Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Αυτό το κράτος, η Ελλάδα μας, διαπραγματεύεται με την Τρόικα που τη μετονόμασε σε «Θεσμούς», όπου η Ευρωπαίοι εταίροι στο πλαίσιο της ΕΕ. Ούτε ν’ ακούσουν δε θέλουν για διαγραφή χρέους και κάνουν λόγο για επιμήκυνση, με ένα σκεπτικό που στο τέλος της ημέρας πάλι «κούρεμα» συνιστά.
Η άλλη πλευρά, το ΔΝΤ, θέτει ως προϋπόθεση τη διαγραφή σημαντικού μέρους του χρέους για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα και σχεδόν εκβιάζει τους Ευρωπαίους να το κάνουν, ζητώντας από την Ελλάδα να κάνει σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Θα περίμενε κανείς η Αθήνα να έχει συνταχθεί με το ΔΝΤ και να προσπαθεί να το έχει ικανοποιημένο για να έχει έναν σύμμαχο στην επίτευξη του κεντρικού στόχου, που είναι κατά δήλωση, η διαγραφή χρέους.
Αντί αυτού, το ΔΝΤ στοχοποιείται, προφανώς για να πουλήσει στους εγχώριους ανεγκέφαλους που μηρυκάζουν από τη δεκαετία του ’70 και του ’80 τα ίδια και τα ίδια, ώστε να αποκαταστήσει – έτσι πιστεύει – τα αριστερά και αντιστασιακά του διαπιστευτήρια, αφού αν πιστέψει κανείς τις δημοσκοπήσεις, οδεύει κομματικώς και προσωπικώς, κατά διαβόλου, ενώ ολοένα και περισσότεροι του καταλογίζουν άνευ όρων παράδοση στους Αμερικανούς, κάτι που εξηγεί πιθανότατα και το κίνητρο, όπως εξηγήθηκε…
Ποια είναι η εναλλακτική που προτείνει; Να αναλάβει λέει ο ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) τον ρόλο του ΔΝΤ. Δηλαδή να πληρώσει στο ΔΝΤ κάπου 15 δισ. ευρώ που χρωστάμε σε αυτή τη φάση και να απαλλαγούμε έτσι από την παρουσία του, ώστε να έχουμε να συνδιαλεχτούμε μόνο με την ΕΕ. Να πετάξουμε έξω τον υπερατλαντικό παράγοντα δηλαδή που δε συμφωνεί με την πολιτική της ΕΕ στο θέμα της κρίσης χρέους. Πολύ έξυπνο.
Δηλαδή, ο φοβερός κύριος πρωθυπουργός μας, θεωρεί ότι είναι εφικτός στόχος, ακόμα κι αν συμφωνήσει η Μέρκελ, να περάσει η πρόταση για εξαγορά της οφειλής στο ΔΝΤ από τα Κοινοβούλια των κρατών-μελών, με βάση τους σημερινούς συσχετισμούς.
Θεωρούν φαίνεται ισχυρότατο επιχείρημα προφανώς, τόσους μετανάστες-πρόσφυγες φιλοξενώ διασώζοντάς σας, τόσο ισχυρό που θα του φέρει το ποθούμενο… Βέβαια όταν τους λες ότι το «σχέδιο» είναι ανταλλαγή του μεταναστευτικού με το χρέος, σου επιτίθενται με βαριές εκφράσεις.
Επειδή το κακό έχει παραγίνει, δύο είναι οι παρατηρήσεις. Όσο παράξενο κι αν ακουστεί, η τρελο-στρατηγική Βαρουφάκη είχε περισσότερο νόημα, αφού όντως υπήρχε ως πιθανότητα η υποχώρηση των Ευρωπαίων, ασχέτως εάν θα μας περίμεναν στη παρακάτω γωνία για να εκδικηθούν τον εκβιασμό.
Και η δεύτερη παρατήρηση (αμφότερες δεν του τις συγχωρούμε του Τσίπρα!) είναι ότι η Κωνσταντοπούλου δείχνει αίφνης πολύ λογική σε αυτό που υποστηρίζει:
«Ο κ. Τσίπρας παριστάνει ότι αιφνιδιάζεται από την αποκάλυψη ότι η στρατηγική της παρέλκυσης ουσιαστικά στοχεύει στο άδειασμα των ταμείων και στην επανάληψη του σεναρίου της έλλειψης εναλλακτικής και εκβιασμού, υπό το βάρος του οποίου θα ‘αναγκαστεί’ ξανά να συμφωνήσει σε ακόμη πιο καταστροφικά μέτρα. Ο δήθεν αιφνιδιασμός είναι προσχηματικός και υποκριτικός. Η ίδια στρατηγική ακολουθήθηκε και πέρυσι.»
Τόμσεν: Αλλά γιατί; Εννοώ, μπορούμε… θα μπορούσαμε να κάνουμε μία ακόμα συνάντηση όπως αυτή που είχαμε στις Βρυξέλλες και να συμφωνήσουμε πώς να προχωρήσουμε
Βελκουλέσκου: Μπορούμε να το κάνουμε αυτό, και μπορούμε να έχουμε ένα ακόμα έγγραφο, αλλά ξέρουμε ότι δε λειτουργεί Πολ, γιατί αυτοί οι τύποι συμφωνούν σε κάτι και μετά την επόμενη ημέρα το εγκαταλείπουν. Το είπαμε ξανά και ξέρουμε ότι δεν κάνουν αυτό που λένε. Απλώς δεν λειτουργεί. Για αυτούς όλα υπόκεινται σε αλλαγή, αν οι αρχές το θέλουν.
Για να έχουμε «καλό ερώτημα», έχουμε το θράσος να κατηγορούμε τη… Δρακουλέσκου που έλεγαν στην Κύπρο που μας κατηγορεί ότι η κυβέρνησή μας συμφωνεί κάτι και δεν τηρεί ΠΟΤΕ τα συμφωνηθέντα; Και την κατηγορούμε επειδή φερόμενη ορθολογικά αρνείται να συνεχίσει να γίνεται θύμα κοροϊδίας, διαπιστώνοντας ότι εφόσον κάτι ΔΕΝ λειτουργεί, είναι χαζό ή/και υποκριτικό να το συνεχίζεις;
Βελκουλέσκου: Ακριβώς, σωστά. Για αυτό πρέπει να το έχουμε -συμφωνώ μαζί σου- το συντομότερο δυνατό. Ο ελληνικός Τύπος είναι γεμάτος κατηγορίες εναντίον μας, για τη φορολογία στο εισόδημα και όλα αυτά, κάθε μέρα. Το άλλο πράγμα, όμως, που δεν είναι ξεκάθαρο σε εμένα είναι πώς θα καταλήξει, αυτή η συζήτηση για το στόχο.
Πόσες φορές θα πρέπει να το επαναλάβουμε μπας και γίνει κατανοητό, ότι το ΔΝΤ ενδιαφέρεται για τα «νούμερα που βγαίνουν»; Καλώς ή κακώς, νούμερα θα κοιτάξει κανείς για να διαπιστώσει ότι η χώρα εξήλθε της κρίσης. Το πώς θα φέρουμε τα αποτελέσματα αφορά το ΔΝΤ μόνο στη διάσταση που τα μέτρα τα οποία θα επιλέξει η κυβέρνηση θα φέρουν στα ταμεία τα χρήματα που απαιτούνται, επιτυγχάνοντας τους οικονομικούς στόχους.
Το ότι κάποιοι δεν έχουν μάθει τίποτε άλλο πέραν της ιδεοληπτικής τους εμμονής ότι θα τα πάρουμε από τους πλούσιους να τα δώσουμε στους φτωχούς, αυτό είναι δικό μας πρόβλημα. Ο Τόμσεν και η Βελκουλέσκου ασχολούνται μόνο όταν βλέπουν ότι αυτό που τους λένε ως πρόταση, απλώς αντιβαίνει της στοιχειώδους λογικής. Διότι εδώ θα μπορούσε κανείς να τους επιτεθεί με σφοδρότητα, για ποιον λόγο αφήνουν τους Έλληνες συνομιλητές τους να ακολουθούν τέτοια παράλογη φορομπηχτική πολιτική…
Τόμσεν: Θέλω να πω… θα θέσει όλες τις συνομιλίες που θέλει, αλλά ξέρω τι θα συμβεί. Θα πάμε στο Euroworking Group και θα πω στο Eurogroup ότι “δε φτάνει στο 3,5 και δε θα προχωρήσουμε, εκτός αν οι Ευρωπαίοι ελαττώσουν τους στόχους τους στο 1,5”. Δεν πρόκειται να το κάνουν. Θα πουν όχι, θα θέσουν νέα μέτρα. Αυτό είναι ξεκάθαρο, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό.
Βελκουλέσκου: Δεν ξέρω αν θα το πουν, αυτό είναι το ζήτημα. Χρειάζεται να πάρουν θέση σχετικά με το αν πιστεύουν τις προβλέψεις μας ή τις προβλέψεις της Κομισιόν.
Αν δεν το καταλάβαμε ακόμα, οι κακοί του ΔΝΤ συζητούν πως θα πειστούν οι Ευρωπαίοι, τους οποίους προτιμάει ο Τσίπρας και η παρέα του, να μειώσουν τις προσδοκίες τους ώστε να χρειαστούν λιγότερα μέτρα στους Έλληνες πολίτες, αναζητώντας πόσο καλύτερη συμφωνία μπορούν να πετύχουν με τους Ευρωπαίους, όχι διότι μας αγαπούν, αλλά για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Και αντί να οχυρωθεί η ελληνική πλευρά πίσω από αυτό, τους ρίχνει «στην πυρά» διότι έχουν το θράσος να μας ζητούν μεταρρυθμίσεις τις οποίες δεν συζητούμε να κάνουμε, αφού αυτό θα «σκότωνε» τον προστατευόμενό μας, το κράτος-πατερούλη, σε εκδοχή χειρότερη από αυτή της ΕΣΣΔ.
Τόμσεν: Δεν ξέρω. Αλλά για αυτό… σκέφτομαι διαφορετικά. Τι είναι αυτό που θα οδηγήσει στη συμφωνία; Στο παρελθόν υπήρχε μία μόνο φορά όταν η απόφαση είχε ληφθεί και ήταν τότε που οι Έλληνες επρόκειτο να ξεμείνουν σοβαρά από χρήματα και να χρεοκοπήσουν. Σωστά;
Βελκουλέσκου: Σωστά
Τόμσεν: Και είναι πιθανόν αυτό να συμβεί ξανά. Σε αυτή την περίπτωση, θα τραβήξει έως τον Ιούλιο και είναι ξεκάθαρο ότι οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να συζητούν για ένα μήνα πριν από το Brexit και κάποια στιγμή θα θελήσουν να κάνουν μία διακοπή και να ξεκινήσουν μετά το δημοψήφισμα.
Σε αυτή την αναφορά ο κακός Τόμσεν κάνει μια απλή διαπίστωση από την εμπειρία του τόσα χρόνια στο ελληνικό πρόγραμμα. Ότι εάν δε φτάσουμε στο χείλος της αβύσσου δεν κουνιόμαστε. Οπότε «σκέφτεται διαφορετικά» (άρα αυτό δεν είναι πολιτική του ΔΝΤ αλλά τακτική κίνηση – πρόταση του Τόμσεν, «αφήστε τους αφού βλέπουν τον τοίχο και συνεχίζουν να τρέχουν καταπάνω του με το κεφάλι κάτω, να φτάσουν πάλι στο αμήν, αφού άλλη γλώσσα δεν καταλαβαίνουν)». Άδικο έχει;
Εδώ ο Τσίπρας χάλασε τον κόσμο για τα 900 εκατ. ευρώ των μέτρων που ήθελε να πάρει ο Χαρδούβελης, «διαπραγματεύτηκε» και μας έφερε συμφωνία με μέτρα άνω των 10 δισ. ευρώ και αντί να πάει φυλακή, καθόμασταν και τον ακούγαμε να μας λέει με ύφος πως έκανε σκληρή διαπραγμάτευση και ότι ανακτήσαμε αξιοπρέπεια! Μόνο ο ίδιος το έβλεπε έτσι και όσοι αποβλακωμένοι δεν είχαν συνειδητοποιήσει τι ερχόταν για τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό.
Δεν είναι αυτός όμως ηλίθιος… πολιτικός είναι, ας μαντέψουμε ποιοι διεκδικούν επαξίως τον χαρακτηρισμό, αφού ο ίδιος ακόμα κυβερνά και υπόσχεται μάλιστα εξάντληση της τετραετίας. Είναι όμως πολύ χειρότερο, διότι ο κακός Τόμσεν σκέφτεται τις επιπτώσεις από το βρετανικό δημοψήφισμα που εδώ δείχνουν να μην τους περνάει καν από το κεφάλι. Δείχνουν είπαμε…
Τόμσεν: Αυτή είναι η μία πιθανότητα. Η άλλη πιθανότητα, που πίστευα ότι θα είχε γίνει ήδη και είμαι έκπληκτος που δεν έγινε, είναι ότι εξαιτίας της κατάστασης με το προσφυγικό θα θέλουν να καταλήξουν σε συμπέρασμα. Και οι Γερμανοί εγείρουν το θέμα της διαχείρισης… Ουσιαστικά εμείς εκείνη τη στιγμή λέμε «Κοίτα, κ. Μέρκελ, είναι αντιμέτωπη με ένα ερώτημα. Πρέπει να σκεφτείς τι είναι περισσότερο δαπανηρό, να συνεχίσεις χωρίς το ΔΝΤ ή να κάνεις την ελάφρυνση χρέους που εμείς πιστεύουμε ότι χρειάζεται η Ελλάδα προκειμένου να μας κρατήσεις;». Αυτό είναι πραγματικά το θέμα
Βελκουλέσκου: Σωστά. Πότε θα συμβεί; Δεν ξέρω, είμαι έκπληκτος που δεν έχει συμβεί ακόμα. Θα ήθελα, για το καλό των Ελλήνων και όλων των άλλων, θα ήθελα να συμβεί συντομότερα από ότι αργότερα. Ελπίζω να συμβεί με τις συζητήσεις για το χρέος που ξεκινούν στα μέσα Απριλίου.
Εδώ ο Τόμσεν και η Βελκουλέσκου συζητούν πως θα εκβιάσουν τους Ευρωπαίους και μάλιστα τη Μέρκελ, για να κάνουν στην Ελλάδα μείωση του χρέους! Αυτό που υποτίθεται ότι είναι ο κεντρικός στόχος του Τσίπρα, που δεν καταλαβαίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι το χρέος αλλά το ότι και όλο να μας το διάγραφαν θα αρχίζαμε να το συσσωρεύουμε ξανά από την αρχή με ταχύτατους ρυθμούς! Αλλά βρήκε σύμμαχο και… τον αδειάζει! Επειδή του ζητά μεταρρυθμίσεις! Επί της ουσίας, να σταματήσει να ξοδεύει χρήματα που δεν έχει! Να τους χαιρόμαστε.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου