Η άποψη μας για τα προβλήματα ύδρευσης της Θεσσαλονίκης, τα οποία οφείλονται στην υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΑΘ, ήταν η εξής: «Όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα αντιμετωπίσουν προβλήματα, θα απαξιωθούν και θα ξεπουληθούν, αφού δεν διενεργούνται οι απαιτούμενες επενδύσεις – επειδή είναι αδύνατες όσο η χώρα είναι υποχρεωμένη από την πολιτική των μνημονίων να έχει πρωτογενή πλεονάσματα αυτού του ύψους στον προϋπολογισμό της». (πηγή).
Η άλλη όψη του νομίσματος ήταν μίας αναγνώστριας μας, σύμφωνα με την οποία τα παρακάτω: «Όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα αντιμετωπίσουν παρόμοια με της ΕΥΑΘ προβλήματα – επειδή από την ίδρυσή τους διοικούνται (από), στελεχώνονται (από) και δίνουν εργολαβίες (σε) ψηφοφόρους των κυβερνήσεων. Τρία σε ένα, συμφέρει!».
Εν προκειμένω, η αύξηση του προσωπικού της δημόσιας εταιρείας από τα 221 άτομα στα 380 κατά τον Ισολογισμό της, εκ μέρους της κυβέρνησης, συνηγορεί με τα παραπάνω – ειδικά σε μία εποχή που οι περικοπές μισθών και συντάξεων έχουν φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ, με τα συνολικά μέτρα των μνημονίων από το 2010 έως σήμερα να υπερβαίνουν σωρευτικά τα 72 δις €! (σε ετήσια βάση, στο εξής).
Υπήρξε όμως και μία τρίτη πλευρά, η οποία μας φάνηκε ιδιαίτερα ανησυχητική, επειδή έχει έμμεση σχέση με το θέμα της ενδεχόμενης παράδοσης της ονομασίας της Μακεδονίας – κάτι που θα ισοδυναμούσε ασφαλώς με εσχάτη προδοσία, με την οποία θα έπρεπε να κατηγορηθεί όποια κυβέρνηση το επιχειρούσε. Κατά τη συγκεκριμένη άποψη «το κράτος των Αθηνών», μία φράση που ήλθε στην επιφάνεια από τον ποδοσφαιρικό αγώνα του ΠΑΟΚ (άρθρο), είναι υπεύθυνο – επειδή αδιαφορεί εντελώς για την περιφέρεια, ειδικά για τη βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη.
Εξετάζοντας κανείς αντικειμενικά το θέμα, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει, αφού τα πάντα είναι συγκεντρωμένα στην Αθήνα – ο πληθυσμός της οποίας (3,2 εκ.) πλησιάζει το 30% του συνολικού της χώρας. Αποτελεί δε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της Ελλάδας, λόγω του οποίου εμποδίζεται η ανάπτυξη της, χωρίς να μας φταίνε οι άλλοι – αναφέροντας την άποψη ενός άλλου αναγνώστη μας που δεν θεωρεί βασική αιτία της ελάχιστη συνδρομής του πρωτογενούς τομέα στην οικονομία μας τις χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις (εννέα φορές μικρότερες από την Ολλανδία και 7 φορές από το Ισραήλ!), αλλά την έλλειψη αστικών κέντρων στην επαρχία.
Ειδικότερα, σημειώνει πως η Ολλανδία των 17 εκ., με έκταση λίγο μεγαλύτερη από την Πελοπόννησο και με πενταπλάσιο ΑΕΠ από την Ελλάδα, διαθέτει 30 πόλεις με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων – ενώ το Ισραήλ των 8,5 εκ., με έκταση μικρότερη από την Πελοπόννησο και με ΑΕΠ μεγαλύτερο της Ελλάδας (ανάλυση), έχει 15 πόλεις με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων.
Αντίθετα, η Ελλάδα των 10,7 εκ. διαθέτει μόλις 6 πόλεις άνω των 100.000 (πηγή – Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα, Βόλος) – ενώ είναι η μοναδική χώρα που το βιοτικό επίπεδο της πρωτεύουσας της έχει τόσο μεγάλη διαφορά από την περιφέρεια της. Λογικά λοιπόν οι νέοι και όχι μόνο εγκαταλείπουν την επαρχία, αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες – κάτι που εντείνεται από την έλλειψη υποδομών στην περιφέρεια, όσον αφορά τη διασκέδαση τους, την υγειονομική περίθαλψη κοκ.
Στα πλαίσια αυτά, εάν θέλει η Ελλάδα να υιοθετήσει πραγματικά διαρθρωτικές αλλαγές και όχι τα εισπρακτικά μέτρα που επιβάλλουν όλες οι κυβερνήσεις της τα τελευταία χρόνια (για να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις των πιστωτών και να μη χάσουν τη νομή της εξουσίας), οφείλει να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά το θέμα του υδροκέφαλου κράτους των Αθηνών – δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην αποκέντρωση και στον πρωτογενή τομέα, ο οποίος μπορεί να στηριχθεί και να στηρίξει τον τουρισμό (έτσι ώστε στη συνέχεια να ενισχύσουν και οι δύο μαζί τη μεταποίηση/παραγωγή που έχουν κυριολεκτικά καταρρεύσει, καθιστώντας τη χώρα όμηρο των εισαγωγών της).
Εν τούτοις, θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα το «διαίρει και βασίλευε» που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τις δυνάμεις κατοχής – ο χωρισμός της Ελλάδας δηλαδή σε αντίπαλα στρατόπεδα, σε Βορείους και Νοτίους, σε Μακεδόνες και Αθηναίους, πόσο μάλλον όταν οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι στην περιοχή μας κλιμακώνονται, ενώ τα συμφέροντα είναι πολύ μεγάλα (ειδικά όσον αφορά τα ενεργειακά μας αποθέματα, τις διελεύσεις αγωγών κοκ.).
Ως εκ τούτου, πανό με κείμενα όπως αυτό στην εικόνα (απόσχιση από το κράτος των Αθηνών), είναι επικίνδυνα και ανεύθυνα – μεταξύ άλλων επειδή ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της πατρίδας μας είναι η συνεκτικότητα της, η πληθυσμιακή της ομοιομορφία, η οποία συναντάται σε ελάχιστα κράτη στον πλανήτη.
Εάν χάσουμε και αυτή την εθνική μας ισχύ, η οποία έτσι και αλλιώς απειλείται από τις μαζικές εισροές μεταναστών, όταν την ίδια στιγμή οι Έλληνες εγκαταλείπουν τη χώρα μεταναστεύοντας, οι θάνατοι υπερβαίνουν τις γεννήσεις και το προσδόκιμο ζωής μειώνεται ως επακόλουθο της κρίσης, τότε θα κινδυνεύσουμε να οδηγηθούμε στα σκουπίδια της ιστορίας – χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.
Υστερόγραφο: Στο «στρατηγικό σχέδιο» του Υπερταμείου των δανειστών, στο οποίο έχει παραχωρηθεί ολόκληρη η δημόσια περιουσία της χώρας μας, η ΕΥΑΘ κρίνεται ως μια εταιρεία με υψηλές απώλειες στο δίκτυο ύδρευσης, με αυξημένο κόστος συντήρησης, με χαμηλά επίπεδα επενδύσεων και με υψηλές απαιτήσεις έναντι τρίτων – επίσης, με ανάγκη εύρεσης νέων πηγών εσόδων, προκειμένου να φέρει εις πέρας ένα επενδυτικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του δικτύου της, ύψους 166 εκ. €!
Το ερώτημα είναι βέβαια γιατί δεν έγιναν επενδύσεις και σε ποια οικονομική κατάσταση ευρίσκεται σήμερα η ΕΥΑΘ. Στο σχετικό κεφάλαιο του σχεδίου του Υπερταμείου, γίνεται λόγος για μια εταιρεία με υψηλές οφειλές έναντι τρίτων σε σχέση με το τζίρο της (41,3 εκ. € μετά από προβλέψεις, έναντι 73,2 εκ. €), με άμεση ανάγκη εξορθολογισμού του λειτουργικού της κόστους, με δυσανάλογα υψηλό ενεργειακό κόστος (24% επί των συνολικών δαπανών, γεγονός που αποτελεί ευρύτερα τη γάγγραινα της ελληνικής οικονομίας, μεταξύ άλλων λόγω των υψηλών φόρων που επιβάλλονται στην ενέργεια), με χρονοβόρες διαδικασίες προμηθειών κοκ.
Πώς θα γίνουν όλα αυτά, για τα οποία κατηγορείται η κυβέρνηση ότι φταίει; Με το ξεπούλημα της προφανώς, αφού με χρέη 41,3 εκ. € και με τζίρο 73,2 εκ. € είναι αδύνατον να κάνει επενδύσεις 166 εκ. € – τις οποίες θα αναλάβουν οι νέοι ιδιοκτήτες της, τετραπλασιάζοντας την τιμή του νερού κατά τη συνήθη πρακτική παγκοσμίως (ανάλυση). Πυξίδα η ιδιωτικοποίηση των 14 αεροδρομίων από την κρατική γερμανική FRAPORT, μεταξύ των οποίων το αεροδρόμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ενώ έτσι και αλλιώς η Θεσσαλονίκη προγραμματίζεται να γίνει γερμανική πόλη.
Analyst Team
Analyst
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου