Πασκάλ Μπρικνέρ: «Τελειώνει η χρυσή εποχή της ασφάλειας»

Ο γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας προειδοποιεί ότι ο πόλεμος με το Ισλαμικό Κράτος τώρα αρχίζει και προσθέτει πως πληρώνουμε ακριβά το αυτομαστίγωμά μας και την αντιμετώπιση του Ισλάμ ως «θρησκείας των καταπιεσμένων»

Της Κίττυς Ξενάκη

Μόλις χθες η Europol προειδοποίησε πως η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος προετοιμάζει και νέες επιθέσεις στην Ευρώπη και πως σκοπεύει να χτυπήσει και πάλι, όπως έκανε στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου, «μαλακούς στόχους» (soft targets). Αυξημένο κίνδυνο, σύμφωνα πάντα με τη Europol, αντιμετωπίζει η Γαλλία, απειλούνται ωστόσο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το επιβεβαίωσε και το ίδιο το ISIS προχθές, δημοσιοποιώντας ένα βίντεο ανείπωτης βίας, που απεικονίζει εννέα από τους τζιχαντιστές του Παρισιού να αποκεφαλίζουν ομήρους και να εκτοξεύουν απειλές εναντίον όσων κρατών τούς βομβαρδίζουν στο Ιράκ και στη Συρία. 

«Θα έρθουμε σε εσάς. Ή, μάλλον, είμαστε ήδη στη γη σας» εμφανίζεται να λέει ο Αμπντέλ Χαμίντ Αμπαούντ, ο εγκέφαλος των επιθέσεων στο Παρίσι, που σκοτώθηκε σε επιδρομή της γαλλικής αστυνομίας λίγες ημέρες μετά το μακελειό με τους 130 νεκρούς. «Η αλήθεια» λέει ο διάσημος γάλλος φιλόσοφος και λογοτέχνης Πασκάλ Μπρικνέρ, «είναι πως ο πόλεμος, που είναι ταυτόχρονα στρατιωτικός και ιδεολογικός, μόλις τώρα αρχίζει. Πρέπει να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας για μια διανοητική κατάσταση που δεν είναι πλέον “η χρυσή εποχή της ασφάλειας” όπως την αποκαλούσε ο Στέφαν Σβάιγκ το 1939. Συνειδητοποιούμε κάτι φρικτό: τα 70 χρόνια ειρήνης που ζήσαμε στην Ευρώπη μετά το 1945, δεν ήταν παρά μια παρένθεση».

Ο Πασκάλ Μπρικνέρ, ο συγγραφέας του θρυλικού βιβλίου «Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα» αλλά και πιο πρόσφατα του «Ενας καλός γιος» (κυκλοφόρησε στα ελληνικά, από τις Εκδόσεις Πατάκη τον Νοέμβριο, οπότε και επισκέφθηκε τελευταία φορά ο γάλλος συγγραφέας τη χώρα μας για μια εκδήλωση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης), προειδοποιεί εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια ότι η μάχη με το ISIS θα είναι μακρά και βίαιη. «Κάποιοι καλοπροαίρετοι αμφισβητούν ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο» δήλωσε σε εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στη γαλλική εφημερίδα «Φιγκαρό». «Αν εννοούν τα χαρακώματα του 1914 ή τη γερμανική κατοχή του 1940, τότε έχουν δίκιο. Πρόκειται περισσότερο για μια κατάσταση “πολέμου εν μέσω ειρήνης”. Δεν βλέπουμε εχθρούς ένστολους, δεν υπάρχει μέτωπο, εντούτοις μια υπόκωφη απειλή επικρέμαται διαρκώς: μπορεί να αναφανεί στα δημόσια μέσα μεταφοράς, στο σουπερμάρκετ, σε έναν χώρο λατρείας, σε ένα σχολείο. Οποιοσδήποτε μπορεί να πέσει νεκρός από σφαίρες».

Εχουν περάσει 13 χρόνια από τότε που ο Πασκάλ Μπρικνέρ, σε άρθρο που είχε δημοσιεύσει στη «Φιγκαρό» κατά της έννοιας της ισλαμοφοβίας, απηύθυνε έκκληση για ένα μεγάλο κίνημα υποστήριξης των «διαφωνούντων του Ισλάμ, στα πρότυπα των όσων κάναμε για τους διαφωνούντες του σοβιετικού μπλοκ». Για χρόνια, επισημαίνει σήμερα, «τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ κακολογούσαμε τους πεφωτισμένους μουσουλμάνους διανοούμενους που ζητούσαν μια νέα, ευφυή ανάγνωση του Κορανίου, μια αμφισβήτηση των δογμάτων, ισότητα ανάμεσα στους άνδρες και στις γυναίκες. Αντί γι’ αυτό, υποκλιθήκαμε μπροστά στους εξτρεμιστές: σκεφτείτε πως ο Ταρίκ Ραμαντάν υπήρξε σύμβουλος του Τόνι Μπλερ! Πληρώνουμε ακριβά την αφέλειά μας και την αντιμετώπιση του Ισλάμ ως “θρησκείας των καταπιεσμένων”». 

«Σεβασμός στον εχθρό». Στην έκθεση που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Europol εξέφραζε την εκτίμηση ότι οι πρόσφυγες από τη Συρία και άλλες χώρες της περιοχής που καταφεύγουν στην Ευρώπη ενδεχομένως να είναι ευάλωτοι στη στρατολόγηση από τους τζιχαντιστές. «Υπάρχουν πράγματι αναφορές πως τα κέντρα υποδοχής προσφύγων στοχοποιούνται εσκεμμένα από ισλαμιστές εξτρεμιστές στρατολόγους» επισήμαινε. «Εχει μεγάλη σημασία να σεβόμαστε τον εχθρό μας, δηλαδή να παίρνουμε σοβαρά υπόψη και να πιστεύουμε αυτά που λέει» δηλώνει, από την πλευρά του, ο Πασκάλ Μπρικνέρ. 

«Το ISIS υιοθετεί μία στρατηγική όχι περιφερειακή αλλά παγκόσμια: είναι ικανό να χτυπήσει σε πολλές ηπείρους ταυτόχρονα. Η κινητικότητα των στρατευμάτων του είναι εκπληκτική. Ο (γάλλος) γενικός εισαγγελέας Φρανσουά Μολέν υπενθύμιζε πρόσφατα ότι οι τζιχαντιστές έχουν γίνει μετρ της εξαπάτησης: το να φορέσουν έναν σταυρό, να ξυρίσουν το μούσι, να μεταμφιεστούν σε χριστιανούς, είναι και αυτά πρακτικές προορισμένες να τους εξασφαλίσουν πιο εύκολη διείσδυση στην Ευρώπη. Η άφιξη στο ευρωπαϊκό έδαφος εκατοντάδων χιλιάδων σύρων, αφγανών, πακιστανών ή άλλων προσφύγων μπορεί υπό αυτή την έννοια να χρησιμοποιηθεί από την οργάνωση Ισλαμικό Κράτος αλλά και από το Μέτωπο Αλ Νούσρα, ως νέος δούρειος ίππος». 

Η αντίσταση. Ο Πασκάλ Μπρικνέρ θεωρεί ότι ένας τρόπος αντίστασης απέναντι στους τζιχαντιστές είναι ο ίδιος ο τρόπος ζωής μας. «Με τα ήθη μας, τα έθιμά μας, την κατοχή του αστικού χώρου αντιτάσσουμε την περιφρόνησή μας ως ανθρώπων πολιτισμένων στους δολοφόνους» επισημαίνει. «Για να το πω πολύ απλά: ο τρόπος ζωής μας δεν είναι διαπραγματεύσιμος. Το να αρχίσουμε να αμφισβητούμε τις ελευθερίες μας, να απαιτήσουμε, όπως ζήτησε η δήμαρχος της Κολωνίας, να μένουν οι γυναίκες σε μια λογική απόσταση από τους άνδρες, θα ήταν μια πράξη παραίτησης». 

Για τον γάλλο φιλόσοφο και λογοτέχνη, η Κολωνία είναι η αναπαραγωγή του σκλαβοπάζαρου της Μοσούλης και της Ράκκας σε ευρωπαϊκό έδαφος. «Οι αφηγήσεις των θυμάτων είναι συγκλονιστικές: προχωρούσαν ανάμεσα σε ένα πλήθος από άνδρες που τις ζύγιζαν, τις άγγιζαν, έκαναν χυδαία σχόλια. Η Κολωνία ξύπνησε τη Γερμανία από το ρομαντικό όνειρο της καλοκαγαθίας. Η Ανγκελα Μέρκελ καλά θα έκανε να αναλογιστεί αυτή τη φράση ενός συμπατριώτη της, του Μπέρτολτ Μπρεχτ: “Δεινός είναι ο πειρασμός της καλοσύνης”». 

Αντί για διαυγή υπό όρους φιλοξενία, εξηγεί το σκεπτικό του ο Πασκάλ Μπρικνέρ, η Μέρκελ θέλησε να προχωρήσει σε θεαματική αποκήρυξη του ναζισμού ανοίγοντας τα σύνορα – και αυτό, χωρίς να διαβουλευτεί με τους ευρωπαίους εταίρους της. «Εξάσκησε τη φιλανθρωπία σε μία μόνο χώρα όπως ο Στάλιν τον σοσιαλισμό σε μία μόνο χώρα. Αυτή η τόσο συνετή συνήθως καγκελάριος παρασύρθηκε σε υπερβολική γενναιοδωρία. Θέλησε να ξεπλύνει την ομοσπονδιακή δημοκρατία από την κηλίδα του Γ’ Ράιχ. Τώρα οι Γερμανοί γνωρίζουν την πικρία της αγνωμοσύνης. Αντί να είναι πλήρεις ευγνωμοσύνης, ορισμένοι ξένοι συμπεριφέρονται άσχημα. 

Μια ψευδαίσθηση διαλύεται, τα μάτια ανοίγουν. Οι Γερμανοί, όπως και η πλειονότητα των Ευρωπαίων, μοιράζονται τη βεβαιότητα ότι είναι η μοναδική πηγή κακού στον κόσμο. Η αλαζονεία μας είναι πως πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε στην απαρχή της βίας στην ιστορία. Οι άλλοι λαοί είναι αθώοι εκ φύσεως ή αρκούνται στο να αντιδρούν στη βαναυσότητά μας. Τους συνθλίβουμε, εξεγείρονται. Ο πρόσφυγας είναι η σύγχρονη εκδοχή του καλοκάγαθου αγρίου. Υποφέρει, φταίμε εμείς, του οφείλουμε βοήθεια. Αν συμπεριφερθεί άσχημα, είναι επειδή υπήρξαμε κακοί μαζί του. Υπάρχει μεγαλομανία και συγκαταβατικότητα σε αυτή τη βεβαιότητα. Οσο διατηρούμε αυτή τη στάση μόνιμης αυτομαστίγωσης θα παραμένουμε άοπλοι απέναντι στη βαρβαρότητα» καταλήγει ο γάλλος συγγραφέας.

πηγή

Share