Τρία θεωρώ ότι είναι τα μείζονα τραγικά σε βάρος του Ελληνισμού γεγονότα της μεταπολίτευσης. Το πρώτο είναι η καθιέρωση της ιδεολογικά αριστερής ξύλινης γλώσσας και η απομάκρυνση των παιδιών και των νέων μας από την σημαντικότερη γλώσσα του παγκόσμιου πολιτισμού, που είναι η ελληνική, η γλώσσα τους.
Το δεύτερο είναι η εκχώρηση αυτονόητων δικαιωμάτων μας σε σφετεριστές και νοθευτές της Ιστορίας μας. Εκουσίως παραδεχθήκαμε και δεχθήκαμε το κάλπικο ως αληθινό και πλέον αντιμετωπίζουμε εντός των τειχών μας την σε βάρος μας προπαγάνδα. Και το τρίτο είναι η υπονόμευση της οικογένειας και επομένως της κοινωνίας μας, όπως έχει διαμορφωθεί εδώ και 3.000 χρόνια. Η κυβέρνηση Κων. Σημίτη και των συνεργατών του άρχισε με ορμή να σχηματίζει την «πολυπολιτισμική» κοινωνία στην Ελλάδα και το ρεύμα αυτό συνεχίζεται έως σήμερα, αφού ο σημερινός πρωθυπουργός θεωρεί τον εαυτό του ιδεολογικό συνεχιστή του Κων. Σημίτη. Και τώρα ήρθε να συμπληρώσει την καταστροφή της κοινωνίας η υπονόμευση της οικογένειας με την εξίσωσή της με δεσμό ομοφύλων! Η κατάσταση χειροτέρεψε με την έγκριση από το Ανώτατο Δικαστήριο του σχετικού Νόμου... Και μετά κάποιοι διερωτώνται γιατί ο λαός, στη μεγάλη του πλειονοψηφία, δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στην Κυβέρνηση, στη Βουλή, στη Δικαιοσύνη…
Φέτος συμπληρώθηκαν σαράντα τρία χρόνια από την ψήφιση του Νόμου για την ξύλινη γλώσσα και το μονοτονικό και σαράντα χρόνια από τη συνάντηση λογίων διαφόρων ιδεολογιών και κομματικών προτιμήσεων στο κλειστό γήπεδο του Μίλωνα, στη Νέα Σμύρνη, που οργάνωσε το ΚΚΕ εσωτ. και είχε θέμα το μονοτονικό. Κατά την εν λόγω συνάντηση καθολική ήταν η διαμαρτυρία για την αλλοίωση της γλώσσας μας. Στη συνάντηση εκείνη είχε παραβρεθεί ο αείμνηστος λόγιος Σαράντης Καργάκος και ο υπογράφων. Στο βιβλίο του «Αλαλία» (Έκδοση Guntenberg) ο Καργάκος γράφει πως το έγραψε ως μία πράξη αντιστάσεως στη γλωσσική μας κατολίσθηση και θυμίζει τη φράση του Λένιν: «Αν θέλεις να εξαφανίσεις ένα λαό, εξαφάνισε τη γλώσσα του». Αν αφαιρεθεί από το λαό και η θρησκεία του, η ταυτότητά του και η πολιτισμική του κληρονομιά, τότε κατασκευάζεται ο άνθρωπος ρομπότ.
Στο προαναφερθέν τραγικό για τον Ελληνισμό γεγονός της επιβολής του μονοτονικού και μιας φτιαχτής γλώσσας φυσικά υπάρχουν υπεύθυνοι. Πρώτον είναι η εκτελεστική εξουσία, που εισήγαγε το Νομοσχέδιο, δεύτερον είναι τα μέλη του Κοινοβουλίου που το εψήφισαν, τρίτον είναι το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, που επικύρωσε το Νόμο και τέταρτον είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που τον υπέγραψε. Υπάρχουν και οι ηθικοί αυτουργοί. Είναι, κατά τον Γιάννη Μ. Καλιόρη, «καθαρόαιμοι τριτοδιεθνιστές, και διαψευσμένοι του ΚΚΕ νεομαρξιστές, πρώην τροτσκιστές …και γενικά παντοειδείς μαρξο – αριστεριστές, λενινο – τριτοκοσμικοί και αντιιμπεραλιστές με τα ποικιλώνυμα παραβλαστήματά τους, που αναζήτησαν και βρήκαν στέγη στο ΠΑΣΟΚ» («Η ξύλινη γλώσσα», Εκδ. Αρμός, σελ. 100).
Υπενθυμίζεται ο τρόπος της ψηφίσεως του Νόμου για το μονοτονικό, όπως αναφέρεται στα Πρακτικά της Βουλής:
Τα μεσάνυχτα της 11ης Ιανουαρίου 1982 ολοκληρώθηκε η συζήτηση στη Βουλή του Νομοσχεδίου για εγγραφή των μαθητών των Λυκείων, όταν εντελώς αιφνιδίως εισήχθη προς ψήφιση η τροπολογία για επιβολή του μονοτονικού. Τότε παρενέβη ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, και διαμαρτυρόμενος επισήμανε (Σελ 456 των Πρακτικών της Βουλής): «Το άρθρο περί του μονοτονικού προστίθεται σήμερα, την τελευταία ώρα και αιφνιδιαστικώς…».
Ο κ. Κων. Μητσοτάκης ζήτησε η συζήτηση του άρθρου να μετατεθεί σε άλλη ημέρα, διότι προστέθηκε σε άσχετο Νόμο, η τροπολογία αναφέρεται σε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, όπως είναι γλώσσα και δεν υπάρχει σχετικός φάκελος, που να δικαιολογεί την τροπολογία. Παράλληλα ανακοίνωσε ότι αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιμείνει να ψηφιστεί παρά το προχωρημένο της ώρας και την παρουσία ελαχίστων βουλευτών, τότε η Ν.Δ. θα αποχωρήσει. Η Κυβέρνηση επέμεινε, η Νέα Δημοκρατία αποχώρησε και περί την 2α πρωινή η τροπολογία περί της καθιερώσεως του μονοτονικού ψηφίστηκε από τριάντα παρόντες βουλευτές της πλειονοψηφίας, κατά δήλωση του Παν. Κανελλόπουλου. Τα ονόματα των ψηφισάντων την τροπολογία έχουν ξεχαστεί…
Το επιχείρημα υπέρ του μονοτονικού είναι ότι έχει μειωθεί το κόστος της γραφής στα ΜΜΕ και έχει διευκολύνει τους μαθητές να γράφουν γρηγορότερα και χωρίς πολλά λάθη. Η Ρηνιώ Παπατσαρούχα – Μίσσιου σε σχόλιό της στο βιβλίο του Νικολάου Κονεμένου «Το ζήτημα της γλώσσας» σημειώνει πως η επιβολή γλωσσών ή αλλαγών στη γλώσσα έχουν πολιτικό χαρακτήρα και προσθέτει: «Το να απογυμνώνεις ένα λαό από τον πολιτισμό του, ισοδυναμεί με το να τον απογυμνώνεις από τις πρώτες του ύλες ή την αυτονομία του: αυτός ο τύπος ενέργειας από μόνος του είναι ένα είδος ιμπεριαλισμού» (Σημ. 127, σελ. 259). Το σχόλιο αφορά τον γλωσσικό ιμπεριαλισμό των Άγγλων και των Αμερικανών, αλλά και τον αγώνα των μικρών σε πληθυσμό λαών (Βάσκων, Καταλανών, Ιρλανδών, Βρετόνων, Ουαλών κ.α.) να διατηρήσουν τη γλώσσα τους, ως κομμάτι της ταυτότητάς τους.
Για την επιβολή του μονοτονικού ο Στέλιος Ράμφος σημειώνει: «Θα πρέπει να το πω χωρίς περιστροφές. Από ιστορικής απόψεως οι τόνοι έχουν την ίδια σημασία με τις κολώνες του Παρθενώνα, με τα αρχαία αγάλματα που αναζητούμε μανιωδώς και αν δεν καπηλευώμαστε πληρώνουμε αδρά στα μουσεία μας, ενώ θα ήταν απείρως «ωφελιμώτερο» να ιδρύωμε με αυτά τα ποσά νοσοκομεία. Όμως τα θέλουμε και τα διατηρούμε ως κόρην οφθαλμού διότι ακτινοβολούν ένα πνεύμα ζωής που μεταρσιώνει το ευτελές παρόν μας» («Γλωσσοδιορθωτές και τονοφάγοι», (Ακριτικά Τετράδια, Αθήνα, 1983, σελ. 32).
Για την επιβολή του μονοτονικού υπήρξε ανάλογη επιχείρηση και στη Γαλλία, όμως απέτυχε, λόγω της καθολικής αντίδρασης των λογίων της και της Γαλλικής Ακαδημίας. Και ερωτάται, αφού τα παιδιά μας μπορούν και μαθαίνουν τα γαλλικά με τους τόνους, γιατί δεν μπορούν να μάθουν το πολυτονικό και στα νέα ελληνικά, γιατί δεν μπορούν να μάθουν τα αρχαία ελληνικά, που είναι η δική μας γλώσσα; Ο Παναγιώτης Δρακόπουλος τονίζει πως με το να παρέμενε το πολυτονικό δεν θα υπήρχε πρόβλημα: όποιος ήθελε θα μπορούσε να εφαρμόζει το μονοτονικό. Αντίθετα με την εφαρμογή του μονοτονικού έχει καταστεί τεχνικώς δυσχερής η έκδοση πολυτονικού κειμένου… Και εκφράζει τον φόβο πως με την λογική του ωφελιμισμού στον Μολώχ του «χαμηλού κοστολογίου» αύριο πρόκειται να προσφερθούν μετά τους τόνους το ωμέγα, το ήτα, τα «δίψηφα» κ.λπ….}
Παράλληλα με το μονοτονικό επεβλήθη από τους γλωσσικούς ινστρούχτορες το ελαχιστοποιημένο λεξιλόγιο, η αλλαγή του τρόπου έκφρασης, οι εφευρέσεις όρων και λέξεων που ταίριαζαν στην ιδεολογία τους, η κατάργηση της τρίτης κλίσεως, του απαρεμφάτου και της μετοχής και η μετατροπή των επιρρημάτων σε επίθετα. Αποτέλεσμα οι νέοι και οι νέες μας να αποκοπούν από τη λόγια γραμματεία, να μιλούν χρησιμοποιώντας περισσότερες αγγλικές λέξεις από ελληνικές και να μην καταλαβαίνουν τη σημασία πολλών κοινών λέξεων. Αγνοούσαν λ.χ. λέξεις που ετέθησαν στις εισαγωγικές εξετάσεις, όπως ευδοκίμηση – αρωγή και άμιλλα. Επίσης σε παλαιά δημοσκόπηση μεταξύ υποψηφίων για την είσοδό τους στα Α.Ε.Ι. άνω του 70% δεν γνώριζαν τις λέξεις αέναος, αποδιοπομπαίος, χειραγωγώ και τερατογονία….
Ως προς την επιβολή της αγγλικής – πρώην υπουργός παιδείας είχε προτείνει να γίνει πρώτη γλώσσα στην εκπαίδευση – φτάσαμε στο σημείο σήμερα ουδένα κατάστημα λ.χ. στην Κηφισιά να έχει ελληνική επιγραφή… Σημειώνεται ότι το 1984 με πρόταση του μακαρίτη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Κουτσοχέρα η Βουλή ψήφισε ομοφώνως Νόμο, που επιβάλλει στα καταστήματα να έχουν και ελληνόγλωσσες επιγραφές... Ο εν λόγω Νόμος έχει, εδώ και χρόνια - καταργηθεί στην πράξη.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου