Γράφει ο Χρίστος Γούδης
«Κ’
ήρθαν και οι γύφτοι...»
Κωστής
Παλαμάς
Για κακή μας τύχη το
μέλλον της πατρίδας βρίσκεται ακόμη μια φορά στις διαθέσεις των λαϊκών μας
εκπροσώπων στο «κυνοβουλιμικό» μας Κοινοβούλιο. Ένα Κοινοβούλιο που το μόνο
κοινό που χαρακτηρίζει τα μέλη του είναι η βουλιμία τους για εξουσία, απολαβές,
προνόμια, οικογενειακό μικροβιακό επεκτατισμό και παρασιτικά κληρονομικά
δικαιώματα για τους απογόνους τους. Ουδείς εξ αυτών είχε ποτέ την ευαισθησία να
ηγηθεί πραγματικού (και όχι προσχηματικού) κινήματος για περιορισμό των
απολαβών τους εν μέσω μιας βαθύτατης κρίσεως αξιών που δημιούργησαν συλλήβδην αυτοί
οι ίδιοι και οι πρόγονοί τους, βυθίζοντας τη χώρα σε μια πρωτοφανή σύνθλιψη,
οικονομική κατάρρευση και εθνική κατάθλιψη.
Αντίθετα όλοι τους συνέβαλαν το
κατά δύναμιν ώστε το κοινοβούλιό μας να καταστεί υποδειγματικό κοινωνικό
«εκτροφείο γαϊδάρων» όπου ακόμη και ο κάθε νεοεισερχόμενος πομφολυγώδης και
ψεκασμένος (σνιφ-σνιφ) «αντισυστημικός» επαναστάτης, ενδεδυμένος με τον όποιο
καρναβαλικό πολιτικό μανδύα του, να διαφθαρεί και απογυμνωθεί από το ιδεολογικό
του περίβλημα, είτε αιτούμενος «υπουργικόν θώκον» για την θωράκιση της Εθνικής
μας Άμυνας («της Αμύνης τα παιδιά διώξανε τον βασιλιά») είτε κάνοντας εκτεταμένη
χρήση των προνομίων του ως φυλάρχου (της όποιας φυλής του Ισραήλ και των
επιγόνων της αφροασιανής αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου) με το να βολεύει
τα τέκνα του, τ’ ανήψια του, τους κηπουρούς και τις μασέρ του (κάποιες μάλιστα
από αυτές, με έντονη την ελευθεριότητα της βουλήσεώς τους και την εργώδη
λειτουργία των ποδιών τους – εξού και δουλειές ή δούλες του ποδαριού –
προήχθησαν και σε βουλευτίνες, υπουργίνες, ή και ευρωβουλευτίνες, προς επίδειξη
του τρόπου με τον οποίον ο κάθε θηλυκός Κουταλιανός μπορεί να σέρνει το καράβι
με τους... μούτσους).
Ουδείς εξ όλων αυτών
των «κοινοβουλιμικών όνων» ένιωσε ποτέ την ανάγκη να δώσει προσωπικά το
παράδειγμα της πτώχευσης, έτσι ώστε να πεισθούν οι ιθαγενείς της ελληνικής
επικράτειας ότι τα μέτρα που μας έχουν όλους γονατίσει, ορθώς τα υπομένουμε,
γιατί δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Και όντως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την
στιγμή που όλοι οι υπναλέοι αυτόχθονες οι κατ’ εξακολούθησν μιγέντες και
συνεχίζοντες συνουσιαζόμενοι με αλλογενείς ετερόχθονες, θεωρούν αυτονόητο ότι η
βαρειά βιομηχανία της χώρας μας είναι ο... τουρισμός! Χωρίς ποτέ να διανοηθούν
ότι αυτό δεν είναι παρά ο ασφελέστερος δρόμος προς την δουλεία (Der Weg zur Knechtschaft, όπως θα έλεγαν και οι
Γερμανοί φίλοι μας, οι Φούχτελ, Μούχτελ, Ράϊχενμπαχ, Όφενμπαχ με τις «οπερέτες»
και τους «υπηρέτες» τους, κεντρικά πρόσωπα σε κάθε «όπερα μπούφα»).
Ενσυνείδητοι λοιπόν υπηρέτες των τουριστών, έχοντας σταδιακά γαλουχήσει την
νεολαία μας στον ρόλο και την ψυχολογία του υπηρέτη, του ταβερνιάρη, του
ξενοδόχου, του πιτσαδόρου, του θυρωρού, του φουσκωτού, του μεταφορέα, του
αχθοφόρου, του γυρολόγου, του μικροπωλητή, της πλύστρας, της κοκότας και της
καλτσοδέτας, αναμένουμε στο ακουστικό μας για την έκβαση της ψηφοφορίας για
εκλογή προέδρου της «δημοκρατορίας»
μας. Διαμαρτυρόμενοι μάλιστα στεντορείως, δια των κοασμάτων, υλακών, και
βρυχηθμών του κάθε τηλεοπτικού κεκράκτη, γιατί ο κάθε νορμανδός, γότθος, ούνος
ή χάζαρος «γιούνκερμαν» έθιξε την εθνική μας αξιοπρέπεια, επειδή του ξυνίζει ο
Τσίπρας, και όχι γιατί οι τούρκοι κάνουν κόσκινο το Αιγαίο, γιατί αλβανοί συμμορίτες
(και γεωργιανοί και πλείστοι άλλοι μάγοι, γόητες και αγύρτες) μάς ληστεύουν και
μάς δολοφονούν, με ή χωρίς καλάσνικωφ, αναπετάσσοντας παράλληλα τα φτερά του
«σκιπιτάρ» στα γήπεδά μας του σύγχρονου Ρεπουσ(τ;)ιστάν, και όχι γιατί οι
Σκοπιανοί, ως μύγες που έκαναν κι αυτές πισινό, αποπατούν επί της Μακεδονίας
μας.
Και αναμένουμε με
χαίνοντα στόματα την έλευση του πάλαι ποτέ «καταληψία» Σωτήρα Τσίπρα («Σώτερ Σύντροφε σώσον ημάς») για
να βολέψει τους δικούς του και ν’ αποτελειώσει όποιους νοικοκυραίους έμειναν
ακόμη εκτός συσσιτίων και κοινωνικών παντοπωλείων, και για να ρίξει τελικά τη
χώρα στα βράχια («στραβά αρμενίζει ο γιαλός, καπετάνιε του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς»),
ανοίγοντας ορέξεις ισλαμοκοράκων νταήδων, σλαβοκομιτατζίδων του περίγυρου, και
ουτσεκάδων λήσταρχων της τσαμουριάς και των δερβενίων, με μοναδικό πλεονέκτημα,
όταν – επιτέλους (!) για κάποιους – τα
νέα μας σύνορα φθάσουν ξανά στην Λαμία, την εκ νέου ελληνοποίηση του εθνικού
μας λείψανου, από τα εκατομμύρια των Ελλήνων φυγάδων που θα εισρέουν
καταδιωκόμενοι από τον Βορρά, καθώς θα επιτάσσονται τα όσα καλύβια μάς έχουν
απομείνει για να στεγασθούν (και αυτοί, και οι λάθρα εποικίζοντες τα εδάφη
μας).
Ούτως εχόντων των
πραγμάτων (rebus
sic
standibus,
στην διάλεκτο των φραγκολεβαντίνων), το μόνο που μπορούν να προσφέρουν αυτή τη
στιγμή στην τλήμονα πατρίδα μας οι «κυνοβουλιμικοί μας όναγροι», πέραν της
δικής τους προσωπικής και πολυτελούς λαθροβίωσης, είναι να υπερψηφίσουν την
«αποκολοκύνθωση του Κλαυδίου» (όχι μόνο τον ψευδό και χωλό Κλαύδιο αλλά και
κολοκύθα να πρότειναν για καίσαρα εκείνη την παρόμοια με την δική μας
παρακμιακή εποχή στους Ρωμαίους γερουσιαστές, θα τον αποδέχονταν ασμένως προ
του ελλοχεύοντος μείζονος κινδύνου των «βαρβάρων», και της παράπλευρης απώλειας
των προνομίων των συγκλητικών). Senatus
Populusque
Romanus,
η Σύγκλητος και ο Λαός των Ρομά (των πάλαι ποτέ Αθιγγάνων) προτάσσοντας τα
ανδρικά, γυναικεία ή και επαμφοτερίζοντα στήθη τους ενάντια στον Κανίβαλο που
βρίσκεται «προ των πυλών» της εξουσίας [H(C)annibal ante portas!].
Φυσικά η «προεδροποίηση» ή «κολοκυνθοποίηση»
ή «αποκολοκύνθωση», αυτό το ναδίρ της αποθέωσης του «Ναζαρηνού» – «Νενίκηκάς με
Ναζωραίε» – θα πρέπει να συμβεί κατά την τρίτη ψηφοφορία, γιατί όποιος ξέμπαρκος
τολμήσει να υπερψηφίσει στις δύο πρώτες, κινδυνεύει να υποστεί τις συνέπειες της
καταστατικής αρχής της γιαλαντζί δημοκρατικής και προοδευτικής αριστεράς: «αν
δεν είσαι σύντροφος, θα σου σπάσουμε το κεφάλι».
Φευ,
φευ, ω Ελλάς, η (ψευδο)δημοκρατία σε νίκησε!
Χρίστος Γούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου