Η αναπόφευκτη ελληνοτουρκική σύγκρουση.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε μία νέα έξαρση τουρκικών προκλήσεων προς την Ελλάδα στο Αιγαίο. Κάποιοι παρατηρητές, μάλιστα, διαπιστώνουν πως η εμμονή των τουρκικών προκλήσεων φτάνει στο σημείο της επιδίωξης κάποιου λάθους με κατάρριψη τουρκικού αεροσκάφους από την πλευρά της Ελλάδας… Κι αυτό είναι ένα γεγονός, που αν εξεταστεί ως πιθανότητα, αρκεί για να σημάνει τον συναγερμό τόσο στην ελληνική διπλωματία και την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας όσο και στο Ελληνικό Πεντάγωνο, του οποίου η ηγεσία παρατηρεί με προσοχή, καταγράφει και αναπροσαρμόζει στρατηγικές τακτικές και κινήσεις, λαμβάνοντας υπόψιν ένα πλήθος δεδομένων και παραγόντων, χρησιμοποιώντας φίλτρα ανάγνωσης και δημιουργία ανάλογων απαντητικών σεναρίων στην τουρκική «υπερκινητικότητα».

Αν και έχουν ενταθεί οι φωνές για επικείμενη τουρκική «ακραία ενέργεια», μετά και την –παρά τις όποιες αρνήσεις της κυβέρνησης- μέγιστη από την πλευρά της Τουρκίας εκμετάλλευση της παρουσίας (ή ανυπαρξίας;) του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

• όπου η Τουρκία επέβαλλε τα όρια στις γραμμές πλεύσης και παρατήρησης των ΝΑΤΟϊκών πλοίων (απαγόρευση πλου στα Δωδεκάνησα, οριογραμμή στο μέσον του Αιγαίου), 

• αλλά και την πρόσφατη σειρά παραβάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεων πάνω από Ελληνικά νησιά, 

• αφού προηγουμένως υπήρξαν και θρασύτατες αμφισβητήσεις της ελληνικότητας κάποιων νησίδων (π.χ. Κίναρος),

για να κατανοήσουμε τα όσα συμβαίνουν ή έχουν προγραμματισθεί να συμβούν, θα πρέπει να κοιτάξουμε προς την πλευρά της Τουρκίας, ενώ δεν θα πρέπει να λησμονούμε και την ελληνική κατάσταση η οποία αποτελεί και μέρος τόσο των όσων διαδραματίζονται στο Αιγαίο, όσο και εκείνων που ενδέχεται λίαν συντόμως να συμβούν.

Η Τουρκία είναι μία χώρα που επί δεκαετίες εφαρμόζει αναθεωρητική πολιτική, αμφισβητώντας όλες τις Διεθνείς Αποφάσεις και Συνθήκες, μη μετέχοντας σε οτιδήποτε βλάπτει τα συμφέροντά της και θέτοντας συνεχώς ζητήματα –με πιεστικό τρόπο- επιχειρεί την δημιουργία «ζωτικών χώρων» τους οποίους σκοπεύει να υφαρπάξει και να εκμεταλλευθεί. Η γείτονα χώρα είναι σχεδόν αναγκασμένη να εφαρμόζει αυτή την επιθετική τακτική, και είναι γεγονός πως μέχρι πρότινος κατάφερνε εκμεταλλευόμενη την γεωστρατηγική της θέση να αποκομίζει τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα, εμφανιζόμενη –έστω και με πλάτες τρίτων- ως πανίσχυρη χώρα, με επιδιώξεις να καταστεί έως και υπερδύναμη στον χώρο μεταξύ Βιέννης και Τεχεράνης…!

Όμως οι αλλαγές των γεωπολιτικών συνθηκών –κυρίως μετά την είσοδο της Ρωσίας στη Συρία και στην μάχη κατά του ISIS το οποίο στήριζε και συνεχίζει, εμμέσως πλην σαφώς, να υποστηρίζει ο Ταγίπ Ερντογάν- μετέβαλαν την ισχύ των ήδη υπαρχόντων γεωπολιτικών δυνάμεων, ενώ δημιούργησαν και νέους «παίκτες», όπως οι Κούρδοι», με αποτέλεσμα η Τουρκία να απειλείται όχι μόνο να χάσει ένα μέρος του γεωγραφικού της χώρου (νοτιοανατολική Τουρκία), αλλά να χάσει και τον γεωστρατηγικό της ρόλο από τους Κούρδους. Και μία τέτοια ήττα (έστω και με διεθνή συμφωνία) θα πρέπει να βρει κάποιο επαρκές αντιστάθμισμα, ειδάλλως η Τουρκία απειλείται είτε με διάλυση είτε με τριχοτόμηση (εθνικά, θρησκευτικά και πολιτικά). 

Η Τουρκία, όμως, αντιμετωπίζει και έναν ακόμη παράγοντα που απειλεί την σημερινή της ύπαρξη. Και αυτός ο παράγοντας είναι το κλίμα. Όπως έγραψε ο γεωπολιτικός αναλυτής κ. Χ. Μηνάγιας, αυτός είναι ένας ακόμη παράγοντας που κρίνεται σκόπιμο να αξιολογηθεί ανάλογα από την ελληνική πλευρά, δεδομένου ότι μεσοπρόθεσμα, αυτός θα οξύνει έτι περαιτέρω την υπάρχουσα κατάσταση με απρόβλεπτες συνέπειες. Συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στην έκθεση του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών GISS (Goddard Institute for Space Studies) της NASA, αναφορικά με τις κλιματικές αλλαγές και την ξηρασία που άρχισε το 1998, η οποία θεωρείται ως η χειρότερη των τελευταίων 900 ετών για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που περιλαμβάνει την Τουρκία, την Κύπρο, το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, την Ιορδανία και το Λίβανο.

Σε ότι έχει να κάνει με την Τουρκία, αυτή είναι μία από τις χώρες που θα επηρεασθεί σημαντικά από τις κλιματικές αλλαγές, λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη, διότι η κλιματική της δομή διαφέρει από περιοχή σε περιοχή λόγω της κατακερματισμένης τοπογραφίας της.

Αποτέλεσμα αυτού είναι η ερήμωση σημαντικού μέρος της υπάρχουσας γεωγραφικής τουρκικής επικράτειας που θα επιφέρει τόσο την αναγκαστική μετακίνηση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού σε άλλες περιοχές της Τουρκίας, όσο και την ερήμωση παραγωγικών εκτάσεων μειώνοντας έτσι την δυνατότητα της χώρας να θρέψει τους κατοίκους της. Ο μόνος, ίσως, τρόπος, μεσοπρόθεσμης αποτροπής μίας τέτοιας εξέλιξης, είναι ο έλεγχος των υδάτων ποταμών που βγαίνουν από την Τουρκία σε άλλες χώρες. Μία τέτοια εξέλιξη (αν και ήδη εφαρμόζεται σε χαμηλά επίπεδα) είναι δεδομένο πως θα φέρει στην Τουρκία προβλήματα σωρευτικά πολύ μεγαλύτερα από τα χειρότερα που η ηγεσία της μπορεί να υπολογίσει… 

Το δημογραφικό στοιχείο είναι ένας ακόμη παράγοντας, που σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή μετατρέπεται σε ωρολογιακή βόμβα για την ίδια την Τουρκία. Η αλλαγή, επιπλέον, των σχεδιασμών της τουρκικής ηγεσίας για την Συρία και την κατάκτηση πλουτοπαραγωγικών εδαφών (ενέργεια, γεωργία, κτηνοτροφία κ.α.) μετά την ρωσική επέμβαση, φαίνεται πως έχει εγκλωβίσει στο εσωτερικό της Τουρκίας ένα σημαντικό τμήμα προσφύγων από τη Συρία, οι οποίοι δεν πρόκειται να επιστρέψουν στα συριακά εδάφη, είτε εξαιτίας της αντιπολιτευτικής δράσης που ανέπτυξαν μέλη των οικογενειών τους, είτε εξαιτίας της συνεργασίας και συμμετοχής τους σε σφαγές αμάχων σε Συρία και Ιράκ.

Έτσι, στα 75 (περίπου) εκατομμύρια των κατοίκων της Τουρκίας, προστίθενται νέοι αριθμοί, που πιέζουν την ήδη ασθμαίνουσα έως καταρρέουσα τουρκική οικονομία. Δυστυχώς για την ίδια την Τουρκία, οι σωρευόμενοι πληθυσμοί δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα (Κούρδοι, αλεβίτες κ.α.), προσφέροντας πολλαπλασιαστική ισχύ στην ανεύρεση και την όσο το δυνατόν συντομότερα εκμετάλλευσή τους μέσω της μετακίνησης πληθυσμού σε αυτού τους χώρους. Αν και η Άγκυρα επιχειρεί –μέσα στα πλαίσια μίας ευρύτερης εφαρμοζόμενης σύνθετης επιθετικής ισλαμικής πολιτικής- να μετακινήσει τμήμα των «προσφύγων» προς την Ευρώπη λαμβάνοντας χρηματικά ανταλλάγματα, αλλά και «απαιτώντας» την ελεύθερη μετακίνηση τούρκων πολιτών προς την Ευρώπη (και ουσιαστικά μερική εκτόνωση της εσωτερικής δημογραφικής – οικονομικής ασφυκτικής πίεσης που σήμερα υφίσταται), είναι βέβαιο πως θα αποσπάσει βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, τελικά επιλέγει, με την τακτική των πολλαπλών στόχων που αποτελεί πάγια μέθοδο της Τουρκίας, να επιχειρήσει τον πολλαπλασιασμό των ό,ποιων οφελημάτων της, εκμεταλλευόμενη την γενικότερη γεωπολιτική αστάθεια εις βάρος της Ελλάδας και ιδιαίτερα της σημερινής κυβέρνησης που αρνείται πεισματικά να αντιληφθεί το αναπόφευκτο του πράγματος, δηλαδή της επικείμενης ελληνοτουρκικής σύγκρουσης…

Παράλληλα το θέμα της ενεργειακής ανεπάρκειας της γείτονος (στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν συνεχείς και τακτικές σε καθημερινή βάση διακοπές –ανά περιοχές- στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος) πιέζει αφόρητα για λύση, «αναγκάζοντας» την τουρκική ηγεσία να προσπαθεί να υφαρπάξει (μέσω απειλών να συμμετάσχει ως συνιδιοκτήτης) τα δικαιώματα της Κύπρου, να διαταράσσει τις ενεργειακές σχέσεις Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου – Ισραήλ και, φυσικά, εκμεταλλευόμενη την φοβικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων να θέτει θέματα γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο, να αμφισβητεί την υφαλοκρηπίδα του Καστελλόριζου (αποσκοπώντας στην υπό την απειλή άσκησης βίας υφαρπαγή της πλουσιότατης σε ενεργειακά κοιτάσματα ελληνικής ΑΟΖ), να θέτει ζητήματα για την ελληνικότητα του Αιγαίου, και να αμφισβητεί έως και την ελληνικότητα της,… Γαύδου, αποσκοπώντας στην δημιουργία ενός «ανατολίτικου παζαριού», που υπό την απειλή της χρήσης βίας θα προσφέρει θετικά αποτελέσματα για την Τουρκία μετατρέποντάς την σε «συνιδιοκτήτη» ενεργειακών κοιτασμάτων που είτε θα απεξαρτήσουν σε πολύ σημαντικό βαθμό την ίδια από τη Ρωσία, είτε θα την κάνουν συμμέτοχο στα κέρδη από ενέργεια που θα αγοράζει η Ευρώπη…

Αυτοί οι λόγοι, υποβοηθούμενοι από το (παν)ισλαμικό στοιχείο που εισάγει ο Ερντογάν (εκμετάλλευση της θρησκείας έως και "μυστική" συνεργασία με το ISIS, ως υποβοήθηση των πολιτικών στόχων και της ματαιοδοξίας του τούρκου προέδρου να μετατραπεί σε «σουλτάνο» ή ακόμη και σε… «χαλίφη»), δημιουργούν μία αφόρητη κατάσταση για την Ελλάδα, η οποία αντιμετωπίζει μία «πανίσχυρη» Τουρκία, η οποία όμως (και εξαιτίας της «ιδιαιτερότητας» του χαρακτήρα του Ταγίπ Ερντογάν) στην πραγματικότητα δεν έχει πλέον χρόνο για άλλες συζητήσεις, αφού οι εξελίξεις τόσο στο εσωτερικό της (με τους Κούρδους του ΡΚΚ) όσο και στα ανατολικά και νοτιοανατολικά της Σύνορα (Κούρδοι Ιράκ και Συρίας), διαμορφώνουν ένα ζοφερό αύριο για την γείτονα χώρα, που αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά την πιθανότητα πολιτικής αναταραχής εξαιτίας του (ήδη αναδυόμενου) Κουρδιστάν, της με χαρακτηριστικά δικτατορίας (ισλαμικού τύπου) σημερινής κυβέρνησης, αλλά και της «ρωσικής απάντησης» που δεν έχει δοθεί μέχρι στιγμής από την Μόσχα, μετά τα όσα συνέβησαν έπειτα από την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού Su-24 το Νοέμβριο του 2015…

Η Τουρκία, λοιπόν, ψάχνει για μία σωτήρια διέξοδο απέναντι στα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Προβλήματα που αφορούν τόσο στο σήμερα όσο και στο αύριο της γείτονος χώρας. Προβλήματα που απειλούν αυτή καθεαυτή την ύπαρξή της. Προβλήματα που φαίνεται πως μπορούν να λυθούν, σε έναν σημαντικό τους βαθμό, από μία πιθανή μικρής έως μεσαίας έντασης – σύρραξης με την καταρρακωμένη οικονομικά Ελλάδα, η οποία κυβερνάται από πολιτικούς προτιμούν να συνομιλούν (έστω και με αρνητικά αποτελέσματα) παρά να πράττουν υπό τον κίνδυνο της αποτυχίας…, ενώ η σχέση τους με θέματα «εθνικού ενδιαφέροντος» είναι στην καλύτερη περίπτωση… «αμφιλεγόμενη».

Παρατηρώντας, την πρόσφατη τουρκική κινητικότητα στις Οινούσσες, διαπιστώνουμε πως το μόνο βέβαιο είναι ότι η Άγκυρα δεν στοχεύει σε τίποτε μέσω της οποιασδήποτε κλιμάκωσης στην περιοχή αυτή και επιλέγει την τακτική της παραπλάνησης. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Η Τουρκία θέλει κάποια νησίδα που να «βλέπει» δυτικά προς το Αιγαίο. Και οι Οινούσσες, δυτικά «βλέπουν» στην Χίο… Οπότε, δώρον άδωρον, οι Οινούσσες όσον αφορά τις επί της ουσίας τουρκικές επιδιώξεις.

Ενδεχομένως η Άγκυρα να ασκεί ένα είδος ψυχολογικού πολέμου κατά της ελληνικής κυβέρνησης. Ίσως, να χρησιμοποιεί την ένταση και την κλιμάκωση των εκ μέρους της παραβιάσεων στην περιοχή των Οινουσσών προκειμένου να μετρήσει τις ταχύτητες αντίδρασης, την ικανότητα νέων στελεχών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, τις οδούς (και τα ύψη) μετακίνησης των ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών… Ενδεχομένως να επιχειρεί για να επιφέρει κόπωση στα στελέχη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (κυρίως στην Πολεμική Αεροπορία), ενώ ταυτόχρονα εξαναγκάζει σε σπατάλη πόρων αντιμετώπισης της παραβατικότητας των τουρκικών αεροσκαφών, ή να υλοποιεί μέτρα υποκλοπών σημάτων μεταξύ κέντρων διοίκησης και εμπλεκομένων μονάδων (εναέριων και επίγειων).

Σε κάθε περίπτωση οι Οινούσσες είναι ένα πεδίο φθοράς για την Ελλάδα και λήψης χρήσιμων πληροφοριών για την Τουρκία. Αν, μάλιστα, η Τουρκία προβεί και σε κατάρριψη δικού της αεροσκάφους κατά τη διάρκεια μίας εμπλοκής με την ελληνική πλευρά (σημειώνουμε πως η τουρκική αεροπορία έχει ήδη μεταθέσει τριπλάσιο αριθμό αεροσκαφών σε αναμονή στα πολεμικά της αεροδρόμια που επιχειρούν στο Αιγαίο), τότε μπορούμε με σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα να πούμε πως η Τουρκία στήνει στις Οινούσσες μία παγίδα, για να χτυπήσει άμεσα και ταχύτατα κάπου αλλού… Ενδεχομένως το «χτύπημα» της Τουρκίας να είναι διπλό (γνωστή τακτική κίνηση στο σκάκι να θυσιάζεται κάποιος στρατιώτης σε κίνηση αποπροσανατολισμού) για να καταφέρει είτε να διασπάσει τις ελληνικές δυνάμεις είτε να εξαναγκάσει την Αθήνα να αποφασίσει ποιό μικρονήσι θα κρατήσει μεταφέροντας το κέντρο βάρους των ελληνικών δυνάμεων σε αυτό…

Να σημειωθεί πως είναι αδύνατο για την Τουρκία να επιχειρήσει κατά ελληνικού νησιού με οργανωμένη υψηλού επιπέδου άμυνα, αφού κάτι τέτοιο είναι ισοδύναμο με αυτοκτονία...

Επειδή η Τουρκία θέλει να καταλάβει κάποιο μικρονήσι ή βραχονησίδα που θα «βλέπει» στο Αιγαίο, ενώ πιθανότατα θα έχει διαπιστωμένα (γι αυτό τον λόγο γίνονται και οι έρευνες από τα τουρκικά σκάφη ερευνών) στην υφαλοκρηπίδα του ενεργειακά κοιτάσματα, αρκεί να ρίξουμε μία ματιά στον χάρτη για να διαπιστώσουμε τα «σημεία ενδιαφέροντος» της Άγκυρας στο Αιγαίο.

Αν και σε αυτή την περίπτωση τα οφέλη της Τουρκίας δεν είναι βραχυπρόθεσμα, ούτε έχουν σχέση με τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Άγκυρα αυτή τη στιγμή, ως πρώτο θετικό αποτέλεσμα θα καταγραφεί μία περιφανής νίκη του πανίσχυρου Ερντογάν που θα συσπειρώσει τους τούρκους εθνικιστές γύρω του για να χρισθεί υπέρτατος άρχοντας και «σουλτάνος», ενώ ταυτόχρονα θα ανοίξει ένα κεφάλαιο συζητήσεων με την Ελλάδα και την Δύση, για ικανοποίηση περαιτέρω τουρκικών απαιτήσεων από την Ευρώπη αλλά και απαιτήσεων σχετιζόμενων με την Συρία (εδάφη τουρκμένων) και την Κύπρο (συνέταιρος στα ενεργειακά). Αυτομάτως, το γόητρο της Τουρκίας στα Βαλκάνια θα αυξηθεί κατακόρυφα, με αποτέλεσμα να εισπραχθούν ιδιαίτερα σημαντικά αποτελέσματα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής σε χώρες όπως η Αλβανία, το Κόσσοβο και περιοχές όπως η Ελληνική Θράκη και η νότια Βουλγαρία (πυρήνας και κέντρο βάρους του επόμενου τουρκικού βήματος για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κρατιδίου βασιζόμενο στα «μοντέλα» Κύπρου και Κοσσόβου).

Η Τουρκία με τα όσα συμβαίνουν στις Οινούσσες, αποπροσανατολίζει, αλλά ταυτόχρονα καταμετρά με ιδιαίτερη προσοχή τις αντιδράσεις κυρίως των προσώπων που θα πάρουν τις ό,ποιες αποφάσεις, αφού γνωρίζει πολύ καλά πως παρά τα ό,ποια οικονομικά προβλήματα, ο Ελληνικός Στρατός, έχοντας θέσεις άμυνας, μπορεί να αντέξει μερικά εικοσιτετράωρα τουρκικής βίας. Ο άγνωστος παράγοντας είναι το πολιτικό προσωπικό της χώρας, που κανείς δεν γνωρίζει εάν είναι σε θέση όχι μόνο να πάρει σημαντικές αποφάσεις, αλλά να ζήσει μερικά λεπτά υπό το καθεστώς της τουρκικής βίας… 

Αν, τέλος, συνυπολογίσουμε, πως η Τουρκία είναι σε θέση να χειραγωγήσει, ένα σημαντικό μέρος του αγνώστου αριθμού λαθρομεταναστών που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα αλλά και των τουρκοφρόνων μουσουλμάνων που υπάρχουν είτε σε ελληνικά νησιά είτε στην Θράκη, για να τους χρησιμοποιήσει σε ενέργειες καταστροφής υποδομών ή σε ενέργειες κατά ελλήνων πολιτών στα πλαίσια ενός «ανταρτοπολέμου» με σκοπό να δημιουργήσει αναταραχή στο εσωτερικό της Ελλάδας την ίδια στιγμή που το ανατολικό Αιγαίο θα φλέγεται, τότε ίσως κάποιοι στο Πεντάγωνο θα πρέπει να εισηγηθούν στην παρούσα κυβέρνηση τα… σχετικά, διαγράφοντας την φράση «ανοικτοί χώροι συγκέντρωσης» για τους λαθρομετανάστες και «άδεια κατοχής κυνηγετικού όπλου» από όσους έχουν την αμυδρή πιθανότητα εμπλοκής σε έναν ασύμμετρο πόλεμο εντός και εναντίον της Ελλάδας.

Η Τουρκία, λοιπόν, αναθεωρεί, δημιουργεί ζωτικούς χώρους και ζητά να τους κατακτήσει. Δυστυχώς, όλοι οι παράγοντες δείχνουν πως η Τουρκία είναι αποφασισμένη (ουσιαστικά σε αδιέξοδο) να κινηθεί κατά της χώρας μας. Το ζητούμενο στην περίπτωση αυτή είναι πως εδώ και αρκετά χρόνια έχει τον έλεγχο των κινήσεων, εξαναγκάζοντας την Ελλάδα να παρακολουθεί «σβήνοντας φωτιές» που ανάβει η Άγκυρα. Και σε αυτό το μοτίβο, η Τουρκία αποφασίζει που, πότε και πως θα κινηθεί, αιφνιδιάζοντας επί των συνόρων ή και στο εσωτερικό της Ελλάδας. 

Έχοντας την βεβαιότητα πως οι αρμόδιοι του Πενταγώνου παρακολουθούν, καταγράφουν και σχεδιάζουν επί των προβλέψιμων και απρόβλεπτων κινήσεων της γείτονος, εστιάζουμε το δικό μας ενδιαφέρον στις αντιδράσεις του μεγάρου Μαξίμου. Στο ποιες θα είναι αυτές οι αντιδράσεις, αν ποτέ υπάρξουν… Αλλά και στις αντιδράσεις του λαού, που εσχάτως δείχνει να έχει ξεχάσει τόσο την ιστορία του όσο και τις ευθύνες του...

Σε αναμονή, λοιπόν, του "τυχαίου περιστατικού", που θα "δικαιολογεί" μία βίαιη τουρκική απάντηση, ας αναλογιστούμε εάν αυτοί που (υποτίθεται ότι) μας κυβερνούν, μπορούν και να υπερασπισθούν την χώρα. Η ερώτηση είναι ρητορική, επειδή όλοι μας γνωρίζουμε την απάντηση, αλλά, δυστυχώς, δεν έχουμε το σθένος να αλλάξουμε την απάντηση...

ΥΓ: Να σημειωθεί πως ο κίνδυνος των χειραγωγούμενων "προσφύγων" και των διάφορων ΜΚΟ ενδέχεται να είναι ένας πολλαπλασιαστής ισχύος του τουρκικού αναθεωρητισμού, που δεν θα παραμείνει σε θεωρητικό επίπεδο. Αυτό ας το σκεφτούν πολύ καλά όσοι ισχυρίζονται ότι... αποφασίζουν. Και φυσικά, κάτι τέτοιο δεν αφορά όλους τους "πρόσφυγες" - λαθρομετανάστες, αλλά μερικές χιλιάδες από αυτούς, που αρκούν για επιχειρήσεις μη συμβατές μέσα σε αστικά περιβάλλοντα...

πηγή Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Share