Του Βαγγέλη Παπαχρήστου
Με χειροκροτήματα η αίθουσα ενέκρινε το υπόμνημα που η αντιπροσωπεία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ της Χιμάρας παρέδωσε στον Ύπατο Αρμοστή της ΔΑΣΕ (σήμερα γνωστό ως ΟΑΣΕ), στον κ. Βαν Ντερ Στουλ καθώς και τα προβλήματα που εξέθεσαν σ’ αυτόν:
Προς τον Ύπατο Αρμοστή της ΔΑΣΕ κ. Βαν Ντερ Στουλ
Κύριε Πρόεδρε,
Ο λαός της Χιμάρας, όπως εξάλλου όλοι όσοι είχαν τη μοίρα να γευτούν τη βαρβαρότητα του καταρρεύσαντος καθεστώτος του Χότζα είχε την ελπίδα ότι η κατάρρευση αυτή θα έφερνε και τη λύτρωση του από τα δεινά.
Πλην όμως οι ελπίδες του, όλες οι έχουσες σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνουν οι άνθρωποι διαφορετικής εθνικότητας , ως είναι οι Χιμαριώτες σε μια χώρα όπου οι κυβερνώντες διακηρύσσουν ότι είναι δημοκρατικοί απεδείχθησαν φρούδες και οποιαδήποτε προσπάθεια για διάλογο με την εξουσία και συνεννόηση κατέστη ατελέσφορη μπροστά στην εμμονή αυτή σε διάφορες θέσεις του παρελθόντος που σκοπό είχαν και έχουν την με κάθε μέσο αφομοίωση του λαού της Χιμάρας.
Κ. Πρόεδρε,
Ο λαός της Χιμάρας με τους συνεχής και ηρωικούς του αγώνες επί 500 χρόνια μέσα στην πανίσχυρη Οθωμανική αυτοκρατορία κατάφερε να επιβιώσει όπως κατάφερε και να ζήση αλώβητος από την τυραννία του Χότζα. Η Χιμάρα αποτέλεσε ιδιαίτερο στόχο της αλβανικής εξουσίας μέσα στο χώρο που έχει να αποκαλείται από το 1914 ως Βόρειος Ήπειρος.
Το αλβανικό κράτος από την γέννησή του δεν αρκέστηκε στην προσάρτηση της περιοχής – δορίκτητη- αλλά με διάφορα μέτρα επεδίωξε τον εξαλβανισμό των κατοίκων της.
Η ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ
Το να αμφισβητεί κανείς την ελληνική εθνικότητα του λαού της Χιμάρας είναι ωσάν να αμφισβητεί ότι είναι μέρα καθ’ την στιγμή ο ήλιος μεσουρανεί.
Οι Χιμαριώτες καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων τους έπραξαν τούτους ως γνήσιο τμήμα του ελληνικού έθνους. Και όμως το αλβανικό κατεστημένο δεν δίστασε να προχωρήσει σε πλαστογράφηση της Ιστορίας στην προσπάθεια του να διαμορφώσει αλβανικά εθνική συνείδηση στο λαό αυτό. Έφτασε ακόμη και στην υποχρεωτική αλλαγή των ονομάτων με αλβανικά τέτοια, χρησιμοποιώντας προς τούτο κάθε μέσο και ασκώντας αφόρητη ψυχολογική βία. Ακόμη η αλβανική εξουσία συμπεριφέρθηκε ως κοινός εκβιαστής στους Χιμαριώτες που είχαν καταστεί πρόσφυγες στην Ελλάδα, Αμερική Αυστραλία και αλλού προκειμένου να αποφύγουν τα δεινά του στυγνού καθεστώτος, υποχρεώνοντας αυτούς, για να επιτύχουν μια είσοδο στην Αλβανία, με το σκοπό να επισκεφτούν τις οικογένειες τους, να δηλώνουν εθνικότητα αλβανική.
ΤΟ ΞΕΡΙΖΩΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
Αν η μικρή κοινωνία της Χιμάρας επεβίωσε μέσα στις θύελλες και στις καταιγίδες που τη χτύπησαν από όλες τις πλευρές κατά την υπερτρισχιλιόχρονη ιστορία της, τούτο οφείλετε μεν στον δυναμισμό της αλλά κυρίως στις ηθικές και πνευματικές αξίες οι οποίες τον χαρακτηρίζουν, ως είναι η ελευθερία, ο πατριωτισμός, ο αλληλοσεβασμός, η χριστιανική πίστη, η τιμή η φιλοξενία, η αλληλεγγύη κλπ.
Αυτές τις αρετές σχεδίασε και προσπάθησε να καταλύσει το αλβανικό κατεστημένο χρησιμοποιώντας γκεμπελικές και σταλινικές μεθόδους.
Στοχεύοντας τη διάλυση της οικογένειας αποσκοπούσε στην αποσύνθεση της Χιμαριώτικης κοινωνίας, με τελικό στόχο την αφομοίωση της. Ως μέσω, καταρχήν, χρησιμοποίησε το σχολείο. Έτσι καταργώντας τα Ελληνικά Κοινοτικά σχολεία και χρησιμοποιώντας ως δασκάλους φανατικούς Αλβανούς επιδιώκει να «γενιτσαροποιήσει» τους τρυφερούς βλαστούς, διδάσκοντας σ’ αυτούς πλαστογραφημένη την ιστορία και εισάγοντας την αμφισβήτηση των πατροπαράδοτων αξίων και παραδόσεων. Παράλληλα χρησιμοποιώντας την τρομοκρατία, τις πολυετείς καθείρξεις, τις εκτοπίσεις και τα βασανιστήρια καθιστά αδύνατη την ιδεολογική αντιπαράθεση και επιδιώκει να επιβάλει ως μοναδική την κομματική αλήθεια, η, οποία θεμελιώνεται στον άκρατο σωβινισμό. Έτσι μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό το πως χαλκεύτηκαν μεθοδικά τα δεσμά σε ένα κατά φύση φιλελεύθερο λαό και το, πως αυτός ο λαός, ως σήμερα, αποστερήθηκε άπαντων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ- ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Από της συστάσεως του το αλβανικό κράτος αντιμετώπισε κατά διάφορο τρόπο τα κρατούντα θρησκευτικά δόγματα στη χώρα και ενώ το Ισλαμικό δόγμα έχαιρε προστασίας και κρατικής υποστήριξης, αντίθετα το, χριστιανικό ορθόδοξο που αποτελούσε και το μόνο θρησκευτικό δόγμα του ελληνισμού της Β. Ηπείρου ευρέθη υπό διωγμό.
Το καίριο πλήγμα όμως, η χριστιανική ορθόδοξος εκκλησία το δέχθηκε όταν την διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε ο Χότζα, ο οποίος χρησιμοποιώντας το μαρξισμό ως εργαλείο, κατά το δοκούν, και τους μηχανισμούς του κόμματος, στο οποίο ασκεί και τον απόλυτο έλεγχο την οδηγεί σε αφανισμό. Βεβαίως, αν θέλει κάποιος να σταθεί αντικειμενικά στη Β. Ήπειρο και ιδιαίτερα στη Χιμάρα, θα διαπιστώσει, ότι μέγα μέρος της ευθύνης για τούτα έχουν και διάφορες Ευρωπαϊκές δυνάμεις και μη δυνάμεις, οι οποίες με την αδιαφορία τους επέτρεψαν το στυγνό δικτάτορα να υπερβεί τα εσκαμμένα.
Έτσι θέτει υπό διωγμό τη χριστιανική εκκλησία, με στόχο την εξαφάνιση της, με πρωτοφανή βάρβαρα μέσα. Μάλιστα προβαίνει και στην εκθεμελίωση των ναών, μερικοί των οποίων διαθέτουν ανυπολόγιστης αξίας καλλιτεχνικούς θησαυρούς.
Όμως και η σημερινή πολιτική ηγεσία επιμένει στην ίδια τακτική, ενώ αφού για την ανάπτυξη του Ισλαμικού δόγματος παρέχει πάσα διευκόλυνση και ανεμπόδιστα οι κρουνοί του Ισλαμικού χρήματος εισρέουν για την ταχύτατη ανάπτυξη του, με την παράλληλα απεριόριστη είσοδο στη χώρα από την Τουρκία και άλλες ισλαμικές χώρες του απαραίτητου εκπαιδευτικού προσωπικού ως και Ιερατίου, αντίθετα για την ορθόδοξη εκκλησία παρεμβάλλει μύρια όσα εμπόδια, που την καταδικάζουν σε μαρασμό.
Βεβαίως το αλβανικό κράτος ηθικά αλλά και νομικά δεσμεύεται στο να αποκαταστήσει τα πράγματα επιστρέφοντας την αρπαχτική εκκλησιαστική περιουσία και αποζημιώνοντας την εκκλησία για τις καταστροφές που προξένησε. Εμείς, αναλογιζόμενοι τη δεινή θέση της αλβανικής οικονομίας, φυσικά, δεν ζητήσαμε τις αποζημιώσεις που δικαιούμαστε, αλλά απαιτήσαμε μόνον την επιστροφή της διαρπαχθείσας εκκλησιαστικής περιουσίας. Η αλβανική πλευρά όμως, εκλαβούσα την υποχωρητικότητα μας, ως αδυναμία, ως σήμερα, ολισθαίνει στον κατήφορο της σοβινιστικής ιδεολογίας, μέσω του αυταρχισμού και της ασυδοσίας, αρνούμενη να συνδιαλεχθεί.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ- ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Η οικονομία της Χιμάρας από παλιά ήταν αγροτική. Ο αγροτικός κλήρος κατά οικογένεια δεν παρουσίαζε σημαντικές διαφοροποιήσεις. Από την γεωργία ο λαός της Χιμάρας είχε ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης, που οφείλονταν κυρίως στην εργατικότητά του.
Αυτή την κατάσταση ήρθε να ανατρέψει το καθεστώς του Χότζα με βαριές επιπτώσεις για το λαό και το περιβάλλον. Ο κάθε αντικειμενικός παρατηρητής θα διαπιστώσει ότι και οι λιγοστοί άνθρωποι που έχουν παραμείνει εκεί σήμερα, δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουν δια της γεωργίας. Τούτο επιτέλεσε επιλογή του προηγούμενου καθεστώτος, ώστε να εξαναγκασθούν οι κάτοικοι σε εκπατρισμό, προκειμένου να επιτύχει την αφομοίωση.
Η πολιτική αυτή ακολουθείται συνεπέστατα και σήμερα, αφού το νέο καθεστώς δεν στέργει την επιστροφή της γης στους κάτοχους της, εξωθώντας έτσι το λαό σε μετανάστευση αποβλέποντας στην υφαρπαγή της γης, η οποία γίνεται ιδιαιτέρως ελκυστική, από τις προοπτικές που διανοίγονται για τουριστική ανάπτυξη. Επί 80 χρόνια το Αλβανικό κράτος δεν έχει κατασκευάσει ούτε ένα έργο στην περιοχή.
Όλα αυτά που επισυνέβησαν στις παρελθούσες δεκαετίες και όλα αυτά που εξακολουθούν σήμερα να συμβαίνουν αποδεικνύουν ότι το μέλλον του λαού της Χιμάρας είναι προδιαγραμμένο από τους Αλβανούς σοβινιστές.
Ο ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΟΣ
Το μοναδικό επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο εβρισκόμενος εν αδίκω για να επιβάλλει τις θέσεις του είναι η βία, μιας και αποστερείται από λογικά ηθικά και νομικά επιχειρήματα. Βεβαίως η βία υπήρξε ωμή και απροκάλυπτη στην προκειμένη περίπτωση εξαιτίας της έλλειψης παιδείας από την αλβανική πλευρά. Χρησιμοποιώντας ως μέσα του βασανισμού, τις δολοφονίες, τις εκτελέσεις κλπ, προσπάθησε να επιτύχει τους στόχους της.
1924: Αστυνομική δύναμη προβάλει και φονεύει διαμαρτυρόμενες γυναίκες.
1925: Κρατικός υπάλληλος φονεύει Χιμαριώτη για πολιτικού λόγους.
1943: Ο Πρόκριτος της Χιμάρας Γεώργιος Μπολάνος δολοφονείται κατά διαταγή του Χότζα.
1945: Ο Ιωάννης Μήλιος απάγεται από την Κέρκυρα και εκτελείται ως Έλληνας. Ο Γιάννης Μάρκου δολοφονείται για τον ίδιο λόγο. Ο Ανδρέας Δήμας εκτελείται και άλλοι 29 καταδικάζονται σε ισόβια ή πολυετείς φυλακίσεις, επειδή η Χιμάρα έκανε αποχή από το ψευτοδημοψήφισμα του Χότζα
1951: Οι Ιωάννης Σκούρας, Αχιλλέας Γιαννίλιας και Ιωάννης Σμπόγος εκτελούνται ως Έλληνες πατριώτες.
Καθ’ όλη την περίοδο χιλιάδες Χιμαριώτες σύρονται στις φυλακές και στις εξορίες και γεύονται τα μεσαιωνικά βασανιστήρια στην προσπάθεια του αλβανικού κατεστημένου να αλλοιώσει το εθνικό φρόνημα του λαού.
Θα ανέμενε κανείς ότι η πολιτική αυτή θα άλλαζε με την πτώση και την ηθική καταδίκη του προηγούμενου καθεστώτος, πλην όμως με έκπληξη παρακολουθούμε ότι οι επίγονοι ακολουθούν με συνέπεια την ίδια τακτική. Σήμερα το έργο της διαβόητης Σιγκουρίμι αναλαμβάνουν παρακρατικές οργανώσεις συνεπικουρούμενες από την αστυνομία και κυρίως από την κρατική ασφάλεια, επιβάλλοντας ένα κλίμα τρομοκρατίας και οδηγούν τον κόσμο στην εγκατάλειψη της πατρώας γηw και στην μετανάστευση. Το έργο αυτό ενισχύεται από τις συχνές πυκνές δηλώσεις των κορυφαίων της κυβέρνησης, (Μπερίσα, Μέξι κ.α.) που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το φρόνημα του λαού.
Σ’ αυτό το κλίμα τρομοκρατίας εντάσσονται και οι απελάσεις του Προέδρου και της Γραμματέας της Ένωσης των Χιμαριωτών, που έχουν καταλήξει ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, (άνω των 20.000) που συνέβη στις 18 Μαρτίου τρέχοντος έτους χωρίς να τους απαγγελθεί οποιαδήποτε κατηγορία. Η απέλαση τούτη συνοδεύτηκε από ισχυρότατες αστυνομικές δυνάμεις που δεν είχαν άλλο λόγο παρουσίας, εκτός από τον λόγο της άσκησης ψυχολογικής βίας προς τον λαό της Χιμάρας.
Επίσης στις 16 Απριλίου και για τους ίδιους λόγους οι αλβανικές υπηρεσίες δεν επιτρέπουν την είσοδο στην Αλβανία του Προέδρου του Συνδέσμου Χιμαριωτών Πελοποννήσου. Ακόμη πριν από λίγες μέρες το αλβανικό κράτος δεν επέτρεψε την έξοδο σε 20 μαθητές που είχαν προσκληθεί για να φιλοξενηθούν σε ελληνικές παιδικές κατασκηνώσεις. Ο λαός της Χιμάρας διαπορεί πως είναι δυνατόν, τελικά οι κυβερνώντες στην Αλβανία προκλητικά να παραβιάζουν και τα στοιχειωδέστερα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ παράλληλα η χώρα τους αποτελεί μέλος των διαφόρων Διεθνών Οργανισμών και Οργανώσεων, που ως βασικό έργο έχουν την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ
Διαπιστώνοντας με την τέλεση των πρώτων ελεύθερων εκλογών του 1991 οι Αλβανοί σωβινιστές ότι παρά την επί μισό αιώνα άσκηση τρομοκρατίας ο λαός της Χιμάρας δεν άλλαξε φρόνημα και παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο τμήμα του ενεργού πληθυσμού είχε μεταναστεύσει στην Ελλάδα, ότι μειονοτικός υποψήφιος βουλευτής κατά τις εκλογές του 1992 θα εξήρχετο νικητής δεν δίστασαν να την καταργήσουν (τη Χιμάρα) ως εκλογική περιφέρεια και να την εντάξουν στην εκλογική περιφέρεια της Αυλώνας, αλλοιώνοντας έτσι την πληθυσμιακή σύνθεση του εκλογικού σώματος υπέρ αυτών.
Έτσι η Χιμάρα και παρά το γεγονός ότι κατά, 80% υπερψήφισε τον υποψήφιο του κόμματος της Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν κατάφερε να εκπροσωπηθεί στο Αλβανικό Κοινοβούλιο.
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο λαός της Χιμάρας που επί μισή χιλιετηρίδα πότισε τη γη του με το αίμα του για τον υπέρ της Ελευθερίας αγώνα ενάντια στον οθωμανικό ζυγό κατέληξε δούλος, ελέω κάποιων ευρωπαϊκών δυνάμεων, σε ένα δυνάστη που απεργάζεται τον αφανισμό του, που καταπάτησε τη γη του, που συμπεριφέρεται ως στυγνός φεουδάρχης, που κατακρεουργεί τις σάρκες του, που καταρρακώνει την αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στηρίζουμε σε σας τις ελπίδες, μα και Σας παρακαλούμε να επιδείξετε το μέγιστο ενδιαφέρον για την περίπτωσή μας, ώστε να εξαναγκαστεί το αλβανικό κράτος να εγκαταλείψει τα αποτρόπαια σχέδιά του σεβόμενο τις ανθρώπινες αξίες αν όχι γιατί θα πιστεύει, αν πιστέψει σ’ αυτές, αλλά τουλάχιστον, να πράξει τούτο χάριν της ειρήνης.
ΠΗΓΗ: himara.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου