Γράφει ο π. Κυριακός Τσουρός
Στο τεύχος αρ. 7, της εφημερίδος Ελληνική Αγωγή (το οποίο εκυκλοφορήθη ευρύτατα και απεστάλη παραδόξως σε επιλεγμένα πρόσωπα) και στο πρόγραμμα Ιδεοθέατρον (το οποίο φέρεται ότι εξεδόθη σε συνεργασία με το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο – άραγε πως ιδιαίτερα εκεί;) προαναγγέλλεται σειρά εκδηλώσεων για την αρχαία Ελλάδα καθώς και μαθήματα Ελληνικής Γλώσσης, με στόχους οι οποίοι αποκρύπτονται επιμελώς και τους οποίους ασφαλώς αγνοούν, όχι μόνον οι ανύποπτοι αναγνώστες ή οι ακροατές των ομιλιών και οι σπουδαστές των μαθημάτων, αλλά και οι ίδιοι οι εισηγητές και οι διδάσκοντες. Άλλωστε οι τίτλοι της εν λόγω εφημερίδος είναι αθώοι: Πρόταση για καθιέρωση της Ελληνικής γλώσσης και Παιδείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η αναγκαιότητα της αρχαιολογικής παιδείας κ.ά. (βλέπε έντυπο Εκδηλώσεις αρχαίας Ελλάδος, Ε.Μ.Π. και Ιδεοθέατρο, για συγκέντρωση υπογραφών για το ‘ίδιο θέμα και Οργανισμός για την Διεθνοποίηση της ελληνικής γλώσσης).
Παράλληλα συστήνονται μια σειρά βιβλίων και κασσετών με αρχαιολατρικό περιεχόμενο και διαφημίζεται παραπλανητικά κασσέτα με τον Ύμνο στην Ελευθερία και με εικόνα του Π. Πατρών Γερμανού και του όρκου των αγωνιστών του 1821.
Επίσης γίνονται προσπάθειες αντικαταστάσεως του χριστιανικού μαθήματος των θρησκευτικών με ένα μάθημα προσαρμοσμένο στον αρχαιοελληνικό χώρο. Την τάση αυτή βλέπομε να εκφράζεται σε ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών: «Το Υπουργείο πρέπει να αγνοήσει τάς αθλίας παρεμβάσεις εβραιοδούλων παυλιστών…. είτε από τάς σχολάς, είτε από Συνόδους ρασοφόρων, είτε από μοναστήρια είτε από δημοσιογραφικά έντυπα περί καταργήσεως του μαθήματος της ανθρώπινης ιστορίας. Επιβάλλεται δε να εκδώσει νέα βιβλία περί ελληνικής πολιτιστικής προϊστορίας και ιστορίας, όπου το πνεύμα ενός Προμηθέως, ενός Ορφέως, ενός Ηρακλέους, ενός Ηρακλείτου, να καταυγάσει τον σημερινό σκοτεινιασμένον πολιτισμόν μας», γράφει χαρακτηριστικά ο κ. Λ. Γούσιος και συνιστά οικοδομή ναών της λατρείας της Δήμητρας, του Ηρακλή, του Διονύσου κ.ά. (Ελευθεροτυπία 26.10.1986 και π. Ά Αλεβιζοπούλου, ο αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας, σελ. 215).
Επίσης παρουσιάζεται η τάση δημιουργίας μυστηριακών σχολών στο πνεύμα της Νέας Εποχής (αυτόθι, σελ. 214, 215, 216). (σημ. Το απύθμενο μίσος των δωδεκαθειστών που χαρακτηρίζει τους Χριστιανούς σάν » Εβραιόδουλους Παυλιστές » έχει τις ρίζες του, στις αρχαίες γνωστικίζουσες αιρέσεις και στη Μασωνία, που θεωρούν τον Χριστιανισμό Παυλικανισμό, οτι δήθεν ο Απόστολος Παύλος διεστρέβλωσε τα νοήματα του Χριστιανισμού και οτι εκ των υστέρων επιβλήθηκε η δική του άποψη).
Σε πολλά έντυπα ενθαρρύνονται οι οπαδοί να τελούν γάμους και βαπτίσεις κατά τον παγανιστικό τρόπο: «Οι τελετουργίες, όπως του εκκλησιασμού, του γάμου, του θανάτου, της ονοματοθεσίας κλπ. έχουν κοινωνικό χαρακτήρα….Όμως τέτοιες τελετές δεν είναι απαραίτητο να είναι θρησκευτικές. Μπορούν να πάρουν χαρακτήρα πανηγύρεων με πράξεις βγαλμένες από το ιστορικό αρχέτυπο μας και προσαρμοσμένες στις νέες συνθήκες.
