Ευχαριστώ τον καλό συνάδελφο και συγγραφέα Ταξίαρχο κ. Χρήστο Νοταρίδη για την αποστολή του εξαιρετικού και πρωτότυπου βιβλίου του με τίτλο οι «Οι Διαβιβάσεις στο Επος του 40’». Πρόκειται για μια κολοσσιαία ιστορική μαρτυρία που συμπλήρωσε το κοσμοϊστορικό έπος του 40’, με το νευρικό σύστημα που ξεσήκωσε σύσσωμη την Ελλάδα εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτ. 1940.
Προσωπικά με μετέφερε ογδόντα και πλέον χρόνια πίσω στο χρόνο και βρέθηκα σε διαφορετική διάσταση από αυτή που βιώνουμε τώρα.
Όταν μου το έστειλε ο καλός συνάδελφος και συγγραφέας κ. Χρήστος Νοταρίδης του έριξα μια φευγαλέα ματιά. Ήταν από τα βιβλία που περιέχουν ένα μέρος της ζωής και της δράσης της γενιάς μου και των πατέρων μας γιατί εμείς ανήκουμε στα παιδια΄του 40 και ήθελα να το απολαύσω ξεχωριστά.
Έτσι έζησα δύο μέρες στο παρελθόν σε ένα κόσμο δικό μου που έφυγε ανεπιστρεπτί αλλά το βιβλίο τούτο μου τον παρουσίασε ανάγλυφο με γλαφυρότητα με όλες τις λεπτομέρειες.
Ένας σωστός «ανθόκηπος» που ο καθένας μπορεί να κόψει όποιο άνθος τον ενδιαφέρει.
Και τι δεν βρίσκεις στο βιβλίου τούτο. Ιστορία, Στρατηγική-Τακτική, Διπλωματία, Κατασκοπεία, Κρυπτογραφία, Διεθνείς σχέσεις, Φιλοπατρία, Ηρωισμούς, και φυσικά πολύ Τεχνολογία. Από τις Ομηρικές φρυκτωρίες, τις περιστέρες που ο γράφων τις πρόλαβε στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Διαβιβάσεων(ΚΕΔ) στο Χαϊδάρι, ως τα πλέον σύγχρονα συστήματα επικοινωνιών όταν μεταπέσαμε από την Βρετανική στην Αμερικανική επιμελητεία.
Εκείνα τα πρωτόγονα μέσα επικοινωνίας, το Ελληνικό δαιμόνιο και η θέληση του διαβιβαστή τα έκαναν θαυματουργά και έστειλαν το μήνυμα του πολέμου ακαριαία στα μάχιμα τμήματα εκείνο το πρωί και το άγγελμα της νίκης για να χτυπήσουν οι καμπάνες μετά την πτώση της Χιμάρας, της Κορυτσάς και των άλλων πόλεων της Βορείου Ηπείρου.
Με εκείνα τα φτωχά μέσα διαβιβάσεων έκαναν θαύματα οι ηρωικοί διαβιβαστές μας στα απόκρημνα και χιονισμένα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, συνδέοντας με ασύρματη επικοινωνία και κώδικα Μορς, αλλά και με τηλεφωνικές γραμμές τις μάχιμες μονάδες και τα μετόπισθεν της Στρατιάς. Το βιβλίο παρουσιάζει και τις πλουσιοπάροχες επικοινωνίες των αντιπάλων μας βιομηχανικών κρατών Ιταλών και Γερμανών, καθώς και των συμμάχων μας Άγγλων και Νεοζηλανδών.
Ο συγγραφέας εξομολογείται ότι ούτε λογοτέχνης είναι αλλά και ούτε ιστορικός και επομένως πρέπει να του συγχωρήσουμε τυχόν αστοχίες. Επειδή έχω γράψει και εγώ βιβλία, εκτιμώ ότι το ανά χείρας βιβλίο είναι κολοσσιαία εργασία που μόνο ένας ικανός, επίμονος ένθερμος και έξυπνος καθότι Πόντιος συγγραφέας σαν τον Χρήστο Νοταρίδη μπορούσε να φέρει σε αίσιον πέρας. Και τούτο διότι απαιτεί πολύχρονη έρευνα και όποιος δει τον αριθμό των πηγών θα αντιληφθεί το μέγεθος της γιγάντιας εργασίας του συγγραφέα: να συγκεντρώσει όλες τις πηγές, να τις αξιολογήσει, να τις ταξινομήσει, να σταχυολογήσει τα σπουδαία στοιχεία να τις κάνει τελικά βιβλίο που να είναι αξιόπιστο, ελκυστικό, εύληπτο, ενδιαφέρον στον αναγνώστη και πολύτιμο εργαλείο στην ιστορική μνήμη.
Παράλληλα να μην ξεφεύγει από τον σκοπό του να προβάλλει το έργο ενός μέρους του στρατού μας που ήταν ως τότε στην αφάνεια, παραγκωνισμένο από τις διοικήσεις, ριγμένο σε μια άκρη σαν πάρεργο του Όπλου του Μηχανικού και μόνο όταν το έχουν ανάγκη στον πόλεμο, στη μάχη στις κρίσεις, αλλά και εν ειρήνη όλοι το ζητούν διακαώς.
Επειδή ανήκω στη γενιά μεταξύ των πρώτων διαβιβαστών που επανδρώσαμε το 1950 το νεοϊδρυθέν Όπλο των Διαβιβάσεων και γνωρίζω τον αγώνα και την αγωνία να το οργανώσουμε, να το εκπαιδευσουμε, να του δώσουμε το «πνεύμα του Όπλου» αποστολή που απαιτούσε κόπο, μετεκπαιδεύσεις στις ΗΠΑ και εργασία επί του πεδίου. Διότι τότε η γνώμη των λοιπών όπλων εκφραζόταν από μερικούς που μας αποκαλούσαν μεταξύ αστείου και σοβαρού «μοδίστρες» και «τηλεφωνήτριες». Όμως έρχεται ο συγγραφέας να προβάλει σε όλη την μεγαλοπρέπεια την αξία του όπλου μας ακόμη και τότε που ήταν ένα σκέλος του Μηχανικού άγνωστο στο πολύ κοινό και σε όσους δεν είχαν πάει στον πόλεμο και αυτή είναι η μέγιστη αξία του βιβλίου.
Τούτο είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο τεκμηριωμένο πλήρως με σχεδιαγράμματα, φωτογραφίες, μαρτυρίας των πρωταγωνιστών, ακόμη και των απλών διαβιβαστών από το μέτωπο, υπηρεσιακές εκθέσεις κ.α που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει. Είναι ένα μνημειώδες έργο για το όπλο των Διαβιβάσεων και για την Ιστορία του Στρατού που πρέπει να διδάσκεται στις σχολές Δ/Β. Κατά την γνώμη μου ο τίτλος είναι παραπλανητικός διότι εξετάζει τις Διαβιβάσεις στην διαχρονία τους ως τον Εμφύλιο πόλεμο. Όχι μόνο της Ελλάδος αλλά και των αντιπάλων και των συμμάχων.
Βλέπεις λεπτομέρειες που ποτέ δεν ακούσαμε εμείς από τους συναδέλφους που έλαβαν μέρος στον πόλεμο του 40, όπως για παράδειγμα ότι έγινε ρίψη υλικού διαβιβάσεων από αέρος στο Β’ Σ.Σ στις απόκρημνες πλαγιές στην Πίνδο, ότι οι Διαβιβαστές στο Στρατηγείο του ως άνω σχηματισμού εξέδιδαν εφημερίδα, ηρωικές πράξεις απλώσεως τηλεφωνικών γραμμών μέσα από ναρκοπέδια και σεσημασμένα πεδία βολής του εχθρού με άμεσο κίνδυνο της ζωής των διαβιβαστών κ.α.
Λίαν ενδιαφέροντα θέματα κρυπτογραφικής φύσεως, σπασίματος κωδικών των Γερμανών, κατασκοπείας και αντικατασκοπείας, υποχώρησης των Βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα και τον ρόλο των διαβιβάσεων, αλλά και της Γερμανικής αεραπόβασης στην Κρήτη, χωρίς να γνωρίζουν ότι η όλη επιχείρηση ήταν γνωστή στην Intelligent Service. Ανατρέχει ως την Ελληνική Δύναμη στη Μέση Ανατολή για να φωτίσει και εκεί το τοπίο των Διαβιβάσεων, το σαράκι του διχασμού κ.α
Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και τα παραρτήματα διότι παρουσιάζουν τους πρώτους διοικητές Μονάδων Δ/Β προερχόμενους από το Μηχανικό.
Η συνεργασία με ορισμένους διοικητές προερχόμενους από το Μηχανικό ήταν προβληματική για μας που είχαμε στο Όπλο των ΔΒ εκπαιδευτεί. Χρόνια δύσκολα τότε στις ΔΒ!!
Ως και τα εμβλήματα του όπλου μας περιέλαβε ο συγγραφέας, δηλαδή το σύμβολο του Θεού Ερμή, που εκτός αγγελιοφόρος του Διός πάμπολλες άλλες δραστηριότητες εκτελεί. Κατέβηκε ακόμα και στον Αδη και έπεισε τον Πλούτωνα να επιτρέπει στην Περσεφόνη έστω για ένα εξάμηνο να ανεβαίνει στη Γη, κάτι που αντικατοπτρίζει την πολυποίκιλη δραστηριότητα των ΔΒ πέραν της αποστολής τους που αναθέτουν οι Διοικήσεις στις Μονάδες ΔΒ για να είναι σίγουρες ότι θα τις φέρουν εις πέρας. Ένα τέτοιο σύμβολο πρέπει να διατηρήσουμε σαν κόρη οφθαλμού. Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο τούτο πήρε μεγάλη δημοσιότητα στα ΜΜΕ.
Τέλος να σε ευχαριστήσω και πάλι Χρήστο για αποστολή του σπουδαίο σου βιβλίου.
Να σε συγχαρώ και να σου ευχηθώ καλοτάξιδα και τα δύο σου βιβλία "«Οι Διαβιβάσεις στο Επος του 40’» και "Οι Τηλεγραφητές της Μικρασίας" και άλλες στο μέλλον μεγάλες σου δημιουργίες.
(16/9/25)
*Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου