Η εκδήλωση άρχισε με τον χαιρετισμό του Προέδρου της «Χ», ΙΩΑΝΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑ, που έκανε μία σύντομη εισαγωγή στο Βορειοηπειρωτικό ζήτημα και παρουσίασε τον διακεκριμμένο ομιλητή, κ.Δ.Περδίκη, ο οποίος πήρε εν συνεχεία τον λόγο.
Ξαναμπήκε ο Ελλ. Στρατός στην Β.Η.ρο, στις 24/10/14, όπου η ευρύτερη περιοχή ήταν χωρισμένη σε διάφορους θύλακες και επικρατούσε αναρχία. Μετά το 1914, όταν ενσωματώθηκε η Β.Η.ρος στην Ελλάδα , υπήρχαν οι 2 νομοί, Κορυτσάς και Αργυροκάστρου, εκλέχθηκαν βουλευτές, μπήκαν στο εθνικό κοινοβούλιο και μετά τα χάσαμε όλα με την κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τον διχασμό. Η διαμόρφωση των συνόρων πέρασε από πολλά στάδια και μετά την Μικρασιατική καταστροφή και με ενέργειες του Μουσολίνι δημιουργήθηκαν τα σύνορα που είναι τώρα . Οι Αλβανοί αθέτησαν το καθεστώς αυτονομίας, μπήκαν στην Β.Η.ρο, ως μη όφειλαν, και έκτοτε εγκατέστησαν ένα είδος σκληρής Αλβανικής κυριαρχίας, χωρίς, δυστυχώς να υπάρχει ανάλογη βοήθεια και υποστήριξη από την Ελλάδα. Δημιούργησαν, ετσιθελικά τις λεγόμενες «μειονοτικές ζώνες», όπου συμπεριέλαβαν μόνο τα χωριά του Βούρκου, της Δρόπολης και δύο χωριά του νομού Πρεμετής, και άφησαν απέξω την Κορυτσά, το Αργυρόκαστρο και την Χειμάρρα.
Όλες οι Αλβανικές κυβερνήσεις διαχρονικά είχαν μία συγκεκριμένη πολιτική απέναντι στον Ελληνισμό, είτε να τον εξαλβανίσουν, είτε να τον αφομοιώσουν. Μάταια οι Βορειοηπειρώτες περίμεναν βοήθεια από την Ελλάδα, ειδικά μετά την αποχώρηση των Γερμανών, τους οποίους διαδέχθηκαν οι κομμουνιστές του Χότζα.
Τώρα, εκατό χρόνια μετά, παντού υπάρχουν ‘πληροφοριοδότες’ της Αλβανίας. Οι μόνοι, οι οποίοι δεν έχουν συγκεκριμένη πολιτική αλλά φαντάζονται ότι άμα βιαστούν να βάλλουν την Αλβανία στην ΕΕ αυτομάτως θα λυθούν όλα τα προβλήματα είναι η Ελληνική Κυβέρνηση. Τα αριστερά κόμματα δεν θέλουν να ακούσουν ούτε για Β.Η.ρο («Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, αυτά τα λένε οι φασίστες!!!). Όμως, αν δεν υπάρχει εκ των προτέρων ΡΗΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ εκ μέρους της Αλβανίας για κάποια πράγματα, με μόνη την ένταξή της στην ΕΕ, τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί.
Η Σωζόπολη, όπως και άλλες παραθαλάσσιες περιοχές της Μαύρης Θάλασσας κατοικείται σχεδόν αποκλειστικά από Έλληνες, που όμως στα χαρτιά φαίνονται ως Βούλγαροι (!). Και αυτό γιατί το 1925, το Βουλγαρικό κράτος ανάγκασε τους προγόνους τους να υπογράψουν ότι είναι Βούλγαροι, εκβουλγαρίζοντας τα ονόματά τους (Ανδρέου – Αντρέεφ, Δημητρίου – Δημητρώφ) και καταργώντας οτιδήποτε ελληνικό (γλώσσα, εκκλησίες, σχολεία κλπ.).
Όσοι δεν δέχτηκαν, εκδιώχθηκαν από τους Βούλγαρους με δύο βαλίτσες για την Ελλάδα και ήλθαν στην Μακεδονία, όπου ίδρυσαν την Σωζόπολη Χαλκιδικής. Δυστυχώς, παρόλο που η Βουλγαρία μπήκε στην ΕΕ, βοηθούμενη άνευ όρων από την Ελλάδα, δεν άλλαξε τίποτα στην πολιτική της απέναντι στην Ελληνική Μειονότητα της επικράτειάς της.
Αντίθετα, η Τουρκική μειονότητα είναι πανίσχυρη, χάρη στο έμπρακτο ενδιαφέρον της Τουρκίας για αυτήν, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ.
Η Αλβανική πολιτική απέναντι στην ΕΕΜ αλλά και τις ελληνοαλβανικές σχέσεις ήταν πάντα η ίδια, ενιαία και συνεχής, ασχέτως καθεστώτος ή πολιτικού χώρου στην εξουσία:
Ο εξαλβανισμός της Β.Η., ο αφελληνισμός, τόσο γλωσσικός όσο και συνειδησιακός και, ως προς την Ελλάδα, η προσπάθεια απόσπασης των μέγιστων δυνατόν ευεργετημάτων χωρίς τη απόδοση έστω και ελάχιστων ανταλλαγμάτων. Ακόμη, χρησιμοποιείται ο εφησυχασμός, η χειραγώγηση της Ελληνικής πλευράς , ως προς τις προθέσεις της και την συμπεριφορά της απέναντι στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Σε επίπεδο επίσημων πολιτικών επαφών, που δείχνουν θερμές και φιλικές, προσπαθούν πάντα να κερδίσουν ό,τι περισσότερο μπορούν χωρίς να αποδώσουν ούτε το ελάχιστο από όσα ζητά η Ελληνική πλευρά.
Παράδειγμα, ενώ η Ελληνική πλευρά έχει συμβάλει τα μέγιστα στην ανόρθωση της Αλβανίας, τα οστά των Ελλήνων στρατιωτών που έπεσα εκεί παραμένουν εν πολλοίς άταφα, παρά το ότι το σχετικό αίτημα εκκρεμεί πάρα πολλά χρόνια.
Η Αλβανία έχει κατορθώσει να επιβάλλει να μην χρησιμοποιείται ο όρος «Βόρειος Ήπειρος», ενώ η ίδια χρησιμοποιεί όρους, όπως π.χ. Τσαμερία. Ζητά πολιτικούς φορείς, το άνοιγμα αλβανικών σχολείων στην Ελλάδα και τα αιτήματά της υλοποιούνται άμεσα.
Σχέδιό της είναι να θέσει θέμα Αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα, στην οποίαν θα περιλαμβάνονται οι Αλβανοί μετανάστες, οι Βορειοηπειρώτες εκτός των μειονοτικών ζωνών που δεν τους θεωρεί ότι είναι Έλληνες, και οι Αρβανίτες. Διεκδικεί εδάφη από την Ήπειρο και την Μακεδονία και έχει κατασκευάσει την «Γενοκτονία των Τσάμηδων», όπου προσπαθεί να αντιστρέψει την ιστορική αλήθεια και να παρουσιάσει τους θύτες ως θύματα.
Εδώ έχει την ιδιαίτερη συμπαράσταση της Τουρκίας, η οποία, έχοντας διαπράξει τις περισσότερες γενοκτονίες στην υφήλιο, θέλει να δείξει σ την διεθνή πολιτική σκηνή «Να, και η Ελλάδα τα ίδια έκανε!!!». Μακροχρόνια, η Αλβανία είχε πάντα την υποστήριξη της Τουρκίας σε κάθε ενέργεια που γινόταν κατά της Ελλάδος.
Ως προς το θέμα της Τσαμουριάς, σε όλη την Ευρώπη, πληθυσμιακές ομάδες που συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις των κατακτητών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπέστησαν, μεταξύ των άλλων, και κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων. Δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα, έγινε και στην Τσεχία, στην Ουκρανία και στο Βέλγιο ακόμα.
Η δεύτερη οδός υλοποίησης της πολιτικής των Τιράνων είναι μέσα από τις μυστικές τους υπηρεσίες. Ο Σπύρος Κατσαρός, γιος ενός Κερκυραίου, εγκατεστημένου στην Σκόδρα της Βόρειας Αλβανίας, υπήρξε ο πρώτος οργανωτής των μυστικών υπηρεσιών της χώρας αυτής. Παρέμεινε στην θέση του επικεφαλής, επί δεκαετίες, παρά την αλλαγή καθεστώτων και κατοχών.
Η διαβόητη, λοιπόν, SIGURIMI, που μετά το 1991 μετονομάστηκε σε SHIK (Shërbimi Informativ Kombëtar), και το 1997 σε . SHISH (Shërbimi Informativ i Shtetit), έγινε ο τρόμος του Β.Η. Ελληνισμού, όπου μπορούσε να ελέγχει τους πάντες και τα πάντα.
Επί κομμουνιστικού καθεστώτος, όταν τα αλβανικά σύνορα είχαν ενισχυθεί με ηλεκτροφόρα σύρματα, με πολυβολεία και συνοριακούς φρουρούς για να μπορέσουν να κρατήσουν τον πληθυσμό μέσα στην κόλαση, κάποιοι ΒΗτες κατόρθωναν να περάσουν.
Μερικούς από αυτούς, Αλβανοί πράκτορες τους συνόδευαν στα σύνορα, τους βοηθούσαν να περάσουν και τους αποχαιρετούσαν. Οι ‘φυγάδες’ έφθαναν στην Ελλάδα και άρχιζαν στους πιο υψηλούς τόνους να φωνάζουν, με λόγο πατριωτικό, για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου. ‘Έφταναν στις Β.Ηκες οργανώσεις και συνέχιζαν. Στοχοποιούσαν, με ψευδείς καταγγελίες, πραγματικούς αγωνιστές, κατηγορώντας τους ως προδότες και πράκτορες των Αλβανών. Οι φωνές τους συγκινούσαν κάποιους και τους παρουσίαζαν σε δημοσιογράφους, σε βουλευτές και υπουργούς. Στοχοποιούσαν, κατέγραφαν, δίχαζαν, χειραγωγούσαν. Όσο πιο δυνατά φώναζαν, αποκτούσαν ένα σημαντικό ακροατήριο και σαν παπαγαλάκια το μετέδιδαν προς πάσα κατεύθυνση. Από τους ΒΗτες που έγιναν όργανα των Αλβανών, μερικοί είχαν παρανομήσει, και άλλους βάραινε η κατηγορία ότι ήταν ‘εχθροί του λαού’ , ότι το πιο εύκολο, το ιδιο και η καταδίκη, για αυτό διάλεγαν την αποστολή από την φυλακή. Άλλοι όμως, συνεργάστηκαν για διαφόρους άλλους λόγους, όπως η γοητεία της εξουσίας, η συνειδησιακή αλβανοποίησή τους, τα οικονομικά οφέλη κ.α.
Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και μετά την καθεστωτική αλλαγή στην Αλβανία. Τώρα
όμως δεν περνούσαν τα σύνορα, όπως παλιά, έφθαναν με τα λεωφορεία της γραμμής,
έχουν φθάσει στα κέντρα λήψης αποφάσεων και έχουν προτείνει αποφάσεις που δήθεν
θα ωφελήσουν την ΒΗρο, έχουν εκδοθεί φυλλάδες και έχουν γραφεί άρθρα, που
ουσιαστικά περνούσαν και περνάνε τα
μηνύματα των Τιράνων, όπως: «Οι Χειμαρριώτες, οι Βλάχοι, οι Κορυτσαίοι δεν είναι Έλληνες. Έλληνες είναι μόνο όσοι είναι στις μειονοτικές ζώνες. Ήξερε ο Χότζας τι έκανε. Το τάδε χωριό δεν θέλει Ελληνικό σχολείο, Αλβανικό θέλει. Αλβανοί παίρνουν χαρτιά ομογενούς για οικονομικούς λόγους. Οι ΒΗτες ηγέτες είναι προδότες, κλέφτες, απατεώνες» και πολλά άλλα. Ο απλός κόσμος που άκουγε και ακούει πολλά αντικρουόμενα μεταξύ τους άρχισε να έχει επιφυλάξεις για το τι είναι, τέλος πάντων ΒΗρος και ποιοι οι ΒΗτες. Οι δε ΒΗτες, κουρασμένοι από αυτά που ακούγαν όλο και λιγότερο ήθελαν να συμμετέχουν στα κοινά. Ο διηρημένος ΒΗκός Ελληνισμός, στην περίπτωσή τους, ήταν κάτι που έντεχνα καλλιεργήθηκε. Στο χώρο της ΒΗρου, στα πλαίσια της χειραγώγησης και, στη συνέχεια, της παραπλάνησης του ΒΗκού Ελληνισμού. δημιουργούσαν κανάλια που περνούσαν διάφορες θέσεις και παραπληροφορούσαν. Ξεκινούσαν από απλά και καθημερινά:
«Η Ελλάδα δεν κάνει τίποτα, τα χρήματα όλα η Ευρώπη τα δίνει». Συνέχιζαν με ψευδείς κατηγορίες κατά της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του ΚΕΑΔ και κατέληγαν στο «Πρέπει όλοι να ψηφίσουμε Μπερίσα, γιατί αυτός θα μας φτιάξει τον δρόμο». Στην προσπάθειά τους τα Τίρανα να αδρανοποιήσουν το ΒΗκό Ελληνισμό, σε επίπεδο διαχείρισης εκλογικού σώματος, λειτουργούν σε διάφορα επίπεδα.
Το πρώτο είναι οι Βορειοηπειρώτες, άμεσοι ψηφοφόροι των Αλβανικών κομμάτων. Είναι μία πραγματικότητα ότι σημαντικό ποσοστό ΒΗτών ψηφίζουν χωρίς ενδοιασμούς Αλβανικά κόμματα (ραγιαδισμός, ρουσφέτια, η γοητεία του ισχυρού κόμματος, προπαγάνδα κ.α).
Το δεύτερο είναι η αποστασία στελεχών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ προς τα μεγάλα αλβανικά κόμματα. Η αποστασία Δημάρχων, Επάρχων, πολιτευτών κλπ φέρνει μαζί του και ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος. Οι αποστάτες, σε περίπτωση μη εκλογής τους ως βουλευτές ή δήμαρχοι, διορίζονται άμεσα σε ανώτερη κυβερνητική θέση.
Το τρίτο επίπεδο που φιλοδοξεί να ολοκληρώσει την χειραγώγηση είναι η δημιουργία πολιτικών φορέων, δήθεν πατριωτικών, δήθεν ελληνοφρόνων, που στην πραγματικότητα λειτουργούν ως δορυφόροι Αλβανικών κομμάτων, από τα οποία χειραγωγούνται. Για αυτό πρέπει άμεσα να υπάρξει από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις και την Πολιτεία το ανάλογο ενδιαφέρον και η κινητοποίηση, να βάλει ψηλά στην ατζέντα της την λέξη ΒΗρος και την λέξη «ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ», να θεωρήσει ότι ο ΒΗκός χώρος είναι και εκτός συνόρων προέκταση του εθνικού κορμού και ως τέτοια να διαχειρίζεται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Και τώρα, ποια είναι η κατάσταση και τι μπορεί να γίνει. Υπάρχουν περιοχές που ονομάστηκαν ‘μειονοτικές ζώνες’ . Αυτές συντηρήσανε την Ελληνική γλώσσα, και την Ελληνική συνείδηση γιατί τους επιτρεπόταν. Βέβαια, με τους διορισμούς βόρεια, ή αλλού, πολλοί ξεκόψανε, παντρευτήκανε εκεί όπου διορίστηκαν ή ήσαν εξορία και χαθήκανε πολλοί από αυτούς. Εν συνεχεία, έχουμε περιοχές όπως η Χειμάρρα, οι Δρυμάδες, οι Άγιοι Σαράντα, το Αργυρόκαστρο, που μπόρεσαν και κρατήσανε την Ελληνική γλώσσα τα περισσότερα χωριά και έτσι και αυτά έχουν μία πολύ καλή εθνική συνείδηση. Έχουμε περιοχές βλαχόφωνες, στις οποίες οι Αλβανοί δεν αναγνωρίζουν τους Βλάχους με τίποτα ως Έλληνες. Αντιθετα του προσφέρανε, σε πρόσφατη επίσκεψη του Ρουμάνου Προέδρου της Δημοκρατίας, να αποτελέσουν Ρουμανική μειονότητα, γιατί η Ρουμανία δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτούς, ενώ ο συμπαγής Ελληνισμός είναι επικίνδυνος για την Αλβανία.
Τρίτη κατηγορία είναι οι ορθόδοξοι αλβανόφωνοι. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, οι οποίοι όμως είχαν και πολλοί έχουν ακόμα, ελληνοκεντρική συνείδηση, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.
Διαφορετική
είναι η κατάσταση στα χωριά εκτός μειονοτικών ζωνών. Ο Γεώργιος Χρηστάκης Ζωγράφος (1863-1920) καταγόταν από ένα χωριό που λέγεται Κεστοράτι(ον) χωριό βόρεια του Αργυροκάστρου. Και
ήδη εκεί πέρα είχε φτιάξει τα « Ζωγράφεια Διδασκαλεία», τα οποία βέβαια
δεν λειτουργούν τώρα και αυτή η περιοχή τώρα είναι εντελώς αλβανόφωνη. Υπάρχουν
πολλές τέτοιες περιοχές, όπως το χωριό του Ευαγγ. Ζάππα το Λάμποβο, (στην
επαρχία του Τεπελενίου) το οποίο επίσης είναι βλαχόφωνο ή και αλβανόφωνο, το
χωριό του Αρσάκη Χοταχόβα που είναι κοντά στην Πρεμετή, όπου και εκεί πέρα
η Ελληνική γλώσσα είχε σχεδόν εξαφανισθεί . Οι Έλληνες εκτός των μειονοτικών ζωνών
είχαν κρατήσει την γλώσσα μέσα στο σπίτι μήπως και αποκαλυφθεί ότι μιλάνε Ελληνικά. Οι σημερινοί Έλληνες, νεώτερης ηλικίας, κάτοικοι αυτών των χωριών, προσπαθούν να συνεννοηθούν στα Ελληνικά με κάποιες λέξεις που θυμούνται από τον παππού και την γιαγιά. Αλλά και αυτοί που ήλθαν εδώ, ως μετανάστες, βελτίωσαν την γλώσσα και μάθανε και την ιστορία τους και έγιναν συνειδητοί πλέον Βορειοηπειρώτες, κάτι που είχε χαθεί.
ΤΩΡΑ, ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;;
Χρειαζόμαστε πρώτα ενότητα και μια καλή οργάνωση που θα αφήσει απέξω όλα τα κανάλια των Αλβανών. Το δεύτερο, είναι η απαγκίστρωση των ΒΗτών, με κάθε τρόπο, από τα Αλβανικά κόμματα. Δεν μπορούνε να ψηφίσουνε το κόμμα του αφέντη τους, να είναι ραγιάδες και να ψηφίζουνε τον Τούρκο, όπως λένε και τώρα τους Αλβανούς μουσουλμάνους. Και μετά να έρθει σιγά - σιγά η αμφισβήτηση της αλβανικής εξουσίας. Η δημιουργία ΒΗκών θεσμών, άτυπων στην πρώτη φάση που σιγά - σιγά θα υλοποιούνται και θα σπρώχνουνε τους αλβανικούς θεσμούς και την αλβανική εξουσία στο περιθώριο, κάτι το οποίο έχουν πετύχει και άλλοι λαοί, όπως οι Κούρδοι. Αφού ολοκληρωθούν όλα αυτά, αυτό θα μπορούσε να γίνει ένα ακόμη βήμα για να φθάσουμε σε ένα επίπεδο που θα μπορούμε να λέμε για είσοδο του Ελληνικού στρατού, πράγμα που πιθανότατα δεν θα δεχόταν το Ελληνικό κράτος. Θα πρέπει, επίσης, να θυμόμαστε ότι ο Ελληνικός στρατός έχει μπει ήδη 3 φορές στην ΒΗρο, αλλά αναγκάσθηκε να γυρίσει πίσω, επειδή δεν το δέχθηκε ο διεθνής παράγων, γιατί είχε διαφορετικά γεωπολιτικά συμφέροντα.
Η συνέχεια θα είναι να γίνει η σύγκλιση μίας ΒΗκής Εθνοσυνέλευσης, η οποία να βγάλει ένα ψήφισμα για την δημιουργία ενός ΒΗκού Συμβουλίου – Κοινοβουλίου, που θα είναι ένα αιρετό συμβούλιο και που, στην συνέχεια, θα μετεξελιχθεί σε ΒΗκό Κοινοβούλιο, μέσα από το οποίο θα μπορούν οι ΒΗτες να αντιμετωπίσουν δυναμικά τις αλβανικές αυθαιρεσίες. Θα δοθεί τότε στην Αλβανία ένα αίτημα για αναγνώριση από την Αλβανία της Ελληνικής ισότητας της πολιτικής ισότητας ανάμεσα στο Αλβανικό και το Ελληνικό στοιχείο, (αυτό που ζητάνε τώρα με το νέο σχέδιο οι Τούρκοι στην κατεχόμενη Κύπρο) και ότι η Ελληνική θα είναι η επίσημη γλώσσα της Αλβανίας. Και σε περίπτωση άρνησης, τότε θα κατέβουνε σε μία διακήρυξη της αυτονομίας με κάθε τρόπο.
Αυτά τα σκαλοπάτια πρέπει οπωσδήποτε, στην κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα να ακολουθηθούνε πριν φτάσουμε σε αυτό.
Δύο φορές τα τελευταία χρόνια χαθήκαν ιστορικές ευκαιρίες. Η πρώτη ευκαιρία ήταν όταν άνοιξαν τα σύνορα (μεταξύ πρώην Αν. και Δυτ. Γερμανίας). Το Βορειοηπειρωτικό είχε τεθεί από την Ελλάδα στην Διάσκεψη των Παρισίων (1946), αλλά το ‘πάγωσε’ ο Βιατσεσλάβ Μολότωφ, ΥΠ.ΕΞ, του Στάλιν. Μαζί του πάγωσε και το ‘Γερμανικό’, το οποίο λύθηκε το 1990 και ήταν μία ευκαιρία για την Ελλάδα να επαναφέρει προς συζήτηση και το Βορειοηπειρωτικό.
Η δεύτερη ευκαιρία ήταν το 1997, με τις παρατράπεζες, όπου είχε υπάρξει το χάος στην Αλβανία και η Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει μυστικές συμφωνίες και να έμπαινε μέσα για να προστατέψει την ΕΕΜ.
Μετά το τέλος της ομιλίας του κ. Δ.Π., ο Πρόεδρος της «Χ» Ι. Γ. κατέθεσε την δική του μαρτυρία. Το 1990, επί πρωθυπουργίας Κ. Μητσοτάκη, υπήρχε όχι μόνο απροθυμία για την επίλυση του ΒΗκού, αλλά το ΥΠΕΞ τότε, μεταξύ των άλλων, δεν ήθελε να διαταράξει τα συμφωνηθέντα με τους Αλβανούς για τις μειονοτικές ζώνες. Ακολούθησε διασπαστική πολιτική για τα ΕΔΩ ευρισκόμενα ΒΗκά σωματεία και δεν άφησε τα σωματεία ΒΗτών που προέρχονταν από ‘’μη μειονοτικές ζώνες’’ να συμμετέχουν σε επιτροπές ελέγχου της φερεγγυότητας των ατόμων που έρχονταν στην Ελλάδα ως φυγάδες από την Βόρειο Ήπειρο.
Επίσης, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη στήριξε με διάφορους τρόπους προεκλογικά την Κυβέρνηση Μπερίσα, αδιαφορώντας για το Ελληνικό στοιχείο.
Και η εκδήλωση συνεχίστηκε με ερωταποκρίσεις και απόψεις από μέρους του ακροατηρίου. Τέλος, ο Πρόεδροςτης «Χ», Ι.Γ. διάβασε, από το νεοεκδοθέν βιβλίο «Εκθεσις επί των Εθνικών Σκοπών και του Εθνικού Έργου της Οργανώσεως ‘’Χ’’», το κείμενο του οποίου επιμελήθηκε ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ο Γεώργιος Γρίβας – Διγενής, ένα απόσπασμα από τον Ύμνο της «Χ», που αναφερόταν από τότε στην Βόρειο Ήπειρο:
«Θέλουμε την Ελλάδα μας, να την κάνουμε μεγάλη και ισχυρή,
Να πιάνει από της Κύπρου το νησί, μέχρι τα Τίρανα και από κει,*
Εως του Έβρου τη ροή»*
Αυτό έκανε τον Γρίβα να είναι από τότε στοχευμένος από τους ‘Άγγλους και τους άλλους ‘συμμάχους’, που δεν θέλανε ούτε να μας δώσουνε την Κύπρο, ούτε να ελευθερωθεί η Βόρειος Ήπειρος. Εμείς όμως το έχουμε στην ψυχή μας και για αυτό θα παλεύουμε.
------------------
* Υπάρχουν παραλλαγές του
στίχου αυτού:
«….Να πιάνει από της Κύπρου το
νησί, ως την Αυλώνα / Χειμάρρα,
που είναι Ελληνική
Και ως του Πόντου την ακτή».
Επιμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου