Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο*
Ο ΑΡΧΑΙΟΣ φίλος μέ τήν πεισιθάνατη ἀπαισιοδoξία του ἦλθε νά διαταράξει τήν εὐδία, τήν εὐφρόσυνη διάθεση πού μοῦ χάριζαν οἱ ἀγῶνες τοῦ «Μουντιάλ», ὅπως βαρβαριστί ἔχει καθιερωθεῖ νά ὀνομάζουμε τούς ποδοσφαιρικούς ἀγῶνες τοῦ παγκοσμίου κυπέλλου. Τοῦ ἀποκρίθηκα μέ ἕναν αὐστηρό ὁμηρικό πτερόεντα λόγον:
– Ποῖόν σε γ’ ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων; Δέν βλέπεις τό θαῦμα τῆς ποδοσφαιρικῆς μαγείας σέ ὅλα τά γήπεδα τῆς Ρωσσίας; Σήμερα στή Μόσχα, αὔριο στήν Ἁγία Πετρούπολη (σιγά τήν ἁγιότητα!), μεθαύριο στό Καζάν καί –ποῦ νά τό φαντασθοῦμε;– στό μαγευτικό Σότσι; Εἶδες τό Νίζνι Νόβγκοροντ πού διαβάζαμε κάποτε στόν «Μιχαήλ Στρογκώφ»; Εἶδες τούς φτεροπόδαρους ποδοσφαιριστές καί τούς καλωδιωμένους ρέφερη’ς; Εἶδες τούς ζωγραφικούς πίνακες πάνω στά σώματα καί στά χέρια ἀθλητῶν καί προπονητῶν; Τί πιό διασκεδαστικό ἀπό ἐκεῖνον τόν τσιρκολάνο προπονητή τῆς Ἀργεντινῆς; Καί μιᾶς καί μιλᾶμε γιά Ἀργεντινή, εἶδες, ὅπως καί τῆς Οὐρουγουάης, τήν κυανόλευκη σημαία τους νά κυματίζει στά γήπεδα; Οἱ σημαῖες αὐτές εἶναι ἀντιγραφή τῆς δικῆς μας σημαίας, διότι..
Ὁ φίλος πάτησε τόν διακόπτη καί μοῦ ἔκοψε τόν λόγο:
– Εἶδες, μοῦ εἶπε, πουθενά τή δική μας κυανόλευκη; Τήν τουρκοκυπριακή σημαία τή βλέπουμε παντοῦ, πίσω ἀπό τά τέρματα. Εἴδαμε ἀκόμη καί σκοπιανική, ἀλλά δέν μπορούσαμε νά τήν ξεχωρίσουμε ἀπό τήν ἰαπωνική. Οἱ βόρειοι γείτονές μας κλέβουν ἀπό παντοῦ. Ἐμεῖς οὔτε ἕναν ρέφερη δέν ἀξιωθήκαμε νά στείλουμε. Ὅπως πατώσαμε πολιτικά, πατώσαμε καί ἀθλητικά. Βέβαια ἡ κυβέρνηση, πονήρως ἐνεργοῦσα, προσπαθεῖ νά ρυθμίσει –ἐπ’ ὠφελείᾳ ἄλλων καί ὄχι τῆς Ἑλλάδος– ὅλα τά ζητήματα στή διάρκεια τοῦ «Μουντιάλ», ὅπου ἡ προσοχή τοῦ κόσμου –καί ἡ δική σου φυσικά– εἶναι στραμμένη πρός τίς κλοτσιές πού εἰσπράττει ἡ μπάλλα καί ὄχι πρός τίς ἀλλεπάλληλες κλοτσιές πού εἰσπράττει ἡ Ἑλλάδα. Ὅλη ἡ πολιτική μας –καί αὐτό δέν ἀφορᾶ μόνο τήν κυβέρνηση– εἶναι μιά ἔκρηξη βίαιας ἠλιθιότητας καί ματαιοδοξίας, περιβεβλημένη μέ μία τάχα ἐλεύθερη θέληση σάν ἐπίδειξη αὐτοδυναμίας.
– Πιστεύεις ἀληθινά, συνέχισε ἀκάθεκτος ὁ φίλος, ὅτι τήν Ἑλλάδα κυβερνᾶ ὁ κ. Τσίπρας; Δέν τό βλέπεις ὅτι ἔγινε κοπέλλι τοῦ Ἀμερικανοῦ πρέσβη; Πότε Ἕλληνας πρωθυπουργός εἶχε τέτοια καί τόση συναγροίκηση μέ τήν Οὐάσινγκτων; Εἶναι ἀστεῖο νά πιστεύεις ὅτι παίρνει συμβουλές.
Ὁ κάποτε ἐπαναστάτης παίρνει ἐντολές. Δέν λέω, ἐντολές παίρνει καί ἀπό τήν κάποτε ὕαινα, τή μέγαιρα Μέρκελ, ἀλλά οἱ ἀμερικανικές εἶναι πιό φρέσκες καί ἀπό τά κουλούρια πού περιμέναμε κάποτε τά πρωινά νά ἔλθουν ἀπό τή Θεσσαλονίκη. Καί δέν ἄρκεσε ἡ ὑπογραφή τῶν Πρεσπῶν. Ἡ λεβέντικη κυβέρνηση ἄνοιξε μέτωπο καί ἐναντίον τῆς Ρωσσίας. Οὔτε στά χρόνια τοῦ Ψυχροῦ πολέμου δέν εἴχαμε ἀπέλαση Ρώσσων (τότε Σοβιετικῶν). Τώρα μᾶς ἔπιασε πρεμούρα; Κι ἄν ὁ Πούτιν δώσει ἐντολή στούς Ρώσσους τουρίστες ἀντί γιά Ἑλλάδα νά προτιμήσουν τήν Τουρκία, ποιός θά βλαφτεῖ;
Φυσικά καί ἡ Ρωσσία κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά ἔχει προσβάσεις οἰκονομικές, πολιτικές καί θρησκευτικές στήν Ἑλλάδα. Ὅταν τό 1992 στό βιβλίο σου «Ἀλεξία, ἤτοι γλωσσικό δρᾶμα μέ πολλές πράξεις» εἶχες γράψει ὅτι μετά τήν κατάρρευση τῆς μαρξιστικῆς ἰδεολογίας ἡ ἐξωτερική πολιτική τῆς Ρωσσίας θά στηριχθεῖ στόν Πανσλαβισμό, καί περισσότερο στήν Ὀρθοδοξία, πολλοί ἦσαν αὐτοί πού σέ εἶχαν περιγελάσει καί κάποιοι χυδαιότατα χλευάσει.
Τούτη τή σκέψη τήν ἔχεις ἔκτοτε γράψει πολλές φορές στήν «Ἑστία». Δέν βρίσκεται τώρα κανείς νά τήν ἀντικρούσει. Τώρα γίνεται κατανοητό ἀκόμη κι ἀπό ἄνθρωπο μωρό ὅτι ἡ Ρωσσία δέν πρόκειται νά παύσει νά ἐπιζητεῖ δικό της χῶρο ἐπιρροῆς στή Βαλκανική, καί εἰδικά στή χώρα μας. Ἀλλά εἶναι μωρότερη πολιτική πράξη μιά μικρή μέ τά σημερινά δεδομένα χώρα σάν τή δική μας νά προβαίνει σέ διπλωματική ρήξη μέ μιά ἰσχυρή χώρα, ρήξη πού κανείς δέν ξέρει πόσο μπορεῖ μελλοντικά νά μᾶς κοστίσει. Γι’ αὐτό σοῦ λέω, μοῦ εἶπε ὁ φίλος καταληκτικά, ὅτι πολιτικά ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἕνα κινούμενο πτῶμα. Δέν ἀποκλείεται μελλοντικά τόν ἑκάστοτε ὑπουργό ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν νά τόν ὁρίζει ὁ... Ἐρντογάν! Τό ξέρω καί γι’ αὐτό βλέπω... «Μουντιάλ»...
*Ιστορικός, συγγραφέας
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου