31η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1967. Σύλληψη του εξόριστου στην Τουρκία ΡΑΟΥΦ ΝΤΕΝΚΤΑΣ, λόγω εγκληματικών πράξεων του κατά της Δημοκρατίας της Κύπρου.

Αποσπασματικό αποκαλυπτικό άρθρο, γνώσης και μνήμης ιστορίας, που αποδεικνύει τα λάθη των τότε ηγεσιών μας.

"Όταν γράφω ή επιμελούμαι άρθρα σαν αυτό, η οργή μου ξεχειλίζει". 

Αντώνιος Αντωνάς 

 

31η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1967. Μια αποφράδα επέτειος, που φανερώνει την λιποψυχία μας και υποχωρητικότητα μας. Σύλληψη του εξόριστου στην Τουρκία ΡΑΟΥΦ ΝΤΕΝΚΤΑΣ, λόγω εγκληματικών πράξεων του κατά της Δημοκρατίας της Κύπρου. Τούτος προσπάθησε να εισέλθει στην Κύπρο με άλλους τρομοκράτες. Συνελήφθη και εντός 48 ωρών, αφέθηκε ελεύθερος με άνωθεν εντολές, για να συνεχίσει το απεχθές έργο του ….

 

Το γεγονός αυτό ως σφήνα, το έχω βαθιά αποτυπωμένο στο μυαλό μου, αφού τότε ήμουν αποσπασμένος στο Λόχο Στρατηγείου, όπου μας παραδόθηκε ο *τρομοκράτης και ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με τον βάρβαρο ολετήρα της Ελληνικής Κύπρου. Δυστυχώς ειλημμένες υποχρεώσεις και συγγραφή άλλων κύριων άρθρων, με ανάγκασαν να αναβάλω την υπενθύμιση του γεγονότος αυτού στις 31η Οκτωβρίου.. 

Επανέρχομαι εν συντομία σήμερα…. 

 

*Σημειώνω μετά βδελυγμίας ότι όλοι οι στενοί του συγγενείς και φίλοι του Ντενκτάς ήταν αδίστακτοι δολοφόνοι Ε/Κ αιχμαλώτων και αμάχων. (Αλλά και ειρηνόφιλων Τ/Κ). Π.χ. Το 1974 ο διαβόητος αρχιδολοφόνος Τουρκοκύπριος Turgut Yenagrali, ο οποίος περιφέρεται υπερήφανος μέχρι σήμερα για τους ανυπεράσπιστους αιχμαλώτους Έλληνες Κυπρίους, που σκότωσε εν ψυχρώ, και «καίγεται» από τη λύπη του για όσους ξέφυγαν απ’ τις αιμοβόρες επιδόσεις του, τις οποίες μάλιστα και προσδιορίζει ο ίδιος ως... «είδος τέχνης»! Τα μέλη ΤΜΤ της εγκληματικής ομάδας του πιο πάνω βάρβαρου, ο οποίος ήταν στενός συγγενής του Ντενκτάς, ήταν αυτοί που δολοφόνησαν και τους ημιθανείς ηρωϊκούς πολεμιστές συντρόφους του αδελφού μου και τον ίδιο τον Χριστάκη Αντωνά, οι οποίοι αντιστάθηκαν, οι ολίγοι, δεν παραδόθηκαν στους μυρίους βαρβάρους και τους προκάλεσαν σοβαρές απώλειες στο Παλαίκυθρο. Και περισσότερη τιμή τους πρέπει, διότι ενώ γνώριζαν ότι οι μύριοι θα περάσουν, έπεσαν μαχόμενοι, ως οι 300 του Λεωνίδα. 

 

Καθ΄ όλη τη διάρκεια από την σύλληψη του μέχρι και την ενημέρωση του ότι θα αφεθεί ελεύθερος, ήταν ένα ράκος σε σημείο ψυχολογικής πτώσης και ουκ ολίγα αποκάλυψε στους ανακριτές. Μετά την απόφαση απελευθέρωσης του, αποθρασύνθηκε και απειλούσε τους πάντες. Αυτός ήταν ο Ντενκτάς. Ποτέ δεν αντιμετώπισε με θάρρος όποιους κινδύνους. Στα μεν Κόκκινα προ του κινδύνου εγκατέλειψε τους συντρόφους του και διέφυγε με ψαρόβαρκα, στο δε Κιόνελλι όταν η ΕΛΛΔΥΚ, ήταν προ των πυλών του και πάλι το έσκασε εν μέσω μαχών στις οποίες δεν συμμετείχε ποτέ … Μόνο εκ των όπισθεν …  

 

Ο Ραούφ Ντενκτάς, μετά τη σύλληψή του. (Φωτογραφία: Τάκης Ιωαννίδης) 

 

ΝΑΙ! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΛΕΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ….ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΤΕ… (Καταχάλλη στα κυπριακά = τα μαύρα του τα χάλια.) 

 

Ο αρχιεγκληματίας Ντενκτάς, αρχηγός της τρομοκρατικής ΤΚ ΤΜΤ, σε φώτο μετά την περιπετειώδη σύλληψη του, όταν προσπάθησε να επανέλθει στην Κύπρο λαθραία, από την Τουρκία όπου ήταν εξόριστος λόγω της τρομοκρατικής του δράσης και συνελήφθη από τις Κυπριακές αρχές στην Καρπασία.. Μας τον παρέδωσαν στον Λόχο Στρατηγείου του ΓΕΕΦ. Τις πρώτες μέρες λογω φόβου ότι θα εκτελεσθεί ( Πολλοί πρόθυμοι υπήρχαν), ήταν χεσ.....ς. Πάντα πρώτος το έβαζε στα πόδια, όταν η ΕΦ, εφορμούσε π.χ. Κόκκινα, Αγύρτα, Κιόνελι κλπ...

 

Όταν διέρρευσε η πληροφορία για την σύλληψη του και πληροφορήθηκε ότι θα απελευθερωθεί (Ο Λ.Σ. περικυκλώθηκε από Κυπριακή Αστυνομία για να μην γίνει προσπάθεια μεταφοράς του Ντενκτάς σε άλλο μυστικό σημείο...), έγινε... λύκος.... ο θρασύδειλος. Μετά από λίγες μέρες αφού υπέγραψε δήλωση μετανοίας με άνωθεν εντολές απελευθερώθηκε και συνέχισε το καταστροφικό εγκληματικό του έργο και κατέστρεψε την Κύπρο....

 

Ναί, αυτός με τα μαύρα του τα χάλια (κατά το κυπριακό ο καταχάλλης). Εκπροσωπούσε το 2-3% εξτρεμιστών διότι το υπόλοιπο 14-15% ήταν μετριοπαθείς Τ.Κ. τότε και με την συνδρομή της ...μητέρας Τουρκίας, κατάφερε να αλώσει το ΕΚ 82%... Καμαρώστε τον...

 

Το 67 υπηρετούσα στο Λ.Σ. με διοικητή τον Ε/Ε Τ/ρχη Διακάκη Κων/νο με απόσπαση στο 3ο ΕΓ – Επιχειρήσεων και με διευθυντή τον Ε/Ε Ταγματάρχη Αγγελέττο Κων/νο έμπιστο του Στρατηγού Διγενή, ως εκ τούτου πολλές λεπτομέρειες γνωρίζω και για Ντενκτάς και περί γεγονότων Κοφίνου - Αγ. Θεοδόρων.κ.ά.π.. Οι άνθρωποι του 3ου Ε/Γ και ειδικά ο Αγγελέττος ήταν ο έμπιστος του Στρατηγού Διγενή και κρατούσε όλη την άκρως απόρρητη αλληλογραφία του, την οποία χειριζόμουν εγώ και ο Π.Ν. Όταν ο Ραούφ, ήταν κρατούμενος μερικοί Ε/Κύπριοι πολιτικοί τον επισκέφθηκαν προς συμπαράσταση τον καημένο... τρομοκράτη... 

Ενδεικτικές πληροφορίες στα βιβλία μου. Συμπληρωματικά αναφέρω ότι εκτός των άλλων εγκλημάτων επί Αγγλοκρατίας, διετέλεσε χαφιές και εισαγγελέας των Βρεττανών και αρκετούς αγωνιστές έστειλε στην αγχόνη. Αρκετοί άλλοι γλύτωσαν χάριν του δικηγόρου τότε των μελλοθανάτων Γλαύκου Κληρίδη (Ψευδώνυμο ΕΟΚΑ – ΥΠΕΡΕΙΔΗΣ.) 

 

1974. ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΝΤΕΝΚΤΑΣ ΚΑΙ ΕΤΣΕΒΙΤ 

 

Τα περί σύλληψης του … 

Ενδεικτικά αποσπάσματα. 

 

Ο συνεργάτης εισαγγελέας και ρουφιάνος των Άγγλων, που οδήγησε αγωνιστές στην αγχόνη και σε πολυετείς φυλακίσεις, τρομοκράτης ιδρυτής της ΤΜΤ και πατέρα της διχοτόμησης και της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας αλλά και της μελλοντικής κατάκτησης όλης της Κύπρου  

 

Στις 31 Οκτωβρίου 1967 συνελήφθη ο Rauf Denktaş, μαζί με δύο άλλους Τουρκοκύπριους, στον Άγιο Θεόδωρο της Καρπασίας, τη στιγμή που προσπαθούσε να εισέλθει παράνομα στην Κύπρο. Σύμφωνα με ανακοινωθέν του Γραφείου Δημοσίων Πληροφοριών (ΓΔΠ) της ίδιας ημέρας, «ως ανακρινόμενος ο Ντενκτάς είπεν, ήλθεν εις Κύπρον επί μυστική αποστολή και διά να θέσει εις εφαρμογήν ωρισμένας οδηγίας και εντολάς της Τουρκικής Κυβερνήσεως». Μαζί τους έφεραν όπλα, καθώς και «βαλίτσα περιέχουσα σημαντικά έγγραφα». 

 

(Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Χαράλαμπο Χαραλαμπίδη, στο βιβλίο του Ραούφ Ντενκτάς: Βίος και Πολιτεία μιας Διχασμένης Προσωπικότητας της Εγγύς και Μέσης Ανατολής (Θεσσαλονίκη, εκδόσεις Γερμανός, 2003), ο Ντενκτάς είχε αποχωρήσει κακήν κακώς από τον Κύπρο το 1964, αφού προκάλεσε μαζί με την ΤΜΤ τις ταραχές του Δεκεμβρίου του 1963. Επανήλθε κρυφά στις 31 Ιουλίου του 1964 και υποκίνησε τη δημιουργία του θύλακα Τηλλυρία-Λεύκας, ενισχύοντας τους Τουρκοκύπριους με φοιτητές και άλλους άτακτους από την Τουρκία. Μετά τις μάχες της Τηλλυρίας και τη νικηφόρα παρουσία της Εθνικής Φρουράς, ο Ντενκτάς διέφυγε και πάλι προς Τουρκία, αποχωρώντας νύκτα από τον ορμίσκο των Κοκκίνων με τουρκικό πολεμικό σκάφος και εγκαταστάθηκε στην Άγκυρα. Από εκεί, εκ του ασφαλούς, κατηγορούσε την κυπριακή κυβέρνηση για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων και για δήθεν εγκλήματα εναντίον τους, και καλούσε συνεχώς σε εξέγερση.  

 

Την εποχή εκείνη, ακόμα και οι τουρκικές κυβερνήσεις είχαν επιβάλει διακριτική λογοκρισία στον Ντενκτάς, απαγορεύοντάς του την επιστροφή στην Κύπρο. Εναντίον του είχαν ταχθεί και οι μετριοπαθείς τουρκοκυπριακοί παράγοντες, με επικεφαλής τον τότε αποχωρήσαντα Αντιπρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Φαζίλ Κουτσιούκ. Να σημειωθεί πως ο Κουτσιούκ, μαζί με τους υπόλοιπους Τουρκοκύπριους αξιωματούχους, που συμμετείχαν στην ΤΜΤ, είχαν δημιουργήσει από τον Δεκέμβριο του 1963 αποσχιστική οντότητα στους θύλακες, την οποία αποκαλούσαν «Διοίκηση». Αυτοί, σύμφωνα με τον Ντενκτάς, φαίνεται να έπεισαν την Άγκυρα πως τυχόν επιστροφή του θα προκαλούσε πόλεμο. Τότε, η Τουρκία απέφευγε την προοπτική πολέμου στην Κύπρο, αφού υπήρχε η Μεραρχία του Ελληνικού Στρατού, η οποία ήταν ενισχυμένη με άρματα μάχης. 

 

Τελικά με τη σιωπηρή συγκατάθεση της Άγκυρας, ο Ντενκτάς αναχώρησε κρυφά από την Αλεξανδρέττα και έφθασε, μαζί με δύο συντρόφους του, κρυφά στην Κύπρο το βράδυ της 30ης προς την 31η Οκτωβρίου. Σχεδόν αμέσως συνελήφθησαν στον Άγιο Θεόδωρο Καρπασίας. Όπως κατέγραψε το ΓΔΠ, τα τρία πρόσωπα «επεσημάνθησαν και διά κοινής ενεργείας Εθνικής Φρουράς και Αστυνομίας συνελήφθησαν».  

 

Ο Ντενκτάς και οι δύο συνοδοί του, Erol İbrahim και Osman Nejat Konuk μεταφέρθηκαν στο Αρχηγείο του ΓΕΕΦ, Λόχο Στρατηγείου, στη Λευκωσία, όπου ανακρίθηκαν με υπόδειξη του Αρχηγού της ΑΣΔΑΚ (Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου), Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα «Διγενή», πριν δοθεί άνωθεν εντολή και παραδοθούν στην Αστυνομία. Στις 2 Νοεμβρίου προσήχθησαν ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, «το οποίον εξέδωσε διάταγμα οκταημέρου κρατήσεως των προς συνέχισιν των ερευνών δι’ ισχυριζόμενα αδικήματα εναντίον του κράτους». Στις 9 Νοεμβρίου, το Δικαστήριο ανανέωσε το διάταγμα κράτησης. Σύμφωνα με το ΓΔΠ, συνήγορός τους ήταν ο Δικηγόρος Αλή Ντανά. Την Κυπριακή Δημοκρατία εκπροσώπησαν ο Δικηγόρος της Δημοκρατίας Αχιλλεύς Φράγκος και εκ μέρους της Αστυνομίας ο Ανώτερος Αστυνόμος Γιώργος Χατζηλοΐζου, υπό την επίβλεψη του οποίου διεξάγονταν οι αστυνομικές έρευνες. 

 

Η αρχική σύλληψη έγινε από Θηροφύλακα (άλλες πηγές αναφέρουν Αγροφύλακα), ο οποίος τους μετέφερε στον Αστυνομικό Σταθμό του Αγίου Θεοδώρου (πρώην Σταθμός Χωροφυλακής, πριν τη συνένωση των δύο Σωμάτων Ασφαλείας). 

 

Έξω από τον Αστυνομικό Σταθμό Αγίου Θεοδώρου έτυχε να περνά ένας δάσκαλος της περιοχής, ο οποίος αναγνώρισε από την όψη τον Ντενκτάς και είπε «εν ο Ντενκτάς τούτος, γιατί εν τον παίζετε;» Να σημειωθεί πως εν αποστρατεία αστυνομικός θυμάται πως η UNFICYP της περιοχής, αφού έμαθε προφανώς για τη σύλληψη Ντενκτάς, περικύκλωσε τον Αστυνομικό Σταθμό. 

 

Στις Φυλακές, «έτρωγε “σατσιανάκατα”, χωρκάτικα, πολύ φαΐ, και το δικό του και των άλλων». Οι άλλοι έπρεπε να τον περιμένουν να τελειώσει, πριν να φάνε. Μετά, όταν πλενόταν, είχε 3-4 κολόνιες μαζί του, τις οποίες έτριβε στα χέρια, στις μασχάλες, στο στήθος και στην φαλάκρα του. ΤΟΥΡΚΟ ΠΛΥΝΕΙΣ, ΤΟΥΡΚΟ ΑΡΩΜΑΤΙΣΕΙΣ, ΠΑΛΙ ΣΚΥΛΙΕΣ ΒΡΩΜΙΖΕΙ. 

 

Ο Ντενκτάς και οι άλλοι είχαν υποβληθεί σε εξαντλητική ανάκριση και έδωσαν γραπτές καταθέσεις. Μεγάλο ενδιαφέρον συγκεντρώνει η κατάθεση Ντενκτάς Αναφέρεται στις προσπάθειές του να επιστρέψει στην Κύπρο και στην αρνητική στάση των ηγετών της Άγκυρας.

• Κατηγορεί τον Δρα Κουτσιούκ και τους άλλους Τουρκοκύπριους ότι τον διέβαλλαν στις εκάστοτε κυβερνήσεις της Άγκυρας και τον χαρακτήριζαν ως ταραχοποιό και επικίνδυνο, ακόμη και για την τουρκοκυπριακή κοινότητα.  
• Ομολογεί ότι ήθελε να επιστρέψει στην Κύπρο, για να πείσει τους Τουρκοκύπριους να δεχθούν ως λύση την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και να αποζημιωθούν όσοι ήθελαν να πάνε στην Τουρκία.  
• Κατηγορεί την Τουρκία ότι είχε εγκαταλείψει τους Τουρκοκύπριους, για να υποχρεωθούν να δεχθούν τη λύση της Ένωσης. Εδώ γελάμε ..

Ειδικά για το ζήτημα της Ένωσης και της παρουσίας Ελληνικού Στρατού, καταγράφονται τα εξής στην κατάθεση Ντενκτάς: 

 

«Στην σημερινήν κατάστασιν το πρόβλημα της Κύπρου δεν λύεται, στρατιωτικώς. Διότι ήρθεν ο ελληνικός στρατός και έκατσεν εδώ. Δεν μπορείς να τους διώξης χωρίς πόλεμον. Για την Κύπρον δεν γίνεται πόλεμος. Να το ξεχάσωμεν αυτό. Ώστε πρέπει πολιτικώς. Εγώ λέγω ότι πρέπει να στραφούν στην αρχήν, να παρακαθήσουν όσοι υπέγραψαν τις Συμφωνίες της Ζυρίχης, Τουρκία, Ελλάδα και Άγγλοι, να ιδρύσουν μιαν Επιτροπείαν από Κυπρίους στους οποίους να πουν: “Συνεδριάστε και οπουδήποτε καταλήξετε να μας το πείτε και να γνωρίζωμεν κι εμείς”. Να μιλήσωμεν, να δούμεν που θα καταλήξωμεν. Εάν καταλήξωμεν εις λύσιν εκαταλήξαμεν. Δεν εκαταλήξαμεν, πάλαι πίσω στην Τουρκίαν». 

 

Η πιο πάνω αναφορά στην κατάθεσή του διασταυρώνεται και από τη μαρτυρία αφυπηρετήσαντα αστυνομικού. Θυμάται πως ο Ντενκτάς τους είπε μια μέρα, καθώς τον φρουρούσαν ενόπλως, πως «για να λυθεί το Κυπριακό, πετάξετε τούντα όπλα, να ‘ρτει ο Μακάριος, ο Γιωρκάτζης, ο Βενιαμίν, ο Τάσσος, να σταυρώσουν τα πόθκια τους όπως εμένα τωρά, να κάτσουν χαμαί και να λυθεί το Κυπριακό». 

 

Στη γραπτή κατάθεσή του προς την Αστυνομία, είπε και τα εξής για το θέμα της τελικής λύσης του Κυπριακού, όπως φαινόταν το 1967: 

 

«Όταν ευρισκόμουν στην Τουρκία είχα υπόψιν ότι η Ένωσις έχει γίνει και ότι παραλείπεται μόνον το όνομα ακόμη. Εσείς θα περιμένετε έστω και επί 20 χρόνια μέχρις ότου να καμφθούμε εμείς τελείως και τότε να δώσετε το όνομα της ΕΝΩΣΕΩΣ. Η ιδέα μου αυτή είναι. Ώστε, λέγω: “Εμείς θα μπορέσωμεν να αντέξωμεν ακόμη 5 χρόνια; Όχι, τίποτε. Ώστε γιατί να περιμένωμεν ακόμη 5 χρόνια για να δούμεν τι θα γίνη; Να λέγωμεν από τώρα εις όσους επίστευαν στον ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΝ και έλεγαν ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΝ ή ΘΑΝΑΤΟΝ, ότι όπως κατέληξεν η υπόθεσις, η μόνη λύσις που απέμεινε είναι να αποζημιωθούν και να φύγουν αν δεν τους αρέσει. Όσον αφορά εκείνους που θα παραμείνουν εδώ το ΕΒΚΑΦ, τα Θρησκευτικά και η Παιδεία να είναι δικά μας, δηλαδή, οτιδήποτε κερδίσαμεν μέσω Ζυρίχης». 

 

Ο Ραούφ Ντενκτάς επέστρεψε στην Τουρκία στις 12 Νοεμβρίου 1967, κάτι που είχε προβλέψει σε αρθρογραφία της η εφημερίδα «Πατρίς». Με βάση επιστολές που δημοσίευσε στις 13 Νοεμβρίου 1967 το «Θάρρος», ο Ντενκτάς είχε κάνει έκκληση προς τον Γενικό Εισαγγελέα, Κρίτωνα Τορναρίτη, ο οποίος, σε συνεννόηση με την κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, αποφάσισε, με επιστολή στον δικηγόρο να τον ενημερώσει πως «απεφασίσθη όπως προς το παρόν μη προχωρήση η υπόθεσις διά να προσαχθή αυτός εις δίκην εν σχέση με τας εκκρεμείς κατηγορίας». Σύμφωνα με το ανακοινωθέν του ΓΔΠ, τα κυπριακά διαβατήρια των τριών ακυρώθηκαν. 

 

Ο Ντενκτάς, ο οποίος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην έξαψη του ανθελληνικού, ρατσιστικού μίσους κατά τα γεγονότα του 1958 και του 1963-64, θα επιστρέψει στην Κύπρο ως συνομιλητής για το Κυπριακό το 1968, αφού μεσολάβησαν τα γεγονότα της Κοφίνου και η ταπεινωτική αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας. 

 

Είπε τότε ο Πρόεδρος της Κ.Δ. Αρχιεπίσκοπος Μακάριος: «Αν τον δω αυτόν που τον συνέλαβε, δεν ξέρω τι θα τον κάμω»!.. 

 

ΣΤΑ πλαίσια της ιστορικής μελέτης για την προβοκάτσια της Κοφίνου τον Νοέμβριο του 1967 και τη σύλληψη και άμεση απελευθέρωση του Ραούφ Ντενκτάς στο χωριό Άγιος Θεόδωρος Καρπασίας, στις 31 Οκτωβρίου της χρονιάς εκείνης, υπάρχει άμεση σχέση συνδεδεμένη με τα γεγονότα της Κοφίνου, που είχαν ως συνέπεια την αμυντική απογύμνωση της Κύπρου με την εκδίωξη της ελληνικής μεραρχίας και του στρατηγού Γ. Γρίβα Διγενή από την Κύπρο. 

 

Ν’ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ αρχικά, ότι ο Ντενκτάς, αρχηγός των Τουρκοκυπρίων τρομοκρατών οι οποίοι κινήθηκαν ενόπλως εναντίον του κυπριακού κράτους το τρίτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου 1963, διέμενε στην Τουρκία. Κατέφυγε εκεί από το Λονδίνο, όπου ο Μακάριος τον δέχτηκε να μετάσχει της πενταμερούς διάσκεψης για το Κυπριακό, η οποία συγκλήθηκε από τη Βρετανία, τον Γενάρη του 1964. Ο Ραούφ Ντενκτάς 

 

Εκπροσώπησε τότε τους Τουρκοκύπριους, παρόλο που ήταν γνωστό πως ήταν επικεφαλής των Τ/κ στασιαστών και καταμαρτυρείτο ως ο ηθικός αυτουργός για δεκάδες φόνους, εμπρησμούς, εκτοπισμούς και άλλα ειδεχθή εγκλήματα σε βάρος των Ελλήνων Κυπρίων. Τον Φεβράρη του 1964, ο Ντενκτάς εμφανίσθηκε ως εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων στα Ηνωμένα Έθνη, όπου υπεραμύνθηκε των τουρκοκυπριακών ψευδολογιών, διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα της ένοπλης ανταρσίας και κατηγορώντας την Κυπριακή Κυβέρνηση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση να τον κηρύξει ανεπιθύμητο πρόσωπο και να του απαγορεύσει την επάνοδο στην Κύπρο. Παρέμεινε στην Άγκυρα, όμως συνέχισε να διατηρεί επαφή με την ΤΜΤ. 

 

Μέχρι την προσπάθειά του το 1967 να φτάσει λαθραία στο νησί, προέβαινε κατά καιρούς σε εμπρηστικές δηλώσεις και απειλές εναντίον των Ελλήνων. Την 1η Αυγούστου 1964 έφτασε με πολλούς Τούρκους στρατιωτικούς παράνομα στον θύλακα των Κοκκίνων, όλοι τους όμως αναγκάστηκαν να επιστρέψουν άπρακτοι στην Τουρκία (Ο Ντενκτάς τότε διέφυγε με τουρκική ψαρόβαρκα κρυμμένος σε κασόνια με ψάρια το ψάρι εκεί που του άρμοζε) μετά τη σαρωτική νίκη της ΕΦ υπό την αιγίδα του Γεώργιου Καρούσου και με σαφείς εντολές του Διγενή, κατά των στασιαστών, μεταξύ 5 και 8 Αυγούστου, και την εκκαθάριση του θύλακα από τους Τουρκοκύπριους τρομοκράτες και τους εκατοντάδες γιουρούκηδες από την Τουρκία, οι οποίοι παράνομα εισέρχονταν σταδιακά στην Κύπρο μέσω της θαλάσσιας περιοχής Μανσούρας, την οποία πριν από τις μάχες της Τηλλυρίας έλεγχαν οι Τούρκοι. Το μόνο χωριό στην περιοχή που έμεινε υπό τον έλεγχο των Τούρκων μετά το έπος της Τηλλυρίας ήταν μια κουτσουλιά τα Κόκκινα, κι αυτό μετά από διαταγή του Μακαρίου να σταματήσει κάθε στρατιωτική δραστηριότητα, την ώρα που όλοι οι Τούρκοι τρομοκράτες που βρίσκονταν εκεί είχαν υψώσει λευκή σημαία και ήσαν έτοιμοι να παραδοθούν με τον οπλισμό τους. Ας πάμε, όμως, στις λεπτομέρειες της σύλληψης του Ντενκτάς: 

 

Ας επανέλθουμε πιο συγκεκριμένα στην μέρα σύλληψης του πιο αναλυτικά. 

 

ΗΤΑΝ πρωινές ώρες της 31ης Οκτωβρίου 1967- γύρω στις δυόμισι – όταν ο Ντενκτάς με τους δυο συνοδούς του, επίσης Τουρκοκύπριους, Οσμάν Νετζιάτ Κονούκ και Ερόλ Ιμπραχίμ, αποβιβάστηκαν αθέατοι από μικρή λαστιχένια βάρκα στην ακτή του Αγίου Θεοδώρου Καρπασίας. Πυκνό το σκοτάδι, βαθιά χαράματα, σιγαλιά παντού, ευνοϊκές όντως συνθήκες για την παράνομη είσοδο στην Κύπρο. Η Κύπρος τότε ελεγχόταν στρατιωτικά από την Εθνική Φρουρά και τη μεραρχία του ελληνικού στρατού την οποία έστειλε στο νησί η Κυβέρνηση Γεώργιου Παπανδρέου στα μέσα του 1964 για την αντιμετώπιση τυχόν τουρκικής εισβολής. 

 

Ο ΝΤΕΝΚΤΑΣ και οι συνοδοί του, με το που ξημέρωσε, άρχισαν να περιπλανώνται στο «Δάσος της Βάλιας», χωρίς να ξέρουν πού ακριβώς βρίσκονται. Και σίγουρα παραξενεμένοι, αφού προορισμός τους δεν ήταν ο Άγιος Θεόδωρος της Καρπασίας αλλά ο Άγιος Θεόδωρος Λάρνακας, όπου τους ανέμεναν, κατόπιν συνεννόησης, Τουρκοκύπριοι τρομοκράτες. Είναι φανερό ότι έκαμαν λάθος στον τόπο αποβίβασής τους, γεγονός που οφείλεται μάλλον στον κυβερνήτη του τουρκικού υποβρυχίου, που τους μετέφερε και τους εγκατέλειψε στ’ ανοικτά για να συνεχίσουν από εκεί με βάρκα μέχρι την ακτή. Το ότι είναι τουρκικό υποβρύχιο που τους μετέφερε, βγαίνει από το ότι κάθε άλλο σκάφος θα εντοπιζόταν από το ραντάρ της Εθνικής Φρουράς, που υπήρχε τότε στο Ριζοκάρπασο. 

 

Ο ίδιος ο Ντενκτάς, στις καταθέσεις που έδωσε στη συνέχεια μετά, που συνελήφθη, ισχυρίστηκε για το θέμα αυτό: Στην μεν *πρώτη κατάθεση, που λήφθηκε στον αστυνομικό σταθμό Αγίου Θεοδώρου Καρπασίας προτού αναγνωρισθεί, είπε ότι ήσαν τρεις δικηγόροι από τη Λάρνακα και βγήκαν για ψάρεμα στον Άγιο Θεόδωρο Λάρνακας, όμως έχασαν τον προσανατολισμό τους. Επρόκειτο, βέβαια, για πολύ μεγάλο ψέμα, αφού ο Άγιος Θεόδωρος Λάρνακας απέχει από τον Άγιο Θεόδωρο Καρπασίας 70 ολόκληρα χιλιόμετρα! Ο δεύτερος ισχυρισμός του Ντενκτάς, ήταν ότι ήρθε στην Κύπρο με πλοιάριο που ο ίδιος ναύλωσε, πράγμα επίσης ψευδές, αφού, όπως προαναφέρθηκε, το όποιο σκάφος θα εντοπιζόταν από το ραντάρ της Ε.Φ. 

 

*Άλλα κατέθεσε τότε στο Λόχο Στρατηγείου και άλλα στις φυλακές, για να επιφέρει σύγχυση ο πανούργος και δόλιος Ντενκτάς. ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ στο σημείο αυτό, ότι αν η «γκάφα» του κυβερνήτη του τουρκικού υποβρυχίου που οδήγησε τον Ντενκτάς όπως ισχυρίστηκε, αλλού από εκεί που ήθελε, θα ήταν η δεύτερη στην ιστορία του τουρκικού ναυτικού. Η πρώτη ήταν το πασίγνωστο «Μάλτα γιοκ», που λέχθηκε παλιά από κυβερνήτη τουρκικού σκάφους, ο οποίος δεν μπόρεσε να βρει τη Μάλτα, που ήταν ο προορισμός του, αφού όταν μελετούσαν τον χάρτη, ο φανός, που φώτιζε ήταν τοποθετημένος πάνω από την … Μάλτα…  

 

Εν συνεχεία … 

ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΙ, λοιπόν, στο δάσος ο Ντενκτάς και οι συνοδοί του, έγιναν κάποια στιγμή αντιληπτοί από τον θηροφύλακα Αντώνη Χριστοδούλου, που εκτελούσε υπηρεσία στην περιοχή. Δεδομένοι ότι οι κινήσεις τους του φάνηκαν ύποπτες, ειδοποίησε εγγύς στρατιωτική περίπολο, υπό τον Ελλαδίτη ταγματάρχη Κυριάκο Καρυστιναίο, η οποία και τους συνέλαβε και τους μετέφερε στον τοπικό σταθμό. Εκεί, παρά την προσπάθεια του Ντενκτάς να παραπλανήσει τον αστυνομικό λοχία, για να τον αφήσει, μαζί με τους Κονούκ και Ιμπραχίμ, να μεταβούν στον πραγματικό προορισμό τους, δεν τα κατάφερε. Στο μεταξύ είχαν φτάσει στο σταθμό και άλλοι πολίτες, ένας των οποίων αναγνώρισε τον Ντενκτάς. Και οι τρεις συλληφθέντες μεταφέρθηκαν τότε με ισχυρή αστυνομική συνοδεία στον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό Αμμοχώστου και από εκεί στη Λευκωσία, στα κρατητήρια ΕΣΑ του Λόχου της Στρατιωτικής Αστυνομίας (ΕΣΑ), στο παλιό τρελάδικο, απέναντι από το ξενοδοχείο «Χίλτον». Διοικητής του Λόχου ΕΣΑ ήταν τότε ο Ελλαδίτης λοχαγός Ελευθέριος Ιωαννίδης, ένας εύσωμος και δυναμικός αξιωματικός και Δτης στρατοπέδου ο Τ/ρχης Κρητικός Διακάκη Κ. Εκεί ο Ντενκτάς έδωσε μακροσκελή κατάθεση.

 

«Πρέπει να μείνει ζωντανός» 

 

ΣΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ του Ντενκτάς δόθηκε την επομένη μεγάλη δημοσιότητα από τον κυπριακό και τον διεθνή Τύπο, όπως και τα πρακτορεία ειδήσεων. Στην κυπριακή Κυβέρνηση, όμως, υπήρξε ένα μούδιασμα για το θέμα, όμως ήταν αναγκαίο να ληφθούν γι’ αυτό αποφάσεις. Έτσι, το απόγευμα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο Μακάριο, στην οποία πήραν επίσης μέρος οι Κληρίδης και Γιωρκάτζης, ο Αρχηγός της ΑΣΔΑΚ στρατηγός Γρίβας Διγενής, ο αρχηγός ΓΕΕΦ αντιστράτηγος Γεώργιος Μορώνης, ο διευθυντής του Β΄ Επιτελικού Γραφείου του ΓΕΕΦ, συνταγματάρχης Τσατσανίφος και ο διοικητής του ελληνικού κλιμακίου της ΚΥΠ στην Κύπρο, Σιδερίδης. Άποψη όλων, πλην ενός, ήταν ότι ο Ντενκτάς έπρεπε να μείνει ζωντανός, αλλά να καταδικασθεί σε πολυετή φυλάκιση λόγω εγκλημάτων και στάση έναντι της Κ.Δ. ενώ η διαφωνία του ενός, μάλλον του Διακάκη ήταν να εκτελεσθεί. (Εξάγω το συμπέρασμα, διότι όταν μεταφέρθηκε ο Ντενκτάς με τους άλλους στο Λ.Σ., ο εξαίρετος Δτής μας είχε καλέσει 3 έμπιστους αξιωματικούς, δύο Ελλαδίτες, ένα λοχαγό, ένα υπολοχαγό και και ένα Ανθυπολοχαγό Ε/Κ. στους οποίους εμπιστευτικά είπε … «Υπάρχει ενδεχόμενο να εκτελέσουμε τον Ντενκτάς. Θα ισχυριστούμε ότι αυτοκτόνησε, αφού υφάρπαξε το πιστόλι ενός από τους φρουρούς του. Είστε έτοιμοι; Με ένα στόμα απάντησαν όλοι ναι. … Ελεύθεροι. Φύγετε!» Δεν πρόλαβαν!
Διότι αμέσως μετά μεταφέρθηκε στις Κεντρικές φυλακές με απόφαση Μακαρίου.
 

Έλεγε τότε ο Ντενκτάς: «Εν να φύουν οι Καλαμαράος που την Κύπρο!..» 

 

48 ΩΡΕΣ μετά τη σύλληψή του Ντενκτάς, ο επαρχιακός δικαστής Αμμοχώστου, Δημητράκης Στυλιανίδης εξέδωσε διάταγμα οκταήμερης κράτησής του. Με το που εκδόθηκε τον διάταγμα κράτησής του, ο Ντενκτάς μεταφέρθηκε στις Κεντρικές Φυλακές, όπου τον επισκέφθηκε αρκετές φορές ο Γιωρκάτζης. Σε μαρτυρία ενός εκ των αστυνομικών φρουρών του Ντενκτάς επί 24ώρου βάσεως έξω από το κελί του, Χριστόδουλος Χριστοδούλου, μετέπειτα δικηγόρος, έδωσε πολλές λεπτομέρειες για την εκεί παραμονή του Ντενκτάς. 

 

«Οι επισκέψεις προς αυτόν από τον Γιωρκάτζη», είπε, ήταν μεγάλης διάρκειας, γι’ αυτό και όταν έφευγε, ρωτούσαμε τον Ντενκτάς τι έλεγαν τόση ώρα. Στην αρχή δεν μας απαντούσε, αλλά στη συνέχεια η απάντησή του ήταν «εν να φύουν οι Καλαμαράος που την Κύπρο»! Εμείς γελούσαμε μ’ αυτό και του λέγαμε πως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο, όμως ο Ντενκτάς επέμενε επαναλαμβάνοντας την ίδια φράση. Δυστυχώς, τα λόγια του επαληθεύτηκαν στη συνέχεια…» 

 

ΗΤΑΝ σίγουρος ο Ντενκτάς για την απελευθέρωση του αλλά και για την φυγή της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, κι αυτό είναι φανερό ότι προέκυπτε από τις μακρές συζητήσεις του με τον Γιωρκάτζη. Απίστευτο; Κι όμως αληθινό. Όπως απίστευτη ήταν και η απάντησή που έδωσε ο Μακάριος σε δόκιμο του Κύκκου, που αργότερα εγκατέλειψε τη μοναχική ζωή. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, το μεσημέρι της επομένης, που συνελήφθη ο Ντενκτάς, ο Μακάριος πήγε για γεύμα στο Μετόχι του Κύκκου στη Λευκωσία. Ενώ πλησίαζε στην Τράπεζα, συνοδευόμενος από τον επιχειρηματία Γεώργιο Χαραλάμπους, ιδιοκτήτη του ομώνυμου καφεκοπτείου, ο δόκιμος τον πλησίασε και του φίλησε το χέρι και ταυτόχρονα τον ρώτησε: 

 

– Μακαριότατε, τι γίνεται με τον Ντενκτάς; Αυτός πήρε τότε θυμώδη όψη και του είπε: 

– Άφησ’ με, γιατί αν πιάσω στα σιέρκα μου τζιείνον που τον εσύλλαβεν, δεν ξέρω τι θα τον κάμω!..» Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ αυτή, όπως και η σιγουριά του Ντενκτάς για τη φυγή του ελληνικού στρατού από την Κύπρο, ασφαλώς ενέχουν μεγάλη ιστορική αξία δεδομένων των γεγονότων που ακολούθησαν, τόσο στην Κύπρο (Κοφίνου), όσο και στην Ελλάδα (ανεπιτυχές κίνημα βασιλιά Κωνσταντίνου και φυγή του στην Ιταλία). Πολύπλευρη η συνωμοσία; 

 

ΚΑΙ το ερώτημα που εγείρεται: Τι γύρευε ο Ντενκτάς στην Κύπρο το 1967 και ειδικά στην περιοχή Αγίου Θεοδώρου Λάρνακας; Η μόνη λογική απάντηση στο ερώτημα αυτό, είναι πως ο αρχιστασιαστής Ντενκτάς σκόπευε να ηγηθεί των Τούρκων στην περιοχή Αγίου Θεοδώρου-Κοφίνου, με στόχο τη δημιουργία ενός νέου τουρκικού θύλακα στην Κύπρο. Ειδικά μετά που ο αξιωματικός του τουρκικού στρατού – ο «πασιάς» της περιοχής – είχε σκοτωθεί με καταδρομική επιχείρηση που έγινε εναντίον του τον Σεπτέμβρη του 1967 και έκτοτε η περιοχή έμενε χωρίς διοικητή. Στη θέση αυτή υπηρετούσε όταν έφτασε στην Κύπρο λαθραία ο Ντενκτάς ένας νεαρός υπολοχαγός του τουρκικού στρατού, ο οποίος, όμως δεν θεωρείτο ικανός να δημιουργήσει συνθήκες που θα οδηγούσαν στη δημιουργία ενός νέου θύλακα. Η ένοπλη αντιπαράθεση που σκόπευε να δημιουργήσει επίσης ο Ντενκτάς, είναι βέβαιο ότι θα το εκμεταλλευόταν η Τουρκία, όπως και ο Μακάριος και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος για τους ίδιους, δυστυχώς, λόγους: Για την εκδίωξη της μεραρχίας και του Διγενή από την Κύπρο, την πτώση της Χούντας στην Ελλάδα και την εγκατάλειψη της πολιτικής της Ένωσης, γεγονότα που βόλευαν και την Τουρκία. 

 

ΣΤΟ σημείο αυτό, να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας την επίσκεψη του Τούρκου βουλευτή Γκιουλέγκ στην Κύπρο και τις μυστικές συνομιλίες του με τον Μακάριο τον Σεπτέμβρη του ’67, όπως και την έλευση στην Κύπρου, κατά τον επόμενο μήνα, του αντιπροέδρου της Χούντας και υπουργού Εθνικής Άμυνας Γρηγόριου Σπαντιδάκη, που ήταν εκείνος που επέμενε όσο κανένας άλλος για την ανάμειξη της Εθνικής Φρουράς σε αστυνομικά καθήκοντα στην Κύπρο, ειδικά στην περιοχή Κοφίνου-Αγίου Θεοδώρου. Ο Σπαντιδάκης, που είχε συνομιλίες με τον Μακάριο για τις οποίες τίποτε δεν είχε ανακοινωθεί επίσημα, ανήκε μεν στην ηγεσία της στρατιωτικής Κυβέρνησης, αλλά ήταν γνωστός βασιλικός και, ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού προηγουμένως, σχεδίαζε μυστικό κίνημα στρατηγών στην Ελλάδα υπό τον βασιλιά. Όμως τους είχαν προλάβει οι συνταγματάρχες, με επικεφαλής τους Γ. Παπαδόπουλο, Στ. Παττακό και Ν. Μακαρέζο. 

 

Στη συνέχεια, με την άνοδο της Χούντας στην εξουσία και την ανάληψη υψηλών αξιωμάτων από τον Σπαντιδάκη, αυτός δεν έπαυσε να συνεργάζεται στενά με τον Κωνσταντίνο και να ετοιμάζουν αντιπραξικόπημα. Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, στο οποίο είχαν συμμετοχή και ο ευρισκόμενος στο Παρίσι από το 1963 πρώην Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και άλλοι παλιοί πολιτικοί της Ελλάδας, αλλά και ο Μακάριος, στήθηκε η προβοκάτσια της Κοφίνου, από την οποία ζήμιωσε η Κύπρος που έμεινε χωρίς αμυντική στήριξη, αλλά και ο βασιλιάς που είδε τα όνειρά του να ρίξει την Χούντα να καταρρέουν. Μόνοι κερδισμένοι ο Μακάριος, που «γλίτωσε» από τον Γρίβα και τον ελληνικό στρατό και άνοιξε διάπλατα τα φτερά του για «λύση ανεξαρτησίας» και οι Τούρκοι, οι οποίοι έβλεπαν καθαρά πια και με πολλή αγαλλίαση, να ναυαγούν τα όποια σχέδια για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

 

Συναφώς, δεν είναι τυχαίο το ότι συνομιλητής της τουρκικής πλευράς στις συνομιλίες, που άρχισαν το 1968 στη Λευκωσία για το Κυπριακό, ήταν ο εξτρεμιστής Ντενκτάς, τον οποίο η Άγκυρα επιδίωξε να φέρει μυστικά στην Κύπρο για τη δημιουργία θερμού επεισοδίου στην περιοχή Κοφίνου, για σκοπούς προώθησης των διχοτομικών σχεδίων της. Επρόκειτο, δηλαδή, για μια πολύπλευρη συνωμοσία, με τους πρωταγωνιστές της να στοχεύουν ο καθένας σε διαφορετικά πράγματα. Κι όπως θα δούμε στη συνέχεια, ο στρατηγός Γρίβας, που προαισθανόταν τις σοβαρές πολιτικές επιπτώσεις του προετοιμαζόμενου εγχειρήματος, κατέβαλε ακόμα και την 12η ώρα πριν αρχίσει στην Κοφίνου η επιχείρηση «Γρόνθος», ύστατη προσπάθεια να αποτρέψει το μοιραίο χωρίς όμως και να τα καταφέρει. Οι συνωμότες επιτάχυναν το άναμμα της θρυαλλίδας με ένα σατανικότατο κόλπο!.. ΤΑ λάθη μας πληρώθηκαν πολύ ακριβά τότε και ήταν ο προπομπός άλωσης της Ελληνική Κύπρου. Στερνή τους γνώση να την είχαν όλοι που διαχειρίστηκαν ατυχώς γεγονότα σαν αυτό, αλλά και άλλα πολλά και μας οδήγησαν στο τέλος σε Εθνική Καταστροφή χωρίς ποτέ να τιμωρηθεί ένας υπαίτιος. ΠΟΤΕ!  

 

Και στο δια ταύτα μετά από όλα αυτά, ο αρχιτρομοκράτης Ντενκτάς, αφέθηκε στο τέλος ελεύθερος και συνέχισε τις εγκληματικές του πράξεις κατά της Κύπρου μέχρι και το 1974 που αλώθηκε η Β. Ελληνική Κύπρος. Τα δικά μας εγκληματικά λάθη, οι Τούρκοι δεν τα μιμήθηκαν και πέτυχαν τους σκοπούς τους. Η δική μας ηττοπάθεια και ραγιαδισμός εμάς μας οδήγησαν σε πλήρη αποτυχία. Ας μας διδάσκουν λοιπόν και νουθετούν σήμερα, προτού βιώσουμε και πάλι Εθνικές καταστροφές….  

 

Επιμέλεια – Έρευνα από Αντώνη Αντωνά, ο οποίος εβίωσε το γεγονός και το κατέγραψε όπως ακριβώς αυτό συνέβη. ΘΑΡΣΕΙ. ΛΕΓΩΝ Τ΄ ΑΛΗΘΕΣ ΟΥ ΣΦΑΛΕΙ ΠΟΤΕ. 

 

Πηγές: Αρχείο και Ιστορικό μου ημερολόγιο 3ου Επιτελικού Γραφείου, βιβλία και παλαιότερα άρθρα μου, ΜΜΕ της τότε εποχής με πρόσθετες πληροφορίες και σχόλια.
Και "Σιγάν την αλήθειαν χρυσόν εστι θάπτειν"; 

 

Δημοσιοποιώ συμπληρωματικό παλαιότερο αποκαλυπτικό άρθρο, που μου απέστειλε η φίλτατη διαπρεπής συγγραφέας – ερευνήτρια κ. Φανούλα Αργυρού, μετά την μελέτη σχετικού δικό μου, για το οποίο μας συνεχάρη και που αφορούσε την σύλληψη του τρομοκράτη Ντενκτάς το 1967 και άμεση απελευθέρωση του, από την τότε Κυβέρνηση της Κ.Δ. Και στην ιδία συγχαρητήρια. 

Αντώνης Αντωνάς
 

Πώς ο τρομοκράτης Ντενκτάς, από προδότης, έγινε συνομιλητής!
Σημερινή 10.11.2017
 

ΜΙΑ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ... ΜΙΑ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ 

 

ΤΟΝ ΝΤΕΝΚΤΑΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ Ο Π. ΓΙΩΡΚΑΤΖΗΣ, Ο ΓΛ. ΚΛΗΡΙΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΚΡΙΤΩΝ ΤΟΡΝΑΡΙΤΗΣ. Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΟΤΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΟΥΣΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΜΕΝΑΝ ΑΝΟΙΚΤΕΣ...

 

Η κυπριακή Κυβέρνηση, από το 1964 θεωρούσε τον Ραούφ Ντενκτάς προδότη της πατρίδας του, πράκτορα ξένων δυνάμεων και ένοχο εγκλημάτων. Στις 5 Αυγούστου 1965, απαντώντας σε ισχυρισμό του Ντενκτάς, ο Σπ. Κυπριανού, ως Υπ. Εξωτερικών τότε, δήλωσε: «Δεν προτίθεμαι να απαντήσω στις ψευδολογίες ενός προδότου της πατρίδος του, ενός πράκτορος ξένης δυνάμεως σε βάρος ιδικής του χώρας».

 

Με την ευκαιρία των γεγονότων στην Καταλωνία και παρόλο που τα πράγματα εκεί διαφέρουν κατά πολύ από το Κυπριακό, υπάρχουν εξίσου ενδιαφέρουσες ομοιότητες, όσο και διαφορές. Παραδείγματος χάριν, η Καταλωνία δεν είναι προϊόν εισβολής και συνεχιζόμενης για 43 χρόνια κατοχής, εθνικού ξεκαθαρίσματος, εποικισμού, ξεριζωμού, δημογραφικής αλλοίωσης και σωρείας τουρκικών εγκλημάτων... 

 

Όμως η περίπτωση του ισπανικού δικαστικού ευρωπαϊκού εντάλματος για σύλληψη του έκπτωτου πρώην ηγέτη της Καταλωνίας Κάρλες Πουτζδεμόν με τις κατηγορίες για ψευδορκία, εξέγερση, εσκεμμένη ανυπακοή εναντίον του κράτους κ.λπ., έχει άμεση ομοιότητα με την περίπτωση δράσης του αρχιτρομοκράτη Ραούφ Ντενκτάς εναντίον του κράτους το 1963/64, αλλά μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση. Ο Πουτζδεμόν αναμένεται να δικαστεί αντιμετωπίζοντας μια πιθανή φυλάκιση 30 χρόνων, αν καταδικαστεί, ενώ ο Ντενκτάς; 

 

Ας δούμε πώς αντιμετωπίστηκε από την τότε κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου η τρομοκρατική δράση του Ραούφ Ντενκτάς. 

 

Το πρώτο πραξικόπημα 

 

Το 1963/64, του πρώτου πραξικοπήματος για διάλυση της ΚΔ και αντικατάστασή της από δύο ομόσπονδα συνιστώντα κράτη, ηγήθηκε ο αρχηγός του, αρχιτρομοκράτης Ρ. Ντενκτάς, με δυνατή ανάμειξη της ΤΟΥΡΔΥΚ (τουρκική δύναμη στην Κύπρο, όπου βρίσκεται ακόμα, βάσει της Συνθήκης Συμμαχίας του 1960) μαζί με Τούρκους της Κύπρου, λεγόμενους «μαχητές» εκπαιδευμένους από τον τουρκικό στρατό. (Λεπτομέρειες για τις τουρκικές προετοιμασίες, μυστικές αποστολές οπλισμού, εκπαίδευση κ.λπ. στο δίγλωσσο βιβλίο «Αιματηρή Αλήθεια - Bloody Truth» της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο, Λευκωσία 2009). 

 

Το τουρκικό έγγραφο για πραξικόπημα εναντίον της ΚΔ 

 

Το προμελετημένο τουρκικό έγκλημα εναντίον του κράτους υπεγράφη από τον Αντιπρόεδρο της Κύπρου Δρα Φαζίλ Κουτσιούκ και τον Πρόεδρο της Κοινοτικής Συνέλευσης, Ραούφ Ντενκτάς, στις 14 Σεπτεμβρίου 1963. Το έγγραφο βρέθηκε στο γραφείο του τότε υπουργού Γεωργίας Φαζίλ Πλουμέρ, ο οποίος το ξέχασε, στη βιασύνη του να εγκαταλείψει το γραφείο μετά τη διαταγή από την ηγεσία τους στις 22 Δεκεμβρίου 1963, όπως όλοι οι Τουρκοκύπριοι στη δημόσια υπηρεσία αποχωρήσουν, γιατί θα ξεκινούσε η επίθεση εναντίον μας. Το έγγραφο βρίσκεται δημοσιευμένο στην ολότητά του στο βιβλίο του μ. Χριστόδουλου Βενιαμίν, πρώην υπ. Εσωτερικών και Άμυνας, «Τα δύσκολα χρόνια μιας ζωής», στο βιβλίο του αγαπητού Χ. Χαραλαμπίδη «Ραούφ Ντενκτάς, βίος και πολιτεία μιας διχασμένης προσωπικότητας της Εγγύς και Μέσης Ανατολής», έκδοση 2003, και, σε σύνοψη, στο βιβλίο της γράφουσας «Διζωνική Εκτέλεση της Κ.Δ. 1955-2011». 

 

Η εφημερίδα «Φιλελεύθερος», στα αποκαλυπτικά της δημοσιεύματα τον Φεβρουάριο του 1964, αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο έγγραφο στις 21 και 23 Φεβρουαρίου 1964. 

 

«Ο Ντενκτάς, μετά την τουρκοκυπριακή ανταρσία που ο ίδιος είχε προετοιμάσει και υποκινήσει, έφυγε κρυφά με τη *βοήθεια του Γλαύκου Κληρίδη. Επανήλθε όμως κρυφά στις 31 Ιουλίου 1964 και υποκίνησε τη δημιουργία "τουρκοκυπριακού καντονιού Τηλλυρίας-Λεύκας". Η ενέργεια εκείνη των Τούρκων οδήγησε στις μάχες της Μασούρας, όπως έμειναν στην ιστορία... Έφυγε ξανά στις 8.8.1964 από τον Ορμίσκο των Κοκκίνων με τουρκικό *πολεμικό σκάφος, φοβούμενος να μη συλληφθεί» (Χ. Χαραλαμπίδης, «Ρ. Ντενκτάς»).
 

*Σημειώνεται ότι τις ρητές εντολές για την διαχείριση αυτού του θέματος, τις έδινε κατευθείαν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και καμία παρέκκλιση δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
 

*Μετά την νικηφόρα προέλαση της Ε.Φ, υπό την αιγίδα του Γεωργίου Καρούσου και όταν βρισκόταν προ των πυλών των Κοκκίνων, ο ηρωϊκός Δτης των Καταδρομών, έλαβε άνωθεν προδοτική εντολή, όπως σταματήσει την επίθεση και έτσι δόθηκε η ευκαιρία στον θρασύδειλο Ντεκτάς να διαφύγει με Τ/Κ ψαρόβαρκα κρυβόμενος με άλλους Τούρκους αξιωματικούς, μέσα στα κασόνια με τα ψάρια. Όταν πλέον βρίσκονταν μακριά και σε απόσταση ασφαλείας τους παρέλαβε μικρό τουρκικό πολεμικό σκάφος. (Aστερίσκοι του Α. Αντωνά.) 

 

Προδότης, πράκτορας, εγκληματίας 

 

Η κυπριακή Κυβέρνηση από το 1964 θεωρούσε τον Ραούφ Ντενκτάς προδότη της πατρίδας του, πράκτορα ξένων δυνάμεων και ένοχο εγκλημάτων. Στις 5 Αυγούστου 1965, απαντώντας σε ισχυρισμό του Ντενκτάς, ο Σπ. Κυπριανού, ως Υπ. Εξωτερικών τότε, δήλωσε: «Δεν προτίθεμαι να απαντήσω στις ψευδολογίες ενός προδότου της πατρίδος του, ενός πράκτορος ξένης δυνάμεως σε βάρος ιδικής του χώρας. Αι δραστηριότητες του Ντενκτάς θα πρέπει να είναι καλώς γνωστές σε όλους μας» (Βιβλίο γράφουσας «Top Secret», 2004). 

 

Στις 31 Οκτωβρίου 1967, ο Ρ. Ντενκτάς επέστρεψε παράνομα μαζί με άλλους δύο Τουρκοκύπριους στην Κύπρο. Συνελήφθησαν όλοι στον Άγιο Θεόδωρο Καρπασίας. Οδηγήθηκαν στο Αρχηγείο της Εθνικής Φρουράς, όπου ανακρίθηκαν από αξιωματούχους της Δύναμης με υπόδειξη του Αρχηγού της ΑΣΔΑΚ, στρατηγού Γρίβα-Διγενή και μεταφέρθηκαν στις Κεντρικές Φυλακές. Ο τότε Υπ. Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης είχε δώσει εντολή στην Αστυνομία να μετέφερνε εκείνη τους συλληφθέντες στο αρχηγείο της για ανάκριση από δικούς τους αξιωματικούς, όμως αυτό έγινε αντιληπτό και ο Διγενής έδωσε οδηγίες και μεταφέρθηκε στο Αρχηγείο Εθνικής Φρουράς, όπου πρόλαβαν και του πήραν μακροσκελή κατάθεση, η οποία βρίσκεται ολόκληρη στο βιβλίο του Χ. Χαραλαμπίδη. 

 

Τον Ντενκτάς επισκέφθηκαν στις Κεντρικές Φυλακές ο Π. Γιωρκάτζης, ο Γλ. Κληρίδης και ο Γενικός Εισαγγελέας Κρίτων Τορναρίτης. Ο τελευταίος ενημέρωσε τον δικηγόρο του ότι η κυβέρνηση δεν θα προχωρούσε δικαστικώς εναντίον του και ότι οι κατηγορίες εναντίον του θα παρέμεναν ανοικτές... 

 

Στις 12 Νοεμβρίου 1967 ο Ντενκτάς και οι άλλοι δύο απολύθηκαν και στάλθηκαν αεροπορικώς στην Κωνσταντινούπολη, αφού τους ακύρωσαν τα κυπριακά διαβατήρια. 

 

Την απελευθέρωση του Ντενκτάς είχε ζητήσει η Τουρκία μέσω των Βρετανών, αλλά υπήρχε και παρασκήνιο από την ίδια την κυπριακή Κυβέρνηση. Ο Μακάριος εξουσιοδότησε τον Κρ. Τορναρίτη να προβεί σε επαφές στο Λονδίνο, όπου πήγε στις 12.3.1968, με τον Ντενκτάς, για επιστροφή του ως... συνομιλητή! Από τις αρχές Ιανουαρίου 1967 ο Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης έλεγε στους Βρετανούς, και είχε μιλήσει και με Μακάριο και Γλ. Κληρίδη, ότι έπρεπε να ξεκινήσουν συνομιλίες μεταξύ Μακαρίου και Τουρκοκυπρίων και να τερματιζόταν ο ελληνο-τουρκικός διάλογος, πάγωμα για 10 χρόνια της Ένωσης και της διχοτόμησης... («Top Secret», 2004). 

 

Στις 8 Απριλίου 1968 η βρετανική «Γκάρντιαν» έγραψε ότι «ο Μακάριος έστειλε νέο διαβατήριο στον Ντενκτάς» για να επανέλθει επίσημα στο νησί... 

 

Τελικά, το εμπόδιο ήταν η Ελληνική Μεραρχία. Μετά την ταπεινωτική εκδίωξή της με τη συγκατάθεση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο οποίος δεν μπορούσε να το ζητήσει ο ίδιος, φοβούμενος μην αποκληθεί προδότης, υπέδειξε στον Αμερικανό πρέσβη να το αναλάμβανε η ελληνική Κυβέρνηση, έτσι άνοιξε ο δρόμος για τον δι-κοινοτικό διάλογο στο επίπεδο «δύο κοινοτήτων». (Αυτό διαβουλεύονταν στην Κύπρο από τον Ιανουάριο του 1967). Αφού έβγαλαν από τη μέση την Ελλάδα και... ανέπνευσαν Βρετανία, Μόσχα και Τουρκία. Ελεύθερο, πλέον, το έδαφος για εισβολή... Με τον Ντενκτάς ελεύθερο. Πιστό επί τόπου εκτελεστή των σχεδίων Δρος Νιχάτ Ερίμ... 

 

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ 

Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

Share