Μεταξύ σοβαρού και …πολύ σοβαρού…..
«Περί μετατροπής της καταπατημένης, συλημένης Ελληνικής Βυζαντινής Αγίας Σοφίας σε τζαμί…»
ΚΑΤΟΧΙΚΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΠΛΑΣΤΟΙ ΑΤΙΤΛΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΣΕ ΛΕΗΛΑΤΗΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ.
Ο Υπουργός της Τουρκίας Τσαβούσογλου «δικαιούται» σαν γνήσιος απόγονος του ολετήρα, λαφυραγωγού, πλιατσικολόγου, ληστή, άρπαγα, καταπατητή Μωάμεθ του Πορθητή, να ομιλεί, με βάση το «δίκαιο» της βάρβαρης Τουρκίας, περί ιδιοκτησίας καταπατημένων και κατακτηθέντων δια της βίας εδάφη, αιθέρες, θάλασσες και ιερά μνημεία ξένων χωρών….. και να επικαλείται ότι κατέχει τίτλους εικονικούς ιδιοκτησίας που τους παρεχώρησε ο ολετήρας Μωάμεθ….
*Μία ομάδα Τούρκων ιατρών που ενδιαφέρονταν για την ανθρωπολογία, με επικεφαλής τον πρύτανη του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, Nureddine Bey, πραγματοποίησαν μια ανθρωπολογική μελέτη του πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης βάσει στοιχείων που συνέλεξαν σε αποστολή που τους ανέθεσε το Υπουργείο Παιδείας της γειτονικής χώρας. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Revue Anthropologique, σε άρθρο με τίτλο "Craniologie des Turcs".
Το δείγμα αποτελούνταν από 500 κρανία. Η μελέτη γίνεται για να εντοπιστούν τα χαρακτηριστικά που μπορούν να οδηγήσουν στον φυλετικό χαρακτηρισμό του πληθυσμού. Ο συγγραφέας διαπιστώνει ότι οι κάτοικοι δεν ανήκουν σε μία φυλή, αλλά υπάρχει ανομοιογένεια.
Ο μέσος κρανιακός δείκτης βρέθηκε...
στο 84,03 και αν κάνουμε αναγωγή σε ζώντες, προσθέτοντας 2 μονάδες κατά Broca, ο κεφαλικός δείκτης ανεβαίνει στο 86,03. Ο συγγραφέας διαπιστώνει ότι η πλειοψηφία των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης είναι βραχυκέφαλοι, μάλιστα με τάσεις υπερβραχυκεφαλίας. Η κατανομή του δείγματος είναι η εξής:
Οι Τούρκοι κάτοικοι είναι κυρίως (υπερ)βραχυκέφαλοι με λεπτορρινία..
(πηγή αποσπάσματος ΕΔΩ)
Αυτός ο αιματόβρεκτος κατακτητής πρόγονος σας, από που την κληρονόμησε και ποιος του την κληροδότησε την ιδιοκτησία στα κατακτηθέντα αλωθέντα ιερά μνημεία και ξένα εδάφη; Από τους προγόνους σας που ζούσαν στην βαθύτερη βάρβαρη Ανατολή……;; Και ποιος διεθνής οργανισμός αναγνωρίζει επίπλαστους τίτλους που οι ίδιοι κατακτητές εξέδωσαν σε καταπατημένα μνημεία …. Η κατάκτηση εδαφών και ιερών μνημείων, δεν σημαίνει επ ουδενί και ιδιοκτησία και αυτό ισχύει στο διηνεκές, με βάση το διεθνές δίκαιο…
Σε καταπατημένα κατακτημένα ΕΛΛΗΝΙΚΑ εδάφη ζείτε βάρβαροι κατακτητές…. Δεν χορταίνουν το εγκληματικό αδηφάγο σας στόμα λωποδύτες άρπαγες και επιζητείτε επίδοξοι ολετήρες του Ελληνισμού, αλλά και του Παγκόσμιου Πολιτισμού (Που δυστυχώς δεν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία περί Πολιτισμού), να αλώσετε και μολύνετε μνημεία, να κατακτήσετε εδάφη, αιθέρες και θάλασσες ξένων κρατών, για να αποκτήσετε και άλλους αιματόβρεκτους επίπλαστους άτιτλους τίτλους ιδιοκτησίας έκδοσης της πλαστογράφου ιστορικών εγγράφων και ιστορίας Τουρκίας, η οποία αυθαίρετα παρουσιάζει τουρκικούς τίτλους επί κλεμμένων ξένων περιουσιών που με την βία απέκτησε……. Καλά δεν αισχύνεσθε; Η διεθνής Κοινή Γνώμη με απέχθεια σας κοιτά……
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ, ΔΙΟΤΙ ΟΥΤΕ ΡΙΖΕΣ ΕΧΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ….ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΟΥΤΕ ΙΣΤΟΡΙΑ…. ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΚΑΤΑΜΑΥΡΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ ΑΠΕΧΘΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ, ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΩΝ, ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΩΝΥΜΩΝ ΤΟΥΣ…
Ναι σε αυτά τα ιερά Ελληνικά χώματα τα λασπωμένα από αίμα εκατομμυρίων εθνομαρτύρων ζείτε…. Το αιματοποτισμένο αυτό χώμα, κάποια στιγμή θα σας ρουφήξει και σε κάποιο λάκκο από τις μυριάδες, που σκάψατε βάρβαροι θα πέσετε και θα σας πνίξει…..
Η ανάδειξη της Αγίας Σοφίας ως Παγκόσμιου Μνημείου περιλαμβάνεται στις ιστορικές ζώνες της Κωνσταντινούπολης που έχουν εγγραφεί στον «κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς» το 1985.
Η αλλαγή της χρήσης του μνημείου, που λειτουργεί ως μουσείο από το 1935, δεν συνάδει με τα κριτήρια της κήρυξης, προσβάλλει την έννοια Παγκόσμιο Μνημείο, αλλοιώνει την αυθεντικότητά του ως προς στις άυλες αξίες, τη χρήση και τη λειτουργία του.
(απόσπασμα από ΕΔΩ)
Συγκεκριμένα, πηγή της UNESCO μιλώντας στο Sputnik ανέφερε ότι μια τέτοια απόφαση περί μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς από μουσείο σε τζαμί θα πρέπει πρώτα να υποβληθεί στην αρμόδια επιτροπή της UNESCO και να εγκριθεί, για να προχωρήσει.
«Όλες οι αποφάσεις σχετικά με την εφαρμογή της Σύμβασης για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς λαμβάνονται από την Επιτροπή Παγκόσμιας Κληρονομιάς», είπε. «Εφόσον μία χώρα έχει υπογράψει τη σύμβαση και θέλει να αλλάξει καταχρηστικά το όνομα ή την χρήση ενός μνημείου, θα πρεπει να υποβάλει την πρότασή της προς έγκριση στην επιτροπή».
(απόσπασμα από ΕΔΩ)
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΠΕΡΙ ΚΛΕΠΤΩΝ ΚΑΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΩΝ ΛΩΠΟΔΥΤΩΝ
…. déprédation = κατάχρηση, σφετερισμός, αρπαγή, πλιάτσικο, ιδιοποίηση, λεηλασία, πλιατσικολόγημα πλιάτσικο το [plátsiko] Ο41: (προφ.) 1. λαφυραγώγηση, αρπαγή, λεηλασία (κυρ. σε πόλεμο):
[παράνομη ιδιοποίηση ξένης περιουσίας από κάποιον στον οποίο έχει ανατεθεί η φύλαξή της]
Υπεξαίρεση
[υπεξαίρεση με επιτήδειο, μη αντιληπτό τρόπο]
Λαθροχειρία
[η τέχνη της κλοπής και της απάτης]
κλεπτοσύνη: αρχ.
λεηλατώ, πρτ.: λεηλατούσα, αόρ.: λεηλάτησα, παθ.φωνή: λεηλατούμαι, π.αόρ.: λεηλατήθηκα, μτχ.π.π.: λεηλατημένος
αρπάζω με τη βία κάτι σαν λάφυρο, κάνω πλιάτσικο
≈ συνώνυμα: διαγουμίζω, λαφυραγωγώ, πλιατσικολογώ
οι αντίπαλοι υποχωρούσαν λεηλατώντας τα χωριά που συναντούσαν
κατακλέβω, ληστεύω
εκμεταλλεύομαι κάτι μέχρι να εξαντληθεί, σπαταλώ
διαρπάζω την πνευματική παραγωγή κάποιου
Σε όλους τους πολέμους, από τον Τρωικό μέχρι σήμερα, το κυριότερο κίνητρο υπήρξε η κλοπή, η αρπαγή, η λεηλασία.
Σενέκας, 4 μ.Χ-65 μ.Χ., Ρωμαίος φιλόσοφος
Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται και ειδικά από την Βάρβαρο Τουρκία… κλπ
Νομική βάση και θεμελιώδεις αρχές
Ο όρος “πολιτιστική κληρονομιά” χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Σύμβαση της Χάγης για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς στην Περίπτωση Ένοπλων Συρράξεων (1954). Θεμελιώδη νομικά κείμενα αποτελούν επίσης τα Αρχεία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, 17η Σύνοδος, Παρίσι 17 Οκτωβρίου έως 21 Νοεμβρίου 1972, τόμος 1: Ψηφίσματα, Συστάσεις [17 C/Resolutions + CORR. (Eng και Spa)], γνωστή ως Σύμβαση για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς, και η Σύμβαση για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (Παρίσι, 17 Οκτωβρίου 2003) [LA/DEP/2013/040]. Σε ελληνικό επίπεδο ιδιαίτερης σημασίας φέρει ο ν. 3028/2002 για την Προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς [ΦΕΚ A 153/28-06-2002], ο οποίος πέρα από τη γενική προστασία ορίζει τα σχετικά με την πρόσβαση, την αναπαραγωγή και τη διάθεση (προς απλή ή περαιτέρω χρήση) αναπαραγωγών πολιτιστικών μνημείων.
Οι βασικές αρχές που διέπουν τη διεθνή νομική βάση για την πολιτιστική κληρονομιά είναι ο σεβασμός στο κράτος προέλευσης της κληρονομιάς, το χρονικά απεριόριστο της προστασίας και η επιστροφή ξένων μνημείων στο κράτος προέλευσης. Η πρώτη αρχή συνδυάζεται με την τρίτη, και μαζί εξαίρουν τη θέση του κράτους από το οποίο προέρχεται το εκάστοτε πολιτιστικό αγαθό. Έτσι σε περίπτωση καπηλείας, ή ζητημάτων λήψης μέτρων συντήρησης και προστασίας το κράτος προέλευσης προηγείται των υπολοίπων σε θέματα δικαιωμάτων κυριότητας και διαχείρισης. Η δεύτερη αρχή, που αφορά στο χρονικά απεριόριστο, συνδέεται με το ιδιάζον δικαίωμα της πολιτιστικής κληρονομιάς, ως παρεμφερές με το πνευματικό δικαίωμα. Στην πρώτη περίπτωση η προστασία δε λήγει ποτέ λόγω της αξίας για την ανθρώπινη κληρονομιά, ενώ στη δεύτερη κάθε έννομη τάξη επιλέγει ένα χρονικό σημείο στο οποίο οι διατάξεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας παύουν να ισχύουν για το προστατευόμενο αγαθό.
(απόσπασμα άρθρου της κ Καλλιόπης Αννας Βακαλοπούλου περί του Διεθνούς κι Ευρωπαϊκού Δικαίου από ΕΔΩ)
Ενδεικτικά αναφέρω ότι και με την Τούρκικη εισβολή του 1974 η πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου υπέστη βανδαλισμούς και συλήσεις και παρόλες τις ρητές συμβατικές διατάξεις για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, η Τουρκία αγνοεί και επανειλειμμένα παραβιάζει τους δεσμευτικούς κανόνες των διεθνών συμβάσεων. Η έκταση των καταστροφών είναι μεγάλη και σε πολλές περιπτώσεις μη αναστρέψιμη. Τα μουσεία του κατεχόμενου τμήματος έχουν λεηλατηθεί όπως και πολλές πλούσιες ιδιωτικές συλλογές αρχαιοτήτων. Εκκλησίες έχουν βανδαλιστεί , έχουν κλαπεί συστηματικά εκκλησιαστικές εικόνες και εκκλησιαστικά σκεύη, τοιχογραφίες έχουν αποτοιχιστεί και έχουν αφαιρεθεί ψηφιδωτά δάπεδα. Πολλά από τα αντικείμενα αυτά εντοπίστηκαν σε αγορές της Ευρώπης και εμφανίζονται καθημερινά σε δημοπρασίες.
Οι μεγαλύτερες ίσως καταστροφές παρατηρούνται στις εκκλησίες του κατεχόμενου τμήματος του νησιού. Κάποια εκκλησιαστικά κτίρια καταστράφηκαν εξ ολοκλήρου, άλλα βανδαλίστηκαν, ενώ κάποια χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα ως στάβλοι, τζαμιά ή ως στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Μετά την εισβολή κάθε νόμιμη αρχαιολογική έρευνα σταμάτησε στα υπό κατοχή εδάφη όπου τόσο το Τμήμα Αρχαιοτήτων όσο και διάφορες ξένες αποστολές διενεργούσαν ανασκαφές. Μετά τα γεγονότα του 1974 οι ξένες αποστολές έδειξαν την αλληλεγγύη τους στο Κυπριακό κράτος αφού απέρριψαν την πρόσκληση της Άγκυρας για συνέχιση των ανασκαφών στα υπό κατοχή εδάφη. Το Τμήμα Αρχαιοτήτων αναγνωρίζοντας την αλληλεγγύη αυτή, παραχώρησε στις ξένες αποστολές νέες θέσεις για ανασκαφή στις ελεύθερες περιοχές.
Το Τμήμα Αρχαιοτήτων παρακολουθεί συνεχώς τη διεθνή αγορά αρχαιοτήτων στοχεύοντας στον εντοπισμό και επαναπατρισμό των κυπριακών αρχαιοτήτων που πωλούνται σε δημοπρασίες στο εξωτερικό. Στο δύσκολο αυτό έργο του Τμήματος Αρχαιοτήτων συμπαραστέκονται διευθυντές μουσείων του εξωτερικού.
Η διάσωση και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου αλλά και κάθε χώρας αφορά τη διεθνή κοινότητα η οποία και έχει τοποθετηθεί μέσω ρητών συμβατικών διατάξεων που δεσμεύουν τα κράτη και αποσκοπούν στη διαφύλαξη και τη διάσωση της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
(απόσπασμα από ΕΔΩ)
«Η γης (και το πνεύμα) δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι» έγραφε το 1955 ο νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης μέσα από τη συλλογή του «Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν».
Διεθνή κείμενα δεσμευτικά για τα κράτη:
1. Σύμβαση της Χάγης, 14 Μαρτίου 1954, «για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών σε περίπτωση ενόπλου συρράξεως». Η Σύμβαση συνοδεύεται από έναν εκτελεστικό Κανονισμό και ένα Πρωτόκολλο που αποβλέπουν στην τεχνική πραγμάτωσή της.
2. Η Σύσταση της Γενικής Συνδιάσκεψης της UNESCO, 19 Νοεμβρίου 1964, «για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν με σκοπό να εμποδιστεί η εξαγωγή, εισαγωγή και μεταβίβαση των παράνομα κτηθέντων πολιτιστικών αγαθών».
3. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση «για την προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς» που υιοθετήθηκε στο Λονδίνο στις 6 Μαΐου 1969 από τα μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.
4. Σύμβαση της 14ης Νοεμβρίου 1970, η οποία συνάφθηκε υπό την αιγίδα της UNESCO «για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να εμποδιστεί η εξαγωγή, εισαγωγή και μεταβίβαση των παράνομα κτηθέντων πολιτιστικών αγαθών».
5. Η Διεθνής Σύμβαση του Παρισιού της 16ης Νοεμβρίου 1972 « γιατην προστασία της παγκόσμιας πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς».
(απόσπασμα από ΕΔΩ)
Και κλείνοντας, για να εμπεδωθούν τα περί βαρβαρότητας και ασέβειας της Τουρκίας στο διεθνές δίκαιο ανά τους αιώνες, επαναλαμβάνω δηλώσεις ξένων διαπρεπών ηγετών και ιστορικών συγγραφέων κ.ά. περί Τούρκων….
Δεν υπάρχει σημαία τόσο μεγάλη για να καλύψει την ντροπή το να σκοτώνεις αθώους ανθρώπους… Howard Zinn.
- Αυτή η χώρα πέρασε από την βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς ποτέ να γνωρίσει τον πολιτισμό …Τσώρτσιλ…..
- «Από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη, ήταν το μόνο δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ΄ όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός εξαφανιζόταν».
Γλάδστων, Πρωθυπουργός της Βρετανίας, 1876
- «Δεν υπάρχει περίπτωση στην Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αφρική, η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας να μην είχε σαν συνέπεια την υποβάθμιση του πολιτισμού. Η Τουρκία, όπου βγήκε νικήτρια έφερε την καταστροφή».
Κλεμανσώ, πρωθυπουργός της Γαλλίας (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)
- «Για την τουρκική λογική το σπαθί αποτελεί το πιο σίγουρο μέσον επίλυσης των προβλημάτων».
Ντομινίκ Ντυφούρ ντε Πραντ, Γάλλος διπλωμάτης (Dominique Dufour De Pradt 1759-1837)
- Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Β. Ουγκώ.
- Οι Τούρκοι είναι ο λαός της οργής του Θεού.
Μαρτίνος Λούθηρος, 1483-1546, Γερμανός θεολόγος, Μεταρρυθμιστής
- Η Τουρκία είναι ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης.
Τσάρος Νικόλαος Α’, 1796-1855, Ρώσος ηγεμόνας
(σε συνομιλία του το 1844 με τον Δούκα Ουέλλιγκτον)
Συνοπτική έρευνα και επιμέλεια από Αντώνιο Αντωνά
Συγγραφέα
www.ledrastory.com
cyprushellenica.blogspot.com
3 σχόλια:
Να συμπληρώσω στο εξαιρετικό άρθρο του αγαπητου μου φίλου συγγραφέα Αντωνη Αντωνα, ένα περιστατικό που δείχνει τα κληρονομικά δικαιώματα αιώνων των Ελλήνων στην Μικρά Ασία...
Οταν ο Τούρκος διοικητής της Σμύρνης κάλεσε τον Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο στο διοικητήριο του είπε σε κάποια στιγμή:
- Τι θέλετε εσεις οι Ρωμιοί; Δεν βλέπετε ότι στην Μικρά Ασία οι Τούρκοι είμαστε περισσότεροι;
Κι ο αγέρωχος Ιεράρχης απάντησε:
- Ναι, αλλά πάνω στην γη... Γιατί από κάτω εμείς είμαστε απείρως περισσότεροι...
(εννοώντας τους νεκρούς χιλιετιών των Ελλήνων κατοίκων της Μικράς Ασίας)...
Όσον αφορά τους πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας, που εκδίδει παράνομα η Τουρκία…με βάση το Οθωμανικό δίκαιο …(σε κατεχόμενες ξένες περιουσίες και μνημεία) που ορίζει ….ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΠΑΘΗΣ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ….δηλώνω ότι:
Πραγματικά εάν τα Ηνωμένα Έθνη και το διεθνές δικαστήριο της Χάγης είχαν την ευτολμία και δύναμη να εφαρμόσουν το διεθνές δίκαιο περί νόμιμης ιδιοκτησίας …, η Τουρκία που ζει σε καταπατημένα ΕΛΛΗΝΙΚΑ εδάφη, δεν θα είχε που την κεφαλή κλίναι…. Και ίσως επέστρεφε στην γενέτειρα της τότε βάρβαρη βαθύτερη ανατολή των στεπών …αλλά και εκεί είναι αμφίβολο αν οι σημερινοί γηγενείς κάτοικοι θα τους αποδέχονταν……τους βαρβάρους…..
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΙΑ….
Παράνομη εκμετάλλευση και καταπάτηση Ελληνοκυπριακών Περιουσιών… Πλαστοί τουρκικοί τίτλοι ιδιοκτησίας κατεχομένων Ελληνοκυπριακών περιουσιών και ιστορικών μνημείων……
Αποσπάσματα ( Ίδε: Τιτίνα Λοϊζίδου κατά Τουρκίας….
Οι εκτοπισμένοι της τουρκικής εισβολής, εμποδίζονται ακόμα και σήμερα από τον τουρκικό κατοχικό στρατό από του να επιστρέψουν στις περιουσίες τους, αλλά και από την ειρηνική απόλαυση αυτών, κατά παράβαση των Συμβάσεων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς και του διεθνούς και εθνικού δικαίου. Σύμφωνα δε τις “Αρχές των Ηνωμένων Εθνών για Αποκατάσταση στις Οικίες και στις Περιουσίες τους των Προσφύγων και των Εκτοπισμένων”, “Αρχές Πινέιρο” (United Nations Principles on Housing and Property Restitution for Refugees and Displaced Persons) «όλοι οι πρόσφυγες και εκτοπισμένοι έχουν το δικαίωμα να αποκατασταθούν σε όποια κατοικία, γη ή ιδιοκτησία, από την οποία έχουν αποστερηθεί παράνομα».
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην Απόφασή του της 18ης Δεκεμβρίου 1996 για την ατομική προσφυγή της Ελληνοκύπριας εκτοπισμένης ιδιοκτήτριας Τιτίνας Λοϊζίδου από την Κερύνεια εναντίον της Τουρκίας, καθώς και στην Τέταρτη Διακρατική Προσφυγή της Κύπρου εναντίον της Τουρκίας της 10ης Μαΐου 2001, υπεστήριξε τα περιουσιακά δικαιώματα των προσφύγων. Στην υπόθεση Λοϊζίδου, το Δικαστήριο διέταξε την Κυβέρνηση της Τουρκίας να αποζημιώσει την αιτήρια για το χρονικό διάστημα που της αποστέρησε την περιουσία της και να δώσει πλήρη πρόσβαση, καθώς και να επιτρέψει την ειρηνική απόλαυση της περιουσίας της στην Κερύνεια. Το δικαίωμα των εκτοπισμένων ιδιοκτητών στις περιουσίες τους, επαναβεβαιώθηκε στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Δεκ. 2005) σχετικά με την αίτηση της Μύρας Ξενίδη – Αρέστη ν. Τουρκίας, και έκτοτε έχει επανειλημμένα επιβεβαιωθεί σε αρκετές υποθέσεις που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου από Ε/Κ νόμιμους ιδιοκτήτες περιουσιών στα κατεχόμενα, κατά της Τουρκίας.
Συνέχεια πιο κάτω....
• Οι Ελληνοκύπριοι νόμιμοι ιδιοκτήτες περιουσιών στα κατεχόμενα μπορούν να λάβουν δικαστικά μέτρα κατά των σφετεριστών της περιουσίας τους στα αρμόδια δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με την απόφασή του ημερομηνίας 15 Νοεμβρίου 2004 στην υπόθεση Μελέτιος Αποστολίδης ν. Ντέιβιντ και Λίντα Όραμς, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας βρήκε τους κατηγορούμενους ένοχους για καταπάτηση της περιουσίας του παραπονούμενου, διατάσσοντάς τους να κατεδαφίσουν την έπαυλη και άλλα κτίσματα που ανέγειραν στην περιουσία, να παραδώσουν την κενή ιδιοκτησία στον παραπονούμενο και να καταβάλουν αποζημιώσεις. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 44/2001 της ΕΕ, οι αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορούν να εφαρμοστούν σε οποιοδήποτε από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον των περιουσιακών στοιχείων των Κατηγορουμένων στη χώρα τους.
Με στόχο την αναγνώριση και εκτέλεση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ο κ. Αποστολίδης κατέθεσε τα απαραίτητα έγγραφα στο Αγγλικό Ανώτερο Δικαστήριο. Η υπόθεση κατέληξε στο Αγγλικό Εφετείο, το οποίο απέστειλε πέντε προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Στις 29 Απριλίου 2009, το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων [Τμήμα Μείζονος Συνθέσεως] αναγνώρισε την ορθότητα των θέσεων του κου Αποστολίδη και κατ’ επέκταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σημειώνεται ότι οι Άγγλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι περιουσίες που αγοράζουν στα κατεχόμενα από Τουρκία ανήκουν σε Έλληνες Κυπρίους....Παρ όλα αυτά ΔΟΛΙΟΙ ήταν πάντα και αυτοί και όλο το σόϊ τους..... και συνεχίζουν να μας εκδικούνται για την ήττα τους το 55-59......
Κ.ά.π. περί τούρκων βαρβάρων, πλαστογράφων, καταπατητών, ολετήρων, τυχοδιωκτών, λαθρεμπόρρων, κλεφτών και όλα τα συνώνυμα που τους αρμόζουν......
Δημοσίευση σχολίου