Σ’ αυτό είμαστε πάμπλουτοι, αρκεί ν’ ανοίξουμε τα μάτια μας…. σε κάθε χριστιανική τελετή γάμου βάζεις και ένα καρφί στον Προμηθέα Δεσμώτη, δηλαδή στην Αρχέγονη φυλή σου» (εφημ. Μεγαρικός Τύπος. 15.11.95, άρθρο Εκκλησία, γιατί;).
Στο πνεύμα αυτό τελέστηκαν ο γάμος του Τρύφωνα Κωστοπούλου, στον Όλυμπο, 1987, το βάπτισμα στον Όλυμπο (τελετή της πυράς, 1998), η καθιέρωση οίκου στο Λιτόχωρο (1996) κλπ.
Στους τρόπους δραστηριότητος εντάσσονται και δελεαστικές προσφορές, οι οποίες στην πραγματικότητα περνούν το πνεύμα της απελευθερώσεως από τους κανόνες της χριστιανικής ηθικής.
Έτσι, σε νεοπαγανιστικό περιοδικό διαβάζουμε την είδηση ότι «τις τελευταίες ημέρες του ελληνικού Καρναβαλιού μια μεγάλη ομάδα Αθηναίων Διιπετών ανεβήκαμε στον Τύρναβο για να κοινωνήσωμε τη Διονυσιακή μέθη των ημερών που επιβάλλει το τοπικό έθιμο Μπουρανί, ήτοι να πιούμε, να μεθύσουμε και να φαλλοπροσκυνήσουμε βεβαίως…. ανάμεσα στους εκατοντάδες πήλινους φαλλούς που στολισμένοι με μια κόκκινη κορδέλλα κι ένα κερί να καίει δίπλα τους βρίσκονταν σε κάθε τραπέζι, στον τεράστιο φαλλό που πάνω σε ένα άρμα στεκόταν στη μέση της γιορτής, αδιαφιλονίκητος άρχοντας της ημέρας, στους μεθυσμένους γλεντηστές του χωριού που επέβαλλαν το προσκύνημα και το φίλημα του φαλλού…» (Διιπετές, τ. 15, Ελαφηβολιών – Μάρτιος 1996 ΜΑΧΧ, σελ. 29).
Σε άλλο φυλλάδιο διαφημίζεται ότι: Αρχαιολατρική εκδρομή εις τους Δελφούς έπ’ ευκαιρία του Χειμερινού Ηλιοστασίου διοργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Αρχαιοφίλων στις 22.12.1996.
Με τέτοιου είδους εκδηλώσεις υλοποιούνται οι περί καλού και κακού και περί ηθικής αντιλήψεις των νεοειδωλολατρών, όπως τις εκφράζει ένας από τους οπαδούς σε συνέντευξη του με τίτλο: Οι θεοί του Ολύμπου υπάρχουν – Ολύμπιος πολυθεϊσμός:
Ο πολυθεϊσμός, απελευθερώνει τον άνθρωπο απ’ οποιονδήποτε ηθικό νόμο. Βάζει την ηθική του πάνω στη φύση και πουθενά αλλού. Δεν έχει την έννοια του Καλού και του Κακού. Υπάρχει μόνο η έννοια του ωραίου και του άσχημου. Αν πάς ενάντια στη φύση σου, είσαι άσχημος. Αν πάς με τη φύση σου, είσαι όμορφος (Δ. Δελής, Ένα 5.5.88, σελ. 124).
Αυτό ακριβώς επισημαίνεται και από αθηναϊκό περιοδικό σε άρθρο του με τίτλο Παγανισμός: «Ο Παγανισμός μπορεί να γίνει συμπαθής στον πολίτη του 21ου αίώνα. Προσφέρει φύση, σεξ και επικοινωνία» (υπότιτλος του άρθρου, 1 Απρ. 1997).
Μέσα από τρόπους προωθήσεως της νεοπαγανιστικής – νεοεποχίτικης – διαβρωτικής δραστηριότητος των εν λόγω ομάδων εντάσσονται και μερικά κινήματα και συμπόσια που προπαγανδίζουν και καλλιεργούν τον ολυμπισμό όπως το σωματείο Παγκόσμιο Πνευματικό Κέντρο Όλυμπος (1987).
Κλείνω και αυτή την παράγραφο σημειώνοντας συμπληρωματικά ότι οι διάφοροι τρόποι επεκτείνονται: στην πρόταση δημιουργίας πολιτικού κόμματος, σε κινητοποιήσεις για παρέμβαση στη νεοελληνική πραγματικότητα (Διιπετές, τ.13/1985, σελ.16-17), στην διοργάνωση PAGAN CEREMONY (Παγανιστικής Τελετής) σε κλαμπ της πρωτευούσης, στην πρόταση να δηλώσουμε… ως θρήσκευμα μας την πίστη στο Δωδεκάθεο του Ολύμπου… (Τηλέμαχος Μαράτος, Επενδυτής 10-11.4.93, Επιστροφή στο Μεσαίωνα), στην κατάργηση του χριστιανικού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών και, όπως ήδη εσημειώσαμε, στην καθιέρωση της καύσεως νεκρών.
Μέσα στους τρόπους δραστηριότητος των νεοειδωλολατρών – αρχαιολατρών κεντρική θέση κατέχει η στάση έναντι του χριστιανισμού γενικώς και της Ορθοδοξίας ειδικώτερον. Αυτή ποικίλει από ύπουλη, παραπλανητική και συμβιβαστική μέχρις εντόνως εχθρική και πολεμική, συνοδευομένη με ανεπίτρεπτη συμπεριφορά και φρασεολογία.
Στάση των νεοειδωλολατρικών ομάδων έναντι του Χριστιανισμού γενικώς και της Ορθοδοξίας ειδικότερα
Η στάση των νεοειδωλολατρικών ομάδων έναντι του Χριστιανισμού γενικώς και της Ορθοδοξίας ειδικότερα είναι από υπούλως παραπλανητική μέχρι εντόνως εχθρική και πολεμική.
Υπάρχει και η απίστευτη θέση της προσπάθειας συμβιβασμού του Χριστιανισμού και Νεοειδωλολατρίας με πρώτο στάδιο την αποκοπή της Π. Διαθήκης από τα Ιερά Κείμενα του Χριστιανισμού και τον αστήρικτο χαρακτηρισμό του Ιησού Χριστού ως Έλληνα.
Η εκκίνηση γίνεται από μια επαναλαμβανόμενη δήθεν διαπίστωση για την πολύπλευρη εξαθλίωση ή μάλλον καθολική εξαχρείωση, της σύγχρονης νεοελληνικής (βυζαντινορωμαϊκής) κοινωνίας (Διιπετές, τ. 13/1995, σελ.3), η οποία αποδίδεται στην αυθαίρετη κι ανιστόρητη επιλογή… του εθνικά αλλότριου, μεσαιωνικού, δουλοπρεπούς, δεισιδαιμονικού χριστιανοκρατικού και πάνω απ’ όλα διεφθαρμένου βυζαντινού ήθους (αυτόθι). Ζούμε σε μια εποχή μαζικής ηθικής αλλοτρίωσης (αυτόθι, σελ. 4).
Δηλαδή το ξεκίνημα γίνεται με τον ίδιο γνωστό τρόπο όλων των παραθρησκευτικών και παραχριστιανικών ομάδων, οι όποιες μετά από μια τέτοια διαπίστωση, προσφέρουν την μόνη και σωτήρια λύση του προβλήματος (Πρβλ. και Δαυλός τ. 154/1994, κύριο άρθρο, και επιστολή προς οικονομικό Ταχυδρόμο 21.3.96, σελ. 108 και Ελληνική Αγωγή, φυλ. 4/Δεκέμβριος 1996).
Συχνή είναι η αναφορά στους διωγμούς των αρχαίων ειδωλολατρών από μέρους των χριστιανών, σε καταστροφές ναών και βιβλιοθηκών, στην κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων από τον Μ. Θεοδόσιο με νοσταλγικές αναφορές στην μορφή του Μύστη, Φιλοσόφου Ηγέτη Έλληνα Ιουλιανού (Ελληνική Φλόγα, τ.5, σελ.20) κλπ.
Αντίθετα προς τους αρχαίους Έλληνες που πίστευαν στην συνέχιση της προσωπικής ζωής μετά θάνατον στον Άδη, πολλοί Έλληνες νεοειδωλολάτρες πιστεύουν σε πολλαπλές μετεμψυχώσεις για την ανάπτυξη ανωτέρας συνειδήσεως (Πάνθεον 3, 1999), προφανώς για να προσαρμόσουν τις δοξασίες τους στον αποκρυφισμό της Νέας Εποχής στην οποία πράγματι ανήκουν.
Σε επιστολή στην Ελευθεροτυπία (13.12.87) χαρακτηρίζονται οι Χριστιανοί παραμυθολόγοι του αποσυντεθέντος απαίσιου βυζαντινισμού… (Λ. Γούσιος). σε επιστολή ιερέως της θεάς Δήμητρος οι ιερείς χαρακτηρίζονται ως στυγεροί Πρωτογενίτσαροι ρασοφόροι (Επιστολή προς Μητροπολίτη Ηλείας Γερμανόν 20 Τρυγητού) 1992 μ.Α.Τ., Πρβλ. Διιπετές τ. 13/1995, σελ. 15).
Αλλού οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας χαρακτηρίζονται ως οι εξ ανατολών ύαινες (Μεγαρικός Τύπος 24.9.199 , ο σφαγμένος Ελληνισμός Β’) και υβρίζονται ως εγκληματίες – χιλιαστές, άγια ρεμάλια και μελανειμονούντες (με μαύρα ράσα) και τα φαιά φέροντες (Μεγ. Τύπος 17.91995, σελ. 4, ο σφαγμένος Ελληνισμός). Κι ακόμη χαρακτηρίζονται ως κοπρόψυχοι (Μεγαρ. Τύπος 8.10.95, ο σφαγμένος Ελληνισμός Γ’). (σημ. Το μίσος των φανατικών Νεοπαγανιστών κατά του Χριστιανισμού και των Χριστιανών, μπορεί μόνο να συγκριθεί (ίσως και να υπερβαίνει κατα πολύ), με εκείνο των Οθωμανών Τούρκων κατακτητών).
Γενικά ο Χριστιανισμός χαρακτηρίζεται ως η θανατική ποινή κατά της Ελλάδος (Μεγ. Τύπος 17.9.95, Παυλισμός – Χριστιανισμός) ή το σάβανο του Ελληνισμού (Επιστολή στον Β. Ραφαηλίδη, Έθνος 30.4.87). Πάνω σε ταχυδρομικό φάκελλο προερχόμενο από την Βόννη της Γερμανίας είχε επικολληθή αυτοκόλλητο με τις φράσεις: 92 μ.Χ. οι Χριστιανοί σβήνουν από το χάρτη τον Αρχαιοελληνικό Πολιτισμό, 16 αιώνες μετά… ΑΜΟΡΦΩΣΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ είναι ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ!
Ακόμη η Εκκλησία χαρακτηρίζεται ως αδίστακτη πολιτική και οικονομική συντεχνία και ότι βαρύνεται καίρια με την κατηγορία της σκόπιμης δολοφονίας του αρχαίου Ελληνικού (Ελληνική Φλόγα, τ.Ι/1994, σελ. 6)
Στό νεοειδωλολατρικό περιοδικό Διιπετές οι εξ αποκαλύψεως θρησκείες παριστάνονται με ένα χοίρο και δίπλα υπάρχει σαν τίτλος η φράση: Πάνω στους ίδιους βόθρους με τα ίδια πάντοτε κόπρανα!!!
Έντονος πολεμική γίνεται ιδιαίτερα κατά της Π. Διαθήκης, η οποία θεωρείται βιβλίο εχθρικό προς τον Ελληνισμό (μεταξύ των επιστρατευομένων χωρίων το Ζαχ. Θ…). Μέχρι και Ανοικτή επιστολή προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει συνταχθή (Δαυλός τ. 137, κύριο άρθρο), με την οποία ζητούν: ιδιάζουσα θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος, έναντι της Π. Διαθήκης και διατυπώνουν το αίτημα: Υπάρχει εθνική ανάγκη μιας αυτονόητης, αυτόλογης και αυτοδίκαιης αποφάσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία να αποκηρύσση και να αποβάλλη από τα ιερά κείμενα, είτε ολόκληρο το ‘σώμα’ των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης είτε τουλάχιστον τα μέρη εκείνα που κατάφωρα στρέφονται κατά του Έθνους μας, της ιστορίας μας, των Ελλήνων ονομαστικώς και του Ελληνικού μας Πνεύματος και Πολιτισμού.
Αλλιώς, σημειώνουν αν δεν ύπαρξη η προτεινόμενη εδώ ‘κάθαρση’ θα πρέπει να αφαιρεθή η δεύτερη λέξη από την επωνυμία Εκκλησία της Ελλάδος.
Βεβαίως είναι εμφανής ο στόχος αυτής της απαιτήσεως: Αποκοπή του αληθινού Μεσσία Ιησού Χριστού από τους προφήτες Του, ώστε να καταντήση κι Αυτός ένας από τους πολλούς μεσσίες αφού δεν θα έχει πλέον το μοναδικό αυτό χαρακτηριστικό των αναρίθμητων προφητειών περί της επί γης παρουσίας Του.
Στό ίδιο τεύχος του περιοδικοί) γίνεται απόπειρα ταυτίσεως της Ελληνικής Κοσμολογίας με την περί δημιουργίας του κόσμο διήγηση της Π. Διαθήκης (Ευ. Μπεξής: Ελληνική κοσμολογία και Π. Διαθήκη, Δαυλός τ. 137/93 σελ. 7949 εξ. και Δαυλός τ. 166/95 σελ. 9917 εξ.)
Προς επίτευξιν των σκοπών τους οι νεοειδωλολάτρες – αρχαιολάτρες διατυπώνουν και σχετικές Προτάσεις προς την Πολιτική ηγεσία του τόπου από χριστιανούς και αρχαιοελληνιστές (!!!) (Διακήρυξη 22-23 Ιουνίου 1996, με την ευκαιρία ειδωλολατρικής συναντήσεως στο Λιτόχωρο Πιερίας). Εκεί μεταξύ των άλλων, διαβάζομε:
2) Το κράτος να μην ιδρύει ούτε να συντηρεί θεολογικές σχολές οποιουδήποτε δόγματος.
3) Να μην διδάσκεται στα δημόσια σχολεία μάθημα θρησκευτικών.
4) Να μην γίνονται ούτε πρωινή προσευχή ούτε άλλες θρησκευτικές τελετές σε σχολεία και στρατόπεδα.
10) Να επιτραπεί η καύση μετά θάνατον για όσους το επιθυμούν.
11) Να μην αναγράφεται θρήσκευμα στην αστυνομική ταυτότητα.
12) Να μην μεταδίδονται θρησκευτικές τελετές από τα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης…
14) Να μην υπάρχουν θρησκευτικές αργίες
15) Να αλλάξει η σημαία ώστε να μην φέρει κανένα θρησκευτικό σύμβολο.
Με τους τρόπους αυτούς ευελπιστούν ότι θα αλλοιωθή ο χριστιανικός χαρακτήρας της Ελλάδος, ώστε να μπορέσουν να εισορμήσουν στην συνέχεια νέες ιδέες, για την επιστροφή στους προγονικούς θεούς.
Αλήθεια τι σύμπτωση! Πολλά απ’ αυτά τα αιτήματα – προτάσεις ακούγονται και από ένα σωρό άλλες πλευρές. Τα προβάλλουν και τα κινήματα της Νέας Εποχής, σε μερικά σημεία τους ταυτίζονται με ανθελληνικές θέσεις ξενοκίνητων ομάδων και ασφαλώς στοχεύουν στην παγκοσμιοποίηση που είναι το όραμα της Νέας Εποχής.
Μελετώντας τους τρόπους δραστηριότητος των νεοειδωλολατρικών – αρχαιολατρικών ομάδων πρέπει να επισημάνουμε δύο ακόμη χαρακτηριστικά:
Αφ’ ενός μεν, την προσπάθεια των να ερμηνεύσουν αποκρυφιστικά ή να εκλάβουν συμβολικά τα κείμενα της Αγίας Γραφής. Να παρουσιάσουν δηλαδή, ταύτιση τάχα θέσεων και συμβόλων του Χριστιανισμού και της αρχαίας ειδωλολατρίας, ως προς την θεώρηση του κόσμου και του ανθρώπου.
Αφ’ ετέρου, να προβάλουν συγκριτιστικά το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου Ιησού και των άλλων ιερών προσώπων του Χριστιανισμού.
Και τα δύο είναι κοινά χαρακτηριστικά όλων των συγχρόνων παραθρησκειακών ομάδων της Νέας Εποχής.
Στο νεοειδωλολατρικό περιοδικό Δίαυλος σε άρθρο με τον τίτλο Ο Θεός πυρ αναλίσκον εστί… ο συγγραφέας προσπαθεί να αποσυμβολίσει τις γλώσσες πυρός της Πεντηκοστής την φλεγόμενη βάτο κ.ά. παραβάλλοντας τα με την Μία Φλόγα την θεϊκή πύρινη φλόγα τον συμπαντικό νου, τον Προμηθέα Δεσμώτη κ.ο.κ. (τ.1, 1994, σ.27).
Επιστολογράφος, που δηλώνει Ορθόδοξος Χριστιανός, διαμαρτύρεται για τον χαρακτηρισμό των αρχαίων ημών προγόνων ως ειδωλολατρών και παραλληλίζει τα αρχαία αγάλματα με τις εικόνες, τους αγγέλους με τις θεϊκές δυνάμεις που είχε δίπλα του ο Δίας, τον δε Άγιο Νικόλαο με τον Ποσειδώνα. (Στόχος 21/3/91. Άρθρο: Δεν ήσαν ειδωλολάτρες οι Προγονοί μας που έβαλαν τις ρίζες του Χριστιανισμού).
Η Ομάδα Ε υποστηρίζει ότι με μια μαγική συνταγή, θεϊκή θα έλεγα, στους κόλπους της ΕΨΙΛΟΝ, συνεβρέθηκαν και συναγωνίζονται Ελληνιστές Χριστιανοί που έχουν ασπαστεί τα υψηλά ηθικά μηνύματα της διδασκαλίας του Κυρίου Ημών Ιησού Χρίστου και Ελληνιστές Δωδεκαθεϊστές, εκφραστές των υψηλών φιλοσοφικών νοημάτων, που γέννησαν οι προγονοί μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, αυτό που λέγεται, ότι ο αρχηγός της Παγκόσμιας Εταιρίας των Ελλήνων είναι ισάξιος του Απολλώνιου Τυανέα… ποιος ξέρει. Ίσως ήρθε μετά από δυο χιλιάδες χρόνια να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα της μεγάλης φυλής αλλά και τους εφιάλτες των εχθρών της. Εκάς, εκάς, εστέ βέβηλοι! (Περιοδικό GO, 19/8/97, σ.29)
Σε άρθρο του περιοδικού Τότε ο συγγραφέας επιχειρεί να ταυτίση, όχι μόνο το τελετουργικό της χριστιανικής λειτουργίας με τις αρχαιοειδωλολατρικές τελετές αλλά και να παρομοιάση τον Ιησούν Χριστόν με τον Απόλλωνα και την Υπεραγία Θεοτόκον ως την διαιώνια μητέρα και την αιώνια γυναικεία μορφή της αναπαραγωγής, και προσθέτει:
Ο τελετουργικός και μυστηριακός χαρακτήρας της ορθοδόξου χριστιανικής λειτουργίας, μαζί με το μέλος και την υμνωδία, την ιερατική αμφίεση, τα αφιερώματα και το εορτολόγιο αποτελούν την θρησκευτική ιστορική συνέχεια του αρχαίου τυπικού. Ακόμη και ο τόπος ανεγέρσεως των αρχαίων και των Ορθοδόξων ναών είναι επιλεγμένος με τα ίδια φυσιολατρικά κριτήρια. Αμφότεροι έχουν κτιστεί και κτίζονται σε τοποθεσίες απαράμιλλου φυσικού κάλλους και τοπίου, που αυτόματα ωθούν το θρησκευτικό συναίσθημα προς τα ύψη της υπέρβασης. (Περιοδικό Τότε, Σπ. Νόνικα: στην Ορθοδοξία διασώζονται πανάρχαιες Ελληνικές Θρησκευτικές παραδόσεις, τ. 48/1994, σ.32-33).
Δηλαδή, ο συγγραφέας δεν περιορίζεται απλώς στην αποδοχή μιας μεταφοράς παραδοσιακών στοιχείων του ελληνικού χώρου και στην νέα θρησκεία των Ελλήνων, που θα ήταν μια συνθετική και όχι αντιθετική συμπεριφορά της μιας παραδόσεως προς την άλλη, αλλά οδηγείται σε μια συγκρητιστική προσπάθεια και ταύτιση, επιδιώκοντας να συμβιβάση τα ασυμβίβαστα. Γι’ αυτό και καταλήγει ότι πίσω από την Ελληνική Ορθοδοξία κρύβεται και συνεχίζεται ζώσα η διαιώνια θρησκεία της Φυσιολατρείας των Ελλήνων που πάντα θέλουν θηλυκού γένους τον Θεό τους.
συνεχίζεται
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου