που τους υποχρεώνουν να ζήσουν με 350 ευρώ, έρχονται οι αγύρτες να επιβάλλουν πρόστιμα στους κατόχους των ζώων που δεν τηρούν τους «κανόνες ευζωίας»!
Αυτά λοιπόν είναι τα συριζαίικα τυραννικά μυαλά που κυβερνάνε τον τόπο. Αυτοί είναι οι πρώην επιδοτούμενοι του Σόρος που κάθονται τώρα στους υπουργικούς θώκους και στον σβέρκο όλων εμάς των ηλιθίων, και κάθε μέρα που περνάει βρίσκουνε τρόπους ν’ αδειάζουν τις τσέπες μας, να μας ταλαιπωρούν, να αυξάνουν τη γραφειοκρατία, να ιδρύουν βάσεις δεδομένων για τους σκύλους, υπηρεσίες που θα εκδίδουν … σκυλο-διαβατήρια, εκεί, για να βολέψουν κάποιους συριζοφρουρούς ή αδέσποτους οικολογούντες σχιζοφρενικούς ή κι’ όλο τους το σόι.
Όμως όλη αυτή η ιστορία μου ξύνει πληγές, το μυαλό μου πάει πάρα πέρα, ω, δυστυχία!, και δεν με αφήνει να ησυχάσω σα σκέφτομαι την τρέμουσα σάρκα και τις κραυγές των εκατομμυρίων ζώων που σφαγιάζονται καθημερινά. Όλα τα αγαθά ζωάκια του κόσμου που κρέμονται στα τσιγκέλια του χασάπη. Όλα τα ζωάκια που έχουν γίνει κονσέρβες και εκτίθενται στα ράφια των supermarkets.
Σκέφτομαι όλους αυτούς τους «οικολογούντες» υπουργούς, που σαν θα τέλειωσαν το νομοθετικό έργο τους για την κατοχύρωση των «δικαιωμάτων» των κατοικίδιων ζώων, είναι πολύ πιθανόν, να πήγαν στο σπίτι τους για να καταβροχθίσουν το μόλις λίγων μηνών χαριέστατο αρνάκι, που πριν οδηγηθεί στο σφαγείο θα χόρευε ανυποψίαστο μέσα στο καταπράσινο λιβάδι. Σκέφτομαι τον αυριανό δικαστή που θα καταδικάζει με τις βαρύτερες ποινές αυτόν που θανάτωσε έναν σκύλο, και σαν τελειώσει την επίπονη δουλειά του, θα τρέξει στο σπίτι του για ν’ απολαύσει τα μακαρόνια με το μοσχαρίσιο κιμά ή τα μπιφτεκάκια, που θα του έχει ετοιμάσει η γυναίκα του. Εδώ, υπάρχει ο τριγμός του φονιά και η γκριμάτσα του κατ’ έξιν πτωματοφάγου δικαστή. Ποιος λοιπόν να καταδικάσει ποιον;
Οι διακρίσεις λοιπόν μεταξύ των ζώων καλά κρατούν, και η υποκρισία επίσης. Όταν τα αδέσποτα σκυλιά προκαλούν πρόβλημα, κανείς δε μιλά για ευθανασία, ίσως γιατί τα θεωρούμε ιερά πλάσματα, σαν τις αγελάδες των Ινδιών. Αλλά είναι και οι απερινόητοι ευρωπαίοι από πάνω μας, που σαν δάσκαλοι της υποκρισίας, θα μας πουν βάρβαρους και απολίτιστους. Έτσι γίναμε ευαίσθητοι μόνο για τα σκυλιά, ενώ ο νόμος επιτρέπει στους κυνηγούς να σκοτώνουν τα πουλάκια, την ώρα που φτερουγίζουν και κελαηδούν ανάμεσα στα φυλλώματα των δέντρων, την ίδια στιγμή που οι ακτίνες του ήλιου χορεύουν καντρίλιες πάνω στα πλουμιστά φτερά τους.
Σκέφτομαι τις επαναλαμβανόμενες εικόνες, όταν οι «ζωόφιλες» παρουσιάστριες της συστημικής τηλεόρασης διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, όταν μεταδίδουν την είδηση ότι ένας σαδιστής βασάνισε κάποιο σκυλί, και να περνάνε σα μια είδηση ρουτίνας το γεγονός ότι αδίστακτοι ληστές βασάνισαν μέχρι θανάτου κάποιον ανήμπορο γέροντα.
Αυτή η εξαχρειωτική ηθελημένη υποκρισία είναι που με τρελαίνει, που κάθομαι και σκέφτομαι και απορώ πως ο νέος νόμος δεν όρισε ειδικά νεκροταφεία για τα σκυλιά και για τις γάτες, μια και για τα άλλα ζώα του αγρού και του λόγγου, νεκροταφεία έχουμε κάνει τις πρησμένες κοιλιές μας.
Αυτοί είμαστε λοιπόν, ανίκανοι να βάλουμε στη σωστή τους διάσταση τα πράγματα, γινόμαστε δολοφόνοι και καταναλωτές αθώων ζώων από τη μια, φανατικοί ζωο-ρατσιστές από την άλλη, ενώ πάνω απ’ τα κεφάλια μας έχουμε μια Βουλή που μοιάζει με σαράβαλο καράβι που οι ναυτικοί το ονομάζουν σκυλοπνίχτη!
Έλεγαν παλιά ότι το σταφύλι σκυλοπνίχτης έπνιγε τα σκυλιά που το δοκίμαζαν. Έτσι, το κρασί που έβγαινε απ’ αυτό το είδος σταφυλιού δινόταν συμβολικά στους ναυτικούς που θα ταξίδευαν με σαπιοκάραβα χωρίς γυρισμό. Γι’ αυτό αυτά τα πλωτά φέρετρα πήραν το όνομα σκυλοπνίχτες.
Μεθυσμένοι απ’ αυτό το κρασί πρέπει να ήταν και όλα αυτά τα πολιτικά κοράκια της κυβέρνησης, που συνέταξαν το νέο νόμο για τα κατοικίδια, μα και αυτοί που τον ψήφισαν. Ίσως είναι κι’ αυτό συμβολικό. Ας πάνε να χαθούν λοιπόν, μαζί με την σαν σαπιοκάραβο σκυλοπνίχτρα Βουλή τους, ας πάνε στον αγύριστο, κι’ ακόμη παραπέρα!
resaltomag.blogspot
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου