Συνιστά μια τολμηρή και ολιστική παρέμβαση (sic) για την ενίσχυση και θωράκιση της οδικής ασφάλειας, την προστασία της ανθρώπινης ζωής και, προφανώς, την αλλαγή νοοτροπίας στον τρόπο με τον οποίο κινούμαστε στους δρόμους της χώρας μας.
Εφαρμόζοντας την λογική της αυστηροποίησης του Ποινικού Κώδικα, οι νομικοί φωστήρες του Κυριάκου Μητσοτάκη φρόντισαν να μεταμορφώσουν και τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας σε έναν σύγχρονο Κώδικα του Χαμουραμπί, πιστεύοντας ότι με τις δρακόντειες κυρώσεις θα μειώσουν αισθητά τον «φόρο αίματος» που χύνεται καθημερινά στην άσφαλτο.
Ο όρος «φόρος αίματος» είναι προσφιλής στους κόλπους των δημοσιογραφίσκων που καλύπτουν την σχετική ειδησεογραφία, διότι προσφέρεται ιδανικά για την κατατρομοκράτηση των τηλεδιασωληνωμένων πολιτών, ο εγκέφαλος των οποίων πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος, ώστε να υποδεχθεί αδιαμαρτύρητα το νέο αυταρχικό προϊόν αυτής της κυβέρνησης, η οποία προσποιείται ότι νοιάζεται για την ζωή κάθε πολίτη ξεχωριστά (αν νοιαζόταν, θα λάμβανε μέριμνα για την ασφαλή συνύπαρξη οδηγών αυτοκινήτων και των αναβατών πατινιών)2.
Συνεπώς, η καθημερινή καταγραφή των νεκρών της ασφάλτου, συνοδευόμενη από την γνωστή σε όλους μας μιλιταριστική ρητορική (παλαιότερα είχε γραφτεί η φράση: «τα τροχαία ατυχήματα έχουν προσλάβει τη μορφή “πολέμου” που διεξάγεται εκτός των χαρακωμάτων στους ανοικτούς δρόμους»3), κάθε άλλο παρά τυχαία είναι.
Κι αφού, λοιπόν, θα αποδειχθεί ότι ούτε με τον νέο ΚΟΚ θα περιορισθούν τα τροχαία δυστυχήματα, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν με αυστηρούς νόμους (η νομοθεσία δεν μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο της ανθρωπιστικής παιδείας), είναι πιθανό, στο εγγύς ή απώτερο μέλλον, να πληροφορηθούμε ότι η χειροκίνητη οδήγηση ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ και, αντιστοίχως, ότι επιβάλλεται να οδηγούμε όλοι ανεξαιρέτως αυτόνομα οχήματα, εφόσον η Τεχνητή Νοημοσύνη (υποτίθεται ότι) υπερέχει του επιρρεπούς στα οδηγητικά σφάλματα ανθρώπου!
ΙΙ. CLASS OF 09
Αξίζει, λοιπόν, να δούμε τι συμβαίνει σε ένα από τα επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς Class of 09, τα οποία εκτυλίσσονται στις τρεις διαστάσεις του χρόνου, δηλ. στο παρελθόν (2009), το παρόν (2023-2025) και το μέλλον (2034).
Κοινός παρονομαστής των αυτοτελών ιστοριών είναι η ζωή και η δράση μιας ομάδας νεοσυλλέκτων του FBI, οι οποίοι αγωνίζονται για την πάταξη της εγκληματικότητας. Σημαντικό ρόλο στον μετασχηματισμό του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης διαδραματίζει η εξέλιξη της τεχνολογίας. Ειδικότερα, μέσω της αυξανόμενης χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης επιδιώκεται η πρόβλεψη και πρόληψη του εγκλήματος.
Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει το επεισόδιο που τιτλοφορείται “Thank You for Not Driving”, όπου συμβαίνει το εξής:
Στην μελλοντική διάσταση του χρόνου η πρωταγωνίστρια-πράκτορας του FBI Άσλεϋ Πόετ οδηγεί ένα αυτόνομο όχημα, παρότι η οδήγηση από άνθρωπο έχει απαγορευτεί· γι’ αυτό και στις μεγάλες οθόνες του δρόμου είναι γραμμένο το σύνθημα
«Σας ευχαριστούμε που δεν οδηγείτε» (“Thank You for Not Driving”).
«πού ήμασταν, πού πηγαίνουμε, ποιες είμαστε. Δύο γυναίκες χωρίς ποινικό μητρώο που έχουν ένα αδειοδοτημένο όπλο».
Στην επισήμανση της Άσλεϋ ότι το αυτοκίνητο δεν θα έπρεπε να στέλνει πληροφορίες χωρίς εύλογη αιτία, η Άουρ απαντά ότι τέτοια αιτία υπάρχει:
«Οδηγείς!».
Σε αυτό ακριβώς το σημείο επαναλαμβάνεται από τα ηχεία του αυτοκινήτου το ακόλουθο μήνυμα:
«Η αστυνομία έχει αναλάβει τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Παραμείνετε ψύχραιμοι».
Ο αστυνομικός που πλησιάζει με τον φακό του την παραβάτη οδηγό, την ρωτά για ποιον λόγο οδηγούσε, οπότε εκείνη του απαντά αφοπλιστικά:
«Γιατί μου αρέσει να οδηγώ».
Η παραπάνω σκηνή είναι αποκαλυπτική για την δυστοπική μορφή που μπορεί να λάβει στο, όχι και τόσο μακρινό, μέλλον η οδική κυκλοφορία:
Χάριν της υλοποίησης του οράματος των μηδενικών ατυχημάτων, δηλ. της επίτευξης απόλυτης ασφάλειας στην άσφαλτο, είναι πολύ πιθανό να επαληθευθεί η προφητεία της συγκεκριμένης τηλεοπτικής σειράς, δηλ. να θεσπισθεί η απαγόρευση της χειροκίνητης οδήγησης!
ΙV. ΑΣΦΑΛΕΙΑ VS ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Άρα, η διεστραμμένη σκέψη που υποκρύπτεται σε αυτήν την εξέλιξη είναι η εξής:
Καταργούμε τους οδηγούς για να τους σώσουμε από τα λάθη τους. Αυτό το παράδοξο είναι γνωστό από την σχέση που διέπει εν γένει την διελκυστίνδα ασφάλειας και ελευθερίας: ενώ η πρώτη υπηρετεί την δεύτερη, τελικώς μπορεί να φθάσει στο σημείο να την αναιρέσει!
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Μισέλ Φουκώ4 έγραφε ότι:
«δεν υπάρχει φιλελευθερισμός χωρίς κουλτούρα κινδύνου», οπότε «οι στρατηγικές ασφάλειας […] είναι κατά κάποιον τρόπο το ανάποδο […] του ίδιου του φιλελευθερισμού».
Το παράδοξο της κατηργημένης ελευθερίας χάριν της ασφάλειας συνοψίζεται υποδειγματικά διά χειρός Γιεβγένι Ζαμιάτιν στο δυστοπικό του μυθιστόρημα «Εμείς»:5
«Ο μόνος τρόπος για να απαλλάξεις τον άνθρωπο από τα εγκλήματα είναι να τον απαλλάξεις από την ελευθερία».
Έτσι, με θλίψη συνειδητοποιεί κανείς ότι:
Όποιος είναι ρυθμιστής της ασφάλειας μπορεί να γίνει ο «χασάπης της ελευθερίας».
Πέρα, πάντως, από το γεγονός ότι η σωτηρία του οδηγού δεν μπορεί να θεωρείται a priori εξασφαλισμένη, αφού πάντοτε θα υπάρχουν απρόβλεπτες και δύσκολα διαχειρίσιμες, διλημματικές καταστάσεις για την Τεχνητή Νοημοσύνη, το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσει ο πολίτης, προκειμένου να αποφευχθεί ο φόρος του αίματος, είναι η στέρηση μιας μεγάλης χαράς, η οποία εξ ορισμού είναι αλληλένδετη με το βίωμα της ελευθερίας του οδηγού να αποφασίζει πόσο γρήγορα θα κινείται, πότε και με ποια ταχύτητα θα επιχειρήσει μια δύσκολη προσπέραση ή έναν αναγκαίο ελιγμό, πότε θα φρενάρει, με ποιον τρόπο θα πραγματοποιήσει στροφή κ.ο.κ.
Ο οδηγός του 20ού αιώνα, που κρατούσε στα χέρια του το τιμόνι και τον λεβιέ, ενώ με τα πόδια του χειριζόταν τα πεντάλ, ήταν το σύμβολο του ελεύθερου και ανεξάρτητου ανθρώπου.
Ολίγον κατ’ ολίγον, όμως, άρχισε να ψαλιδίζεται η δυνατότητα απόλυτης κυριαρχίας επί του οχήματός του, με πιο χαρακτηριστική την εισαγωγή αυτόματου κιβωτίου ταχυτήτων, ενώ συν τω χρόνω προστέθηκαν και «πατερναλιστικές» λειτουργίες, όπως η αυτόματη επαναφορά του οχήματος στην λωρίδα κυκλοφορίας.
Επομένως, η απαγόρευση της χειροκίνητης οδήγησης όχι μόνο δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ως μελλοντικό σενάριο κατάργησης του οδηγού, αλλ’ αντιθέτως αποτελεί μιαν απολύτως προβλέψιμη συνέπεια του σχεδιασμού που ακολουθούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες, υπηρετώντας τον μεγαλεπήβολο στόχο των μηδενικών ατυχημάτων.
Στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη της Στοκχόλμης, που πραγματοποιήθηκε το 2020, διατυπώθηκε το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Όραμα Μηδέν» (Vision Zero), βάσει του οποίου μέχρι το 2050 θα πρέπει να έχουν εξαλειφθεί οι νεκροί και οι σοβαροί τραυματίες από τροχαία ατυχήματα (nor road deaths or serious injuries by 2050).
Χαρακτηριστική εν προκειμένω είναι η εισήγηση της Ελεονώρας Παπαδημητρίου, καθηγήτριας Συγκοινωνιολογίας Πανεπιστημίου DELFT Ολλανδίας, στο 24ο Συνέδριο Ένωσης Ποινικολόγων & Μαχόμενων Δικηγόρων με τίτλο «Ασφαλές Σύστημα και ο ρόλος της τεχνολογίας στην οδική ασφάλεια» (βλ. το βίντεο που ακολουθεί: 05:51:10 επ.).
Ως μέσο για την επίτευξη αυτού του απόλυτου στόχου σχεδιάζεται να αξιοποιηθούν πρωτίστως οι νέες τεχνολογίας ασφαλείας, οι οποίες αφορούν αφ’ ενός την βελτίωση του περιβάλλοντος οδήγησης, της ικανότητας πρόσκρουσης (crashworthiness) των οχημάτων και εν γένει της παθητικής τους ασφάλειας, αφ’ ετέρου την αυτοματοποιημένη/αυτόνομη οδήγηση, που φιλοδοξεί να αντισταθμίσει όλους τους ανθρώπινους παράγοντες και, ειδικότερα, να εξαλείψει το ανθρώπινο λάθος.
Πίσω, όμως, από το όραμα των μηδενικών ατυχημάτων, το οποίο, με βάση την κοινή λογική, είναι εξ ορισμού ανέφικτο, δεν αποκλείεται να βρίσκεται ένας άλλος στόχος: Ο ασφυκτικός έλεγχος της παραμικρής λεπτομέρειας της ζωής μας, άρα η επιβολή ενός ύπουλου ολοκληρωτισμού, καμουφλαρισμένου υπό τον μανδύα της απόλυτης ασφάλειας.
V. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Αν, πάντως, καταργηθεί ο οδηγός, εξίσου πιθανό θα είναι να καταργηθεί εν γένει ο άνθρωπος. Την μακάβρια αυτή πρόβλεψη τροφοδοτεί ο πολλαπλώς δεδηλωμένος στόχος της σύνδεσης του ανθρώπινου εγκεφάλου με την μηχανή7 και, ειδικότερα, με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Μήπως, λοιπόν, αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί πρωτίστως η απόδοση Προσωπικού Αριθμού στον άνθρωπο ήδη από την κούνια του;8
VI. Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΨΗΦΙΑΚΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΣΥΝΤΟΜΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
Σε ένα σημείο του παραπάνω επεισοδίου ακούγεται ο ακόλουθος διάλογος μεταξύ της Άσλεϋ Πόετ και της Άουρ Ναζάρι (παρεμπιπτόντως, η δεύτερη είναι ερωτευμένη με την πρώτη, οπότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι και η σειρά αυτή προωθεί την νεοταξίτικη προπαγάνδα περί ομοφυλοφιλίας):
– Άσλεϋ Πόετ: Πώς είναι το καλύτερο αύριο για σένα;
– Άουρ Ναζάρι: Είναι ένας κόσμος όπου δεν μας ξεφεύγει τίποτε κακό και κανένα στοιχείο δεν παραβλέπεται. Το αποκαλούμε «Καλύτερο Αύριο».
Εδώ εντάσσεται η τεχνολογία της βιομετρικής ταυτοποίησης: η σάρωση της ίριδας και των δακτυλικών αποτυπωμάτων αλλά και η αναγνώριση προσώπου (facial recognition)9.
Και αυτό, λοιπόν, το επεισόδιο είναι πολύ πιθανό να υπηρετεί την λογική του προγνωστικού προγραμματισμού των λαών, οι οποίοι μοιάζει να βρίσκονται σε βαθιά ύπνωση, αφού, για να μην έχουν επαναστατήσει ακόμη ενάντια στον διαφαινόμενο στραγγαλισμό των θεμελιωδών ελευθεριών τους, σημαίνει ότι δεν έχουν συνειδητοποιήσει πόσο μεθοδικά και περίτεχνα έχει υφανθεί σε βάρος τους ο παγκόσμιος ιστός της Νέας Τάξης Πραγμάτων:
Με δόλωμα την ασφάλειά τους, τα καλοκάγαθα ποντικάκια είναι έτοιμα να εγκλωβιστούν στα δίχτυα της σατανικής αράχνης!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παραπάνω κείμενο αποτελεί εμπλουτισμένη εκδοχή του ομότιτλου άρθρου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», 08.06.2025, σελ. 5710.
Παραπομπές
2 Βλ. Κ. Ντελέζου, Τι να κάνετε αν τρακάρετε με πατίνι, εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 11.06.2025, σελ. 38.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου