Υποψηφίου Ευρωβουλευτού με τη ΝΙΚΗ
Η Ελληνική Επανάσταση είναι ιστορικό γεγονός παγκοσμίου σημασίας και εμβελείας. Αποτελεί το επιτυχημένο αποκορύφωμα σειράς άλλων απελευθερωτικών προσπαθειών του Έθνους μας όλους τους αιώνες της Οθωμανικής δουλείας.
Τι έγινε το μακρυνό ’21;
Σταδιακά το υπόδουλο γένος μας:
- Επιμορφώθηκε από σοφούς δασκάλους αλλά και απλοϊκούς ιερείς και μοναχούς.
- Δημιούργησε στρατιωτικά τμήματα, στόλο με πολεμική εμπειρία και στρατιωτικούς αρχηγούς με στρατηγική ευφυία και ηγετικές ικανότητες στη μάχη
- Απέκτησε άρχουσα τάξη με πλούτο
- Εμφάνισε ικανότατους άνδρες με πολιτική επιδεξιότητα και διπλωματική εμπειρία
- Οργανώθηκε μυστικά κατά άριστο τρόπο,
- Αντιλήφθηκε, επιτέλους, ότι έπρεπε να δράσει μόνο του, χωρίς να βασίζεται σε υποσχέσεις, προτροπές και βοήθεια ξένων, και
- Ξέσπασε μαζικά και ορμητικά από το Δούναβη μέχρι την Κρήτη και την Κύπρο.
Αντιμετώπισε:
στο διεθνές πεδίο:
- την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία παρά τα παντοειδή προβλήματα, πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά, συνοχής που αντιμετώπιζε εκείνη την εποχή, είχε την ισχύ και την θέληση να συντρίψει το επαναστατικό εγχείρημα.
- όλες τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, οι οποίες έχοντας μόλις αντιμετωπίσει τη θύελλα του Ναπολέοντα, είχαν συμπήξει την Ιερά Συμμαχία με κύρια κατεύθυνση την αντίθεση σε κάθε “αναταραχή” που θα μπορούσε να διακυβεύσει για άλλη μια φορά το status quo στην Ευρώπη,
και στο εσωτερικό τα αρχέγονα μειονεκτήματα της διχόνοιας, της φιλαυτίας και του αρχηγικού ανταγωνισμού.
Κατόρθωσε:
- Να κρατήσει άσβεστη την Επανάσταση επί 9 χρόνια,
- Να συγκινήσει και να κερδίσει τις ψυχές και την υποστήριξη των Ευρωπαϊκών κοινωνιών δημιουργώντας το εκπληκτικό κίνημα του Φιλελληνισμού,
- Να διαλύσει την πανίσχυρη Ιερά Συμμαχία
- Να μεταστρέψει τις πολιτικές θέσεις των μεγάλων δυνάμεων, και
- Να δρομολογήσει νέες στρατηγικές επιδιώξεις των Ευρωπαϊκών δυνάμεων για την περιοχή σε σημείο που στο τέλος επενέβησαν και στρατιωτικά υπέρ του Ελληνικού αγώνα.
Δημιούργησε το πρώτο Ελληνικό κράτος, τον κρατικό πυρήνα του Έθνους, από τον οποίο μέσα στα επόμενα 200 χρόνια με επιτυχίες και αποτυχίες, αγώνες και θυσίες, Κατόρθωσε να παραδώσει σε μας σήμερα μια ζηλευτή από πολλά άλλα έθνη Πολιτεία. Υπήρξε το προοίμιο της εθνικής αφύπνισης και άλλων λαών της Βαλκανικής και σηματοδότησε τον θρίαμβο της αρχής των εθνοτήτων.
Σήμερα το Έθνος, μετά από ανάλογους αγώνες με το όπλο και την πένα, βρέθηκε να έχει δύο Κρατικές οντότητες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θέση ζηλευτή αλλά και πονεμένη.
Κάθε χρόνο, σε Ελλάδα και Κύπρο, γιορτάζουμε την Παλιγγενεσία με παρελάσεις, παραστάσεις και πανηγυρικούς λόγους, αλλά φοβούμαι χωρίς ουσιαστικό αναστοχασμό, νοηματοδοσία και αφορμή για στοχοπροσήλωση για το μέλλον. Θυμόμαστε τι απίθανο κατόρθωμα πετύχαμε το ’21 και πώς;
Κακά τα ψέματα πρέπει να νιώσεις στο πετσί σου τη δουλεία, την ανελευθερία, την αυθαιρεσία του Τούρκου αφέντη. Πρέπει να βλέπεις να χάνεται σε μια στιγμή, με μια αυθαίρετη απόφαση του τυχαίου αγά η γυναίκα σου, το παιδί σου, το βιός σου, να σπαράξει η ψυχή σου για να τραγουδήσεις «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Να πλαντάξεις στο κλάμα για να βροντοφωνάξεις «Ελευθερία ή Θάνατος».
Σήμερα για ορισμένους αυτές οι οδυνηρές εμπειρίες είναι απώτερο παρελθόν. Πώς μπορούν όμως να ξεχνούν ότι οι Κύπριοι αδελφοί μας τις ξανάζησαν πριν 50 χρόνια με τον ίδιο πόνο του αφανισμού, της ατίμωσης και του ξεριζωμού; Πόσο μακρυνό είναι το 1974; Πώς κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ότι αν το ’21 κατάντησε μια γιορτούλα για το θεαθήναι και το Κυπριακό είναι μακρυνό και ξεχασμένο τότε δυστυχώς είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζήσουμε «σκλαβιά και φυλακή» στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη;
Διαβάζω και δακρύζω από το βιβλίο “Κύριοι πάτε για ύπνο” του Αντιστρατήγου Ελευθερίου Σταμάτη, καταδρομέα, πολεμιστού στη Κύπρο το ’74 με την 31 Μοίρα Καταδρομών, όταν έχει αρχίσει η εισβολή και η Μοίρα ετοιμάζεται στον Πενταδάκτυλο για την νυκτερινή της καταδρομή:
«… Αγναντεύαμε με αγωνία ολοτρόγυρα στον ορίζοντα, παντέχοντας να εντοπίσουμε κάποια ελληνικά αεροσκάφη. Απορούσαμε γιατί αργούν να φανούν. Ψάχναμε στους αιθέρες με την κρυφή ελπίδα να παρατηρήσουμε κάποια αερομαχία. Να ιδούμε κάποια εχθρικά αεροσκάφη να λακίζουν κυνηγημένα για τον τόπο τους ή να διεμβολίζουν τη θάλασσα και να χάνονται στους βυθούς της Ανατολικής Μεσογείου. Αγναντεύαμε με παράπονο την περιοχή αποβάσεως, αδημονώντας να ιδούμε τα πρώτα τουρκικά πλοία να τορπιλίζονται. … Όμως δεν ακούγαμε και δεν βλέπαμε τίποτε από όλα αυτά, χωρίς ωστόσο να μας καταλαμβάνουν οι απογοητεύσεις. Θεωρούσαμε ότι όλα αυτά ήταν θέμα χρόνου. Ότι δεν ήταν δυνατόν να συμβεί διαφορετικά».
Καημένε αγνέ λοχαγέ! Και σε άλλο σημείο, «… Με την πικρή γεύση της ήττας,… με ιδιαίτερα συναισθήματα ενοχής σκεπτόμουν ότι η δική μας γενιά δεν αξιώθηκε να επιτελέσει το ιστορικό της καθήκον και δεν κατόρθωσε να προασπίσει την ακεραιότητα και τα συμφέροντα της πατρίδος. Απεναντίας στιγματίστηκε ανεξίτηλα με την απώλεια εθνικών εδαφών και τη συρρίκνωση του Ελληνισμού».
Και αυτό το στίγμα φέρουμε όλοι μας. Κάνει και την πικρότατη διαπίστωση: «Το δυστύχημα είναι ότι ένα, όχι ευκαταφρόνητο, μέρος της παντοειδούς ηγεσίας αυτής της χώρας σκέπτεται και ενεργεί κατά ιδιοτελή, αντιδεοντολογικό και, εν τέλει, ανήθικο τρόπο. Έτσι δημιουργούνται αρνητικά πρότυπα στους πολίτες, τίθενται ηθικά διλήμματα στους καλούς πατριώτες και παρέχεται εύλογο «άλλοθι» στους συμφεροντολόγους και στους επιρρεπείς της ήσσονος προσπαθείας»!
Όχι λοιπόν, ακόμη και αν οι ηγεσίες ολιγωρούν ή αλληθωρίζουν, οι πολίτες μπορούμε να κρατήσουμε το παράδειγμα του ’21 ζωντανό και να ξανακάνουμε σύνθημά μας το «Δεν Ξεχνώ» και αγωνίζομαι για την Κύπρο μας.
* Ο Σταύρος Κουτρής, Αντιστράτηγος ε.α, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956 με καταγωγή από τον Πολιχνίτο Λέσβου. Συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε πρώτος το 1978.
Επιλέχθηκε από τις Ειδικές Δυνάμεις, φοίτησε στο σύνολο των προβλεπομένων Σχολείων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, εκπαιδεύτηκε ως Αλεξιπτωτιστής Ελευθέρας Πτώσεως και Υποβρύχιος Καταστροφέας (ΟΥΚ), υπηρέτησε σε μάχιμες μονάδες των Καταδρομών και του Πεζικού, αλλά και σε επιτελεία σε Ελλάδα και εξωτερικό (ΟΑΣΕ – Βιέννη, κ.α.). Διοίκησε τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) και την 98 ΑΔΤΕ (επιπέδου Μεραρχίας)
Αποστρατεύθηκε το 2011 ως Αντιστράτηγος
Κατέχει Diploma και Μάστερ στην Επιστήμη των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (University οf Essex), είναι απόφοιτος της Σχολής Αμύνης του ΝΑΤΟ (Ρώμη) και του Κέντρου Διπλωματικών και Στρατηγικών Σπουδών της Γαλλίας (CEDS).
Διετέλεσε διαλέκτης των Σχολών Εθνικής Αμύνης και Πολέμου και Πρόεδρος της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (2020-23).
Είναι συνιδρυτής της εταιρείας «Advanced Battlefields Studies – Greece» και μέλος του «ΕΛ.ΙΣ.ΜΕ».
Τον Απρίλιο του 2024 αποδέχθηκε, με αίσθημα ευθύνης και διάθεση προσφοράς στην Πατρίδα και το Έθνος, πρόταση του Προέδρου του Κινήματος ΝΙΚΗ και συμπεριλήφθηκε στο Ευρωψηφοδέλτιο του.
Είναι παντρεμένος και πατέρας 2 υιών.
** Οι φωτογραφίες είναι από το internet.
4 σχόλια:
Διάβασα προσεκτικά το εξαιρετικό άρθρο του Στρατηγού Κουτρή. Είναι ένα ηχηρό μήνυμα, για πολλούς αποδέκτες, που και σήμερα ξεχάσανε το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Λησμόνησαν ότι η Ελληνική Κύπρος συμμετείχε σε όλους τους εθνικούς αγώνες της μητέρας πατρίδας (Ίδετε. Η συμμετοχή των Ελλήνων Κυπρίων σε όλους τους αγώνες υπέρ Ελευθερίας του έθνους.) Δεν θα επεκταθώ διότι τόμοι χρειάζονται για τις εθνικές προσφορές και θυσίες αυτού του πολύπαθου νησιού. Έχω γράψει πολλά άρθρα για αυτά. Αντί όποιας ανταμοιβής το 1974 η Κύπρος με κάλπικο νόμισμα πληρώθηκε και προδόθηκε ... (Ο ηρωικός Δτης ΕΛΔΥΚ Σταυρουλόπουλος δήλωνε... ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΥΡΙΟΙ, ΔΕΝ ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ ΑΛΛΑ ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΜΕ!!!!) TU QUOQUE FILI MI ...
Αντί λοιπόν όποιων άλλων σχολίων καταθέτω ένα απόσπασμα, από ποίημα του Εθνικού ποιητή της Κύπρου Κ. Μόντη. Ας το διαβάσουν όλοι οι αδελφοί Έλληνες, για να επαναφέρουν στην μνήμη τους την Άλωση και καταστροφή της μικρής Ελλάδας Κύπρου ....
Είναι το «Τρίτο γράμμα στη μητέρα» γράφεται το 1980. Η οδύνη του πολέμου, η απελπισία και οι φόβοι του για το μέλλον του νησιού είναι διάχυτα στο ποίημα. Περιγράφει τη ζωή στο έρεβος που απλώθηκε μετά την τουρκική εισβολή. Σημαντική και έντονη είναι η αναφορά του στην ηχηρή απουσία της Ελλάδας στις δύσκολες εκείνες στιγμές που ζούσε η Κύπρος.
[…]
*Μητέρα (Ελλάδα), αν το βρεις βαρύ το γράμμα μου,/ είναι που σκύβει απάνω του ο Πενταδάκτυλος φορτωμένος Τούρκο,/ αν το βρεις ασήκωτο,/ είναι που γονατίζει απάνω του ο Πενταδάκτυλος φορτωμένος Τούρκο./ Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα ο Πενταδάκτυλος, μητέρα./ Στο κάτω-κάτω το Μόρφου δεν το βλέπουμε,/ στο κάτω-κάτω την Κερύνεια δεν τη βλέπουμε,/ την Αμμόχωστο δεν τη βλέπουμε,/ όμως αυτός είν’ εκεί απέναντί μας ,/ όμως αυτός είναι διαρκώς εκεί απέναντί μας/ και μας κοιτάζει , και μας κοιτάζει μ’ ένα τρόπο …/ και κάθεται βραχνάς και μολύβι στο στήθος μας,/ όμως αυτόςείν’ εκεί απέναντί μας ,/ και δεν μπορεί να κρυβεί σαν το Μόρφου,/ και δε μπορεί να κρυβεί σαν την Κερύνεια/ και σαν την Αμμόχωστο./ Και λέει: “Λοιπόν”; και μας ρωτά: “Λοιπόν”;
[…]
Την περιμέναμε μέσʼ απʼ τους καπνούς και τις φλόγες της κοιλάδας των Κέδρων,
Την περιμέναμε απʼ το ξάγναντο του Τρίπυλου,/ την περιμέναμε βουτηγμένοι ως το λαιμό/ στη θάλασσα της Κερύνειας,/ συγκρατούσαμε το ξεψύχισμά μας να μας προφτάξει./ Φυλλομετρούσαμε την Ιστορία της./ Φυλλομετρούσαμε σαν ευαγγέλιο την Ιστορία της-«να εδώ κʼ εδώ κʼ εδώ»-/ και την περιμέναμε,/ κι «όχι, δεν μπορεί να μην έρθει», λέγαμε/ κι «όχι, δεν γίνεται να μην έρθει», λέγαμε/ κι όπου ναʼ ναι άκου την με τους Σπαρτιάτες της/ και τα «Υπό σκιάν» και τα «Μολών λαβέ» και τον «Αέρα»,/ κι όπου ναʼ ναι άκου την!/ Και πραγματικά μια νύχτα έφτασε το μήνυμα πως η Ελλάδα ήρθε./ Τι νύχτα ήταν εκείνη, μητέρα,
τι αντίλαλος ήταν εκείνος,/ τι βουητό ήταν εκείνο που σάρωσε το νησί!
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ ....
Αγκαλιαστήκαμε κλαίγοντας και πηδούσαμε/ και φιλιόμαστε και νοιώθαμε ρίγη να μας περιλούουν/ και τα στήθια μας φούσκωναν να διαρραγούν
κʼ η καρδιά μας χτυπούσε να της ανοίξουμε να βγει./ οι χαροκαμένοι ξέχασαν τα παιδιά τους/ και τους αδελφούς και τους πατέρες/ κʼ έκλαιγαν για την Ελλάδα πια,/ κʼ έχασκαν μʼ ένα γελόκλαμα./ Κʼ έλεγαν οι δάσκαλοι «Είδατε;»/ Και λέγαμε όλοι «Είδατε;»/ Ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε ως το βυθό/ ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε πέρα απʼ το βυθό,/ ώσπου την άλλη μέρα βούλιαξε το Τρίπυλο, ώσπου την άλλη μέρα πισωπάτησε/ σιωπηλό το Τρόοδος να βρει βράχο να καθίσει,/ ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσε τα μάτια η Αίπεια,/ ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσαν τα μάτια οι Σόλοι και το Κούριο/ κʼοι αγχόνες της Λευκωσίας/ γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε,/ γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα,/ ψέμα η Ελληνική μεραρχία στην Πάφο,/ γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες/ και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά/ και ψέμα οι Ιστορίες μας,/ ψέμα, όλα ψέμα./ Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα,/ κάτι πανηγυρισμούς,/ κ ήμαστε και μακριά και δεν μπορούσε, λέει,/ λυπόταν, δεν το περίμενε,/ ειλικρινά "λυπόταν",/ ειλικρινά "λυπόταν πάρα πολύ"./ Κʼ οι δάσκαλοί μας έσκυψαν ντροπιασμένοι,/ και τα «Εγχειρίδια» έσκυψαν ντροπιασμένα/ κʼ οι δάσκαλοί μας τρέμουν τώρα πια,/ και τα «Εγχειρίδια» τρέμουν τώρα πια/ όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος… Δεν κάνω ποίηση, μητέρα, έχω αντίγραφα..........
Απόσεισέ τους Πενταδάκτυλε…
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ, ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΑΠΟ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΜΕΣΑΟΡΙΑ, ΓΗ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ, ΠΟΥ ΘΡΗΝΗΣΕ ΣΤΕΝΟΎΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ, ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ.....
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ.
Ένα ποίημα ανείπωτου πόνου και οδύνης. Τιποτα άλλο... Τα είπε ολα ... Χριστός Ανέστη Κύπρος.
Προδόθηκε από Ιούδες η Κύπρος το 1974 και συνεχίζει να πονά ακόμη επί του Σταυρού του μαρτυρίου....
Ντ.
ΥΣΤΑΤΗ ΙΚΕΣΙΑ. Aπόσπασμα από λυρικό πόνημα του Α.Α.
Εσύ ανάδελφη χώρα, ουρανία, ωραιοτάτη Κύπρος μας,
ανέσπερο φως σε φωτίζει, άσβεστη ιερή λαμπάδα είσαι…
Θειοτάτη και περικαλλής, κόρη γενέτειρα κυοφόρος,
αέναο της γης στολίδι, της Μεσογείου ζωηφόρος,
του Μεγαλέξανδρου τ΄αθάνατο νερό σε ποτίζει,
ένδοξων Ελλήνων πατρίδα, άγιο φως αιώνια σε φωτίζει.
Εσύ ΚΥΠΡΟΣ πολυπόθητη, σαν αειφόρος,
φοίνικας φτερωτός και μυθικός, που αιώνια αιωρείσαι,
στους Ελληνικούς αιθέρες, πνεύμα περήφανο διηνεκές.
Ως πότε ΕΣΕΙΣ Πανάγαθε Θεέ, Χριστέ μας, Παναγιά μας,
ευχή θα δώσετε, το κακό πάλαι ποτέ να μην ξανάρθει;
Σ΄αυτή την ιμερτή, αγιοτάτη, ζωηγράφο, θειοτάτη Κύπρο,,
που ανά τους αιώνες έζησε με βάσανα και στους αιώνες θε να ζήσει,
Νυν και αεί…..
Κύπρος των αγίων, ηρώων και φιλοσόφων μήτρα,
που και σήμερα σταυρώνεσαι και λευτεριά προσδοκάς,
η καρδιά σου η λεοντόκαρδη με πείσμα καρδιοκτυπά,
μαζί με την ψυχή σου ριζωμένες στα στήθια σου,
δύναμη σου δίνουν και μακρά πνοή ζωής….
Σπόροι αθάνατοι, φυτρώνουν στα ματόβρεκτα χώματα σου,
που τα δεινά ποτέ δεν μπόρεσαν, για να τους ξεριζώσουν.
Παντού απλώνονται ζωηφόροι αιώνιοι, ουδείς τους ορίζει.
Μυθικός φοίνικας σε γέννησε και σε αναγεννά.
Τις στάχτες σου ανέμισαν στα πέρατα και στους τέσσερις ανέμους.
Ούριος άνεμος τις επέστρεψε στ΄αγιοχώματα σου,
τα αναγεννημένα και δυνατές σε σένα δίνουνε ζωή και δύναμη,
αγάπη και κουράγιο, θάρρος, αισιοδοξία, πίστη γρανιτένια…
Το γεννοβόλο δέντρο σου σύριζα τα πάνδεινα το ΄κόψαν,
απ΄τις ρίζες του φύτρωσαν, χιλιάδες βλαστοί και νέα δέντρα αιωνό-βια,
που στην σκιά τους μάχεσαι όρθια περήφανη τιμημένη….
Στα πόδια σου στάθηκες, κλυδωνιζόμενη έρημη και μόνη…
Και είπε και προφήτεψε η ιέρεια Πυθία τότε για τον έρμαιο,
σε φουρτουνιασμένες άγριες θάλασσες Ελληνισμό…
«Ασκός κλυδωνιζόμενος, μηδέποτε βυθιζόμενος.»
Εσύ Κύπρος μας αγαπημένη, μ΄αίμα αγίων και ηρώων,
τα ιερά χώματα σου είναι ποτισμένα και ευωδιάζουν,
σαν γιασεμιά, σαν τριαντάφυλλα, νυχτολούλουδα,
σαν βλογημένο μύρο..
Εσύ Κύπρος μας μητέρα μας, ποτέ δεν θα πεθάνεις,
μια θεία δύναμη, απ΄τον γαλάζιο σου Ελληνικό ουρανό,
μ΄αόρατο πέπλο σε σκεπάζει και προστατεύει….
Αθάνατη καρδιά έχεις, τίποτα δεν την σταματά αιώνια να κτυπά.
Ούτε τα πόδια σου κανείς και τίποτα θε να μπορέσει να λυγίσει.
Και αν γονατίζεις καμιά φορά, τους νεκρούς σου θες για να τιμή-σεις…
Τίποτα δεν θα μπορέσει των παιδιών σου την ζωή να αφανίσει.
Το προζύμι σου μόνη το πλάθεις και ζωή πάντα θε νάχεις …
Εσύ Κύπρος αθάνατη, φωτοστεφανωμένη,
της πλάσης μοναχικό εύλαμπρο, διαμάντι,
χρυσόμορφη, απόγονη Ελλήνων ένδοξων προγόνων.
Πανέμορφη, κόρη βασανισμένη, ευλογημένη, ευωδιασμένη,
βωμός, τόλμης και αυτοθυσίας, που καταστροφές εβίωσες,
και τ΄ αχνίζοντα ιερά αίματα των εθνομαρτύρων ακόμη και σήμερα,
τα πάτρια ιερά χώματα σου καθαγιάζουν και ευλογούν…
Κράτα καρδιά μου, χειρότερο έχεις βαστάξει πόνο…
Αειφόρος, εναλία, ζωηφόρος χώρα,
οι μαραμένες δάφνες, τα αγριολούλουδα,
του Πενταδάκτυλου , θα ξαναγεννηθούν, θα μυροβολήσουν.
Τα πικρογελασμένα αηδόνια και πάλι θα λαλήσουν και κελαδήσουν.
Τα χελιδόνια της Άνοιξης και πάλι θα επιστρέψουν στους ουρανούς σου.
Οι άγγελοι, οι νύφες και νεράϊδες, που ωδή θε να λαλήσουν με την γλώσσα της μουσικής, ξανά θε να τραγουδήσουν και ζωή θα δώσουν, με τις γλυκές φωνές τους.
Την δύναμη την αέναη της θείας φύσης, θα υμνήσουν
και χαρμόσυνο μήνυμα θα δώσουν με δύναμη,
για αισιοδοξία, αγάπη και ψυχική αναγέννηση….
Νέα αναγεννημένη Ζωή, ας δώσουν με τις γλυκές φωνές τους…..
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΥΠΡΟΣ ΜΑΣ.
Π.Β. Μικρασιάτισσα.
Δημοσίευση σχολίου