Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης
16. Γιατί στο 8(3) δεν γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στον «Ήλιο της Βεργίνας, αλλά μόνο στο «σύμβολο της προηγούμενη σημαίας»;
α. Γιατί στο 8(3) εξαιρεούνται τα «αρχαιολογικά τεχνουργήματα» από την απαγόρευση χρήσης αρχαιολογικών συμβόλων; Μήπως επειδή και η νυν σημαία τους, όπως και διάφορα οικόσημα είναι εμπνευσμένα από το ίδιο σύμβολο; Για παράδειγμα, τα εμβλήματα τεσσάρων μεγάλων Δήμων της χώρας όλα περιλαμβάνουν τον Ήλιο της Βεργίνας χωρίς να έχει αφαιρεθεί όταν αφαιρέθηκε από την σημαία του κράτους. Σε έναν μάλιστα από αυτούς τους Δήμους το σύμβολο είναι αυτούσιο. Δεν προβλημάτισε αυτό ως δείγμα του τι θα ακολουθήσει την χαλαρή αυτή διατύπωση;
β. Η εμφανής εμμονή τους να: μην γίνει αναφορά στον εαυτό τους ως πΓΔΜ, να μην γίνει αναφοά σε Μακεδονία στην ελληνική επικράτεια (αλλά ως «βόρειο τμήμα»), να μην γίνει αναφορά στην λέξη Βεργίνα, δηλαδή το ποιος επέβαλλε το ύφος του στο κείμενο, ως εντελώς ανυποχώρητος, δεν προϊδεάζει περαιτέρω για το πώς θα εμμένουν στη χρήση των όρων σκέτο Μακεδονία, Μακεδόνας και μακεδονικό, εκμεταλλευόμενοι όλες αυτές τις τρύπες της Συμφωνίας;
17. Γιατί στο 8(4) επιβάλλεται στην Ελλάδα η χρήση σλαβικών τοπωνυμίων περιοχών των Σκοπίων (πχ Μπίτολα αντί Μοναστηρίου) με την υϊοθέτηση των όρων ενδωνύμων και εξωνύμων;
18. Γιατί στο 8(5) μπαίνουν και τα ελληνικά σχολικά εγχειρίδια, ιστορικοί άτλαντες(!) υπό την αίρεση της κοινής επιτροπής αλυτρωτικών αναφορών; Θεωρείται αλυτρωτισμός η αναφορά στον Μακεδονικό Αγώνα, στους Μακεδονομάχους, στον Παύλο Μελά; Τι ακριβώς ενοχλεί από τα ελληνικά σχολικά εγχειρίδια και πώς θα τροποποιηθούν «ιστορικοί» άτλαντες;
α. Δεν αποτελεί παράδοση εθνικής κυριαρχίας, ακόμα και παραβίαση του Συντάγματος που μιλάει ρητά για την αποστολή της εθνικής παιδείας, να τίθεται το περιεχόμενο των ελληνικών σχολικών βιβλίων υπό την αίρεση επιτροπής όπου θα συμμετέχουν ξένοι; και μάλιστα αποκαλούμενοι «Μακεδόνες»;
19. Γιατί στο άρθρο 9 η Ελλάδα υπόσχεται συνεργασία στην γεωργία, πολιτική προστασία, άμυνα, οικονομία, ενέργεια, περιβάλλον, βιομηχανία, υποδομές, επενδύσεις, τουρισμό, εμπόριο, διασυνοριακή συνεργασία και μεταφορές; Ποια τα ανταλλάγματα για όλα αυτά δεδομένου ότι σε όλους τους τομείς ανεξαιρέτως, η Ελλάδα είναι πιο προηγμένη;
20. Γιατί στο άρθρο 11 η Ελλάδα υπόσχεται ρητή υποστήριξη σε όλους ανεξαιρέτως τους διεθνείς οργανισμούς (εκτός της ΕΕ και το ΝΑΤΟ που αναφέρονται νωρίτερα);
21. Γιατί στο άρθρο 13 αναφέρεται ότι η πΓΔΜ είναι «περίκλειστο κράτος», την ώρα που εκτός από την Ελλάδα, και η Βουλγαρία είναι συμβαλλόμενο μέρος του Δικαίου της Θάλασσας (ΔτΘ), άρα έχει τις ίδιες υποχρεώσεις (και μάλιστα την αναγνώρισε πριν από την Ελλάδα) ενώ η συμφωνία δεν συνιστά «πρώτη αναγνώριση» από την Ελλάδα, οπότε θα είχε ίσως κάποιο νόημα ως ισχύουσες υποχρεώσεις της χώρας;
α. Πώς θα εφαρμοστεί η χρήση του όρου αυτού, ο οποίος αναφέρεται στο Δίκαιο της Θάλασσας δίνοντας δικαίωμα πρόσβασης στην ΑΟΖ, όταν η Ελλάδα ακόμη δεν έχει θεσπίσει ΑΟΖ;
β. Γιιατί δεν γίνεται καμία αναφορά στις περαιτέρω διμερείς συμφωνίες που απαιτούνται βάσει του ΔτΘ μεταξύ του παράκτιου και του περίκλειστου κράτους;
22. Γιατί στο άρθρο 14(1,2) επεκτείνεται η συνεργασία του άρθρου 9 και σε μέτρα κατά της γραφειοκρατίας, θεσμικών, διοικητικών και φορολογικών εμποδίων; Γιατί στο 14(4,5)γίνονται τόσο συγκεκριμένες αναφορές στην κατασκευή, συντήρηση και χρήση αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου, κατασκευή Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (φωτοβολταϊκά, αιολική και υδρο-ηλεκτρική ενέργεια) και μεταφορά τεχνογνωσία, στους τομείς υποδομών, μεταφορών, οδικών, σιδηροδρομικών, θαλάσσιων(!), αεροπορικών και επικοινωνιακών συνδέσεων, στη διευκόλυνση διαμετακόμισης αγαθών, φορτίων και προϊόντων μέσω «λιμένων και αερολιμένων στο έδαφος καθενός εκ των Μερών»(!);
23. Γιατί τόσο συγκεκριμένες αναφορές στο 14(7,8) για το περιβάλλον, τον εναλλακτικό, πολιτιστικό, θρησκευτικό, εκπαιδευτικό, ιατρικό και αθλητικό τουρισμό και την προώθηση επαγγελματικών ταξιδίων;
24. Γιατί στα άρθρα 15 έως 18 συνεχίζονται οι τόσο συγκεκριμένες αναφορές με λεπτομέρειες στην εκπαίδευση, επιστήμη, πολιτισμό, έρευνα, τεχνολογία, μεταφορών, βιομηχανία, πληροφοριών, άμυνα και πολιτική προστασία (άρθρο 16), αμυντική συνεργασία (άρθρο 17), δικαστικές σχέσεις (άρθρο 18), υδρο-οικονομία ( άρθρο 18);
25. Υπάρχουν ανταλλάγματα για τα παραπάνω; Μήπως ευσταθεί η υποψία ότι τελικά δεν πρόκειται για συμφωνία για το όνομα μόνο; Για ποιον λόγο παρουσιάζεται ως μία συμφωνία μόνο για το όνομα, ενώ πρόκειται κατά βάση για συνολική συμφωνία επί παντός του επιστητού και όταν σε όλους τους τομείς της συνεργασίας η Ελλάδα προσφέρει και η πΓΔΜ απολαμβάνει;
26. Ποιοι θα συμμετάσχουν στις επιτροπές των άρθρων 1, 6, 7, 8 και 14(9) και πώς θα ορίζονται;
27. Πώς γίνεται να θεωρούμε ότι απελευθερώνουμε διπλωματικό κεφάλαιο από την «λύση» του ζητήματος της ονομασίας, όταν:
α. καθιερώνονται πέντε κοινές επιτροπές διαλόγου, οι οποίες θα συνεδριάζουν δύο φορές τον χρόνο, για να συζητούν και να λύνουν τα ζητήματα αυτά
β. αυτό που πρότειναν οι νομικοί, στην Ημερίδα του Υπουργείου των Εξωτερικών στις 19 Ιουλίου 2018, ήταν να υπάρχει πολύ προσεκτική διπλωματία προς όλους όσοι δεν χρησιμοποιούν τον νέο όρο «Βόρεια Μακεδονία», κάτι που θα επιβαρύνει την απασχόληση της ελληνικής διπλωματίας
γ. οι πρόνοιες του άρθρου 19 για την επίλυση διαφορών μεταξύ μας είναι ενδεικτικές της προσδοκίας διαφορών τα επόμενα έτη, όχι μόνο στο ζήτημα των εμπορικών σχέσεων, που θα περιπλέξει πολύ τα πράγματα, αλλά και γενικότερα.
28. Γιατί δεν έγινε καμία μνεία στο γεγονός ότι στο Σύνταγμα της πΓΔΜ αναφέρονται ρητά ότι στην χώρα ζουν «Μακεδόνες», Αλβανοί, Τούρκοι, Βόσνιοι, Σέρβοι, Ρομά και Βλάχοι, ενώ δεν αναφέρονται πουθενά ούτε Έλληνες, ούτε Βούλγαροι; Ο αλυτρωτισμός δεν είναι μόνο ζήτημα του τι αναφέρει κανείς, αλλά και του τι αποσιωπά, όπως λέει συχνά ο Νίκος Λυγερός. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει δίκιο; Η αποσιώπηση τους δεν γεννά καχυποψία ως προς τις διαθέσεις; Γιατί δεν ζητήθηκε να γίνει σχετική αναφορά στο Σύνταγμά τους;
α. Ειδικότερα, γνωρίζουμε ότι ορισμένοι γηραιότεροιο κάτοικοι της χώρας έχουν Βουλγαρική εθνική συνείδηση (τρανό παράδειγμα ο πρώην πρωθυπουργός των Σκοπίων Γκεοργκιέφσκι, ο οποίος όχι μόνο πήρε Βουλγαρική υπηκοότητα αφού έληξε η θητεία του, αλλά ανέλαβε την θέση του πρέσβη της Βουλγαρίας στα Σκόπια, και αργότερα έκανε εκπομπές στην Βουλγαρική τηλεόραση καταρρίπτονας τον μύθο του «μακεδονισμού».
β. Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε ότι υπήρξε και πολύ μεγάλο πλήθος Ελλήνων που πήγαν στα Σκόπια, ανεξάρτητα αν οι απόγονοί τους απέκτησαν στο μεταξύ σλαβομακεδονική εθνική συνείδηση. Ο παππούς του προηγούμενου πρωθυπουργού Νικόλα Γκρουέφσκι, με το ονοματεπώνυμο Νικόλαος Γρούιος πολέμησε με τον ελληνικό στρατό στην Αλβανία το 1940 και υπάρχει το όνομά το σε σχετικό μνημείο στο χωριό του στην Φλώρινα. Ομοίως και ο νυν υπουργός εξωτερικών Νικόλα Δημητρώφ, ο πατέρας του οποίο λεγότανε Δημήτρης Παπαδημητρίου από τους Τσάκους Αλμωπίας.
29. Πώς ισχύει το erga omnes, όταν δεν υπάρχει ουδεμία δέσμευση τρίτων κρατών να χρησιμοποιούν τη νέα ονομασία, πρώτον διότι το Προσύμφωνο των Πρεσπών θα αποτελεί διμερή συμφωνία (όταν κυρωθεί) και δεν δεσμεύει κανέναν άλλον, δεύτερον, διότι πέραν ενός απλού δημοσίου αιτήματος των Σκοπίων δεν προβλέπεται καμία άλλη ενέργεια, ούτε πίεση, ούτε «ποινή» προς άλλους, και τρίτον, δεν προβλέπεται ούτε καν να υϊοθετηθεί το Προσύμφωνο είτε από το Συμβούλιο Ασφαλείας, είτε από την ολομέλεια του ΟΗΕ, στην οποία περίπτωση θα υπήρχε τουλάχιστον μία ισχυρή διεθνής πίεση να ισχύει το erga omnes;
α. Για παράδειγμα, την δυνατότητα να επιμείνει κάποιο κράτος στην χρήση του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας», είναι πιθανό ότι θα την χρησιμοποιήσει η Τουρκία, βάσει της αντίδρασής της μετά την υπογραφή των Πρεσπών. Έτσι, θα συνεχίζει να βάζει αστερίσκους στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ.
30. Γιατί ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του στις 12 Ιουνίου περί της επικείμενης, τότε, συμφωνίας, ο υπουργός εξωτερικών τουλάχιστον 7 φορές δημοσίως, όλοι οι «έγκριτοι νομικοί», ακόμα και όσοι συμμετείχαν στην συγγραφή της Συμφωνίας, οι «έγκριτοι διπλωμάτες», όλοι οι συνεισφέροντες στον δημόσιο διάλογο επαναλάμβαναν ρηχά και ξερά ότι την πΓΔΜ την έχουν αναγνωρίσει «140 χώρες», ενώ οι ίδιοι οι Σκοπιανοί διαφημίζουν ότι αυτό το έκαναν 106 κράτη (συν το Κόσοβο που δεν είναι όμως αναγνωρισμένο μέλος του ΟΗΕ); Γιατί το ψέμα, αφού αυτό που θέλουν να πουν είναι περίπου το ίδιο;
α. Γιατί υπερθεματίζουμε τα επιχειρήματα των απέναντι; Γιατί τα υϊοθετούμε μάλιστα, πριν τα υπερθεματίσουμε, διότι ως γνωστόν, είτε 106, είτε 140, είτε 200, οι διμερείς αναγνωρίσεις δεν φέρουν κανένα ειδικό νομικό βάρος, σε αντίθεση με τις διεθνείς αναγνωρίσεις. Διεθνείς αναγνωρίσεις, δηλαδή αναγνωρίσεις διεθνών οργανισμών με το «Συνταγματικό τους όνομα» δεν έχουν γίνει ακόμα. Καμία τέτοια αναγνώριση δεν έχει γίνει. Ίσως η πρώτη είναι του ΝΑΤΟ, εάν κυρωθεί η Συμφωνία.
β. Για ποιον άλλο λόγο υπερθεματίζουν και υϊοθετούν τα επιχειρήματα των Σκοπιανών, εκτός από 1) ότι μας θεωρούν ηλίθιους να πιστέψουμε όποιο ψέμα μας πουν, και 2) να διαχύσουν στην κοινωνία την ηττοπάθεια από την οποία πάσχουν οι ίδιοι.
Υποσημείωση για την ετυμολογία της λέξης «Μακεδονία»:
Οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Δωρικά φύλλα. Οι Δωριείς μετέτρεπαν το άλφα σε ήτα. Είναι πασίγνωστο το «ή την ή επί της (ασπίδας)», δηλαδή, ή την ασπίδα μου θα φέρω πίσω (ερχόμενος ως νικητής από τον πόλεμο), ή επί της ασπίδας μου θα με φέρουν πίσω (νεκρό, από την μάχη). Είναι ακόμη πιο γνωστό, ως «ή ταν ή επί τας». Η ρίζα της λέξης, «μακ» παρήγαγε τη λέξη μάκος που σήμαινε αυτό που στα Ιωνικά λεγόταν «μήκος». Λέξεις με αυτήν την ρίζα: μάκος, μακρός, μάκεστος, μακέτης. Η έννοια είναι: μακρής, ευρύς, ευμήκης κλπ. Από την ίδια ρίζα παράγονται και οι Πο-μάκοι, δηλαδή οι από-μακροι, οι ακρίτες. Ταυτίζονται με τους Αγριάνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η λέξη έδος σημαίνει χώρα, έδαφος. Πρώτη αναφορά στον Όμηρο, που αλλού, στο Η 106 της Οδύσσειας «οία τε φύλλα μακεδνής αιγίρειο», με την έννοια «ευμήκη». Δεύτερη αναφορά στον Ηρόδοτο όταν μιλούσε για «Μακεδνόν έθνος» και «Μακεδνόν καλεόμενον» (Ηροδότου Ιστορίαι, βιβλίο 1, §56), καθώς και στον Θουκυδίδη κλπ. Περισσότερο γνωστή είναι η ετυμολογία των ονομάτων Αλέξ-ανδρος, Φίλ-ιππος, Ολυμπία, Θεσσαλο-νίκη, Ηφαιστίωνας κοκ.
Συμπέρασμα
Ούτε απόλυτο erga omnes διασφαλίσαμε, ούτε ουσιαστικό διαχωρισμό του όρου «Μακεδονία» πετύχαμε, και ταυτότητα «Μακεδόνων» αναγνωρίσαμε (εμμέσως πλην σαφώς), και οριστική απώλεια του όρου «μακεδονικός-ή-ό» σε όλων των ειδών τα στοιχεία (ανθρώπους, καταστάσεις, προϊόντα, αντικείμενα) παραχωρήσαμε, και την αχρείαστη σύγχυση διαφορετικού ονόματος κράτους και ιθαγένειας αποδεχτήκαμε, και «ελληνικό αλυτρωτισμό» εις βάρους τους (εμμέσως πλην σαφώς) δεχτήκαμε, και την σύγχυση σε προϊόντα γεωγραφικής προέλευσης δεχόμαστε, και την πολιτιστική μας παράδοση υπονομεύουμε, και την αναθεώρηση της Ελληνικής Ιστορίας αποδεχόμαστε, και όλα μας τα διπλωματικά όπλα παραχωρούμε, και την τεχνογνωσία μας τους παραδίδουμε, και τη συνεργασία μας σε όλους τους τομείς προσφέρουμε από την οποία μόνο να δώσουμε έχουμε, και πρόσβαση στη θάλασσα προσφέρουμε, μέχρι και στην ελληνική ΑΟΖ που ακόμα δεν έχουμε καν θεσπίσει. Χωρίς αντάλλαγμα για κάτι από αυτά. Ένα κουτσό «Βόρεια» μόνο στο όνομα κράτους και πουθενά αλλού.
Έχουμε δεκάδες λόγους να αισθανόμαστε ταπεινωμένοι. Πρόκειται για μία κακή, ετεροβαρή συμφωνία, εις βάρος και των συμφερόντων της Ελλάδος και των Ελλήνων. Πρόκειται για μία συμφωνία που εάν ισχύσει θα αποτελεί μία μαύρη σελίδα στην ελληνική Ιστορία.
Η Συμφωνία των Πρεσπών στα ελληνικά
Η Συμφωνία των Πρεσπών στα αγγλικά
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 25 Ιουλίου 2018 και antibaro.gr
Το ειδα ΑΚΤΙΝΕΣ
πηγή
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου