Πρέπει να είναι πάνω από εκατό χρόνια που η Ελλάδα βρίσκεται – και δεν μπορεί ή δεν θέλει να βγει – και γυρίζει μέσα στη τροχιά της Γερμανίας, εν μέρει πολιτικά, σχεδόν ολοκληρωτικά όμως οικονομικά. Στην ουσία η ελληνική οικονομική ύπαρξη εξαρτάται, ως προς την εξέλιξή της, κατά έναν πολύ μεγάλο βαθμό από τις σχέσεις με την Γερμανία, οπωσδήποτε ο πρώτος και σημαντικότερος οικονομικός partner της Ελλάδας.
Όπως και να ‘ναι, πάντως, γενικά ένα είναι το βασικό κρατούμενο, όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχθούμε: οι σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας είναι σχέσεις υφισταμένου προς προϊστάμενο. Άλλωστε ακριβώς όπως οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, με μια διαφορά ωστόσο: με την Γερμανία είναι πολιτικο-οικονομικές, ενώ με τις ΗΠΑ είναι πολιτικο-στρατιωτικές. Αμφότερες όμως απαντούν κυρίως στα στρατηγικά συμφέροντα αντίστοιχα της Γερμανίας και των ΗΠΑ, τα ελληνικά συμφέροντα γι’ αυτές τις δύο χώρες όντας απολύτως δευτερεύοντα αν όχι πολλές φορές και τριτεύοντα.
Η ηττημένη στα όπλα απ’ την Ελλάδα Γερμανία κατάκτησε την Ελλάδα αναίμακτα στην οικονομία – μια νίκη που όλο και παρατείνεται στο χρόνο εμπλέκοντας σίγουρα – αυτά κατά κανόνα πάνε πάντα μαζί – και τον πολιτικό τομέα. Επ’ αυτού άλλωστε να μη ξεχνάμε και την μακροχρόνια προπαντός άκρως προσωπική με γλωσσικές και πολιτιστικές καταβολές σχέση πολλών Ελλήνων κυβερνώντων (επί βασιλείας και επί δημοκρατίας) με όλο το γερμανικό εξουσιαστικό κατεστημένο γενικά, μα σχέση από τις βλαβερότερες για τα ελληνικά συμφέροντα.
Αλλά για τους Γερμανούς δεν αρκεί η οικονομία για να «πατάξουν» την Ελλάδα: τους χρειάζεται κάτι βαθύτερο και εξοντωτικότερο: η ιστορία!
Πολύ λοιπόν, πάρα πολύ πρέπει να προσέξουμε αυτή την έντονη προσπάθεια τους (που εξελίσσεται από το 2020) να αλλοιώσουν ούτε λίγο ούτε πολύ την ίδια την ελληνική σύγχρονη ιστορία με την εισαγωγή, μέσω προγραμμάτων και think tanks και με την πλήρη έγκριση(!) των αρμοδίων ελληνικών αρχών, μέσα στα ελληνικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για την διαμόρφωση στην ελληνική σπουδάζουσα νεολαία, αλλά και στους διδάσκοντες, μιας τελείως διαστρεβλωμένης έννοιας της ιστορικής πραγματικότητας σχετικά με τα χρόνια της Κατοχής, μια καθεαυτού πλύση εγκεφάλου των Ελλήνων μαθητών και εκπαιδευτικών με σκοπό την αποξένωσή τους και τελικά απώλεια, υπέρ των γερμανικών «δεδομένων», της σχέσης τους με την αληθινή ιστορική μνήμη των γεγονότων εκείνης της εποχής και την παγίδευσή τους μέσα σε ένα θολό τοπίο αυθαίρετων κατοχικών σεναρίων κα ανιστόρητων ανθελληνικών παραδοχών.
Η νεολαία είναι όπως ξέρουμε το μέλλον της κάθε χώρας, και της Ελλάδας, και είναι ακριβώς ετούτη τη νεολαία και μέλλον που η Γερμανία ύπουλα επιχειρεί να χτυπήσει με την επιβολή αυτής της ψευδεπίγραφης «εκπαιδευτικής πλατφόρμας» της, ένας αληθινός δούρειος ίππος, ώστε να εμπεδωθεί σε μια ολόκληρη γενιά «Ελλήνων γερμανικής ιστορικής έμπνευσης και συνείδησης» – το πιο καταστροφικό σχέδιο άλωσης του σύγχρονου Ελληνισμού!
Είναι το πρόγραμμα «MOG/Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα» που χρηματοδοτείται από το γερμανικό ΥΠΕΞ, συντονίζεται από την Γερμανική Σχολή Αθηνών, προωθείται από το «Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας» και προπαντός ξεδιάντροπα και εγκληματικά «συνδιαχειρίζεται από το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε συνεργασία με το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Μια τρομερή γερμανική επέμβαση από παντού!
Σημειωτέον ότι στην όλη επιχείρηση οικονομικού, πολιτιστικού και πολιτισμικού χαντακώματος της Ελλάδας παίρνουν μέρος και άλλοι γερμανικοί εξειδικευμένοι φορείς «κοινωνικής επιρροής» όπως η «Ελληνογερμανική Συνέλευση» και το «Ταμείο για το Μέλλον» (ακριβώς: για το γερμανικό νεολαίο μέλλον της Ελλάδας!) με την όχι και τόσο πολύ κρυμμένη διάθεση και προοπτική, μέσω της λεγόμενης «διαχείρισης μνήμης», να ευοδωθεί η λήθη για την γερμανική θηριωδία στη Κατοχή, η εξίσωση μεταξύ Γερμανών θυτών και Ελλήνων θυμάτων, επιτιθέμενων και αμυνόμενων, και σε τελευταία ανάλυση η ματαίωση των διεκδικήσεων των γερμανικών πολεμικών οφειλών, μια άλλη επαναφορά στην οικονομία σε βάρος της Ελλάδας.
Το πιο εξοργιστικό και απαράδεκτο είναι ότι το πρόγραμμα «επιμόρφωσης» MOG έχει την γερμανική απαίτηση (την οποία φαίνεται πως η ελληνική εκπαιδευτική ηγεσία δέχτηκε!) οι Έλληνες μαθητές/εκπαιδευτικοί να μάθουν την, κατά γερμανικό ευαγγέλιο, «σύγχρονη οπτική της Ιστορίας» με το σκεπτικό ότι τα ελληνικά σχολεία και βιβλία δεν διαθέτουν «κριτική σκέψη» λόγω «παρωχημένων εθνοκεντρικών απόψεων» που δεν επιτρέπουν – λένε οι πονηροί Γερμανοί – στους μαθητές/εκπαιδευτικούς να «κατανοήσουν την άλλη πλευρά»!
Στη ουσία οι Γερμανοί θέλουν οι Έλληνες να «κατανοήσουν» τα τρομακτικά φονικά γερμανικά εγκλήματα εναντίον του ελληνικού λαού, τις απερίγραπτες καταστροφές και ληστείες ελληνικών αγαθών παντός είδους, την κλοπή τεραστίων χρηματικών ποσών και τιμαλφών, την διάλυση κάθε κοινωνικού ιστού, την ληστεία με το υποχρεωτικό Κατοχικό Δάνειο και την άρνηση αναγνώρισης των γερμανικών επανορθώσεων.
Και ακόμη πιο εξοργιστική είναι η απαξίωση της ελληνικής παιδείας. Άκρως προσβλητικά οι Γερμανοί εξουσιαστές έρχονται για να υποδείξουν στους Έλληνες τον «τρόπο που πρέπει να διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία η Γερμανική Κατοχή»!!
Αδιανόητο για οποιαδήποτε χώρα, δεχούμενο στην Ελλάδα1. Είναι δυνατόν;
Μετά απ’ όλα αυτά και όσο καλοπροαίρετοι μπορούμε να είμαστε, το να λέμε ότι για την Ελλάδα είναι μια πραγματική συμφορά να ταλανίζεται μέσα στα γρανάζια της παντοιοτρόπως γερμανικής παρουσίας είναι ατυχώς η πιο συγκλονιστική αλήθεια την οποία δεν ξέρουμε πόσοι Έλληνες κατανοούν επαρκώς και δεν εξανίστανται.
Ας ανατρέξουμε όμως τον χρόνο. Δεν θα είναι καθόλου δύσκολο να παρατηρήσουμε πώς αναφορικά με την Ελλάδα οι Γερμανοί παραμένουν πάντα οι ίδιοι, ειδικά από το 1914 έως σήμερα είναι πάντα οι ίδιοι: μέσα στο γονιδίωμά τους έχει εγκατασταθεί η θα λέγαμε «κυτταρική» έχθρα προς τους Έλληνες, γονιδιακά πλέον είναι η ίδια ράτσα που ακατάπαυστα προσπαθεί με χίλιους τρόπους να εξοντώσει τους Έλληνες, να διαλύσει κυριολεκτικά την Ελλάδα.
Αν μπορούσαν να περιορίσουν την Ελλάδα στα σύνορα της Θεσσαλίας του 19ου αιώνα, και ακόμη πιο κάτω, θα το έκαναν και αύριο κιόλας!
Πρέπει να υπάρχει στα γερμανικά γονίδια ένα ειδικό στέλεχος «εντεταλμένο» για την ελληνική εκμηδένιση ει δυνατόν, το οποίο πρόσκαιρα, κάθε καλοκαίρι, καμουφλάρεται στην ανεμελιά των «τουριστικών χαρών» και της καλοπέρασης των Γερμανών στην θερινή αποικία Ελλάδα, με τις θάλασσες, τις πλαζ, τον ήλιο και τα σουβλάκια που τόσο αρέσουν στους ψυχρούς κι ανάποδους βόρειους Τεύτονες.
Ιστορικά γνωρίζουμε καλά πως ο γερμανικός στρατός έχει υποφέρει τα πάνδεινα εξαιτίας της αντίστασης των Ελλήνων κατά όλη τη διάρκεια των 3½ χρόνων κατοχής. Υπέφερε όσο κανένας άλλος γερμανικός στρατός κατοχής σε άλλη χώρα.
Γι’ αυτό άλλωστε και η αντίδραση καταστολής του υπήρξε τότε η πιο βάναυση, αιματηρή και ανελέητη στην Ελλάδα: ό, τι έκαναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα τα χρόνια της κατοχής τους δεν το έκαναν σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης, εκτός από την Σοβιετική Ένωση, σε αγριότητα μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνο που έκαναν στην Σοβιετική Ένωση.
Ελλάδα και Σοβιετική Ένωση υπήρξαν, προς αιώνια δόξα τους, οι δυο χώρες που πιο σθεναρά αντιστάθηκαν στους Γερμανούς προξενώντας τους αναλογικά και τις μεγαλύτερες απώλειες, γι’ αυτό και το «πλήρωσαν» με πολύ περισσότερο αίμα, πόνο, θάνατο και καταστροφές.
Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δυο λαούς σαν έθνος οι Γερμανοί θέλησαν να μειώσουν και να ταπεινώσουν: τον ελληνικό και τον ρωσικό-σοβιετικό! Ένα μίσος αβυσσαλέο αντίστοιχο με τις απώλειες που υπέστησαν στις δυο χώρες.
Το μίσος των Γερμανών για τους Έλληνες έμεινε, ακόμη και τώρα, μεταλλαγμένο, κάπως, με διαφορετικό ιδεολογικό προσανατολισμό και πρόσημο, αλλά με αναλλοίωτο ρατσιστικό δογματισμό και αναλλοίωτη εθνικιστική απέχθεια, έθνος προς έθνος, στην πολιτική και στην οικονομία, όσο κι αν στα λόγια προσπαθούν να δείξουν το αντίθετο μη κατορθώνοντας ωστόσο αυτά να κρύψουν το άσβεστο αίσθημα υποτίμησης για ο, τι είναι ελληνικό.
Αποκλείεται παντελώς τα ελληνικά χτυπήματα στους Γερμανούς στρατιωτικούς τα χρόνια 1941-1944 να μην «πέρασαν» όχι μόνο στην συλλογική συνείδηση εκείνων που τα δέχθηκαν, αλλά και μέσω εκείνων στην συνείδηση των επόμενων συγγενών/απογόνων των και μεθεπόμενων γενιών, και εκτενέστερα στα μάζες του λαού στη Γερμανία και αποκλείεται να μην έχουν σωματοποιηθεί τόσα χρόνια, να μην έχουν «γονιδιοποιηθεί» μέσα στον συνεχή αναστοχασμό των απωλειών απ’ την αντίσταση των Ελλήνων στους υποσυνείδητους μεταδοτικούς λαβυρίνθους της συλλογικής μνήμης τους– μια ελληνική αντίδραση που οι Γερμανοί ποτέ δεν περίμεναν και η έκπληξή τους υπήρξε απολύτως βασανιστική, τόσο βασανιστική όσο εκδικητική έγινε μετά προς τους τολμητίες Έλληνες και «τιμωρητική» για το «θράσος» τους να αμφισβητήσουν τον… ανίκητο Γερμανό!
Απ’ τον πόλεμο γονιδιακά το μίσος πέρασε στην ειρήνη, απ’ τους πολεμιστές τους και τις οικογένειες επόμενων γενιών πέρασαν υπογείως, ψυχολογικά ανεπαίσθητα σε μια συνεχή συλλογική μνήμη απ’ τον ιδιωτικό στον δημόσιο και διεθνή τομέα σχέσεων, κι αυτοί Γερμανοί πολεμιστές, άλλου είδους και με άλλα μέσα, πάντα ωστόσο σε μια προσπάθεια «να το πληρώσουν» οι «κακοί αυτοί Έλληνες» που μας έκαναν τόσες ζημιές. Για να μάθουν.
Και πολύ πιθανόν η σημερινή έλλειψη οποιασδήποτε αντίστασης των Ελλήνων πολιτικών στις γερμανικές αξιώσεις και επιβολές να δημιουργεί στους Γερμανούς μια τονωτική ιδέα αγαλλίασης, αντεκδίκησης και αποζημίωσης ικανοποιώντας το θυμικό τους.
Πάντως, δεν το λέμε εμείς, αλλά η Ιστορία: στα τελευταία 100 χρόνια, παντού όπου υπήρξαν θάνατοι και καταστροφές Ελλήνων, οδηγοί και αρωγοί σε αυτούς τους θανάτους κα καταστροφές ήταν πάντα οι Γερμανοί!!
Και τότε, ω ποια άλλη σύμπτωση! Ήταν πάντα Γερμανοί μαζί με Τούρκους! Γερμανία και Τουρκία, το τέλειο εγκληματικό δίδυμο θανάτου και συμφοράς. Όπως λέει ο λαός: «γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι» ή όπως λένε οι Γάλλοι: «qui se ressemble s’assemble».
Η ίδια ιστορία από το 1832 έως σήμερα επαναλαμβάνεται και οι Έλληνες ακόμη να το καταλάβουν. Συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια θανατηφόρα σφάλματα με τους Γερμανούς. Συνεχίζουν να τους εμπιστεύονται. Συνεχίζουν να τους «ακούνε». Συνεχίζουν να υπάγονται απ’ αυτούς. Είναι βλακεία ή κάτι άλλο;
Μετά απ’ τον Βενιζέλο, τα πάντα στην Ελλάδα υπήρξαν «γερμανοκίνητα»! γερμανόφιλη η κυβέρνηση, γερμανοθρεμμένος ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, γερμανο-εμπνευσμένη η κυβερνητική πολιτική, γερμανική επιτελική εμπλοκή στα τουρκικά μέτωπα: ένα τετράπτυχο άκρως δηλητηριώδες και θανάσιμο για την Ελλάδα.
Φτάνοντας ως το μοιραίο 1922, πιστεύουμε πως εξαιρετικά λανθασμένα υπήρξαν τα ελληνικά σχέδια για την μικρασιατική εκστρατεία του 1919, πολύ πιθανόν με υποκίνηση των «φίλων» Γερμανών και του βασιλιά, μια αδιανόητη πολιτική απόφαση και στρατιωτική ενέργεια, χωρίς καμία συγκεκριμένη, ωφέλιμη δικαιολογία/κίνητρο.
Ίσως και να ήταν μια γερμανική παγίδα στην οποία έπεσαν οι Έλληνες κυβερνώντες διότι δεν μπορεί οι Γερμανοί να μην υπολόγιζαν τις εξελίξεις σε βάθος χρόνου: η ελληνική «ανυπακοή» στις αποφάσεις των Σεβρών και στις εντολές των τότε συμμάχων, η προώθηση του ελληνικού στρατού πολύ πέραν των εδαφικών ορίων μέσα στα οποία έπρεπε να μένει περιορισμένος, η δυσφορία και ο θυμός των έως τότε συμμάχων των Ελλήνων και η αλλαγή πλεύσης των υπέρ των εχθρών Τούρκων, η απροσδόκητη υποστήριξη της νεοσύστατης κομμουνιστικής Ρωσίας στο «εθνικό πρόγραμμα» του Κεμάλ Ατατούρκ, όλα αυτά υπήρξαν κατά κάποιο τρόπο μια νίκη των Γερμανών επί της Ελλάδας μετά που με την άπλετη βοήθειά τους οι Τούρκοι είχαν διαλύσει πρώτα το αρμένικο και μετά το ελληνο-ποντιακό στοιχείο στα τουρκικά εδάφη. Δεν έμενε παρά το ελληνικό που έπρεπε να ξεριζωθεί.
Πάντως, παρενθετικά, δεν μπορούμε εκ των υστέρων να υποθέσουε τι θα έκανε η Ελλάδα εάν έμενε πιστή στους όρους των Σεβρών και είχε ανάγκη από, όπως λένε, ένα στρατιωτικό σώμα 600.000 ανδρών για να τιθασεύσει το τοπικό στοιχείο σε όλο τον χώρο της ελληνικής δικαιοδοσίας και να εξασφαλίσει την αναγκαία τάξη.
Έναν αιώνα μετά, το 2022, τα λόγια ενός αξιόλογου Έλληνα αρθρογράφου, του Κώστα Γρίβα, αν θυμόμαστε καλά, «Οι Γερμανοί δυστυχώς δεν είναι φίλοι μας», ενισχύουν την έκπληξη μας για αυτό το είδος «άγνοιας» που διαχρονικά φανερώνουν οι Έλληνες: μα καλά, είναι ήδη πάνω από 100 χρόνια που οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι, συγγνώμη, ειλικρινά, τώρα το αντιληφθήκαμε;!
Υποθέτουμε πως ο ελληνικός λαός το ξέρει καλά γιατί πολλαπλώς το έζησε και το ζει στο πετσί του, αλλά αφού το ξέρει γιατί «ξεχνιέται» και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση εκλέγει φιλογερμανούς κυβερνώντες (και ξέρει πολύ καλά πως είναι φιλογερμανοί!) ή ενεργά επιρρεπείς στις γερμανικές πιέσεις; Δεν πληροφορείται;
Ακόμη ζητούν «δικαιοσύνη» τα τραγικά πολιτικά golpe εις βάρος της Ελλάδας από το 1997 και μετά έως σήμερα από γερμανοθρεμμένους κυβερνήτες και εξουσιαστές εξαιτίας των οποίων η Ελλάδα και οι Έλληνες βαρύτατα υποφέρουν.
Τόση παράνοια όλη αυτή η «συμπεριφορά»!
Σημείωση
1) Σχετικά βλ. Γ. Χαρβαλιά, Μια επιχείρηση εκμαυλισμού συνειδήσεων: ξεπλύνοντας τις αναμνήσεις από την Κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς ναζί, www.HellasJournal.gr 12.3.2023 και προπαντός https://professors-phds.com της Intermational Hellenic Association, 6.3.2021.
Επ’ αυτού διαβάσαμε πως κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γ. Χαρβαλιά Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια – Η Άγνωστη Ελληνογερμανική Ιστορία, εκδ. ΠΕΔΙΟ.
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Ελληνιστής
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου