Την ώρα που ο πρωθυπουργός μας μετέχει στη συνάντηση της δυσώνυμης Λέσχης Bilderberg όπου τα [αόρατα αφεντικά] δίνουν εντολές στο πως να ενταθεί ο Αποπληθυσμός(!!!) (Depopulation) των εθνών και να ενταθεί η απόλυτα οργανωμένη τεράστια μετακίνηση τριτοκοσμικών πληθυσμών με στόχο τον απόλυτο εποικισμό των εθνών της Ευρώπης αλλά και της Β.Αμερικής (Migration), οι ατίθασοι και ανυπότακτοι Ιρλανδοί, γνωστοί για την απέχθεια τους στην Τυραννία, έχουν ξεκινήσει αυτό που ίσως εξελιχθεί σε αγώνα Υπέρ Βωμών και Εστιών.
Εδώ, στην Ελλάδα, δεν απέχουμε πολύ από το να μας καταπιούν και εντέλει αφανίσουν δια παντός, τεράστια πλήθη τριτοκοσμικών ως αποτέλεσμα των επί ετών εργωδών προσπαθειών των 300+1 “σωτήρων” μας με αυτόν ακριβώς τον στόχο (βλ.πρόσφατο Προεδρικό Διάταγμα για τον με το ζόρι Εποικισμό ολόκληρης της Ελληνικής Υπαίθρου).
Ενώ τα συστημικά μέσα ενημέρωσης ασχολούνται με εμμονή με κάθε μικρή διαμαρτυρία στο Λονδίνο και καλύπτουν από τοίχο σε τοίχο τους κλιματικούς τρελούς που κολλάνε τους εαυτούς τους στους δρόμους, ένα πράγμα απουσιάζει επιδεικτικά από τα δελτία τους: οι συνεχιζόμενες ταραχές στη Βόρεια Ιρλανδία. Ταραχές, βόμβες βενζίνης και μια εργατική προτεσταντική κοινότητα που οδηγείται στα άκρα - και ποιος το αναφέρει; Όχι το BBC. Ούτε το ITV. Ούτε καν ο λεγόμενος "ανεξάρτητος" Τύπος. Μόνο το GB News είχε το θάρρος να ρίξει φως σε αυτό.
Ας το ονομάσουμε αυτό που είναι: μια σκόπιμη πράξη παράλειψης των μέσων ενημέρωσης. Γιατί; Επειδή οι άνθρωποι που υποφέρουν δεν ανήκουν σε μια ευνοούμενη μειονοτική ομάδα. Είναι λευκοί, ανήκουν στην εργατική τάξη και είναι περήφανοι για τη βρετανική τους κληρονομιά. Στη σημερινή διαστρεβλωμένη πολιτιστική τάξη, αυτό τους καθιστά μη-μοντέρνους. Ανάξιοι ενσυναίσθησης. Και το χειρότερο - επιζήμιους.
Αυτές είναι οι κοινότητες που πολέμησαν για τη Βρετανία, έχτισαν τη βιομηχανία της και κράτησαν την Ένωση ενωμένη μέσα από βόμβες και σφαίρες. Τώρα κατακλύζονται από μαζική μετανάστευση, με μηδενική διαβούλευση και ακόμη λιγότερη συμπόνια. Παλιές, σφιχτοδεμένες προτεσταντικές γειτονιές στο Belfast, το Derry και το Portadown επανασχεδιάζονται κοινωνικά σε πραγματικό χρόνο. Οι νεοαφιχθέντες στεγάζονται μαζικά, συχνά σε πρώην στρατιωτικούς στρατώνες ή σε συγκροτήματα που χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους, ενώ οι ντόπιοι περιμένουν χρόνια για στέγαση. Οι υπηρεσίες καταρρέουν, τα σχολεία καταρρέουν και η εγκληματικότητα αυξάνεται - αλλά δεν θα το ακούσετε αυτό στο Sky News.
Και ας αφήσουμε τις φαντασιώσεις: δεν πρόκειται για «αιτούντες άσυλο» με την παραδοσιακή έννοια. Πολλοί είναι οικονομικοί μετανάστες, και πάρα πολλοί φθάνουν από ισλαμικές χώρες με κουλτούρες και αξίες εντελώς ασύμβατες με τις κοινότητες στις οποίες φυτεύονται.
Τώρα εδώ είναι η ωμή αλήθεια που οι φιλελεύθερες ελίτ δεν θέλουν να ειπωθεί: αν τα ισλαμικά καθεστώτα είναι τόσο καταπιεστικά, ασταθή ή επικίνδυνα που οι άνθρωποι πρέπει να φύγουν, τότε ο ίδιος ο ισλαμικός κόσμος πρέπει να αναλάβει να το διορθώσει. Δεν λύνεις μια πυρκαγιά σε ένα σπίτι ρίχνοντας όλους τους κατοίκους στη γειτονιά κάποιου άλλου - την περιορίζεις, την ελέγχεις και την ξαναχτίζεις. Οι πρόσφυγες θα πρέπει να φιλοξενηθούν σε γειτονικές ισλαμικές χώρες - πολιτισμικά ευθυγραμμισμένες, γεωγραφικά πιο κοντά και σε καλύτερη θέση για ενδεχόμενο επαναπατρισμό. Με αυτόν τον τρόπο, όταν η σκόνη κατακαθίσει -και πάντα κατακαθίσει- οι εκτοπισμένοι μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να ανοικοδομηθούν. Έτσι μοιάζει η δικαιοσύνη.
Αλλά αντί γι' αυτό, έχουμε μια τρέλα με ανοιχτές πόρτες, που υπαγορεύεται από τα Ηνωμένα Έθνη, τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και τις παγκοσμιοποιημένες ΜΚΟ, οι οποίοι έχουν σκοπό να πλημμυρίσουν τη Δύση με δημογραφική αλλαγή. Η Βόρεια Ιρλανδία είναι μόνο το τελευταίο μέτωπο σε αυτόν τον ήσυχο πόλεμο.
Οι Προτεστάντες της εργατικής τάξης, η ραχοκοκαλιά του Ulster, αντιμετωπίζονται σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην ίδια τους τη γη. Αν τολμήσουν να μιλήσουν; Τους χαρακτηρίζουν ρατσιστές. Αν διαμαρτυρηθούν; Είναι κακοποιοί. Και όταν εξεγείρονται από καθαρή απελπισία, οι κάμερες κοιτούν αλλού.
Μόνο το GB News, που δέχεται ανελέητες επιθέσεις από τους συνήθεις ύποπτους, είχε το θάρρος να δείξει την αλήθεια: οι ταραχές δεν είναι παράλογες. Είναι μια κραυγή για βοήθεια - μια απαίτηση να ακουστούν. Και θα γίνονται πιο δυνατές μέχρι να ξυπνήσει η κυβέρνηση.
Γιατί ο βρετανικός λαός είναι υπομονετικός, αλλά η υπομονή δεν είναι υποταγή. Και όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν εισακούονται, δεν γράφουν επιστολές στον βουλευτή τους. Βγαίνουν στους δρόμους.
Η επιλογή είναι δική μας: να τους ακούσετε τώρα-ή να περιμένετε να εξαπλωθεί η φωτιά.
Δικτυογραφία:
Stan Robinson's post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου