Μαθηματικοῦ
Μέρος τῆς βαθμολόγησης τῶν γραπτῶν τῶν φοιτητῶν μου, στὶς έξετάσεις καὶ τὶς πτυχιακές, ἀφοροῦσε καὶ τὴν συνέπεια τῶν ἀπαντήσεων ἤ θεωρήσεών τους μεταξύ τους καὶ στὸ σύνολο. Ἀνεξαρτήτως τῆς ὀρθότητος ἤ μή τῶν ἀπαντήσεων των. Γι᾽αύτὸ καὶ πάντοτε ὑπῆρχαν συνδυαστικά έρωτήματα, φαινομενικά ἴσως ἀσύνδετα, ποὺ προϋπέθεταν ὅμως προηγούμενες ἀπαντήσεις. Τὸ ὅποιο λάθος ἐλαμβάνετο ὑπ᾽ ὄψιν μία μόνο φορά καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐθεωρεῖτο “σωστό” καὶ ἔλεγχα ἄν ἡ μετέπειτα συνέχεια ἀπαντήσεων ἤτο συνεπής με τό λανθασμένο ἔστω προηγούμενο.
Ἔτσι καὶ μὲ τὴν γιορτὴ τῆς Μητέρας (φέτος 14 Μαϊου 2023). Πόσο συνεπὴς εἶναι αὐτὸς ὁ παγκοσμίου βεληνεκοῦς ἑορτασμός, μὲ τὴν θεωρία τῶν 105, κατά τελευταία καταμέτρηση, φύλων (πηγή https://www.sexualdiversity.org/edu/1111.php acquired 7 May 2023, last update 3d Apr 2023) καὶ τὴν ”ὁρατότητα” τους, ἔστω καὶ μερικῶν ἐξ αὐτῶν; Μιλᾶμε ἐξ ἐπόψεως marketing τοῦ κινήματός ὁρατότητός των.
Ἡ διεθνὴς ἐορτὴ τῆς Μητέρας (καὶ τοῦ Πατέρα) δὲν εἶναι μιὰ ἁπλῆ σὰν τὶς καθημερινὲς μικρογιορτές μας οὔτε μία “Bank Holiday”, ποὺ συνηθίζονται κάπως οὐδετέρως σὲ ἀγγλοσαξωνικές πολιτεῖες. Ὁ ἑορτασμὸς της ἀνατρέχει στὴν Άρχαία Ἑλλάδα καὶ Ρὠμη μὲ τὶς ἑορτές πρὸς τιμὴν τῆς Θεὰς Ρἐας καὶ Κυβἐλης. Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησίας ἑορτάζει τὴν μητέρα κατὰ τὴν ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς (2α Φεβρουαρίου). Ὥστόσο, ἡ σύγχρονη ἐκδοχή της ξεκίνησε τῷ 1907 στὶς ΗΠΑ ἀπό τὴν Anna Jarvis, πρὸς τιμὴν ὅλων τῶν ἡρωϊκῶν μανάδων τοῦ ἐμφυλίου, σὰν εἰδικὴ ἐκκλησιαστικὴ λειτουργία. Τῷ 1914, ὁ 28ος Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, Γούντροου Γουίλσον ὑπέγραψε διακήρυξη, ποὺ ὸρίζει τὴν δεύτερη Κυριακή τοῦ Μαΐου ὡς Ἡμέρα τῆς Μητέρας καὶ ἐπίσημη ἀργία. Ἔκτοτε ἡ ἡμερομηνία αὐτὴ (ἤ παραπλήσιες ἤ σὲ συνδυασμό μὲ τὴν ἡμέρα τῆς Γυναίκας), καθιερώθηκαν σχεδὸν σὲ ὅλο τον κόσμο, ἀνεξαρτήτως παραδόσεων καὶ ἐθίμων.
Ὁ ἑορτασμός αὐτός, ἡ άναγνώριση δηλαδὴ τοῦ ἐξέχοντος ρόλου τῆς Μάνας, συντηρεῖ καὶ ὑποδαυλίζει, ἄν θέλετε, τό δίπολο πρότυπο Μητρός - Πατρός, τῶν ὁποίων πόλων ἡ συνεύρεση, κατὰ τὴν βιβλικὴ ἔννοια, προϋποθέτει τὴν ὕπαρξη τοῦ διπόλου φύλων (Γυναικός - Ἁνδρός), δυνητικὰ γόνιμων, ὑπὸ τῶν ὁποίων γεννῶνται τὰ τέκνα. Ὁ τίτλος γονεῖς (*γένω) δηλώνει καὶ τοὺς δύο φυσικούς γεννήτορες (μπαμπᾶ - μαμά) καί ἀργότερα τοὺς υἱοθετοῦντες, ἑτερόφυλους πάντα, ποὺ ἐνῷ ἤθελαν δὲν ἦσαν γόνιμοι. Ἐξ αὐτοῦ καὶ ἡ οίκογένεια. Ἀκόμη καὶ στὶς ῾μονογονεϊκές᾽ οἰκογένειες τὸ έπίθετο ἀφορᾶ τὴν νομική, φορολογική, ἐπιτροπική διάσταση τῆς οἰκογένειας καὶ ὄχι τὴν μὴ ἐκ δύο ἑτερόφυλων γονέων, δημιουργία τοῦ παιδιοῦ. Συνεπῶς, λεκτικά εἶναι ἀσυνεπὴς ἡ ἀπαίτηση τῶν 105 (ἤ καὶ λιγώτερων) περί ἀναγραφῆς ᾽γονιός 1 καὶ 2᾽, γιατί δὲν έξαλείφει τὴν παραπομπὴ στὸ ἑτερόφυλο δίπολο. Πέραν βεβαίως τοῦ ὅτι περιορίζει ἀνεπίτρεπτα τὰ ἄλλα 103 φῦλα, ἐπιτρέποντας μόνο 2 γονεῖς. Γιατί ὄχι 3 ἤ 103; Εἶναι θέμα … λογισμικοῦ.
Ἀκόμη χειρότερα, γιὰ τὴν ὑπόθεση τῶν 105, ἡ ἑορτή τῆς Μητέρας ἀναδεικνύει τὴν ἀγαπητικὴ αὐθυπέρβαση ἀκόμη καὶ τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς της καὶ τῶν άναγκῶν της, γιὰ τὴν ἀσφάλεια τοῦ παιδιοῦ της. Ἐνῷ ὁ πατέρας πρέπει νὰ ἔχῃ ἐκπαιδευθῆ, γιὰ νὰ εἶναι ἔτοιμος νὰ θυσιασθῇ ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν δλδ. οἰκογένειας, ἡ Μητέρα ὡς θηλυκὸς ἄνθρωπος δὲν χρειάζεται εἰδική ἀγωγή στὴν αὐτοθυσία. Ἀπόψεις ποὺ καὶ τὰ 105 ὀφείλουν νὰ ἀνασκευάσουν, πάντα χάριν ὁρατότητος.
Προστίθεται περαιτέρω, ἡ ἐπιβαρυντική περίπτωση τῆς ἐμφύτευσης καὶ διατήρησης στὸ θυμικό τῶν ἀνθρώπων, τῆς ᾽φερόμενης᾽, κατὰ τὰ 105, πλὴν προαιωνίως ἐπικρατούσας, μητρικῆς άγάπης, ἡ ἔλλειψη τῆς ὁποίας δημιουργεῖ, κατά τοὺς λεγόμενους παραδοσιακούς ψυχολόγους, προβλήματα. Ὁ ἑορτασμός λοιπόν καὶ ἡ διδασκαλία κειμένων στὰ σχολεῖα περί Μητέρας, συντείνει ἀνασταλτικά στὴν ὁρατότητα. Ἄν δὲν τὴν ἐκμηδενίζει.
Τὴν ἀσυνέπεια, κυκλοφορούντων στὴν συνεννοητικὴ διαδικασία, λεκτικῶν διπόλων καὶ τῆς ἐπιδιωκόμενης ὁρατότητος, ἐγκαίρως διέγνωσε τὸ 117ο Κογκρέσο τῶν ΗΠΑ , ποὺ στὶς 4/2/21 υἱοθέτησε εἰδικό ᾽Memorandum’ ποὺ ἀπάλειφε τὴν ἐσφαλμένη χρήση τοῦ παραδοσιακοῦ λεξιλογίου περί λεκτικοῦ φύλων, δυστυχῶς ὅμως ἀβασάνιστα καὶ περιοριστικά, γιὰ μόνον 6 ἐκ τῶν 105 (πηγή https://www.whitehouse.gov/briefing-room/presidential-actions/2021/02/04/memorandum-advancing-the-human-rights-of-lesbian-gay-bisexual-transgender-queer-and-intersex-persons-around-the-world/ ).
Πλὴν ὅμως ἡ ἐπιρροή τῆς νέας τάξης λεκτικοῦ, εἶναι ἀκόμη πολύ μικρή καὶ ἀκόμη μικρότερη σὲ μὴ Ἀγγλικές γλῶσσες, μιὰ καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀλλάξῃ πλήρως ἡ Γραμματική καὶ ἑκατομμύρια κειμένων των. Σὲ ἀρχαῖες μάλιστα γλῶσσες, ὅπως τῶν Λαὼν τῆς Θἀλασσας, καθὼς καὶ τῶν μεταγενέστερων σλαβοφώνων, ὅπου σημαῖνον καὶ σημαινόμενο διαπλέκονται ἀδιαλύτως, εἶναι έξαιρετικὰ δύσκολη ἡ ἀλλαγή. Εἰδικά ὅταν τὰ, μὴ ἀκόμη ἀναστρέψιμα, ἐργαστηριακά ἱατρικά καὶ βιολογικά δεδομένα, καθώς καὶ ἡ ἀποκαλυπτικὴ γυμνότης σωμάτων, ἀπὸ τοῦ κινήματος τῶν χίπις καὶ ἐντεῦθεν, γιὰ νὰ μὴν άναφερθῶ στὴν Γένεση (3,7 και 3,11 ), δύσκολα πείθουν τὸ κοινό, γιὰ τὴν ὀρθότητα τοῦ ἀξιώματος περί ἁπλῆς γλωσσικῆς / κοινωνικῆς κατασκευῆς τῶν περί φύλων. Εὐτυχῶς γιὰ τό κίνημα τῶν 105 (ἤ καὶ ὅσων προστεθοῦν μελλοντικά), ἀρωγός τῆς θεωρίας περί κοινωνικῶν φύλων προσέτρεξαν οἱ ΗΠΑ. Οἱ ὁποῖες, ὡς αὐτοκρατορία, τὸ νοηματοδότησαν, ἐδῶ καὶ άρκετά χρόνια, εἰσάγοντας τὴν κατὰ προτεραιότητα συνέχιση χρηματοδότησης τοῦ ἀποδομισμοῦ τέτοιων προκαταλήψεων, μὲ τό εὐφυές, ἀκαδημαϊκά ἐπιβαλλόμενο περιτύλιγμα τῶν ποικίλων σπουδῶν φύλων, τὴν δημιουργία ἀντίστοιχων πανεπιστημιακῶν μαθημάτων καὶ ἑδρῶν καὶ μὲ οἰκονομική ὑποβοήθηση μὲσῳ κατάλληλων προωθητικῶν δράσεων. Συμπεριλαμβανομένων τῶν πολιτικῶν.
Ἡ συνέχιση ὅμως τῶν άναφορῶν καὶ ἑορτῶν στὀ δίπολο μπαμπάς - μαμά, ἔχει καὶ μία ἐπιπλέον παρενέργεια: τὴν ἄμεση παραπομπή σὲ οἰκογένεια, ὠς κάτι θετικοῦ καὶ τὴν ἄμεση παραπομπή στὴν ἔλλειψή της, δλδ. στὴν ὀρφάνια καὶ τὰ ὀρφανοτροφεῖα, ὡς κάτι ἀρνητικοῦ. Μὲ ὅλη τὴν ἀντικείμενη, στὴν ὁρατότητα τῶν 105+, φιλολογία περί Οἰκογένειας, δεσμῶν οἰκογενειῶν, δλδ πόλεως και, κατὰ συνεκδοχήν, τῆς Πατρίδος.
Μὲ τὰ ἀνωτέρω εἶναι, θεωρῶ κατάδηλον, τὸ γεγονός ὅτι μία ἁπλῆ πλὴν διαχρονική, ἑορτή, μὲ ἀντικείμενο περιβεβλημένο παγκοσμίου εἰσέτι ἀναγνωρίσεως καὶ αἴγλης, ἀφημένη ἐλευθέρως, ἠμπορεῖ νὰ βλάψῃ δραστικά τὴν καθιέρωση καὶ ὁρατότητα πολλαπλῶν φύλων. Καὶ ναὶ μὲν δὲν άναγνωρίζεται ὡς διεθνὴς ἑορτὴ ὑπό τοῦ ΟΗΕ, ὅμως ἀναγνωρίζεται ἡ Διεθνὴς Ἡμέρα τῆς Γυναίκας (1977), ποὺ ὅπως προείπαμε, παραπέμπει καὶ σὲ αὐτὸ τὸ στερεότυπο.
Ὅθεν γιὰ τὴν ὁρατότητα εἶναι ἀπαραίτητη ἡ κατάργηση ὄχι μόνον τῶν ἑορτῶν - ἀμέσως ἤ ἐμμέσως, φύλου, ἀλλά καὶ τῶν συνακόλουθων νομικῶν ἐφευρημάτων περὶ ἰσότητος τῶν λεγομένων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ὡς παραπέμποντα σέ σκοταδιστικά δίπολα στερεότυπα.
Ἴσως εἶναι ἀποδοτικόν, οἱ θιασῶτες τοῦ κινήματος ὁρατότητος τῶν 105, νὰ λάβουν ὑπ᾽ ὄψιν των καὶ τὴν εἰκαστικὴ παραπομπή τῆς ἡμέρας αὐτῆς, στὴν Παναγία τὴν Βρεφοκρατοῦσα. Καὶ νὰ ἀπαιτήσουν, ἐκτὸς τῆς καταργήσεως τέτοιων ἑορτῶν (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν Χριστουγέννων) καὶ τὴν ἄμεση καταστροφή τῶν άνακριβῶν αὐτῶν εἰκόνων καὶ τὴν άπαγόρευση τῆς περαιτέρω άναπαραγωγῆς των. Ἡ Τέχνη ἄλλωστε ὑπῆρξε πάντα ἰσχυρῶς προσαγορευτική πολιτισμοῦ. Ποὺ ἡ ὁρατότητα ὀφείλει νὰ ἐκμηδενίσῃ ἄν θέλῃ νὰ κερδίσῃ. Καὶ πολλά ἄλλα. Οἱαδήποτε ὁλιγωρία ὁδηγεῖ σὲ παγίωση ἀποδοχῆς, συμπεριφορὰ ποὺ εἶναι παντελῶς ἀσυνεπὴς μὲ τὴν ὀρατότητα. Πάντοτε μαρκετινίστικα ὁμιλῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου