Αυτή δεν είναι ελληνική εξωτερική πολιτική, αλλά πολιτική για τα πανηγύρια αλληλοδιαδοχικών αριστεροδεξιών κυβερνήσεων. Πολιτική δεκαετίας σχεδόν στη σύγχρονη έκφανσή της, που φτάνει μέχρι τις μέρες μας να λειτουργεί με εκπτώσεις στις συστημικές προκλήσεις δολίων γειτόνων (Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια) απέναντι στους οποίους λειτουργούμε καθ’ έξιν ως ”Επιμηθείς” με την επικουρία της προχειρότητας, της επιπολαιότητας, της έλλειψης διορατικότητας και της υποκρισίας.
”Επιμηθείς” σκεπτόμενοι και πράττοντες (καθ’ υπόδειξη τρίτων) καθυστερημένα, όπως ορίζει το κατευναστικό… ”Πρωτόκολλο” της ηττοπαθούς στρατηγικής μας, ταυτισμένο απ’ τα γεννοφάσκια του (1996) με την επιβράδυνση των εθνικών αντανακλαστικών και την ταπεινωτική ανοχή μας.
Τα σημάδια κινδύνου σε βάρος της Ελληνικής Μειονότητας Βορείου Ηπείρου, ειδικότερα, βοούσαν από δεκαετίας σχεδόν στην Αλβανία. Βοούσαν απ’ το 2015, όταν ο πανούργος πρωθυπουργός της Έντι Ράμα (άνθρωπος του Ταγίπ Ερντογάν στα Δυτικά Βαλκάνια) έβαλε σε εφαρμογή την εδαφική και διοικητική μεταρρύθμιση που είχε προαναγγείλει.
”Μεταρρύθμιση” που κατήγγειλε τότε τόσο η ΟΜΟΝΟΙΑ (ένωση Αλβανών υπηκόων με ελληνική καταγωγή και συνείδηση που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών αδελφών μας), όσο και ο πολιτικός της βραχίονας (ΚΕΑΔ) του Κόμματος Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Και τα κατήγγειλαν γιατί οι διακανονισμοί Ράμα (ειδικά στην περίπτωση των δήμων Χειμάρρας, Κονίσπολης και Αγίων Σαράντα) ήταν διακανονισμοί ελέγχου με αθέμιτα μέσα κατά των εκεί διαβιούντων Ελλήνων Βορειοηπειρωτών.
Η επιβεβαίωση των καταγγελιών εκείνων ήρθε άμεσα, όταν ο Αλβανός πρωθυπουργός επιχείρησε (αναποτελεσματικά) να… πλαισιώσει τον Πρόεδρο του ΚΕΑΔ και Αντιπρόεδρο της Βουλής Βαγγέλη Ντούλε με δεύτερο Αντιπρόεδρο τον αρχηγό του τουρκόφιλου κόμματος της Δικαιοσύνης, Ένταξης και Ενότητας – PDIU των Αλβανοτσάμηδων ανθελλήνων, μόνο και μόνο για να ταπεινώσει τον Έλληνα Βορειοηπειρώτη.
Πώς ενήργησε τότε η Ελληνική Πολιτεία με τρέχουσα τη σύγκρουση των Βορειοηπειρωτών του ΚΕΑΔ με την κυβέρνηση Ράμα; Με παγερή αδιαφορία, καθώς οι τότε ιθύνοντες του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών θεωρούσαν τον Αλβανό πρωθυπουργό ”παράγοντα σταθερότητας”, ακόμα κι όταν αυτός έδειξε ότι λειτουργούσε σαν ”Ιαβέρης” κατά του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας κατεδαφίζοντας τον ναό του Αγίου Αθανασίου στους Δρυμάδες.
Σε κάθε περίπτωση, φυσικά, υπήρχε και υπάρχει πάντα μια δικαιολογία για το ΥΠΕΞ μας. Τότε, επί Νίκου Κοτζιά, οι ιθύνοντες δεν τόλμησαν να χαρακτηρίσουν ούτε καν ιερόσυλη πράξη εκείνη την κατεδάφιση φοβούμενοι μην ανακόψει τη διάθεση εκ μέρους της Αλβανίας για οριοθέτηση της ΑΟΖ, των θαλασσίων συνόρων μας στο Ιόνιο.
Κάτι που δεν έγινε ποτέ, τελικά, λόγω υπαναχώρηση της Αλβανίας από τη συμφωνία με την Ελλάδα καθ’ υπόδειξη της Τουρκίας, η οποία έκρινε ότι η συμφωνία αυτή αποτελούσε αρνητικό προηγούμενο για την ίδια, καθώς η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας θα γινόταν με βάση την αρχή της ”μέσης γραμμής”. Αρχή που αντίκειται στα συμφέροντα της Άγκυρας στο Αιγαίο…
Εννιά χρόνια μετά από τότε, το υπουργείο Εξωτερικών (υπό τον Γιώργο Γεραπετρίτη) αντέδρασε με την ίδια – αν όχι παγερή αδιαφορία, αμηχανία τουλάχιστον – και με μηδενική διορατικότητα, πράγμα αδικαιολόγητο ύστερα από τα άκρως προκλητικά συμβάντα στην υπόθεση Μπελέρη.
Συμβάντα που απέκτησαν ιδιαίτερο νόημα στο ξεκίνημα της προεκλογικής ευρωπαϊκής περιοδείας Ράμα (Αθήνα, Μιλάνο, Λονδίνο, Μόναχο) προς άγραν ψήφων απ’ την αλβανική διασπορά για τις εθνικές αλβανικές εκλογές του Μαΐου του 2025.
Ξεκίνημα από την Αθήνα, το οποίο βιάστηκε το ΥΠΕΞ μας να χαρακτηρίσει… ”ιδιωτική επίσκεψη” του Αλβανού πρωθυπουργού, για να μη χρειαστεί να απολογηθεί για την υπερβάλλουσα ανοχή στα παρατράγουδα που προοικονομούνταν δημοσιογραφικά ότι θα γίνουν.
Παρατράγουδα που ήταν ανιστόρητα, ασεβή και προσβλητικά για την Ελλάδα, με αφορμή την μεγαλοϊδεατική ομιλία Ράμα (”Η Ελλάδα είναι δική σας χώρα όσο και των Ελλήνων” κλπ) και τις προκλήσεις των Αλβανών οι οποίοι τον υποδέχθηκαν ως… ”ροκ σταρ” στο κλειστό γήπεδο του Γαλατσίου.
Ωστόσο βρέθηκε και πάλι η ”κάλυψη” της ανοχής για τα όσα ταπεινωτικά συνέβησαν εντός ελληνικού εδάφους. Ανοχής που εκφράστηκε εξοργιστικά δια στόματος του Έλληνα πρωθυπουργού ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επίσκεψη Ράμα στην Αθήνα ήταν ”αχρείαστη επιλογή”, όταν ”έχουμε ζητήματα με τις ελληνοαλβανικές σχέσεις”, ξεχνώντας ότι η εξωτερική πολιτική μας πρέπει να ασκείται με σοβαρότητα και πυγμή στο όνομα των εθνικών συμφερόντων και όχι με άμετρη στωικότητα που καθρεφτίζει την εθνική ανεπάρκειά μας…
Αξίζει να κάνω στο σημείο αυτό μια παρατήρηση γενικότερη αναφορικά με τις περιοδικές δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για θέματα Εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας. Δεν γνωρίζω τον λογογράφο του, αλλά θα ήθελα να συστήσω στον ίδιο ότι η καταχρηστική επανάληψη της φράσης ”αχρείαστη” καταντά παρεξηγήσιμη, γιατί περιγράφει εικονοπλαστικά την υποχωρητικότητα στα όρια του ενδοτισμού των προθέσεών μας.
Υπενθυμίζω ότι τον ίδιο χαρακτηρισμό ακούσαμε κατ’ επανάληψη από τον ίδιο ως απάντηση στην προκλητική ρητορική της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας της Βόρειας Μακεδονίας (βλ. Χρίστιαν Μίτσοσκι και Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, αντίστοιχα), που αποκαλούν τη χώρα τους (τα Σκόπια) ”Μακεδονία” και όχι ”Βόρεια Μακεδονία” παραβιάζοντας συνειδητά τους όρους της ”Συμφωνίας των Πρεσπών ” (2018) με στόχο τον εμπαιγμό και τον διασυρμό μας.
Ο χαρακτηρισμός ”αχρείαστη”, συνεπώς, είναι ο έσχατος όρος ”παθητικής αντίστασης” τον οποίο θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε έναντι των προκλητικών αντιπάλων μας (Τούρκων, Αλβανών, Σκοπιανών). Κι αυτό γιατί είναι πρόδηλος της αδυναμίας και της ανοχής μας, που – αργά ή γρήγορα – θα καταλήξουν στην αποδοχή τετελεσμένων σε βάρος μας.
Αλλά αυτό δεν είμαι σίγουρη ότι μας νοιάζει κυβερνητικά, μαθημένοι καθώς είμαστε στις ”σφαλιάρες” (όπως λέει ο λαός μας) σε βαθμό να φτάσουμε να ”ζηλεύουμε” τους Βούλγαρους για τα δείγματα αξιοπρέπειας της κυβέρνησής τους απέναντι στις σκοπιανές κουτοπονηριές στις οποίες απαντάμε εμείς μονίμως υποτονικά στο πλαίσιο της ”κατευναστικής” μας μεγαθυμίας…
”Μεγαθυμίας” η οποία μας επιτρέπει να καταπίνουμε καντάρια τις προσβολές – τη υποδείξει των ξένων – ανεχόμενοι την ταπείνωση του Ελληνισμού από ηγετίσκους της γειτονιάς με την ψευδαίσθηση ότι εξυπηρετούμε ατζέντα ”υψηλής διπλωματίας”, ενώ στην πραγματικότητα λειτουργούμε εξωθεσμικά ως μεσάζοντες ξένων, συμμαχικών συμφερόντων επιβεβαιώνοντας αυτούς οι οποίοι αποκαλούν την Ελλάδα ”έσχατη αποικία των Βαλκανίων”…
Ένας τέτοιος ηγετίσκος (που μας ταπεινώνει επαναληπτικά και εξελίχθηκε σταδιακά στον πιο αυταρχικό πρωθυπουργό της σύγχρονης Αλβανίας), είναι και ο Έντι Ράμα. Ο άξιος συνεχιστής της ανθελληνικής, κομμουνιστικής πολιτικής του Ενβέρ Χότζα, ο οποίος – τελών υπό την φανερή ή κρυφή προστασία διεθνών συμμάχων (ΗΠΑ-Γερμανία-Ιταλία) – κινείται από χρόνια υπόγεια (παράνομα ή νομιμοποιημένα) με στόχο τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.
Κάτι που επιβεβαίωσαν και οι κλιμακούμενες μεθοδεύσεις του από τον Μάιο του 2023 στη Χειμάρρα (εκλογή Φρέντη Μπελέρη ως δημάρχου της, σύλληψη, παράνομη φυλάκιση με την κατηγορία εξαγοράς οκτώ ψήφων έναντι 400 περίπου ευρώ και καθαίρεσή του βάσει απόφασης της ποδηγετούμενης απ’ τον Ράμα δικαιοσύνης) με αποκορύφωμα την προκήρυξη νέων δημοτικών εκλογών, εν είδει πραξικοπήματος, υπό την έγκριση και εποπτεία του κρατικού Κομισάριου Εκλογικών Διαδικασιών (πρώην υπουργού της κυβέρνησης Ράμα).
Έτσι, βάσει καινούργιων εκλογικών καταλόγων στους οποίους εντάχθηκαν για να ψηφίσουν μεταφερόμενοι ψηφοφόροι μετά από κινητοποίηση ολόκληρη της κρατικής μηχανής και του ίδιου του πρωθυπουργού Έντι Ράμα (σ.σ: ψήφισαν 8.690 ψηφοφόροι, ενώ τον Μάιο του 2023 είχαν ψηφίσει 7.821), η Χειμάρρα πέρασε στα χέρια του (αλβανόψυχου) εκλεκτού του – πρώην βουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος Βαγγέλη Τάβου μετά την νίκη του επί του υποψήφιου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Πέτρου Γκιγκουρία.
Με δεδομένα αυτά, το ερώτημα που τίθεται είναι: Θα μπορούσε να αποφευχθεί από την Ελλάδα αυτή η εκλογική φάρσα σε βάρος των Χειμαρριωτών της Βορείου Ηπείρου, που ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ”Ιαβέρη” του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού;
Η γνώμη μου είναι ότι, ακόμα κι αν ήταν από δύσκολη έως αδύνατη η μεθοδευμένη από τον Ράμα πορεία των πραγμάτων λόγω της στήριξής του απ τον ξένο παράγοντα (ΗΠΑ-Γερμανία-Ιταλία), η Αθήνα θα μπορούσε να διασφαλίσει προεκλογικά το αδιάβλητο της διαδικασίας (αιτούμενη ευρωπαϊκή παρουσία εποπτών ελέγχου). ώστε να εμποδίσει με τον τρόπο αυτό τις αλχημείες Ράμα με μαζικές μεταδημοτεύσεις ψηφοφόρων αλβανικής καταγωγής από άλλες περιοχές.
Όμως δεν το έκανε. Για πολλοστή φορά το ελληνικό ΥΠΕΞ (και ο πρωθυπουργός που διόρισε και εξακολουθεί να στηρίζει τον ανεπαρκή επικεφαλής του) αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, όπως και σε άλλες περιπτώσεις μείζονος σημασίας θεμάτων ευθύνης του εν λόγω υπουργείου.
Έτσι δεν αξιοποιήθηκαν έγκαιρα οι προϋπάρχουσες καταγγελίες από μέλη της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας Αλβανίας περί ”πληθυσμιακής αλλοίωσης του εκλογικού σώματος και άρνησης του συνταγματικού δικαιώματος της ψήφου σε χιλιάδες πολίτες της Χειμάρρας με την πρόφαση της λήξης ισχύος των Δελτίων Ταυτότητάς τους”.
Αποτέλεσμα αυτής της νωθρής, βραδυπορούσας και ”εθνικά αγύμναστης” πολιτικής του ΥΠΕΞ μας ήταν να φτάσουμε σε αυτά τα τραγελαφικά αποτελέσματα που βοούν τη συνενοχή του Ράμα με τους αλβανικούς θεσμούς (οι οποίοι κάλυψαν, σημειωτέον, τις νομικές παρεκτροπές του) σε βάρος των Ελλήνων μειονοτικών αδελφών μας της Βορείου Ηπείρου.
Βοούν και την ελληνική συνέργεια λόγω εθνικής ανεπάρκειας στο υπουργείο Εξωτερικών μας, που καθρεφτίστηκε δραματικά στα ανεπίτρεπτα λόγια της υφυπουργού Εξωτερικών (πρ. πρέσβεως της Ελλάδας στις ΗΠΑ) Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου (επιλογή Μητσοτάκη καθ’ υπόδειξη της Αμερικής) για τον Φρέντη Μπελέρη: ”Δεν θα κατανάλωνα ούτε ένα γραμμάριο διπλωματικού κεφαλαίου γι’ αυτόν τον σκοτεινό τύπο”…
Τα συμπεράσματα δικά σας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου