ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΝ ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ

Την Ελλάδα αγάπησα, γι’ αυτήν μια ζωή εργάσθηκα 
μόχθησα ακόμη δεν κουράσθηκα, 
ούτε τον εχθρό φοβήθηκα ούτε ποτέ πτοήθηκα 

Οι προδοσίες με πλήγωσαν όμως δεν με λύγισαν 
πιό πολύ με ενίσχυσαν 
μιά ζωή αγωνίσθηκα ποτέ δεν πισωγύρισα 
ούτε αλλαξοπίστησα 
τις αξίες μου δεν πούλησα με σεμνότητα τις τίμησα 
ανταμοιβή ποτέ δεν ζήτησα ούτε από τα πλούτη ηττήθηκα 
από ενθουσιασμό πλημμύρισα δαπάνες και κόπους δεν φείσθηκα 
ρώμη στο στρατό απέκτησα και μακροζωία κατέκτησα 
τελικά της «ευδαιμονίας» το λαχείο κέρδισα 

Γραμμένο στου ήρωα πατέρα μου το ξίφος 
που τόχω κρεμασμένο στον τοίχο 
«εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης» 
ο ιερότερος γρίφος που έπρεπε να λύσω 
πως στη ζωή μου να ενεργήσω; 
της νέας εθνεγερσίας έγινα κράχτης 
στα ιερά και όσια να ορθώσουμε το φράχτη 
και του Ελληνισμού παγκόσμιες να κάνουμε τις επάλξεις 

Διακυνδύνευσα και από τις καλές μου μοίρες σώθηκα 
επίσημη αναγνώριση για το έργο μου δεν γνώρισα 
όσοι τα διάβασαν με καλά λόγια τα υποδέχθηκαν 

Εχω συγγράψει αρκετά βιβλία τόμους ποιημάτων, 
χιλιάδες άρθρα και συνεχίζω την συγγραφή 
πολυ-ιστοχώρο και ιστοσελίδα κατέχω λειτουργική 
με 4 θεματικούς υπο-χώρους , «αμφικτύων» τιτλοφόρους 
με εκατομμύρια αναγνώστες, εκατοντάδες μου 
ζητούν φιλία στο «face book» και συνομιλία 
καλή η επικοινωνία αλλά «χρόνου φείδου» 

Βιβλία και ποιήματα μου κατατεθειμένα στην Εθνική Βιβλιοθήκη 
προς μελέτη των αναγνωστών και προς κρίση 
το έργο μου αφιλοκερδώς στο κοινό μέσω διαδικτύου 
έχω παραχωρήσει 

Επαίνους έχω γεμίσει από αξιωματούχους και «ταπεινούς» 
από μυριάδες φίλους, άγνωστους και γνωστούς 

Η Ακαδημία Αθηνών και τα ΑΕΙ απαξιώθηκαν 
το έργο μου να μελετήσουν ακόμη και 
να μου απαντήσουν ίσως ανάξιο το θεωρούν; 
το κλίμα λίαν αρνητικό οι ποιητές εδώ δεν ευδοκιμούν 

Σε ξένα και ντοπια συνέδρια συμμετείχα και ομιλίες 
τηλεοπτικές παρουσιάσεις 
ανά τον κόσμο περιοδείες έκανα και αποδράσεις 
από τη Γενεύη «Χρυσό Δίπλωμα Ειρήνης» 
για δράση ενάντια στον Ψυχρό Πόλεμο την εποχή εκείνη 
συνιδρυτής της Αμφικτυονίας Οικουμενικού Ελληνισμού 
ενάντια στην Τουρκική «ναζιστική» παραφροσύνη 
βίος πολυτάραχος αλλά κάλλιον το «λακωνίζειν» 

Φταίξιμο βέβαια και δικό μου 
απευχθάνομαι τις διαφημίσεις για τον εαυτόν μου 
η Εταιρεία Λογοτεχνών στην οποία ανήκω 
το έργο μου πρότεινε να παρουσιάσω στον δικό της «οίκο» 
τους απήντησα «όταν θα έχω πεθάνει» 
φταίει και η κούτρα μου που αντιπαθεί το λιβάνι 
«μετά θάνατον ό,τι και να πούνε αυτοί 
θα τα λένε αυτοί θα τα ακούνε» όμως για μιά φήμη ζούμε! 

Ο κερδώος Ερμής έχει κι’ αυτός ευθύνη 
εκ πεποιθήσεως αντίθετος με την «αγοραία» φήμη 
την οποια μόνο ο εκδοτικός οίκος σου τη δίνει 

Ελλείψει χρημάτων ελαχίστων αντιτύπων έγινα αυτοεκδότης 
στην αγορά δεν τα έχω κυκλοφορήσει 
διαδικτυακός έγινα «φωτοδότης» στο λαό τα έχω δωρήσει 

Δεν υπέστην κριτική αλλά οξύτατη πολεμική 
δεν λοιδωρήθηκα ούτε δέχθηκα γνώμη απαξιωτική 
το έργο μου ΔΕΝ πέρασε «αβρόχοις ποσίν»; 

Αν ο υπολογιστής μου είχε στόμα να μιλήσει 
Google, Microsoft, Εθνική Αρχή, χάκερς 
για τις πράξεις τους κάποιον/ους εξ αυτών 
θα τον είχε πανάθλιο χαρακτηρίσει
το βίο αβίωτο μου τον έκαναν, σωστό πατίνι 
τα νεύρα λεπτά τάσπασαν σαν τελατίνι 
κάθε τρις και λίγο συνεργείο για άρση δολιοφθορών 
άδειαζαν τον υπολογιστή μου έχανα το υλικό τα πάντα 
από την αρχή άρχιζα χωρίς διευθύνσεις, χωρίς αρχεία 
με της ημέρας τα συμβάντα 

Τούτη τη συμπεριφορά δεν την αντέχω 
τώρα που την έσχατη του βίου δεκαετία διατρέχω 
για δόξα και βραβεία ξωπίσω τους δεν τρέχω 
την τιμή μου στο κούτελο την έχω 
μην πάει ο νους σας ότι τελείωσα και ‘πάου’ 
καρβέλια έχω αρκετά ακομη να ‘φάου’ 

Λόγια κολακευτικά απέφυγα και μελάτα 
στη σύζυγο μου χρωστάω ευγνωμονύνη 
στο σπίτι μας χάρισε ευφροσύνη και σε μένα υγιεινά πιάτα 

Εσπασα αυγά αλλά δεν έφαγα από την ομελέττα 
ούτε τόκανα για να μου δώσουν την πλακέτα 
για της πατρίδος το καλό και όχι για την ετικέτα 
σαθρές οι ιδεολογίες προτιμώ τις πράξεις και όχι τις ανοησίες 
ελάχιστα έως καθόλου εκτιμώ τις κομματοκρατίες 

Κατά κανόνα τον αντίπαλο δεν υβρίζω 
με επιχειρήματα όμως τον... καταχερίζω 
την αλήθεια υποστηρίζω όπως εγώ την βλέπω 
τα «μίντια» με τα «fake news” δεν τα αντέχω 
από την διγλωσσία και κολακία απέχω 

Λάτρης της Ελληνικής Αρχαιολογίας και της λατρείας του Δία 
ενίοτε με στοχοποιούν οπαδοί της αβρααμικής θρησκείας 
το θέμα είναι εξόχως λεπτόν και τυγχάνω συγκαταβατικός 
και οι δύο λατρείες χρώμα έχουν Ελληνικόν 
όταν το Ελληνικό Πάνθεον εν τω συνόλω του μελετηθεί 
τότε ίσως η διάσταση γεφυρωθεί 
ο διχασμός μόνο κακό κάνει 
ανεξιθρησκεία και δημοκρατία από αρχαιοτάτης εποχής 
τούτος ο τόπος απολαμβάνει 

Για την Ελλάδα μας και το Ελληνικό Πνεύμα 
το δικό μου θα έδινα το αίμα 
πάντα το Εθνος μας υπεράνω όλων βάζω 
ακόμη και όταν την στραδιοδρομία μου γνώριζα 
ότι θυσιάζω το όνομα μου να μην το ντροπιάζω 

Ο Ελληνας πατριώτης τώρα νοιώθει εφήμερα 
«ήρθαν τ’ άγρια να διώξουν τα ήμερα;» 
ο γηγενής υποδεέστερος του λαθρομετανάστη; 
κάποια μέρα θα τον κάνουμε δυνάστη; 
ο Ελληνας υπόδουλος στο βάρβαρο ξενόφερτο ‘σινάφι’; 
η ανεργία διώχνει τον Ελληνα τον κάνει μετανάστη 

Πλείστα εμπόδια στο βίο μου συνάντησα 
ώς το τέλος τις αρχές μου δεν πρόδωσα και άντεξα 
παρότι είμαι στην ευθεία ο θάνατος δεν με πτοεί 
φιλοσοφικά με το Χάρο έχω συμβιβαστεί 

Οσο ζω είμαι ζωντανός και χαίρομαι τη ζωή 
όταν αποδημήσω δεν θα υπάρχω τίποτα δεν θα με λυπεί 
οι συγγενείς και φίλοι σαν προσωρινό χωρισμό να το θεωρήσουν 
γιατί κι’ αυτοί το ίδιο ταξίδι θα ακολουθήσουν 

Ο καθένας κάποια διάκριση για το έργο του αναμένει 
αν δεν την παίρνει τούτο συνολική αποτυχία 
μπορεί και να σημαίνει και άλλα τινά: 
τα έργα νάναι μη συμβατικά, ακραία «εθνοπατριωτικά» 
να αντηχούν «εθνικιστικά», ασύμβατα την εξουσία 
ενοχλητικά στην κομματοκρατία 
ή αντίθετα προς την κρατούσα «νεοταξική» κοσμοθεωρία 

Ανεπίτρεπτο να κρίνω τα έργα τα δικά μου 
οι ομότεχνοι μου ας αξιολογήσουν τα γραπτά μου 
αν όμως ποιητές και πνευματικοί προς 
αριστερά έχουν λοξοδρομήσει, 
η αξιολόγηση μου ίσως αργήσει 

Την λύτρωση μου με το γράψιμο έχω καταφέρει 
στους ψυχοφθόρους καιρούς μας η ψυχή να μην υποφέρει 
ένας μοναχικός καβαλάρης και διαστημικός ταξιδιώτης 
τις σκέψεις καταγράφει ο παλαίμαχος «στρατιώτης» 

Στο γραφείο-εργαστήριο με τον Η/Υ ολημερίς 
γράφω για τους νεώτερους προς χάριν της διδαχής 
αφιλοκεδρώς και με δική μου υλική δαπάνη 
αυτό αγωνιστή και πιό νέο με κάνει και αυτή 
η αμοιβή μου φθάνει, μου χαρίζει χρόνια ζωής 

Οταν γράφω θεωρό τον εαύτόν μου ναυαγό 
σε πλοίο Ελληνικό που μπάζει στο Αιγαίο νερό 
και μόλις ένα μήνυμα προλαβαίνω να εμφιαλώσω 
ρίχνω την φιάλη στη φουρτουνιασμένη θάλασσα 
πριν το πλοίο βυθιστεί 
και η φιάλη ταξιδεύει για δεκαετίες και αιώνα 
τελικά θα βρεθεί κοντά σε μιά καβοκολώνα 
στην ακτή την μαζεύει κάποιος κολυμβητής 
«τι ήθελε να πει ο άγνωστος ποιητής;» 

Για εκείνα τα παλιά τα χρόνια στα Ψηλά Αλώνια 
τώρα στην εποχή του Μαμμωνά τότε στον πολιτισμό του Δία; 

Τότε θα κριθώ για τον σημερινό μου αγώνα 
αν η Αθήνα δεν έχει γίνει ισλαμοφασιτική 
και τέμενος ο Παρθενώνας; 

Η Ελλάδα ένας ασκός που κληδωνίζεται 
ποτέ δεν πεθαίνει ούτε βυθίζεται 
ούτε φοβάται τα κανόνια, ζει αιώνια 

Αμφικτύων
9/5/ 2020 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, 
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών  
http://amphiktyon.blogspot.com/  
http://amphiktyon.org

Share