Προχτές, καθώς έξω λυσσομανούσε ο αέρας και τα παραθυρόφυλλα χτυπάγανε
αλαφιασμένα το ντουβάρι, απόκαμα κι αποκοιμήθηκα. Κι ενώ ο νους
τρεμόπαιζε ανάμεσα στ΄ αληθινό και το ψεύτικο, είδα όνειρο. Όνειρο βαρύ,
από εκείνα που ορκίζεσαι ότι δεν είναι όνειρα, ότι τα ζεις, τα
αναπνέεις, τα
ψηλαφίζεις. Εκείνα που σε κάνουν να τρέχεις και να
νιώθεις στ’ αλήθεια τα στήθη σου έτοιμα να εκραγούν από το λαχάνιασμα.
Εκείνα που σου αφήνουν τη γεύση από τα συναισθήματα στον ουρανίσκο,
καθώς ξυπνήσεις το πρωί. Που σε πλακώνουν, νομίζοντας ότι κάποιος σε
έδεσε χειροπόδαρα και δεν μπορείς να κάνεις βήμα. Που ακόμα έχεις
σημάδια στην πλάτη, καθώς κυλιόσουν στου ύπνου σου τ’ απέραντα λιβάδια.
Τέτοιο όνειρο ήταν.
Είδα πως βρέθηκα έξω από μια πόρτα σφραγισμένη ενός χωριού που ήταν
περιτοιχισμένο με μια μάντρα θεόρατη χτισμένη γύρω-γύρω. Πάνω στους
τοίχους της, έβλεπες διάφορα σχέδια και ημερομηνίες, πολλές ημερομηνίες,
γραμμένες με τρεμάμενα ψηφία. Άκουσα αντίλαλους από γέλια, διαλόγους
από ανθρώπους που έβγαζαν ήχους παραμορφωμένους, πνιχτούς, όπως η φωνή
που έρχεται μέσα από βυθό θάλασσας βαθιάς. Ήταν τέτοια η έξαψη και η
περιέργειά μου να δω τι κρύβεται πίσω από την πόρτα που δεν κρατήθηκα κι
άρχισα να βαδίζω προς τα μέσα. Καθώς άνοιξα, ήταν λες κι ένας ήλιος
ζεστός και μαλακός ταυτόχρονα βούτηξε στην ψυχή μου. Μια αίσθηση
θαλπωρής, οικειότητας, λες και δεκάδες στόματα φιλούσαν απαλά τα μαγουλά
μου. Λες και όλα τα χέρια της γης ενώθηκαν για να να μου δώσουν αγκαλιά
μωρουδιακή, παραδεισένια. Τέτοιο καλωσόρισμα ένιωσα από τους αλλόκοτους
κατοίκους τούτου του χωριού, καθώς με είδαν.
Αφού κοντοστάθηκα, μετά από αυτήν την απρόσμενη έκρηξη αγάπης, τα μάτια
μου έψαξαν με αγωνία να εστιάσουν στην πηγή αυτής της θετικής ενέργειας.
Κι ενώ περίμενα να δω πλάσματα υπεράνθρωπα, όντα που δεν διανοήθηκε
ακόμα η αντίληψή μας, τελικά εκείνοι που ανέδυαν αυτή τη θεϊκή αύρα ήταν
όλοι τους άνθρωποι απλοί, συνηθισμένοι. Κι εκείνο που μου έκανε
εντύπωση μονομιάς ήταν η διχασμένη έκφρασή τους. Είχαν το μισό τους
πρόσωπο χαμογελαστό και τ’ άλλο μισό θλιμμένο. Τα χαρακτηριστικά τους
ήταν μοιρασμένα, ήταν λες κι όλοι τους κουβαλούσανε το γονίδιο της
χαρμολύπης. Γενικώς, στο χωριό αυτό όλα ήταν μισά, λες και χάσανε κάπου
το σημείο της ολοκλήρωσής τους. Τα σπίτια τους κι αυτά μισογκρεμισμένα.
Τα δυο δωμάτια πολυτελή και τ’ άλλα δύο ερείπια. Οι δρόμοι τους μισοί,
μπλεκόντουσαν μεταξύ τους σε ένα δαιδαλώδες πλέγμα χωρίς προορισμό.
Άλλο ένα πράγμα που με παραξένεψε είναι ότι στο χωριό αυτό δεν έβλεπες
πουθενά παιδιά. Οι κάτοικοί του ήταν διαφόρων ηλικιών, από αμούστακους
νέους έως παππούδες γκριζομάλληδες, και γυναίκες, αλλά καθόλου παιδιά.
Σχολεία υπήρχαν, παιδικές χαρές μέσα σε οργιώδεις κήπους από αγκάθια,
παιχνίδια πεταμένα από εδώ κι από εκεί, όλα τους αδειανά, έρημα, καθώς
οι σκουριασμένες κούνιες πήγαιναν πέρα-δώθε από τον άνεμο, που ήταν ο
μόνος που έπαιζε μαζί τους. Παιδιά δεν υπήρχαν, αλλά, μ’ όλα αυτά, θα
έπαιρνα όρκο ότι υπήρχε πολλή παιδικότητα εδώ πέρα, καταπιεσμένη ίσως,
αλλά την ένιωθες να σπαρταρά σε κάθε σου βήμα. Κι αυτό το διαρκές
σούρουπο στην ατμόσφαιρα, πόσο περίεργο, ούτε μέρα ούτε νύχτα, ακόμα και
η ατμόσφαιρα μισή ήταν, ανολοκλήρωτη.
Και παλεύω, αλλά δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τα σημάδια που
είχαν πάνω τους όλοι ετούτοι, οι κατά τα άλλα καλοσυνάτοι και φιλόξενοι
άνθρωποι. Σημάδια στο λαιμό, στα χέρια, στα μέτωπα και στις πλάτες, που
θύμιζαν όλα βιαστικές πινελιές ερασιτέχνη ζωγράφου. Ο καθένας είχε κι
από ένα διαφορετικό σημάδι πάνω του. Θα ‘ναι για να ξεχωρίζουν μεταξύ
τους σκέφτηκα, μιας και με αυτήν την έκφραση της χαρμολύπης που είχαν,
φαινόντουσαν, θα έλεγες, σχεδόν ίδιοι όλοι. Και δεν ήταν λίγοι κάτοικοι,
μερικές χιλιάδες τούς έκανες σίγουρα. Ξαφνικά, άρχισαν να με
περικυκλώνουν κι ένιωσα μέσα μου ένα κάψιμο, απότομο, κοφτό, λες και με
διαπέρασε σφαίρα σε απόσταση αναπνοής. Με κοίταξαν έντονα, βουτώντας στα
μάτια μου μέσα. Τα σωθικά μου καιγόντουσαν από συναισθήματα οργής,
ανάγκης, νοσταλγίας αλλά και μετάνοιας μαζί. Δεν άντεξα και ούρλιαξα.
Ούρλιαξα δυνατά. Καθώς πετάχτηκα μούσκεμα στον ιδρώτα από το κρεβάτι, η
τηλεόραση είχε μείνει ανοιχτή να παίζει τις ειδήσεις. “3.124 οι άνθρωποι
που αυτοκτόνησαν τα τελευταία χρόνια εν μέσω κρίσης στην Ελλάδα”.
Ένα ολόκληρο χωριό.
Λίγες οδηγίες πριν επισκεφθείτε το ιστολόγιό μας (Για νέους επισκέπτες)
1. Στην στήλη αριστερά βλέπετε τις αναρτήσεις του ιστολογίου μας τις οποίες μπορείτε ελεύθερα να σχολιάσετε επωνύμως, ανωνύμως ή με ψευδώνυμο, πατώντας απλά την λέξη κάτω από την ανάρτηση που γραφει "σχόλια" ή "δημοσίευση σχολίου" (σας προτείνω να διαβάσετε με προσοχή τις οδηγίες που θα βρείτε πάνω από την φόρμα που θα ανοίξει ώστε να γραψετε το σχόλιό σας). Επίσης μπορείτε να στείλετε σε φίλους σας την συγκεκριμένη ανάρτηση που θέλετε απλά πατώντας τον φάκελλο που βλέπετε στο κάτω μέρος της ανάρτησης. Θα ανοίξει μια φόρμα στην οποία μπορείτε να γράψετε το email του φίλου σας, ενώ αν έχετε προφίλ στο Facebook ή στο Twitter μπορείτε με τα εικονίδια που θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης να την μοιραστείτε με τους φίλους σας.
2. Στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας μπορείτε να βρείτε το πλαίσιο στο οποίο βάζοντας το email σας και πατώντας την λέξη Submit θα ενημερώνεστε αυτόματα για τις τελευταίες αναρτήσεις του ιστολογίου μας.
3. Αν έχετε λογαριασμό στο Twitter σας δινεται η δυνατότητα να μας κάνετε follow και να παρακολουθείτε το ιστολόγιό μας από εκεί. Θα βρείτε το σχετικό εικονίδιο του Twitter κάτω από τα πλαίσια του Google Friend Connect, στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας.
4. Μπορείτε να ενημερωθείτε από την δεξιά στήλη του ιστολογίου μας με τα διάφορα gadgets για τον καιρό, να δείτε ανακοινώσεις, στατιστικά, ειδήσεις και λόγια ή κείμενα που δείχνουν τις αρχές και τα πιστεύω του ιστολογίου μας. Επίσης μπορείτε να κάνετε αναζήτηση βάζοντας μια λέξη στο πλαίσιο της Αναζήτησης (κάτω από τους αναγνώστες μας). Πατώντας την λέξη Αναζήτηση θα εμφανιστούν σχετικές αναρτήσεις μας πάνω από τον χώρο των αναρτήσεων. Παράλληλα μπορείτε να δείτε τις αναρτήσεις του τρέχοντος μήνα αλλά και να επιλέξετε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία αναρτήσεων από την σχετική στήλη δεξιά.
5. Μπορείτε ακόμα να αφήσετε το μήνυμά σας στο μικρό τσατάκι του blog μας στην δεξιά στήλη γράφοντας απλά το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο στην θέση "όνομα" (name) και το μήνυμά σας στην θέση "Μήνυμα" (Message).
6. Επίσης μπορείτε να μας στείλετε ηλεκτρονικό μήνυμα στην διεύθυνσή μας koukthanos@gmail.com με όποιο περιεχόμενο επιθυμείτε. Αν είναι σε προσωπικό επίπεδο θα λάβετε πολύ σύντομα απάντησή μας.
7. Τέλος μπορείτε να βρείτε στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας τα φιλικά μας ιστολόγια, τα ιστολόγια που παρακολουθούμε αλλά και πολλούς ενδιαφέροντες συνδέσμους.
Να σας υπενθυμίσουμε ότι παρακάτω μπορείτε να βρείτε χρήσιμες οδηγίες για την κατασκευή των αναρτήσεών μας αλλά και στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας ότι έχει σχέση με δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα.
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ
Χρήσιμες οδηγίες για τις αναρτήσεις μας.
1. Στις αναρτήσεις μας μπαίνει ΠΑΝΤΑ η πηγή σε οποιαδήποτε ανάρτηση ή μερος αναρτησης που προέρχεται απο άλλο ιστολόγιο. Αν δεν προέρχεται από κάποιο άλλο ιστολόγιο και προέρχεται από φίλο αναγνώστη ή επώνυμο ή άνωνυμο συγγραφέα, υπάρχει ΠΑΝΤΑ σε εμφανες σημείο το ονομά του ή αναφέρεται ότι προέρχεται από ανώνυμο αναγνώστη μας.
2. Για όλες τις υπόλοιπες αναρτήσεις που δεν έχουν υπογραφή ΙΣΧΥΕΙ η αυτόματη υπογραφή της ανάρτησης. Ετσι όταν δεν βλέπετε καμιά πηγή ή αναφορά σε ανωνυμο ή επώνυμο συντάκτη να θεωρείτε ΩΣ ΑΥΣΤΗΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ότι ισχύει η αυτόματη υπογραφή του αναρτήσαντα.
3. Οταν βλέπετε ανάρτηση με πηγή ή και επώνυμο ή ανώνυμο συντάκτη αλλά στη συνέχεια υπάρχει και ΣΧΟΛΙΟ, τότε αυτό είναι ΚΑΙ ΠΑΛΙ του αναρτήσαντα δηλαδή είναι σχόλιο που προέρχεται από το ιστολόγιό μας.
Σημείωση: Να σημειώσουμε ότι εκτός των αναρτήσεων που υπογράφει ο διαχειριστής μας, όλες οι άλλες απόψεις που αναφέρονται σε αυτές ανήκουν αποκλειστικά στους συντάκτες των άρθρων.
Τέλος άλλες πληροφορίες για δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα μπορείτε να βρείτε στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου