Η Ελληνική Δικαιοσύνη είναι τυφλή!

Όσο και αν ο τίτλος προκαλεί, η λειτουργία της Ελληνικής Δικαιοσύνης τις τελευταίες δεκαετίες, είναι πολλαπλάσια προκλητικότερη. Και δεν αναφερόμαστε σε λαμπρούς δικαστές που υπηρετούν απαρέγκλιτα τον θεσμό της Δικαιοσύνης, αλλά σε εκείνο το τμήμα των δικαστικών λειτουργών που δικάζουν με διάφορα μέτρα και σταθμά.

Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος

Το «μεγαλείο» της λανθάνουσας επιβολής δικαιοσύνης στην πατρίδα μας καταγράφεται και στην περίπτωση των κόκκινων δανείων, ιδιωτών, που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα, επειδή μία σειρά διαχειριστών της χώρας (βλ. κυβερνήσεις) δεν έπραξαν το καθήκον τους, κακοδιαχειρίστηκαν στον υπέρτατο βαθμό όχι μόνο την οικονομία αλλά και την εμπιστοσύνη των ελλήνων πολιτών και μεστοί παρανομιών κατόρθωσαν να «ρίξουν έξω το καράβι» που λέγεται Ελλάδα.

Φυσικά, επειδή κανείς δεν τους ενόχλησε – εκδίωξε ή τιμώρησε τότε, αλλά και τώρα, συνεχίζουν έως και σήμερα (με διάφορες παραλλαγές πολιτικών προσωπικοτήτων που έχουν ως κοινή συνισταμένη την πολιτική απάτη και τα ψεύδος) το «έργο» τους, μεταφέροντας τώρα τις δικές τους ευθύνες για την οικονομική καταστροφή στον γενικό πληθυσμό της χώρας… μέσω υπερφορολογήσεων και μία σειρά εκτρωματικών νόμων που λειτουργούν ως καταλύτες στην κατάρρευση της οικονομίας, στην κατακόρυφη άνοδο της ανεργίας και στην γενικότερη εξαθλίωση όλων εκείνων που ήταν συνεπείς στις ό,ποιες οικονομικές τους υποχρεώσεις.

Αυτή η μεταφορά βάρους (και ευθύνης) γίνεται συστηματικά έως και τις ημέρες μας και δεν έχει βρεθεί κανείς ανώτατος δικαστικός λειτουργός να καταγγείλει ευθαρσώς την άθλια πολιτική μεθόδευση μεταφοράς βαρών και ευθυνών στους πολίτες. Ακόμη κι αυτοί που τολμούν να ακυρώσουν –χαρακτηρίσουν παράνομες- αποφάσεις της κυβέρνησης, διαπιστώνουν πως οι παρανομούντες κυβερνώντες δεν υπακούουν στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο…

Την ίδια στιγμή, οι πολίτες υποφέρουν, αφού γίνονται στόχοι «εισπρακτικών εταιρειών» και τραπεζών, που απαιτούν την αποπληρωμή της «τραπεζικής υποχρέωσής» τους, υπό την απειλή κατάσχεσης και εκπλειστηριασμού της περιουσίας τους.

Δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που έχουν προχωρήσει σε απονενοημένο διάβημα (αυτοκτονία ή απόπειρα αυτοκτονίας), σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διαφύγουν του απάνθρωπου κλοιού ενός μηχανισμού που βιάζει την καθημερινότητά τους και απειλεί να υφαρπάξει «με τυπικές διαδικασίες» τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής.

Έλληνες πολίτες σύρονται σε διαδικασίες εξευτελισμού και αφού κάποιοι κυβερνώντες κατέστρεψαν τα οικονομικά τους δεδομένα, καλούνται σήμερα να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σε τράπεζες, οι οποίες έχουν καλύψει τα «κενά» τους με δάνεια που χρεώθηκαν οι πολίτες της χώρας…!

Δεν θα αναρωτηθούμε για το παράνομο του πράγματος, ότι δηλαδή οι τράπεζες εισπράττουν διπλά (πολλαπλάσια, αν υπολογίσουμε τα εξωφρενικά επιτόκια) τις υποχρεώσεις των δανειστών προς αυτές. Θα αναρωτηθούμε, όμως, γιατί η Ελληνική Δικαιοσύνη κλείνει τα μάτια στον βιασμό της λογικής αλλά και στην εξόφθαλμη παραβατικότητα των εκάστοτε κυβερνώντων. Γιατί ανέχεται την λειτουργία δικαστών που γκρεμίζουν ανθρώπινες ζωές, ενώ γνωρίζουν (αν δεν γνωρίζουν θα όφειλαν να ξέρουν) πως το μερίδιο του λέοντος στις ευθύνες για την οικονομική καταστροφή ενός εκάστου πολίτη της χώρας, το φέρει η πολιτική ηγεσία, η οποία συνεχίζει να απολαμβάνει ατιμωρησίας, ακόμη και για σημερινές παρανομίες της, όπως π.χ. η άρνηση εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων που έκριναν νόμους του κράτους ως… αντισυνταγματικούς και ως εκ τούτου, παράνομους!

Πώς δικάζουν, σήμερα, δικαστές, γνωρίζοντας πως οι νόμοι που καλούνται να ακολουθήσουν και να εφαρμόσουν στις δικαστικές αίθουσες, είναι παράνομοι, είναι καταχρηστικοί, είναι αντισυνταγματικοί και συμβάλλουν τα μέγιστα στην περαιτέρω καταστροφή καιν εξαθλίωση της χώρας και των ελλήνων πολιτών;

Η απάντηση είναι απλή: Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, άρα ο κάθε δικαστής μπορεί να εκδίδει ό,ποια απόφαση επιθυμεί. Τα φληναφήματα περί μειωμένου προσωπικού που αδυνατεί να δικάσει υποθέσεις (200 υποθέσεις ανά μήνα) και ως εκ τούτου υπάρχουν προβλήματα στην απονομή της Δικαιοσύνης, διασύρουν περαιτέρω τον θεσμό της Δικαιοσύνης και με περίσσιο θράσος κηλιδώνουν την εντιμότητα λαμπρών δικαστών που κατανοούν την πραγματικότητα και αποτρέπουν (με τις αποφάσεις τους) την καταστροφή ανθρώπων. Και η καταστροφή δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι και ηθική, ψυχολογική και σωματική. Ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων που δεν αντέχουν να διασύρονται και να καταστρέφονται, είναι τελεσίδικη.

Σήμερα, στην Ελλάδα, δεν υπάρχει τυφλή Δικαιοσύνη. Υπάρχει μισθοδοτούμενη από τον κρατικό κορβανά (δηλαδή από το υστέρημα των πολιτών) Δικαιοσύνη. Υπάρχει μία Δικαιοσύνη για την οποία ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναφερθεί με τα χειρότερα λόγια. Κι αυτό, επειδή η Δικαιοσύνη είναι ο πρώτος και ο τελευταίος υπερασπιστής του κάθε πολίτη. Αλλά, δυστυχώς, στις ημέρες των μνημονίων που διανύουμε, η Δικαιοσύνη έχει καταπέσει και έχει μεταβληθεί σε πιόνι ύποπτων πολιτικών προσωπικοτήτων…

ΥΓ: Έγκριτοι συνταγματολόγοι, όπως ο κ. Κασσιμάτης, έχουν καταγγείλει επανειλημμένως τις παραβιάσεις του Συντάγματος. Και όμως, κανένα δικαστικό όργανο, κανένας δικαστής δεν κινήθηκε κατά του συνταγματολόγου, αλλά ούτε και κατά της ό,ποιας κυβέρνησης... Είναι χρέος και ύψιστο καθήκον των Ελλήνων δικαστών, να επαναφέρουν την τάξη στην Δικαιοσύνη και να βοηθήσουν στην ολική επαναφορά της χώρας, εάν δεν θέλουν να εμφανίζονται ως οι έμμισθοι μπράβοι μιάς πολιτικής και τραπεζικής μαφίας...

Είτε αρέσει στους δικαστές είτε όχι, εφαρμόζουν τον τύπο της δικαιοσύνης των "Αθλίων" του Βίκτορος Ουγκώ...  

πηγή

Share