«Εξ οικείων τα βέλη…. Εξ ιδίων τα αλλότρια»

"Tu quoque, Brute, fili mi!"

 

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάς.

 

Σχετικά, με ανθελληνικό ( αντί - Κυπριακό), άρθρο σε Ελληνική έγκυρη εφημερίδα, που λοιδορούσε την Ελληνική Κύπρο, επειδή εύτολμα αντιστέκεται, στις δολιότητες και μεθοδεύσεις των άσπονδων μας συμμάχων, που βρίσκουν συνοδοιπόρους ολίγα σταγονίδια «αδελφούς» Έλληνες δημοσιογράφους. Το πόνημα αυτό το αφιερώνω, σε όσους τυχόν ηθελημένα ή αθέλητα γίνονται πιόνια των Τούρκων και των δόλιων μας «εταίρων», αντί να συμπαραστέκονται στον Ελληνισμό, που σήμερα είναι πάλι υποψήφιος για νέες προδοσίες….. 

 

ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΤΟ 74.... ΠΡΑΤΤΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ.... ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!....... Ο ΑΠΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ......ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΕΙ.... ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΟΛΜΙΑ ΤΗΣ….. 

 

ΕΥΓΕ ΟΚΟΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΈΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΣΕ ΔΙ...ΑΣΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙ...ΑΠΡΕΠΕΙΣ, ΠΟΥ ΛΟΙΔΩΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ.... Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΤΑΞΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΤΈΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΣΚΕΥΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ........ΑΙΔΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΩΝΥΜΑ ΤΟΥ, ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΦΕΛΕΙΣ, ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΩΝ ΔΟΛΙΩΝ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΩΝ «ΣΥΜΜΑΧΩΝ» ΜΑΣ…. 

 

«Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.» 

Ιωάννης Καποδίστριας, 1776-1831, Έλληνας ηγέτης 

(σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του) 

 

"Όποιος είναι ποδκιάντροπος, μια μάσκα να φορά πάντα, να μεν τον βλέπουν οι άνθρωποι , τζια μια ομπρέλλα να κρατά Σιειμώνα Καλοτζιαίρι, κακό τζαιρό καλό τζιαιρό, να μεν τον θωρεί ούτε τζιαι ο Θεός..... τζιαι τον κακό του τον καιρό..... " 

 

Ο μεν δειλός της πατρίδος, ο δε φιλόδοξος της πατρώας ουσίας εστί προδότης.  

Σωκράτης 

 

Όποιος μας πρόδωσε, δεν θα μας συγχωρέσει ποτέ για την πράξη του αυτή.  

Nicolás Gómez Dávila 

 

(Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ.) 

 

Η Ιστορία επαναλάμβανεται όπως και το 74....;;;; Πάλι πικρό αντίδωρο μας προσφέρουν...... 

 

Το αντίδωρο. Του Αντώνη Αντωνά. 

 

Αντί για την βοήθεια την επιθανάτια/ με τα λιγοστά, τα ψίχουλα σε μια φούχτα/ η θυγατέρα Κύπρος θε νάχε λάβει από την «μάνα» της,/ τους εισβολείς βαρβάρους για να διώξει,/ «ευλογημένα» μεταθανάτια κόλλυβα,/ έλαβε σε μια μικρή πήλινη κούπα… 

 

Με πόνο ψυχής και απογοήτευσης,/ μετά την εγκατάλειψη, τον όλεθρο,/ απ΄ άρτον ευλογημένο της/ κατεχόμενης Ουρανίας Καρπασίας,/ θείο αντίδωρο απ΄ το σώμα,/ των νεκρών ηρώων μας παλληκαριών,/ δεύτε λάβετε…/  

 

Τούτο εστί το σώμα τους… 

 

Θεία κοινωνία απ΄το αίμα τους,/ από οίνο ευλογημένο,/ την ηδύποτη κουμανταρία,/ σε άγιο πήλινο δισκοπότηρο,/ με τ΄ αντίδωρο στη «μάνα» αντιδωρήσαμε…/ 

 

Θεία κοινωνία και αντίδωρο,/ θυσίας και αθανασίας./ στην πήλινη, φτωχική κούπα,/ Τούτο εστί το σώμα τους!/ Τούτο εστί το αίμα τους!/ Και χαραγμένα κάπου έγραφε, «Μέα Κούλπα…» 

Υστάτη Ικεσία, η Εσταυρωμένη Περήφανη Ελληνική Κύπρος αναπέμπει 

 

Απελθέτω το πικρόν ποτήριον τούτο…» και πάλι…! Α.Α 

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ ΑΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ...ΟΙ ΤΥΧΟΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ… 

 

9η Ιουλίου 1821. Β. Μιχαηλίδη. 

 

...αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάτζιην (αειθαλές δέντρο), τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται, μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαί τζιείνον καταλυέται. 

 

Το πιο κάτω δεν είναι ποίημα, είναι λυρικό πόνημα, αφιερωμένο στους ολίγους επίδοξους ολετήρες του Κυπριακού Ελληνισμού. 

 

Μόνη σε μια γωνιά σε εγκατέλειψαν στην άκρη της Μεσογείου, 

και σήμερα να κρατάς γερά Κύπριδα, τόπος επίγειου Παραδείσου. 

Έρημη στο αδηφάγο ανθρωποφάγο στόμα της Τουρκιάς, μόνη σου, 

και όλοι θαυμάζουσιν το θάρρος σου και την υπομονή σου. 

Εκείνοι που ΄ναι φίλοι σου, οι πραγματικοί Έλληνες αδελφοί σου,  

πάντα στέκουν δίπλα σου και σε χειροκροτούν για την εύτολμη απόφαση σου. 

 

Μα υπάρχουν και αυτοί οι ολίγοι ύπουλοι, που υπόγεια εργάζονται, 

για την εξαφάνιση σου, την καταστροφή σου και την νέα Άλωση σου. 

Σαν γρανιτένιος βράχος εμπόδιο στέκεις στα σχέδια τους. 

Πως ήσουν Κύπρος μας, αέναο στολίδι της Μεσογείου 

και πως οι δόλιοι σε κατάντησαν αυτοί οι προαιώνιοι εχθροί σου. 

 

Αυτοί οι άπιστοι, το 74 σε άλωσαν και διχοτομήσαν 

και τίποτα όρθιο δεν αφήσαν και την καταστροφή εσυνεχίσαν… 

Σήμερα πάλι κάποιοι Ευρωπαίοι φίλοι σου, αλλά και «’Ελληνες»,  

δικά μας «αδέλφια», απ την μητέρα πατρίδα, πάλι σε εγκατέλειψαν μόνη σε αφήσαν. 

Δεν έχουν πλέον φιλότιμο, με τον άθλιο κονδυλοφόρο τους σε κατατρυπήσαν, 

γιατί αντιστέκεσαι στα δόλια σχέδια των πολιτικών, που πάλι ποιούν την νήσσαν….  

 

Και το προδοτικό έργο τους με την βοήθεια ολίγων δι…απρεπών και δι…άσημων, ζητούσαν,

που όπως και το 74, που «οι Τούρκοι την Κύπρο κτυπούσαν και αυτοί την λοιδωρούσαν. 

 

«Εμείς είμαστε Ελλάς», « η Κύπρος ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ»  

και μεταξύ πολέμου και της ντροπής εκείνης, 

το δεύτερο επέλεξαν…. και έπιασαν την Κύπρο εξ απίνης,  

και φέραν όλεθρο λόγω εγκατάλειψης και αισχύνης. 

 

Αλλά η μικρή ΚΥΠΡΟΣ έστω και μόνη, 

θα αντισταθεί και θα τιμήσει την ιστορία μνήμης. 

Σκληροτράχηλοι και πεισματάρηδες, 

είναι οι Κυπραίοι, από γένεσης τους, 

χιλιάδες χρόνια αγωνίζονται να παραμείνουν ΕΛΛΗΝΕΣ

 και εις πείσμα όλων σύντομα θα έρθει η αναγέννηση τους. 

 

Φοίνικας αιωνόβιος, τις στάχτες του, τις σκορπίσαν, 

ούριος άνεμος τις επέστρεψε στη Κύπρο, 

αναγεννημένες, απ΄ τους τέσσερις ανέμους, 

που απ τα τα πέρατα ήρθαν όπου τις ανεμίσαν.  

 

Θάρρος και τόλμη δίνουν εις τους νέους μας…  

και αν την Κύπρο, πάλι θυσιάσετε, 

σε ελληνικό βωμό σαν Κύπριδα Ιφιγένεια, 

να ξέρετε πως πάντα θα αντιστέκεται η νέα γενιά, 

σαν άλλη Συγκλητική Μαρία, αυτή η ηρωϊδα,  

που θυσιάστηκε καίγοντας τα τουρκικά τα πλοία… 

και που προτίμησε τον τιμητικό θάνατο, παρά την απεχθή σκλαβιά…. 

 

’Ασβεστο καθαγιασμένο φως σε χρυσή ιερή λαμπάδα,  

μετουσιώθηκε, ευλογημένο από τα σκλαβωμένα μοναστήρια, 

του Αντιφωνητή, του Άη Παντελεημονα, τ΄Απόστολου Ανδρέα και Βαρνάβα.  

 

Επί τέλους η αξιοπρέπεια, που πήγε,  

που την κρύψανε, οι άτολμοι ταγοί μας, 

δεν έχει θέση πλέον στην ιστορία μας;  

Αισχύνονται, δακρύζουν από ψηλά οι ένδοξοι πρόγονοι μας, 

του ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, του Ή ΤΑΝ, Ή ΕΠΙ ΤΑΣ, του 21, του 40, της ΕΟΚΑ… 

 

Και σκύβουμε σήμερα το κεφάλι στους Τούρκους  

και στους δόλιους άσπονδους «συμμάχους» μας  

και αναφωνούμε, αγά μου Τούρκε βάρβαρε Ερντογάν,,  

για ν’ αγιάσουμε σφάξε και εμάς… σε τουρκικόν οντάν. 

 

Συμπληρωματικό ενδεικτικό απόσπασμα, από το επικό και λυρικό ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη. (Ίδε ποίημα 9η Ιουλίου 1821). Λόγια ανεπανάληπτα από το άγιο στόμα του Εθνομάρτυρα Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού, που αιματόβρεκτος, από τα βάναυσα βασανιστήρια των Τούρκων, τα βροντοφώναξε, στον αιμοσταγή Μουσελίμι. Μαζί του σφαγιάστηκαν στις 9 Ιουλίου (ημέρα Σάββατο)… 

 

Οι Μητροπολίτες Πάφου, Κιτίου και Κυρηνείας (νυν Κερύνεια) και εκατοντάδες Κύπριοι με την κατηγορία ότι βοηθούσαν και συμμετείχαν στην Ελληνική Επανάσταση…..  

 

Σφάξε μας ούλλους τζι΄ ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιην,/ κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,/ αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάτζιην (αειθαλές δέντρο)/ τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια./ Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται,/ μα πάντα τζιείνον τρώεται τζαι τζείνον καταλυέται. 

 

Αυτοί ήταν, είναι και θα είναι οι περήφανοι Έλληνες Κυπραίοι….. Αψηφούσαν τον θάνατο, όπως και οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, που ακόμη και την υστάτη στιγμή τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο και αναφωνούσαν ΕΛΛΑΣ – ΚΥΠΡΟΣ – ΕΝΩΣΙΣ.  

 

Και όπως και ο Σταυραετός του Μαχαιρά Αυξεντίου βροντοφώναξε περικυκλωμένος από μύριους κατακτητές…. «Γνωρίζατε μέχρι σήμερα, πως πολεμούν οι Έλληνες. Τώρα θα μάθετε και πως πεθαίνουν….» και όρθιος πυροβολώντας έγινε ολοκαύτωμα, για την Λευτεριά και την ΕΝΩΣΗ….. Αυτούς τους εθνομάρτυρες προσβάλλετε, όταν για την Ελληνική Κύπρο, γράφεται μειωτικά απαράδεκτα σχόλια . Κοιτάξτε πολύ καλά την πιο κάτω συνταρακτική φώτο….Είναι ο Γρηγόρης Αυξεντίου, μια άμορφη καμένη μάζα, που μέχρι σήμερα καίει και δίνει το παράδειγμα στην ηρωϊκή Κύπρο να αντιστέκεται …Όλοι οι πεσόντες ήρωες κατά τον ίδιο τρόπο έδωσαν την ζωή τους για την αγαπημένη τους πατρίδα….Όπως την ζωή του έδωσε και ο εθνομάρτυρας ήρωας αδελφός μου…ο οποίος και αυτός περικυκλωμένος από μυρίους βαρβάρους …τους βροντοφώναξε πολυβολώντας ….ΕΓΩ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΜΑΙ…

 

Αλήθεια οι Ερινύες και οι νοερές φωνές των χιλιάδων νεκρών μας, δεν άρχισαν να σας κατατρέχουν….; Οι τύψεις δεν σας πολιορκούν;;; …. 

 

Επαναλαμβάνω από προηγούμενα μου άρθρα, ένα μικρό απόσπασμα του Εθνικού ποιητή της Κύπρου Ελληνολάτρη Κώστα Μόντη. Είναι επίσης συμβολικό και διδακτικό, για αυτούς, που ακόμη και σήμερα δείχνουν ασέβεια, στους ιερούς ματοβαμμένους αγώνες αντίστασης των Ελλήνων της Κύπρου ….. ΦΕΥ! 

 

«Την περιμέναμε μέσ’ απ’ τους καπνούς/και τις φλόγες της κοιλάδας των Κέδρων,/Την περιμέναμε απ’ το ξάγναντο του Τρίπυλου,/την περιμέναμε βουτηγμένοι ως το λαιμό/ στη θάλασσα της Κερύνειας,/συγκρατούσαμε το ξεψύχισμά μας να μας προφτάξει./ Φυλλομετρούσαμε την Ιστορία της./ Φυλλομετρούσαμε σαν ευαγγέλιο την Ιστορία της/ -«να εδώ κ’ εδώ κ’ εδώ»-/ και την περιμέναμε,/ κι «όχι, δεν μπορεί να μην έρθει», λέγαμε κι «όχι, δεν γίνεται να μην έρθει», λέγαμε/ κι όπου να’ ναι άκου την με τους Σπαρτιάτες της/ και τα «Υπό σκιάν» και τα «Μολών λαβέ» και τον «Αέρα»,/ κι όπου να’ ναι άκου την!/ Και πραγματικά μια νύχτα έφτασε το μήνυμα πως η Ελλάδα ήρθε./ Τι νύχτα ήταν εκείνη, μητέρα,/τι αντίλαλος ήταν εκείνος,/ τι βουητό ήταν εκείνο που σάρωσε το νησί!/ Αγκαλιαστήκαμε κλαίγοντας και πηδούσαμε/ και φιλιόμαστε και νοιώθαμε ρίγη να μας περιλούουν/ και τα στήθια μας φούσκωναν να διαρραγούν/ κ’ η καρδιά μας χτυπούσε να της ανοίξουμε να βγει./ 

 

Οι χαροκαμένοι ξέχασαν τα παιδιά τους/ και τους αδελφούς και τους πατέρες/ κ’ έκλαιγαν για την Ελλάδα πια,/ κ’ έχασκαν μ’ ένα γελόκλαμα./ Κ’ έλεγαν οι δάσκαλοι «Είδατε;»/ Και λέγαμε όλοι «Είδατε;»/ Ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε ως το βυθό/ ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε πέρα απ’ το βυθό,/ ώσπου την άλλη μέρα βούλιαξε το Τρίπυλο,/ ώσπου την άλλη μέρα πισωπάτησε/ σιωπηλό το Τρόοδος να βρει βράχο να καθίσει,/ ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσε τα μάτια η Αίπεια,/ ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσαν τα μάτια οι Σόλοι και το Κούριο/ κ’ οι αγχόνες της Λευκωσίας/ γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε,/ γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα,/ ψέμα η Ελληνική μεραρχία στην Πάφο,/ γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες/ και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά/ και ψέμα οι Ιστορίες μας,/ ψέμα, όλα ψέμα./ Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα,/ κάτι πανηγυρισμούς,/ κ ήμαστε και μακριά και δεν μπορούσε, λέει,/ λυπόταν, δεν το περίμενε,/ ειλικρινά λυπόταν,/ ειλικρινά λυπόταν πάρα πολύ./ Κ’ οι δάσκαλοί μας έσκυψαν ντροπιασμένοι,/ και τα «Εγχειρίδια» έσκυψαν ντροπιασμένα/ κ’ οι δάσκαλοί μας τρέμουν τώρα πια,/ και τα «Εγχειρίδια» τρέμουν τώρα πια/ όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος…/ Δεν κάνω ποίηση, μητέρα, έχω αντίγραφα. 

 

Και τι θα γίνει τώρα,/ θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια/ που ‘ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»,/ θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια/ που ‘ταν γεμάτα «Ένωση»/ διακοσμημένη με γιασεμιά και/ λεμονανθούς και μαργαρίτες,/ θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας/ με τις ελληνικές σημαίες,/θα πετάξουμε τ’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου/ με την «Ένωση» στο γείσο,/ θα πετάξουμε το χάρακά τους/ και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο/ που ‘γραφαν «Ένωση»;/ Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;» 

 

(Κύπρος, 1974-1976, Β, 605) 

 

Αυτά θέλετε να επαναληφθούν και σήμερα, για να απαλλαγείτε από τον «μπελά»….αυτού του ατίθασου Ελληνισμού της Κύπρου….ΑΙΔΩΣ. 

«Όποιος μας πρόδωσε ( και θα μας ξαναπροδώσει), δεν θα μας συγχωρέσει ποτέ για την πράξη του αυτή». 

Ο Ελληνισμός θα τον θυμάται και θα τον αναθεματίζει εσαεί. Οι Ερινύες και οι νοερές φωνές 6000 αδικοχαμένων και προδομένων εθνομαρτύρων, θα πλανώνται δίπλα του… και ζώντα και νεκρό…. 

«Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.»Ιωάννης Καποδίστριας, 

 

Αν για ακόμη μια φορά ο Ελληνισμός της Κύπρου προδοθεί και εγκαταλειφθεί, θα αγωνισθούμεν μέχρι εσχάτων και ας κατασφαγούμεν με τιμή. Μεταξύ πολέμου και ντροπής θα επιλέξουμε το πρώτο…  

 

Αυτό το ακριτικό Ελληνικό νησί προπύργιο του Ελληνισμού στην εσχατιά της Μεσογείου, που αγωνίζεται ανά τους αιώνες να παραμείνει ΕΛΛΗΝΙΚΟ αν το αφήσετε να χαθεί…. στήστε μια απλή τιμητική στήλη κάπου εν Ελλάδι αφιερωμένη σε …κάποιους αγνοούμενους Έλληνες Κυπρίους που έπεσαν μαχόμενοι υπέρ βωμών και εστιών και αναγράψτε μεταθανάτιο επίγραμμα… Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΛΕΙΝ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ(Ν) ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ…… 

 

«Σας βεβαιώνουμε, νεκροί συμπολίτες μας, ότι είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τον απρόσφορο θάνατο σας. Έτοιμοι για όλα, όταν σε λίγο εκμετρώντας τον βίο μας, βρεθούμε απέναντι σας. Αλίμονο στους ανέτοιμους που ζουν με τις ψευδαισθήσεις ότι θα αποφύγουν το κολαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, που επέρχεται ως καταλύτης και κριτής αδυσώπητος, για όσα έπραξαν εις βάρος αυτών που τους εμπιστεύτηκαν»

 

Στρατηγός Γώργιος Καρούσος. 

 

Πιο κάτω αναμέταδοση από το ιστορικό βιβλίο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ, του Α. Αντωνά. 

 

ΤΟ 1960..... 

 

Αυτός ο γονυπετής, 90χρονος τότε, βρακοφόρος λεβεντόγερος, ήταν παππούς του πατέρα μου, από τη ηρωϊκή Μεσαορία. Συγκινητικά καλωσορίζει κλαίγοντας στις 16 Αυγούστου 1960 τους αδελφούς ΕΛΛΗΝΕΣ Ελδυκαρίους. 

 

Ποτέ σε κατακτητές δεν γονάτισε, τις μπότες τους δεν προσκύνησε. Μόνο στους νεκρούς μας ήρωες και τους Έλληνες αδελφούς…. 

 

Δακρυσμένος και ο Έλληνας Ταγματάρχης Διονύσιος Αρμπούζης…έδωσε παράγγελμα…. ΑΛΤ…. ΚΛΙΝΑΤΕ ΕΠΙ ΔΕΞΙΑ….. ΠΑΡΑ ΠΟΔΑ… ΕΠ ΩΜΟΥ …ΟΠΛΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ!!!! 

 

1974. Η Ε/Κ 78χρονη, ηρωίδα Καλλιόπη Αβραάμ, πρόσφυγας από την πρώτη μέρα της εισβολής, από το κατεχόμενο χωριό Λάρνακα της Λαπήθου. Βρήκε καταφύγιο στο στρατόπεδο τησ ΕΛΔΥΚ. Ήταν η μάνα των ΕΛΔΥΚΑΡΙΩΝ. Τους μαγείρευε, κουβαλούσε νερό...τους έδινε θάρρος....Όταν το στρατόπεδο ύπουλα βομβαρδιζόταν από σμήνη Τουρκικών αεροπλάνων και χιλιάδες γιουρούκκηδες επιτίθεντο....Ο ηρωικός διοικητής Σταυρουλόπουλος της είπε να φύγει για να σωθεί....Του απάντησε η Λεβεντομάνα Κυπραία Ελληνίδα....Προσέξτε..! Που να αφήσω αυτά τα παιδιά...;;;; Αυτοί οι λεβέντες Έλληνες δεν φοβούνται να πεθάνουν ...και θα φοβηθώ εγώ μια παλιόγρια;;; Και έπεσε μαχόμενη σαν τιμημένος ήρωας στρατιώτης της ΕΛΔΥΚ......Σκοτώθηκε με άλλους 39 ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΥΣ και τάφηκε με στρατιωτικές τιμές στο Στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας η εθνομάρτυς μάνα και γιαγιά, αγκαλιά μαζί με τα αγαπημένα της παιδιά, εγγόνια ....Έλληνες ηρωικά πεσόντες.... 

 

ΑΥΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ….ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ, ΜΗΝ ΤΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΕ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΙΑ ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ…… 

 

Εμείς…. Καρτερούμεν μέραν νύχταν/ να φυσήσει ένας αέρας/ στουν τον τόπον πο `ν καμένος/ τζι’ εν θωρεί ποτέ δροσιάν/ Για να φέξει καρτερούμεν/ το φως τζιήνης της μέρας/ πο `ν να φέρει στον/ καθ’ έναν τζιαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν 

 

«Ελλάς, Ελλάς σκέπασε και μας,/ μην ξαναθυσιάσεις την Κύπριδα Ιφιγένεια,/ σε Ελληνικό βωμό ξανά.» 

 

Αντί δάφνινο στεφάνι να της προσφέρουν, αγκάθινο της πρόσφεραν το 74 και συνεχίζουν σήμερα κάποια σταγονίδια να πράττουν το ίδιο χωρίς να αισχύνονται….. ΑΙΔΩΣ!

 

 Η Ελληνική Κύπρος στηρίζεται μόνο στον απλό αδελφό Ελληνικό λαό, που απλόχερα και συγκινητικά, της προσφέρει κουράγιο, θάρρος και συγκινητική συμπαράσταση…..Η πονεμένη σκλαβωμένη και προδομένη θυγατέρα, ανάμεσα στα πύρρεια δάκρυα απογοήτευσης, για την κατάφωρα άδικη «αντικυπριακή» συμπεριφορά ορισμένων ολίγων, αποτίει φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους Πανέλληνες, που είναι στο πλευρό της……. 

 

Tέλος προσθέτω ένα μικρό εύστοχο απόσπασμα από σχετικό άρθρο « Η Κύπρος μας είναι η καρδιά της Ελλάδας» της αγαπητής διαπρεπούς συγγραφέως και ποιήτριας Σοφίας Παπανικολάου…..  

 

«Εκτελώντας ψυχρά και «τεχνοκρατικά» εντολές κατευθείαν από το…εξωτερικό, δεν έχουν νιώσει ποτέ – και ντροπή τους- ότι η Κύπρος μας είναι η Ελλάδα! Ότι εγκαταλείποντας την Κύπρο, εγκαταλείπουν την Ελλάδα! Ότι ματώνοντας την Κύπρο, ματώνουν την Ελλάδα και όλους μας. Δεν έχουν νιώσει ποτέ ότι η τιμημένη και δοξασμένη Κύπρος μας, η Κύπρος της ιστορικής μας μνήμης, των ηρώων και των ποιητών μας, είναι η καρδιά της Ελλάδας… Ευτυχώς στην Ελλάδα χτυπάει η ελληνική καρδιά της Κύπρου μας και όχι η δική τους…» 

 

Ώ παίδες Ελλήνων, ίτε ελευθερούτε πατρίδ’ ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων νυν υπέρ πάντων αγών. Αισχύλος, 

 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ.

www.ledrastory.com 

cyprushellenica.blogspot.com

Share