(Ο σχολιασμός μου (με μαύρα γράμματα) θα ειναι επί συγκεκριμένων παραγράφων ωστε να μην κουραστούμε με την ανάγνωση)
"Τα προβλήματα με την αναζήτηση της «μίας, ανόθευτης και αντικειμενικής ιστορικής αλήθειας» δεν είναι ούτε καινούργια ούτε αθώα. Πολλές φορές οι διαφορές ανάμεσα στην «αλήθεια» και στην «πραγματικότητα» συγχέονται (και σκόπιμα), ιδίως επειδή στη δεύτερη παίζει κυρίαρχο ρόλο η μνήμη."
Η δική μου γνώμη ειναι οτι η αλήθεια δεν εχει καμια διαφορά απο την πραγματικότητα, διοτι σε αντίθετη περίπτωση όταν δηλαδή ειναι "εκτός πραγματικότητας" τοτε σαφέστατα δεν ειναι "αλήθεια", αλλά παρανόηση, παραπλάνηση. Στην Ιστορία δεν υπαρχουν ουτε πολλές αλήθειες ουτε και πολλές πραγματικότητες. Υπάρχει η Ιστορία που ειναι μια αληθινή και πραγματική, και πολλές οπτικές, εκ των οποίων μία ειναι η αληθινή και πραγματική, ενω οι άλλες εξυπηρετούν διαφορα συμφέροντα.
"Πολλές φορές τα ίδια ζητήματα, αλλά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές παγιδεύουν όσους προσπαθούν να αναζητήσουν μέσω της Ιστορίας τους «καλούς» και τους «κακούς». Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση Ντρέιφους, όπως την ανέλυσε ένας από τους πιο γνωστούς Γάλλους ιστορικούς, ο Henry Rousso. Παρατήρησε λοιπόν ότι στη Γαλλία του Βισύ δεν υπήρξε, όπως θα αναμενόταν, καμία σημαντική εκδοτική δραστηριότητα κατά του Ντρέιφους. Αιτία αυτής της στάσης ήταν ότι το 1914 οι αντίπαλοι του Ντρέιφους θεωρούσαν εαυτούς στο «αντι-γερμανικό στρατόπεδο». «Συνεπώς», συμπεραίνει ο Rousso, «θα ήταν αντιφατικό για τον Βισύ να επιδιώξει ταυτοχρόνως τη συνεργασία με τους Γερμανούς και παράλληλα να αποκαταστήσει τους παλαιούς «αντι-Γερμανούς»".
Η παραγραφος αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει το προηγούμενο σχόλιο μου. Η ιστορία του Ντρέιφους ειναι μια και μοναδική. Ο Γάλλος ιστορικός Rousso απλώς διεπίστωσε ότι η Γαλλία του Βισύ εξυπηρετώντας άλλα συμφέροντα δεν προώθησε την εκδοτική δραστηριότητα κατά του Ντρέιφους επειδή οι αντίπαλοι του Ντρέιφους ήταν αντι-Γερμανοί και ο Βισύ προδότης της Γαλλίας, φίλος των Ναζί.
"Τέτοια ιστορικά ταμπού ως «αντικειμενικές αλήθειες» φαίνεται πως απασχολούν έντονα τελευταίως την κοινή γνώμη στην Κύπρο.
Η αρχή έγινε με την (ήδη διακηρυγμένη) θέση του νέου προέδρου Δημήτρη Χριστόφια να αλλάξει τα σχολικά βιβλία Ιστορίας. Ουσιαστικά, αμέσως μετά την εκλογή του, ο νέος πρόεδρος και ο νέος υπουργός Παιδείας Ανδρέας Δημητρίου έθεσαν το ζήτημα της αλλαγής (ευρύτερα) των αναλυτικών προγραμμάτων και παράλληλα την άσκηση των μαθητών στην εξοικείωση με τον «άλλο» της πατρίδας τους και της ιστορίας τους. Με τους Τουρκοκύπριους."
Η Ιστορία της Κύπρου ειναι μία και μοναδική ο κ. Χριστόφιας αποφάσισε (ειναι και ιστορικός άραγε) μαζί με τον Υπουργό Παιδείας (άλλος ιστορικός) να ξαναγράψουν την ιστορία, ετσι όπως αυτοί επιθυμούν. Εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Που θέλουν μια Κυπρο ενιαία και μη Ελληνική. Πράγμα το οποίο επεδίωξαν με το καταπτυστο ανθελληνικό "Σχέδιο Αναν" που συντριπτικά καταψήφισε ο Ελληνισμός της Κύπρου."Το κλίμα στην Κύπρο οξύνθηκε στο πλαίσιο αυτό με το πρόσφατο μήνυμα (19 Ιανουαρίου) του υπουργού Παιδείας με αφορμή τη μνήμη του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Μια πρόταση στο μήνυμα ήταν αρκετή: «(...) Ταυτόχρονα (ο Μακάριος) πέρασε μέσα από αιματηρές περιπέτειες και διακοινοτικές συγκρούσεις, τις οποίες προκάλεσαν παράνομες και εξτρεμιστικές ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές οργανώσεις με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην τραγωδία του '74, τις συνέπειες της οποίας βιώνουμε σήμερα».
Αυτό ήταν! «Δηλαδή για τα γεγονότα του '74 ευθύνεται και η ελληνοκυπριακή πλευρά»; Το «δίκιο» έπνιξε κυρίως τους υποστηρικτές του «Οχι στο σχέδιο Ανάν», οι οποίοι -υποστηρίζεται- πως ένιωσαν (και συμπεριφέρθηκαν) πανίσχυροι μετά το δημοψήφισμα."
Εδω βλέπουμε τον ανίερο ανθελληνικό αγώνα του κ. Τακη Καμπύλη να εμφανίζεται απροκάλυπτα εμπρός μας. Ο ανθρωπος πρώτον ενστερνίζεται τις απόψεις των Τούρκων περι της "ευθύνης" των Ελληνοκυπρίων για όσα δεινα τραβηξε και τραβάει ακόμα η μαρτυρική μεγαλόνησος, και δεύτερον δεν θελει καν να αναφέρει ότι οι υποστηρικτές του ΟΧΙ ήταν το 80% των Ελληνοκυπρίων, τους οποίους και λοιδωρεί ώς άλλος πρώην (ευτυχως) προεδρος Μπούς.
Βλέπετε λοιπόν ότι κι ο ίδιος ελληνόφωνος κ. Καμπύλης προσπαθεί να αποκρύψει την ιστορική πραγματικότητα και την ιστορική αλήθεια, προκειμενου να εξυπηρετήσει τους εντολείς του.
"Εντονη υπήρξε η αντίδραση της ΟΕΛΜΕΚ (της κυπριακής ΟΛΜΕ), η οποία ζήτησε από τον υπουργό Παιδείας να αφαιρέσει τη συγκεκριμένη παράγραφο και να «στείλει διορθωτική ανακοίνωση»!
Μάλιστα, η ένωση των Κύπριων εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης φρόντισε να αποκαταστήσει την «ιστορική αλήθεια» αναφερόμενη μόνο στην τουρκοκυπριακή εξτρεμιστική ΤΜΤ ως αρχή των γεγονότων βίας, που οδήγησαν τελικά στο πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου. Ωστόσο, δεν γίνεται καμία αναφορά στην ανακοίνωσή της στις τουλάχιστον 10 ενεργές ελληνοκυπριακές εξτρεμιστικές οργανώσεις που έδρασαν (μερικές από αυτές ήδη) από το 1959."
Προς τι το θαυμαστικό στην πρωτη παραγραφο κ. Καμπύλη; Με τι απορείται; Με το ότι η Διδασκαλική Ομοσπονδία της Κύπρου δεν απαρτίζεται από προσκυνημένους "Yes men"; Κακόμοιρε κ. Καμπύλη έχεις τις ίδιες ακριβώς διαφορές με τους ανθρώπους αυτούς, που είχε ο προδότης Εφιάλτης με τον Ηρωα Λεωνίδα.
Οταν οι Τουρκοκύπριοι και οι Τούρκοι φίλοι σου κανουν προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκληματων πολέμου για τους χιλιάδες νεκρους, σε εκατονταδες ομαδικους τάφους στο έδαφος της Κύπρου, απο τις "ελληνοκυπριακές εξτρεμιστικές οργανώσεις", να πας για μαρτυρας..................
"«Οι διαμαρτυρόμενοι», σημειώνει η Μαρία Ρεπούση (αναπληρώτρια καθηγήτρια, ΑΠΘ) «ήθελαν την αυστηρή παραμονή του υπουργού στο πλαίσιο της επίσημης μέχρι σήμερα εκδοχής».
Αυτό που η Μαρία Ρεπούση αποκαλεί «δημόσια Ιστορία», αναφέρεται στην επικρατούσα άποψη ότι «ενόσω υφιστάμεθα τις συνέπειες της εισβολής δεν πρέπει να εξισώνουμε τις ευθύνες των δύο κοινοτήτων για την περίοδο 1963 - 1974. Πρόκειται για μια λογική ιδιότυπου συμψηφισμού, όπου το περίσσευμα στον ισολογισμό των βασάνων, του πόνου και της δυστυχίας επιβάλλεται τελικά ως η αποκλειστική αλήθεια».
Η «δημόσια Ιστορία» (ή αν προτιμάτε, η -κάθε εποχή- επίσημη εκδοχή της Ιστορίας) καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το νόημα και της Ιστορίας, αλλά και της διδασκαλίας της. Ιδίως στην εποχή μας. Οπως σημειώνει ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος «η παρακμή των μεγάλων αφηγημάτων, δηλαδή των ολιστικών ιδεολογιών, οι οποίες άρδευαν με νοήματα την κοινωνία, οδήγησε στην καταφυγή σε ένα ακόμη πιο μεγάλο αφήγημα: Στη διεκδίκηση του παρελθόντος, στη διεκδίκηση της Ιστορίας. Αλλά από την άποψη της έρευνας, αυτές οι διαμάχες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ως ο αγώνας του καλού εναντίον του κακού, της ιστορικής αλήθειας εναντίον της ιστορικής φενάκης»."
Λεω κι εγω την ξεχασε δεν θα την αναφέρει; Η κ. Ρεπούση την θυμαστε; Με το ωραιότατο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού. Γραμμενο κατ' εντολή ΗΠΑ με τρόπο ωστε να αποκρύπτονται σημαντικά γεγονότα της Ελληνικής Ιστορίας ή και να παραποιούνται. Θυμάστε το αμίμητο "Οι Ελληνες της Σμυρνης συνωστίχονται στην παραλία".... Ε λοιπόν η κυρία αυτή όπως απεδείχθει ανήκε σε μια ομάδα "ιστορικών" διαφόρων Βαλκανικών κρατών, οι οποίοι με εντολή των Αμερικανών προσπαθησαν και προσπαθούν ακομα να ξαναγραψουν την Ιστορία των Βαλκανίων με μεγαλες αφαιρέσεις, αλλα και αναφέροντας αλλες οπτικές, ωστε οι μαθητές να πιστεψουν ότι κανεις λαός στην Ιστορία δεν εχει το απόλυτο δίκαιο στον αγώνα του, αλλα όλοι εχουν απο την πλευρά τους δίκαιο. Ετσι ο Ελληνας μαθητής θα προσγειωθεί ανωμάλως και θα καταλάβει ότι τα περι μεγαλείου της Ελλάδος ειναι κουραφέξαλα. Φυσικά η εγκληματική αυτή προσπάθεια που αποσκοπεί στην προαγωγή των Αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή των Βαλκανίων, οι κατοικοι των οποίων δεν θα αισθάνονται πλέον καμια εθνική επαρση και ως εκ τούτου δεν θα εχουν καμια όρεξη αντιστάσεως, ξεκίνησε απο που αλλού, απο την Ελλάδα μας. Εννοείται οτι μια αναλογη προσπάθεια απο εγκαθετους Τουρκους ιστορικούς θα τους έστελνε κατευθείαν στα μπουντρούμια και στο "Εξπρές του Τουρκικού Μεσονυκτίου".
Και για να καταλάβετε ποσο επικίνδυνη ειναι μια τετοια αλλοίωση της Ιστορίας μας, φανταστείτε, κοιτώντας απο μια άλλη οπτική, να δείξουμε στον Ελληνα μαθητή, πόσο δίκαιο ειχαν απο την πλευρά τους οι Πέρσες, όταν εξεστράτευσαν 2 φορές κατα των Ελλήνων στην αρχαιότητα. Η φανταστείτε να προσπαθεί η κ. Ρεπούση να μας εξηγήσει ότι ο φίλτατος Αδόλφος Χιτλερ ειχε απο την μεριά του δικιο όταν αιματοκυλούσε την Ευρωπη......
Κυρία Ρεπούση οταν εγω καθομαι ήσυχα στο σπιτι μου και κοιμαμαι και καποιος έρθει μεσα στα άγρια μεσανυχτα και μπει να με κλεψει ή να με σκοτώσει, όσες ώρες και να μου μιλας για την οπτική σου, που θελει τον εγκληματία απο την πλευρά του να εχει δίκιο ειναι "δωρον άδωρον". Και ας πουμε (γιατι ο σωστός ιστορικός θα πρέπει να το αναφέρει) ότι ο κλεφτης ειχε καποια δικαιολογία πχ. πεινουσε κι ηθελε να φαει, αυτο φυσικά δεν τον κανει να εχει και δίκαιο για την πράξη του. Θα μπορουσε να χτυπησει το κουδουνι και να ζητήσει βοήθεια. Αλλά εσυ κανεις κατι ακομα χειροτερο προσπαθείς να αποδείξεις ότι εγω έφταιγα που μπηκε ο άλλος στο σπίτι μου, παραποιώντας τα γεγονότα (δηλ. την ιστορική πραγματικότητα) του περιστατικού.
"Σε μαρτυρία του στον υπογράφοντα, ο Ανδρέας Αχιλλείδης, Κύπριος εκπαιδευτικός (δυστυχώς δεν ζει πλέον), μιλούσε παρουσία ενός Τουρκοκύπριου δικηγόρου, του Μποϊσάν Μποϊρά, πριν από μερικά χρόνια (σε αμερικανικό έδαφος) για τις ακρότητες. Και εκεί άκουσα τον μεν Ανδρέα να μιλάει για το ξεκλήρισμα τουρκοκυπριακής οικογένειας και τη λεηλασία του σπιτικού της, αλλά και τον Μποϊσάν να παραδέχεται πως ίσως το τουρκοκυπριακό Μουσείο των «ελληνικών αγριοτήτων» να ήταν μια υπερβολική κίνηση.
Ισως το κλειδί της ιστορικής μεθόδου στην Κύπρο να το έχει αγγίξει ο Νιαζί Κιζιλγιουρέκ (καθηγητής στο -ελληνοκυπριακό- πανεπιστήμιο της Λευκωσίας) ο οποίος σημείωνε πριν από λίγο καιρό ότι «η ελληνοκυπριακή πλευρά οφείλει να δει την άλλη πλευρά όχι ως μια ιδιαίτερη πολιτιστική οντότητα, αλλά ως μια ισότιμη πολιτική οντότητα».
Διαφορετικά το κρυφτούλι με την Ιστορία θα διαιωνίζει το χειρότερο: την περήφανη εσωστρέφεια της θυματοποιημένης μας συνείδησης."
Ο μακαρίτης κ. Αχιλλείδης ελπίζω να μην εννοούσε την οικογένεια Τουρκοκυπρίων που σκότωσε ο ψυχοπαθης πατέρας τους; Παραθέτω παρακατω απόσπασμα απο το http://www.noitikiantistasis.com/wordpress/?p=29 οπου αναφέρεται το γεγονός:
Ο Ταγματάρχης της ΤΟΥΡΔΥΚ το 1963, ο Νιχάτ Ιλχάν, ήταν ο πατέρας που, καθώς έπαθε αμόκ, σκότωσε τη σύζυγό του και τα τρία παιδιά του, στο σπίτι όπου διέμεναν στο κέντρο της τουρκικής συνοικία της Λευκωσίας. Ο Ντενκτάς και η ΤΜΤ τα τοποθέτησαν στην μπανιέρα, διέταξαν τη φωτογράφησή τους και διέδιδαν επί δεκαετίες ότι τα έσφαξαν οι Έλληνες Κύπριοι, που «υπό την ηγεσία του αιμοσταγούς Μακαρίου σχεδίαζαν τη γενοκτονία των Τουρκοκυπρίων». Τα καθέκαστα τα ομολόγησε στον δημοσιογράφο Κώστα Γενάρη (και τα έγραψε στο βιβλίο του «Εξ Ανατολών» σελ. 16-18) ο Τούρκος φωτορεπόρτερ Αχμέντ Μπαράν, τον οποίο οι Τούρκοι στρατιωτικοί είχαν διατάξει να φωτογραφήσει τα θύματα στην μπανιέρα, στο σπίτι όπου ποτέ δεν πλησίασε κανένα τμήμα Ελληνοκυπρίων το 1963-64.Τωρα όσον αφορά των Τούρκο καθηγητή του Πανεπιστημίου της Λευκωσίας, καλά θα κανει πριν ανοιξει το στόμα του να μας δείξει τον Ελληνα αντίστοιχό του στα Κατεχόμενα.
Τελος κ. Καμπύλη να προσέχεις και τα λόγια σου και να μην προσβάλλεις τους ιδιους σου τους αναγνώστες γιατί θυματοποιημένη συνείδηση προσπαθείς να μας προσάψεις εσυ. Οποιος μελετά ιστορία ξερει πολύ καλα που εφταιξε και που διέπρεψε το Εθνος του και δεν θα περιμένουμε έσενα και την κ. Ρεπούση ή οποιονδήποτε εγκάθετο ξενων ανθελληνικών κεντρων να μας πει πως θα έπρεπε να ειναι η Ελληνική Ιστορία.
Μας αρέσει η Ελληνική Περήφανη Εσωστρέφειά μας, την ειχαν άλλωστε και οι προγονοί μας (αυτο όμως δεν σημαινει ότι είχαν και παρωπίδες όπως εσυ).
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου