Το τέλος του θα είναι φρικτό…

Κάθε μέρα… μα κάθε μέρα…

Οι δικαιολογίες των πολιτικών ρουφιάνων και ξετσίπωτων γίνονται και πιο αναγουλιαστικές…

Και πάλι δεν είναι οι χειρότεροι αυτοί όμως…

Χειρότεροι είναι αυτοί που τους δίνουν πολιτικό χρόνο…… κι αυτοί είναι όλα τα υπόλοιπα κόμματα που δεν παραιτούνται….

Είναι οι συντεχνίες που γλύφουν κάθε μέρα να πάρουν κάτι παραπάνω με αντάλλαγμα την σιωπή τους….

Είναι οι δημοσιογράφοι που τους μιλάνε ακόμα στον πληθυντικό στα κανάλια και δεν τους βρίζουν τα ιερά και τα όσια τους...

Είναι όλοι όσοι ακόμα τους πιστεύουν...

Είναι όλοι όσοι δεν λένε να ξεφύγουν από τις παγίδες τους...

Είναι όλοι όσοι νομίζουν ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα με αυτούς και ότι κάτι θα αλλάξει...

Τώρα φτάσαμε στο σημείο να μην τους νοιάζει καθόλου πως είχαμε προγραμματίσει τις ζωές μας…

Άλλος είχε αγοράσει σπίτι με δάνειο….. άλλος παντρεύτηκε….. άλλος απέκτησε παιδιά…

Όλοι ονειρευτήκαμε….
Δεν τους νοιάζει όμως….

Ακόμα ο πιο γλυτσιάρης, ανεγκέφαλος, ηλίθιος και καραρουφιάνος του κάθε Σόρος μας απειλεί με παύση πληρωμών στο εσωτερικό αντί να απειλεί – ως οφείλει ένας πρωθυπουργός Έλληνας - τους ξένους με παύση των εξωτερικών χρεών...
Να μου πείτε τώρα….. ποιος Έλληνας ;;;;;

Όλα για τις τράπεζες…. Όλα για να δώσουν σε ξένους τον ορυκτό μας πλούτο…. Όλα για να καταντήσουμε τα γκαρσονάκια του κάθε ξεκωλιάρη Γερμανού ή της κάθε Αγγλίδας «αδερφής»…..

Φυσικά επειδή στην ζωή ισχύει το «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» θα ισχύσει και τώρα….
Και όσο μεγαλύτερο είναι το κακό που συμβαίνει….. τόσο μεγαλύτερο καλό θα προκύψει στο τέλος…

Βλέπετε…… αν υποθέσουμε ότι οι Αγανακτισμένοι «ρίχνανε» την κυβέρνηση την άνοιξη σήμερα πάλι κάποια από τα γνωστά λαμόγια θα βρίσκανε χώρο στην πολιτική…

Αλλά εκεί που οδηγείτε το πράγμα αυτό στο τέλος δεν θα γίνει…

Χθες ήταν στον δρόμο ο άνεργος που δεν έχει δουλειά …… ο συνταξιούχος που μειώνεται η σύνταξη του…. ο επιχειρηματίας που έκλεισε το μαγαζί του… Ο κάθε αγανακτισμένος… και απέναντι τους τα ΜΑΤ και η κυβέρνηση με τα κομματόσκυλα της…

Αύριο όμως θα είναι μόνο πεινασμένοι… λυσσασμένοι για ένα κομμάτι ψωμί….

Άστεγες οικογένειες…. που δεν θα μπορούν να πληρώσουν τα δάνεια τους…

Συνταξιούχοι ….άρρωστοι…. χωρίς φάρμακα …. Που πλέον θα προτιμήσουν να πεθάνουν πολεμώντας, παρά σαν σκυλιά στον δρόμο….

Απολυμένοι εξηντάρηδες που η απελπισία θα τους στοιχειώνει σαν εφιάλτης…

Απελπισμένοι επιχειρηματίες… που όλο και κάποιος γνωστός τους θα έχει αυτοκτονήσει από τα χρέη…. Και θα έχει περάσει πολλές φορές από την σκέψη τους και η δική τους αυτοχειρία….

Φοιτητές…. Που θα βλέπουν τις προσπάθειες τους και τα όνειρά τους να ξεφτιλίζονται….

Γονείς…. που θα κλαίνε όταν δεν θα έχουν να προσφέρουν στα παιδιά τους τα βασικά….

Άνεργοι…. που το επίδομα θα έχει τελειώσει και η πείνα θα τους έχει σαλέψει το μυαλό…..

…..και όλοι τους αποφασισμένοι για μια καλύτερη ζωή…. Έστω και για καλύτερα όνειρα…

Έστω και για ελαφρύτερα βάσανα...

Γιατί όποιος βρεθεί απέναντι, είτε ακούσια είτε εκούσια...
...το τέλος του θα είναι φρικτό...

ΙΩΑΝΝΗΣ
αἰέν ἀριστεύειν

Share