Μετά την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, τον περασμένο Ιούλιο, πολλοί στην Ελλάδα έσπευσαν να “πανηγυρίσουν” ότι το “βέτο” του Ερντογάν για την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ είχε αρθεί, ότι ως αντάλλαγμα οι ΗΠΑ είχαν “αποδεχθεί” να δώσουν την αναβάθμιση των F-16 στην Τουρκία, και ως εκ τούτου ο έλεγχος της Ουάσιγκτον πάνω στην Τουρκία είχε “εξασφαλιστεί” και μπορούσε πλέον να “ανοίξει ο δρόμος” και να προχωρήσει μια Ελληνοτουρκική Συμφωνία διαμοιρασμού του Αιγαίου!
Έτσι νόμιζαν…
Φυσικά όσοι καταλαβαίνουν στοιχειώδη πράγματα από διεθνείς σχέσεις γνώρισαν ότι κανένα από τα τρία ΔΕΝ ήταν “τελειωμένη” υπόθεση.
Κι όσοι καταλαβαίνουν στοιχειώδη πράγματα από τα συμφέροντα ασφαλείας της Ελλάδας (και της Ευρώπης) αντιλαμβάνονται – έστω και ενστικτωδώς – ότι δεν δικαιολογείται κανένας “πανηγυρισμός” από ελληνικής πλευράς.
Κάθε άλλο…
Τελικά στην Ελλάδα έχουμε γεμίσει…”παπαγάλους” που θεωρούν “μοναδική ευκαιρία” να υπάρξει… “κινητικότητα” με την Τουρκία και να “λύσουμε” όλα τα εθνικά μας προβλήματα μαζί της, υποχωρώντας πλήρως απέναντι στους εκβιασμούς της!
Αλλά βρέθηκαν ξανά εκτός πραγματικότητας…
Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή:
* Όντως ο Ερντογάν συμφώνησε τον περασμένο Ιούλιο, να άρει το βέτο του για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αλλά προειδοποίησε ότι αυτό πρέπει τελικά να επικυρωθεί και από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση (την οποία ελέγχει ο ίδιος).
Πράγμα που σημαίνει ότι για να επικυρωθεί στην Τουρκία η ένταξη της Σουηδίας, πρέπει προηγουμένως να έχει επικυρωθεί στο Αμερικανικό Κογκρέσο ή αναβάθμιση των τουρκικών F-16.
Κι ενώ κατάφεραν να παραμερίσουν τον Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών υποθέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας, Ρόμπερτ Μενέντεζ και να ανοίξουν το δρόμο γι’ αυτό, ο αντικαταστάτης του Μπέν Κάρντιν παραμένει “επιφυλακτικός” και ΔΕΝ έσπευσε να ξεπαγώσει το ζήτημα.
Θέλει “να ενημερωθεί” περισσότερο, λέει...
Δεν είναι απλό θέμα ενημέρωσης: Έχουν προκύψει νέα “αγκάθια” μεταξύ Ουάσιγκτον – Άγκυρας, στη Β. Συρία, όπου ο Ερντογάν θέλει να προσπαθήσει ξανά να δημιουργήσει ευρύτατη “ζώνη ασφαλείας”, αλλά οι Αμερικανοί τον προειδοποιούν να μη το κάνει.
Ενώ υπάρχει και νέο “φλερτ” ανάμεσα στον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν και τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν, που ξεκίνησε ξανά ο Ερντογάν, αλλά οι Αμερικανοί δεν θέλουν με τίποτα να ανεχθούν ή να “παραβλέψουν“…
Οι Αμερικανοί λοιπόν, τουλάχιστον υπό τη σημερινή κυβέρνηση, ελέγχουν πολύ λιγότερο απ’ όσο έλπιζαν την Τουρκία.
Το ειδυλλιακό σενάριο, σύμφωνα με το οποίο οι ΗΠΑ θα κατάφερναν να “ελέγξουν” την Τουρκία και να της επιβάλλουν να μειώσει τις απαιτήσεις της απέναντι μας, ώστε να μπορέσουμε να της δώσουμε “κάποια πράγματα” για να διασώσουμε τα υπόλοιπα, δεν φαίνεται πια ρεαλιστικό.
Είναι πολύ περισσότερο… “ευσεβής πόθος” κάποιων έξω από την Ελλάδα. Και “ασεβής πόθος” κάποιων “παπαγάλων” τους μέσα στην Ελλάδα…
Το τι ανοησία ακούσαμε πρόσφατα απ’ αυτούς τους τελευταίους, δεν έχει προηγούμενο. Το “τερμάτισαν” κανονικά.
Σε αλλεπάλληλη αρθρογραφία τους έφτασαν στο σημείο να υποστηρίξουν ότι από τις δαπάνες για εξοπλισμούς η Ελλάδα έφτασε στη χρεοκοπία την τελευταία δεκαετία. Και η Τουρκία κοντεύει να πάθει το ίδιο.
Συνεπώς, αν τα βρούμε, λέει, μεταξύ μας, τότε κι εμείς και η Τουρκία θα μπορέσουμε να εξοικονομήσουμε κολοσσιαία ποσά από τους εξοπλισμούς. Κι έτσι να “αναπτυχθούμε“!
Δηλαδή να αφοπλιστούμε και οι δύο χώρες, προκειμένου να αναπτυχθούμε.
Μετρήστε τώρα πόσες ανοησίες χωράνε σε ένα “λογικοφανές” – και παιδαριώδες – επιχείρημα.
— Πρώτον, δεν ήταν οι “εξοπλιστικές δαπάνες” που έφεραν την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας πριν μια δεκαετία.
Ήταν κυρίως οι δαπάνες για το “Ασφαλιστικό” (και την ανεξέλεγκτη διόγκωση του Δημοσίου).
Μόνο η συμβολή του προϋπολογισμού στις πληρωμές των συντάξεων είχε φτάσει το 10% το 2010! Με τέτοιο ρυθμό, μόνο από τις συντάξεις, το ελληνικό κράτος αύξανε το χρέος του κατά 100% κάθε δέκα μόλις χρόνια!
Η μεγάλη μάχη για να αποκατασταθεί ξανά ισορροπία δόθηκε στην τριετία 2012-15. Όταν με κυβέρνηση Σαμαρά και υπουργό Κοινωνικών υπηρεσιών τον Γιάννη Βρούτση, οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν κατάφεραν να αποσπάσουν την έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO) ότι το Ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα είναι “εγγυημένο” μέχρι το 2060! Για πρώτη και μόνη φορά…
Αλλά αμέσως μετά ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν επί υπουργίας Κατρούγκαλου (και Αχτσιόγλου) το πράγμα τινάχθηκε ξανά στον αέρα. Ύστερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκε να δεσμευτεί σε πρόσθετη μείωση συντάξεων ύψους 1,9 δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, τις οποίες, όμως, δεν εφάρμοσε ποτέ (ως “αντάλλαγμα” γιατί πέρασε την Συμφωνία των Πρεσπών). Αλλά το πρόβλημα παρέμενε…
Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη που ήλθε μετά αποκατέστησε κάπως τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί από ΣΥΡΙΖΑ και οι μεταρρυθμίσεις Βρούτση επανήλθαν, αν και όχι πλήρως.
Το Συνταξιοδοτικό ήταν η μεγάλη “μαύρη τρύπα” που οδήγησε στη χρεοκοπία. Όχι τα αμυντικά. Και το πρόβλημα με το Συνταξιοδοτικό αντιμετωπίστηκε σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι πλήρως. Η ζημιά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκαταστάθηκε ακόμα…
* Δεύτερον, η Ελλάδα έχει βέβαια τις δεύτερες υψηλότερες αμυντικές δαπάνες στο ΝΑΤΟ ως ποσοστό του ΑΕΠ (μετά της ΗΠΑ). Κι αυτό μάλλον εννοούσαν οι γνωστοί “παπαγάλοι” που εισηγούνται… “αφοπλισμό” της χώρας!
Αλλά ενώ το ποσοστό αμυντικών δαπανών της Ελλάδας ήταν την περασμένη δεκαετία 2,68% του ΑΕΠ, έναντι 1,86% της Τουρκίας (με στόχο για το ΝΑΤΟ το 2%) το μερίδιο που πάει για εξοπλισμούς στην Ελλάδα είναι μόλις 12% του αμυντικού της προϋπολογισμού κάθε χρόνο (με στόχο για τις ΝΑΤΟϊκές χώρες το 20%), ενώ η Τουρκία δαπανά για εξοπλισμούς το 50% του αμυντικού της προϋπολογισμού!
Κι επειδή η Τουρκία είχε όλα αυτά τα χρόνια πολύ μεγαλύτερο ΑΕΠ (σχεδόν εξαπλάσιο) κι εξακολουθεί να έχει, παρά την ραγδαία υποτίμηση του νομίσματός της, την τελευταία τριετία τουλάχιστον τριπλάσιο ΑΕΠ απ’ ό,τι η Ελλάδα (σε ονομαστικούς όρους), αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία δαπανούσε σχεδόν μια ποσοστιαία μονάδα του πολύ μεγαλύτερου ΑΕΠ της ΜΟΝΟ σε εξοπλισμούς! Ενώ εμείς δαπανούσαμε σε εξοπλισμούς μόλις το ένα τρίτο μιας ποσοστιαίας μονάδας, από το πολύ μικρότερο ΑΕΠ μας.
Δηλαδή η Τουρκία ξόδευε για εξοπλισμούς 18 φορές περισσότερα απ’ όσο εμείς και εξακολουθεί να δαπανάνε πάνω από 10 φορές περισσότερα απ’ όσο εμείς – σε εξοπλισμούς μόνο!
Κι αν ρωτήσετε οποιονδήποτε έχει σχέση με αυτά, θα σας πει πως μέχρι το 2020 η Ελλάδα ουσιαστικά ΔΕΝ είχε αγοράσει εξοπλιστικά συστήματα επί δύο δεκαετίες!
Δεν ήταν οι αμυντικές δαπάνες που μας χρεοκόπησαν!
Και σίγουρα δεν ήταν οι – πολύ μικρότερες – εξοπλιστικές δαπάνες που μας χρεοκόπησαν.
Οι “παπαγάλοι” μπέρδεψαν τις αμυντικές με τις εξοπλιστικές δαπάνες.
Τέτοια παιδαριώδη λάθη δεν τα κάνουν ούτε πρωτοετείς φοιτητές. Κι αν τα κάνουν “κόβονται” πανηγυρικά.
Εδώ σε μας τα έκαναν “περισπούδαστοι” καθηγητές και σεβάσμιοι “ειδήμονες“.
Και δεν βρέθηκε κανείς να τους βάλει στη θέση τους.
— Τρίτον, οι “παπαγάλοι” ξέχασαν και κάτι ακόμα: Τα εξοπλιστικά της Τουρκίας παράγονται σε μεγάλο βαθμό από την εγχώρια βιομηχανία της! Άρα συμβάλλουν και στο ΑΕΠ της.
Σε μας είναι πλέον, σχεδόν αποκλειστικά, εισαγόμενα.
Κι ακόμα η Τουρκία εξάγει εξοπλιστικό υλικό σε τρίτες χώρες.
Κι όλα αυτά σημαίνουν πως ακόμα κι αν τα “βρίσκαμε” με την Τουρκία (με οδυνηρές παραχωρήσεις εκ μέρους της Ελλάδας) η Τουρκία δεν θα μείωνε ούτε τις αμυντικές της δαπάνες (που είναι σε μεγάλο βαθμό “παραγωγικές“) ούτε τις αμυντικές της επενδύσεις (που είναι σε μεγάλο βαθμό “αναπτυξιακές“, αφού της φέρνουν έσοδα από εξαγωγές).
Αντί να προτείνουν να μετατρέψουμε κι εμείς τις αμυντικές μας δαπάνες σε πιο αναπτυξιακές και να υποκαταστήσουμε τους εισαγόμενους εξοπλισμούς με εγχώρια παραγωγή, εισηγούνται να… “αφοπλιστούμε” ολοσχερώς! Απέναντι σε μια χώρα, την Τουρκία, που – ξέρουμε από τώρα – πώς ΔΕΝ πρόκειται να αφοπλιστεί!
Εκτός που εισηγούνται οδυνηρές υποχωρήσεις σήμερα, οδηγούν και σε ακόμα πιο οδυνηρές υποχωρήσεις και αύριο!
— Τέταρτον, οι εγχώριοι “παπαγάλοι” δεν μας εξήγησαν ποτέ, γιατί άραγε, μια χώρα μέλος της ΕΕ, η Ελλάδα, να “μοιραστεί” με την Τουρκία, τα ενεργειακά κοιτάσματα που ανήκουν στη δική μας δικαιοδοσία. Την ώρα που η ΕΕ έχει ανάγκη πλέον να βρει νέες πηγές φυσικού αερίου, για να αντικαταστήσει την εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο που έχει διακοπεί οριστικά…
Η Γερμανία ήδη από-βιομηχανοποιείται ραγδαία! Δεν το λένε τίποτα “γραφικοί συνομωσιολόγοι“. Το καταγγέλλουν τα Γερμανικά Συνδικάτα, η Ένωση της Γερμανικής Βιομηχανίας, ο επίσημος (mainstream) Τύπος ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος από τα “συστημικά κόμματα” της Γερμανίας.
Η σημερινή Αμερικανική κυβέρνηση δεν πολυενδιαφέρεται για την συντελούμενη αποβιομηχάνιση της Ευρώπης.
Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όμως;
Αυτές είναι “χαμένες” ανάμεσα στον στόχο να έχουμε πετύχει την “απανθρακοποίηση” – δηλαδή να έχουμε καταργήσει κάθε χρήση υδρογονάνθρακα ως το 2050 – και την ανάγκη να βρούμε φθηνή ενέργεια άμεσα, να συγκρατήσουμε τη ραγδαία πτώση της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας.
Στο μεταξύ ο στόχος για “μηδενικούς ρύπους” ως το 2050 είναι ανέφικτος! Το ομολογούν ψιθυριστά ή το λένε πλέον ανοιχτά, όλο και περισσότερα στελέχη της αγοράς, υπεύθυνοι της αυτοκινητοβιομηχανίας (έκλεισε ήδη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων στη Γερμανία), στελέχη του ενεργειακού τομέα κλπ.
Εκτός Ευρώπης το θέμα δεν συζητείται καν!
Όσοι μπορούν να βρουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων, προχωρούν αποφασιστικά. Κι όσοι μπορούν να χτίσουν εργοστάσια για την παραγωγή ενέργειας από υδρογονάνθρακες και λιμάνια ή αγωγούς για τη μεταφορά τους, το κάνουν (Δείτε λίγο τι προβλέπει το μεγαλεπήβολο Σχέδιο Belts and Roads της Κίνας, για Ασία και Αφρική)…
Πρόσφατα στέλεχος της Ελληνικής Εταιρίας υδρογονανθράκων είπε δημόσια ότι από τα ελληνικά κοιτάσματα (αυτά που… ψάχνουμε ακόμα) μπορεί να καλυφθεί το 80% από το φυσικό αέριο που έπαιρνε η Ευρώπη από τη Ρωσία ως το 2020! Μαζί με την Κύπρο και την Αίγυπτο ξεπερνιέται και το 100%!
Αυτό σημαίνει ότι οι ελληνικοί και οι κυπριακοί υδρογονάνθρακες θα έπρεπε να βρίσκονται στο επίκεντρο του Ευρωπαϊκού γεωπολιτικού ενδιαφέροντος.
Δεν συμβαίνει αυτό γιατί, απλούστατα, οι Ευρωπαίοι έχουν αυτοπαγιδευτεί στη “χίμαιρα” της “απανθρακοποίησης” ως το 2050…
Δεν συμβαίνει ακόμα γιατί πιο παγιδευμένη από όλες τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στη “χίμαιρα” των “μηδενικών ρύπων ως το 2050” είναι η Ελληνική κυβέρνηση!
Και στο μεταξύ, οι Αμερικανοί ευελπιστούν ότι, αν “μοιραστούν” τα κοιτάσματα ελληνικής δικαιοδοσίας με την “ελεγχόμενη” από το ΝΑΤΟ Τουρκία, τότε όταν θα καταλάβουν οι Ευρωπαίοι ότι θα χρειάζονται φυσικό αέριο για πολλά χρόνια ακόμα,. θα το παίρνουν και από την Τουρκία. Κι έτσι η Τουρκία θα παραμείνει “υπό δυτική επιρροή“.
Τι θα συμβεί ωστόσο, αν η Τουρκία καταφέρει να υφαρπάξει τα “ελληνικά κοιτάσματα” και ΔΕΝ παραμείνει υπό τον έλεγχο της Δύσης;
Θα έχει υποκατασταθεί ο ενεργειακός έλεγχος της Ευρώπης από τη Ρωσία, από τον ενεργειακό έλεγχο της Ευρώπης από… την ίδια τη Ρωσία και πάλι (μέσω του αγωγού για το ρωσικό αέριο που φιλοδοξεί να οικοδομήσει ο Ερντογάν προς την Ευρώπη) αλλά και από, την Τουρκία (αν καταφέρει να υφαρπάξει τα ελληνικής δικαιοδοσίας υποθαλάσσια κοιτάσματα).
Οι στρατηγικοί σχεδιασμοί της σημερινής αμερικανικής κυβέρνησης έπεσαν έξω στα περισσότερα. Πέφτουν έξω και σε αυτό…
Κι όσοι παπαγαλίζουν μέσα στη χώρα αυτά που τους υπαγορεύουν απ’ έξω, δεν τολμάνε ούτε να σκεφτούν ούτε να τα αμφισβητήσουν.
Αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο “παπαγαλισμός” τυφλώνει!
Και σίγουρα “χαζεύει”…
Παπαγαλισμός σημαίνει:
— Κριτική σκέψη, μηδέν!
— Αίσθηση εθνικού συμφέροντος, μηδέν!
— Αίσθηση ευρύτερου γεωπολιτικού συμφέροντος, για τη Δύση συνολικά, επίσης μηδέν!
Με δύο λόγια:
Μηδέν από μηδέν, μηδέν!
Πηγή: Daily Post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου