Το Ευαγγέλιο είναι διαχρονικά επίκαιρο. Και δεν αφορά μόνο κάποια περιστατικά, που συνέβησαν «τω καιρώ εκείνω», αλλά αναφέρεται στο εδώ και το τώρα κάθε εποχής και κάθε τόπου. Και ασφαλώς και στο δικό μας τόπο και τη δική μας εποχή.
Κι ας πάρουμε για παράδειγμα, την ευαγγελική παραβολή (Ματθαίου: ΚΒ, 2-14) της προηγούμενης Κυριακής: Ένας βασιλιάς, λέει η παραβολή, έκανε τους γάμους του γιού του. Και έστειλε τους υπηρέτες του να ειδοποιήσουν τους προσκεκλημένους να προσέλθουν στο γαμήλιο τραπέζι. Αλλά κάποιοι απ’ αυτούς περιφρόνησαν την πρόσκληση και προτίμησαν ν’ ασχοληθούν με «τα καλά» γι’ αυτούς «και συμφέροντα». Και κάποιοι άλλοι-ακόμη χειρότερα- βρήκαν σκόπιμο να φυλακίσουν και να σκοτώσουν τους απεσταλμένους. Γεγονός, που εξόργισε το βασιλιά, ο οποίος έστειλε στρατεύματά να φονεύσουν τους φονιάδες και να κάψουν την πόλη τους. Ενώ παράλληλα έστειλε τους υπηρέτες του, να φέρουν στο γαμήλιο τραπέζι απ’ τους δρόμους οποιουσδήποτε εύρισκαν. Αλλά, όταν γέμισε η αίθουσα, ο βασιλιάς θέλησε να ρίξει μια ματιά στους συνδαιτυμόνες. Οπότε είδε μεταξύ των άλλων κάποιον, που δεν είχε το κατάλληλο για το γαμήλιο τραπέζι ένδυμα. Με αποτέλεσμα να δώσει εντολή να τον δέσουν και να τον ρίξουν στα σκοτεινά μπουντρούμια, για να υποφέρει παντοτινά. Όμως…
Ποια σχέση μπορεί να έχει η παραβολή αυτή με το δικό μας «εδώ και τώρα»; Μπορεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη να έχει, όσο κι αν αυτό φαίνεται αταίριαστο. Γιατί προφανώς ο γάμος της παραβολής συμβολίζει το μυστήριο της αγάπης, που ήρθε να φέρει ο Χριστός στον κόσμο. Αγάπης και προσφοράς, που απ’ την ευαγγελική σκοπιά έπρεπε να επιδεικνύεται και εκ μέρους της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας προς το λαό. Πράγμα βέβαια, που-κατά κανόνα- δεν συμβαίνει. Γιατί κάποιοι, αντί να αντιμετωπίζουν το λαό με αγάπη, ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντά τα δικά τους και των «ημετέρων» τους.
Όπως και κάποιοι άλλοι-ακόμη χειρότερα -δεν διστάζουν να αντιμετωπίζουν το λαό με ιδιάζουσα βαρβαρότητα και τρομοκρατία. Κι ακόμη υπάρχουν εκείνοι, οι οποίοι προσποιούνται ότι δήθεν αγαπούν το λαό. Με αποτέλεσμα να τον παγιδεύουν και να τον οδηγούν απ’ το κακό στο χειρότερο. Όπως βέβαια δεν λείπουν κι εκείνοι, που ανταποκρίνονται στην πρόσκληση αγάπης, που τους απευθύνει ο λαός και επιδιώκουν να πολιτευτούν σύμφωνα με την ευαγγελική διδασκαλία. Οι οποίοι όμως δυστυχώς δεν βρίσκουν την ανάλογη ανταπόκριση. Ακόμη κι απ’ τους λεγόμενους χριστιανούς. Οι οποίοι είναι προσδεμένοι σε διάφορα κόμματα, έστω κι αν αυτά βρίσκονται σε διαμετρική αντίθεση με το πνεύμα του Ευαγγελίου. Όπως συνέβαινε παλιότερα με τη «Χριστιανική Δημοκρατία» και τώρα με το κόμμα της «ΚΟΙΝΩΝΙΑ».
Νομίζω-ύστερα απ’ αυτά, που είπαμε-ότι δεν είναι δύσκολο να βρούμε αντιστοιχίες ανάμεσα στην παραβολή και στην τωρινή μας πραγματικότητα: Γιατί κι εμείς γνωρίσαμε-εδώ και σαράντα χρόνια-πολιτικούς οι οποίοι αντί για το γαμήλιο τραπέζι της προσφοράς στο λαό προτίμησαν την πολιτική της μεγάλης ρεμούλας. Με τα δημόσια έργα, που για χάρη των «εθνικών» εργολάβων ή των ξένων εταιριών (Ζήμενς, κλπ), κόστιζαν πολλαπλάσια. Με τα σκάνδαλα (Κοσκωτά, Χρηματιστηρίου, κλπ), που είχαν πρωταθλητές τις γαλάζιες κάμπιες και τις πράσινες ακρίδες. Αλλά και πολιτικούς εκπροσώπους της μεγάλης προδοσίας έχουμε. Οι οποίοι προκειμένου να προωθήσουν τα δολοφονικά σε βάρος της πατρίδας διεθνή συμφέροντα τάζουν προεκλογικά παραδείσους και μετεκλογικά μας πετούν στην φοβερότερη κόλαση. Όπως επίσης είναι αλήθεια ότι κάποιοι με χαλύβδινη θέληση αντιστάθηκαν και επιμένουν.Γι’ αυτό και σε κάποια στιγμή ευσχήμως παραμερίστηκαν. Επειδή-προφανώς- το ντόπιο και διεθνές κατεστημένο άσκησε φοβερές πιέσεις, μια και ένιωθε βαριά τη σκιά τους…
Και μπαίνει το ερώτημα: Τι θα κάνει τώρα ο βασιλιάς λαός; Θα επιτρέψει την επιστροφή στη βαρβαρότητα και τρομοκρατία του προηγούμενου καθεστώτος, ψηφίζοντας αυτούς, που μετά βδελυγμίας αποδοκίμασε; Που μπορεί στο μεταξύ να άλλαξαν ηγεσία αλλά όχι και νοοτροπία. Δεδομένου ότι τους είδαμε να σπρώχνουν-σύμφωνα με τις επιταγές των σιωνιστών και των Γερμανών- την τελευταία κυβέρνηση άρον-άρον να υπογράψει την οποιαδήποτε μνημονιακή συμφωνία. Με αποτέλεσμα να μεταβάλουν το ηρωικό και περήφανο ΟΧΙ του λαού σε εξευτελιστικό και ταπεινωτικό ΝΑΙ! Αποσκοπώντας, όχι μόνο στο να δολοφονήσουν ηθικά και πολιτικά την κυβέρνηση αλλά και παράλληλα την ελπίδα, που είχε ο λαός ν’ αποδράσει απ’ το μνημονιακό κρεματόριο. Και ασφαλώς είναι ευνόητο ότι η επιλογή της επιστροφής στο καθεστώς της προηγούμενης βαρβαρότητας θα ήταν χειρότερη από κάθε άλλη! Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν για μια ακόμη φορά φαίνεται ότι το δολοφονικό τους σχέδιο ουσιαστικά απέτυχε. Γιατί μπορεί να τσαλάκωσαν-σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό-την τελευταία κυβέρνηση, αλλά δεν κατάφεραν να δολοφονήσουν και την τελευταία μας απαντοχή. Γιατί απέμειναν ακόμη κάποιοι, οι οποίοι κρατούν αναμμένο το κεράκι της αποσταμένης μας ελπίδας.
Και αυτό που απομένει, στην προκειμένη περίπτωση,είναι να αναλογιστεί ο καθένας από μας τις ευθύνες του: Που σημαίνει ότι δεν πρέπει να υποκύψουμε στο ανυπόφορο σφυροκόπημα των κάλπικων δημοσκοπήσεων και των βαρύγδουπων δημοσιογράφων. Δεδομένου ότι υπηρετούν τα συμφέροντα των δολοφόνων τοκογλύφων, των ληστάρχων τραπεζιτών και των απατεώνων πολιτικών. Ούτε να παρασυρθούμε από το γεγονός ότι κάποιοι ανάξιοι της αποστολής τους δεσποτάδες δηλώνουν χωρίς ντροπή και φιλότιμο ότι εμπιστεύονται τους απατεώνες. Αλλά να ρωτήσουμε την καρδιά μας. Γιατί μέσα σ’ αυτήν βρίσκεται ο αληθινός βασιλιάς, που θα μας αποκαλύψει ποιοι είναι με ή χωρίς ένδυμα γάμου. Έτσι ώστε να στείλουμε στον αγύριστο και να μην ξαναπέσουμε στην παγίδα αυτών, που συστηματικά μας εξαπατούν και απροκάλυπτα μας εξοντώνουν…
παπα-Ηλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου