Και ενώ το Atlantic απο την παραπάνω περιγραφή, μοιάζει σαν ένα προοδευτικό περιοδικό με τις ανάλογες ευαισθησίες…. Στο τεύχος του Νοεμβρίου 1950, δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Sterilization» (στείρωση) που μιλάει για τα οφέλη της μαζικής στείρωσης, ιδιαίτερα μεταξύ των «μικρών» δηλαδή φτωχών ανθρώπων, με προβλήματα υγείας όπως η μανιοκατάθλιψη και η επιληψία. Το άρθρο στόχευε επίσης σε «ορισμένους χρόνιους εγκληματίες» για την εξάλειψη της αναπαραγωγικής τους ικανότητας.
“ΥΠΑΡΧΟΥΝ, μόνο στην Αμερική, εκατομμύρια άτομα εμφανώς ακατάλληλα να ζουν στην κοινωνία. Πολλοί από αυτούς δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους ή τα παιδιά τους και αποτελούν βάρος για τις οικογένειες ή τις κοινότητές τους. Λόγω της πιθανότητας τα ελαττώματα τους να είναι κληρονομικά και ότι επιτρέπεται σε αυτά τα άτομα να κάνουν παιδιά θα έχει ως αποτέλεσμα την ευρύτερη εξάπλωση των αναπηριών τους στις μελλοντικές γενιές, πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα της ευγονικής στείρωσης,” τεύχος Μαϊου 1950.
Ο συγγραφέας αυτού του κομματιού πίστευε ότι τέτοια «ελαττώματα» είναι κληρονομικά, προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν «εκατομμύρια άτομα εμφανώς ακατάλληλα να ζήσουν στην κοινωνία» επειδή πολλά από αυτά «δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους ή τα παιδιά τους και είναι επιβάρυνση για τις οικογένειες ή τις κοινότητές τους».
Χρησιμοποιώντας την ιδεολογία της «τέλειας φυλής» παρόμοια με αυτή που επιχειρήθηκε στη Ναζιστική Γερμανία, ο συγγραφέας ισχυρίστηκε ότι θα ήταν απλώς ανεύθυνο να επιτραπεί σε άτομα που θεωρούνται «ελαττωματικά» να αναπαράγονται και να μεταδίδουν τα γονίδια τους στις μελλοντικές γενιές». Έκπληξη προκαλεί πως ένα τόσο “προοδευτικό” περιοδικό “αριστερών” αποχρώσεων είχες τέτοιες απόψεις ειδικά για τους “μικρούς” όπως χαρακτήριζε τους φτωχούς του πλανήτη…
Το Atlantic υποστήριζε τον τρανσέξουαλ ακρωτηριασμό παιδιών στα τέλη του 1950!
Ο Λιθουανός ευγονιστής Δρ. Abraham Myerson που είναι υπεύθυνος για αυτό το άρθρο της δεκαετίας του 1950 στο The Atlantic , το οποίο ζητά περαιτέρω και ανοιχτά να στειρωθούν οι μικρότεροι στην κοινωνία προκειμένου να αποτραπεί η αναπαραγωγή τους.
Είναι ενδιαφέρον ότι το κομμάτι του Myerson κάνει επίσης αναφορά σε αυτό που τώρα γνωρίζουμε ως τον τρανσέξουαλ προσανατολισμό παιδιών, ο οποίος περιγράφηκε ως τέτοιος στα τέλη της δεκαετίας του 1950:
«Όσο για την ανάμειξη στα σεξουαλικά όργανα, υπάρχει μια βαθιά απέχθεια που είναι κοινωνικά ενστικτώδης και θα μπορούσε να ξεπεραστεί μόνο με μεγάλη δύναμη ή πολύ εντατική κοινωνική εκπαίδευση».
Στα χρόνια που θα ακολουθούσαν τη δημοσίευση αυτής της δήλωσης, η οποία έθεσε τις βάσεις για τη σημερινή τρέλα των τρανς, το The Atlantic θα δημοσίευε περισσότερη προπαγάνδα για τον ακρωτηριασμό των φύλων, συμπεριλαμβανομένης της ακτιβίστριας για τα δικαιώματα των γυναικών, Harriet Pilpel.
«Εδώ και αρκετά χρόνια, ακούγαμε προειδοποιήσεις για την πληθυσμιακή κρίση», έγραψε η Πίλπελ το 1969. «Πράγματι, ανησυχούμε τόσο πολύ που υπάρχουν τώρα φωνές στη χώρα που ζητούν «υποχρεωτική στείρωση» και «υποχρεωτικό έλεγχο των γεννήσεων» για την δημόσια υποστήριξη τέκνων ενός συγκεκριμένου αριθμού, για περιορισμό των χρημάτων κοινωνικής πρόνοιας ή αποφυλάκιση υπό όρους ή οτιδήποτε άλλο σε αναγκαστική στείρωση και ούτω καθεξής».
«Όμως λίγα γίνονται για να γίνει η στείρωση εύκολα διαθέσιμη σε εθελοντική βάση, ιδιαίτερα στους φτωχούς και μειονεκτούντες».
Όπως μπορείτε να δείτε, η αφήγηση είχε ήδη καθιερωθεί πριν από μισή και πλέον δεκαετία για την αφαίρεση των γεννητικών οργάνων των παιδιών. Αυτό που δεν δηλώθηκε ρητά, ήταν ότι αυτό θα επιτυγχανόταν μέσω μιας ΛΟΑΤΚΙ ατζέντας «να είσαι ο εαυτός σου» καταστρέφοντας μόνιμα τα μέρη του σώματός σου.
Συνολικά, το The Atlantic έχει επανειλημμένα προωθήσει τη στείρωση και την ευγονική εναντίον εκείνων που θεωρούν ότι αποτελούν βάρος για την κοινωνία. Το περιοδικό που “πάλευε” για τα δικαιώματα των ανθρώπων, θεωρούσε μερικούς ανθρώπους όχι τόσο ίσους με άλλους ανθρώπους, κάτι που αψηφά τα πάντα πάνω στα οποία ιδρύθηκε η χώρα μας, συμπεριλαμβανομένης της αντίληψης ότι «όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι».
Φυσικά δεν ήταν το μόνο, πολλά ιδρύματα και περιοδικά με “φιλανθρωπικό” χαρακτήρα (πχ ίδρυμα Ροκφέλερ) υποστήριζαν ανοιχτά την άποψη ότι οι φτωχοι δεν πρέπει να αναπαράγωνται. Σήμερα δεν το δηλώνουν ανοιχτά, αλλα πόσο τυχαίο είναι πως οι ίδιοι οργανισμοί και περιοδικά που ανήκουν στον “προοδευτικό χώρο” υποστηρίζουν ακριβώς τα ίδια πράγματα μαζί με “εμβόλια” που υποτίθεται είναι για να σώσουν τους ανθρώπους;
πηγή: https://anazitiseis.gr/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου