Ο γέροντας Ευθύμιος στήν Καψάλα Αγίου Όρους δημοσίευσε στίς 14 Απριλίου ένα κείμενο μέ αφορμή τόν κορωνοϊό καί τά μέτρα γι αυτόν. Αυτό, δηλαδή τό νά δημοσιεύσει κείμενο, συνέβη πρώτη φορά, καθώς τού τό επέβαλε η ανάγκη, όπως ο ίδιος εξηγεί, γιά νά μήν προκύψει ζημιά, από διάφορες φήμες πού ακούγονταν ότι είπε τό ένα ή τό άλλο επί τού θέματος, χωρίς όμως νά ανταποκρίνονται επακριβώς στό τί πραγματικά έχει πεί, μέ αποτέλεσμα νά προκύπτει σύγχυση («κάποιοι ανεύθυνα καί ψευδώς διέδωσαν», «χωρίς τήν άδειά μου ανήρτησαν συζητήσεις μου μέ ανακριβείς καί αντικρουόμενες απόψεις μου»). Επίσης, εξηγεί ξεκάθαρα ότι όσα δημοσιεύει είναι προσωπική του άποψη καί δέν έχει τήν διάθεση νά τήν επιβάλλει σέ άλλους («εντελώς προσωπική, χωρίς διάθεση νά τήν επιβάλλω καί σέ άλλους»).
Στήν συνέχεια λοιπόν γράφει ότι η Εκκλησία μέ τά μέτρα πού τής επιβλήθηκαν από τήν Πολιτεία ταπεινώθηκε, αποδυναμώθηκε καί δεσμεύτηκε. Γράφει επίσης τό γνωστό στούς πάντες ότι «Παλαιώτερα σέ παρόμοιες περιπτώσεις θανατηφόρων επιδημιών τελούσε αγιασμούς καί έκανε λιτανείες ιερών εικόνων καί αγίων λειψάνων» καί μέ τήν κοινή λογική, αλλά καί πίστη διερωτάται: «Γιατί καί σήμερα νά μήν γίνωνται αυτά; «Μή ουκ ισχύει η χείρ Κυρίου» νά μάς βοηθήση καί σήμερα;».
Καί στήν συνέχεια παραθέτει ένα θαύμα τού Αγίου Χαραλάμπους. Μετά επαναλαμβάνει αυτό πού αναφέρει σέ επίσημη επιστολή του στήν Υπουργό καί στήν Κυβέρνηση καί ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος ότι «Ούτε ο Διοκλητιανός, ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι κομμουνιστές στήν Ρωσσία, ούτε οι Γερμανοί στά χρόνια τής κατοχής κατάφεραν νά παύσουν τήν θεία Λειτουργία καί τήν προσέλευση τών πιστών γιά τήν θεία Κοινωνία». Καί φέρνει τό παράδειγμα άλλων χωρών: «τήν ίδια ώρα πού εδώ όλα σιωπούν από φόβο, στίς Ορθόδοξες Εκκλησίες τής Σερβίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας γίνεται η λατρεία απρόσκοπτα, οι ναοί είναι ανοιχτοί, τελείται η θεία Λειτουργία καί δέν φοβούνται οι πιστοί μήν προσβληθούν από τόν ιό».
Συνεχίζει γράφοντας γιά τήν αντισυνταγματικότητα τών μέτρων επί τής οποίας αρθρογράφησε επανειλημμένα ο καθηγητής Δρ. Κυριάκος Κυριαζόπουλος, κατοχυρωμένα μέ πλήρη σειρά αδιάσειστων επιχειρημάτων, ενώ τονίζει καί τών αρνητικό ρόλο τών συστημικών ΜΜΕ.
Καί καταλήγει ότι ναί μέν πρέπει νά προστατέψουμε τήν δική μας υγεία καί τών άλλων, όμως χωρίς νά φοβόμαστε, γιατί «στήν κατάσταση τού φόβου ο άνθρωπος δέν μπορεί νά σκεφθή καί νά ενεργήση λογικά καί διακριτικά». Καί έδωσε ένα παράδειγμα μέ τόν Άγιο Παΐσιο, πού άν καί δέν επρόκειτω γιά επιδημία, αλλά γιά τήν ραδιενέργεια μετά τό πυρηνικό ατύχημα στό Τσερνομπίλ, είχε πεί «νά κάνωμε τόν σταυρό μας καί νά τρώμε άφοβα, δίνοντας ο ίδιος πρώτος τό παράδειγμα». Καί προσθέτει «Άν ζούσε σήμερα είναι αδιανόητο νά τόν βλέπαμε μέ μάσκα καί γάντια, νά έχη στήν τσέπη του τό μπουκάλι μέ τό οινόπνευμα καί νά αποφεύγη τούς ανθρώπους ή νά τούς μιλά από απόσταση». Προφανώς εδώ ο γέροντας Ευθύμιος δέν εννοεί νά μήν φοράμε μάσκα καί γάντια, αλλά ότι άν ο Άγιος ζούσε τώρα, δέν θά τό έκανε αυτό. Καί γράφει ότι άν ζούσε σήμερα θά ελυπόταν γιά τό κλείσιμο τών Εκκλησιών. Αλήθεια υπάρχει κανένας απλός πιστός πού πιστεύει ότι άν ζούσε ο Άγιος σήμερα θά χαιρόταν γιά τό κλείσιμο τών Εκκλησιών; Είναι δυνατόν;
Μετά ο γέροντας Ευθύμιος αναφέρεται στό θέμα τού εμβολίου, όπου γράφει: «Εμείς αρνούμαστε νά κάνωμε τό εμβόλιο. Όποιος φοβάται, άς κάνη όσα εμβόλια θέλει, αλλά νά γνωρίζη ότι μπορεί νά έχη απρόβλεπτες βαρειές παρενέργειες» καί δίνει μερικά παραδείγματα. Τί λάθος λέει; Υπάρχει κανείς πού νά μήν γνωρίζει ότι τά εμβόλια μπορεί νά έχουν καί παρενέργειες; Πόσα καί πόσα δέν λέγονται γι αυτό, γιατί πολλά έχουν γίνει. Μπορεί νά έχουν παρενέργεια σέ κάποιον, ή μπορεί, καί είναι τό πιό πιθανόν, νά μήν έχουν. Δέν λέει κάτι άλλο ο γέροντας, ούτε καί επιβάλλεται σέ κανέναν νά μήν κάνει τό εμβόλιο. Απλά όμως θέλει νά τονίσει αυτό πού θά έπρεπε νά είναι αυτονόητο γιά κάθε πιστό: «Άν δέν φυλάξη ο Θεός, τί μπορούν νά κάνουν τά εμβόλια καί τά φάρμακα;» καί προσθέτει «Εμείς έχομε ανώτερα εμβόλια καί «φάρμακα αθανασίας», τά άγια Μυστήρια. Γιατρούς δοκιμασμένους καί ειδικούς γιά τόν ιό, τόν άγιο Χαράλαμπο, τόν άγιο Βησσαρίωνα Δουσίκου, πού είναι γιά τήν πανώλη καί τόσους άλλους Αγίους».
Ως τελευταίο πράγμα αναφέρεται σέ αυτό γιά τό οποίο υπάρχει ένας κατακλυσμός άρθρων από πολλές πλευρές γιά τό τί κρύβεται πίσω από τόν κορωνοϊό, ως πρός τό πώς μπορούν οι «αρμόδιοι» νά εκμεταλλευτούν τήν περίσταση, πού προκλήθηκε από αυτόν: «Κορυφαίοι γιατροί καί επιστήμονες επισημαίνουν ότι αυτά πού γίνονται είναι τέστ πειθαρχίας γιά νά χειραγωγούν τούς ανθρώπους εκεί πού θέλουν». Καί γράφει συγκεκριμένα παραδείγματα πολιτικών πού τό αποδεικνύουν ξεκάθαρα μέ όσα υποστηρίζουν δημοσίως: «Η πανδημία τού κορονοϊού ανέδειξε τήν ανάγκη μιάς παγκόσμιας δημοκρατικής διακυβέρνησης» (Γιώργος Παπανδρέου) καί «νά έχη ο κάθε άνθρωπος ένα μικροτσίπ γιά νά έχη βιομετρικά δεδομένα σέ σχέση μέ τόν ιό ή μέ άλλες επιδημικές μετρήσεις» (Ευάγγελος Βενιζέλος), καταλήγοντας «Αυτούς τούς ανθρώπους πού μάς υποδούλωσαν στούς ξένους δανειστές καί τώρα μάς οδηγούν στήν σκλαβιά τού Αντιχρίστου, είναι δυνατόν νά τούς εμπιστευθούμε;».
Εδώ άς προσέξουμε ιδιαίτερα τό λόγο τού πατρός Ευθυμίου. Ταιριάζει ή δέν ταιριάζει μέ τό λόγο τού Αγίου Παϊσίου; Ο Άγιος Παΐσιος δέν μάς έχει μιλήσει γιά τούς έσχατους καιρούς καί μάς έχει αφήσει ιερά παρακαταθήκη, όχι μόνο νά μήν σφραγιστούμε, αλλά ούτε κάν νά δεχθούμε ταυτότητα, άν αυτή έχει πάνω τόν αριθμό τού Αντιχρίστου; Καί αναφέρει ο γέροντας καί τί είχε πεί ο Άγιος Παΐσιος γιά τίς μελλοντικές δυσκολίες: «Μόνο μέ καλή πνευματική ζωή θά τά βγάλωμε πέρα». Εδώ ειδικά θέλουμε νά σχολιάσουμε, ότι πρώτον από όλους αυτόν τόν λόγο τού Αγίου Παϊσίου πρέπει νά τόν έχουμε σήμερα, όπως τό Ιερό Ευαγγέλιο.
Καί καταλήγει ο γέροντας τής Καψάλας: «Επέτρεψε ο Θεός γιά τίς αμαρτίες μας αυτήν τήν μεγάλη δοκιμασία. Έχομε ανάγκη από ειλικρινή μετάνοια, υπομονή ανεξάντλητη καί προσευχή αδιάλειπτη, η οποία ενισχύει τήν Πίστη μας». Δέν μιλάει σωστά, ουσιαστικά καί πατερικά εδώ; Καί κλείνει μέ τίς αγίες ευχές του, πού όλοι έχουμε τόσο ανάγκη.
Όταν μελέτησα τό κείμενο τού γέροντα Ευθυμίου χάρηκα πολύ καί ωφελήθηκα. Δέν είναι η πρώτη φορά πού μέ ωφελούν οι λόγοι του, αλλά είναι πρώτη φορά πού τούς είδα καί γραπτώς. Τό ίδιο πίστεψα ότι ωφελήθηκε καί χάρηκε και πλήθος πιστών, καί δέν μπορούσα ούτε κάν νά διανοηθώ ότι θά ενοχλούσε κάποιους εντός τής Εκκλησίας καί μάλιστα ρασοφόρους. Επειδή σκοπός μου δέν είναι κάποια προσωπική αντιπαράθεση, όπως αποδεικνύουν ότι είναι αυτών, αλλά νά απαντήσω στήν αδικία εις βάρος τού γέροντα, δέν θά αναφερθώ ονομαστικά.
Ξεκίνησαν λοιπόν μέ τά εξής υβριστικά καί αδιανόητα γιά τόν συγκεκριμένο σεβαστό καί αγαπητό γέροντα: «ζουν τη δαιμονική γλυκιά ψευδαίσθηση της αυθεντίας, αφού άφησαν, ή και θεοστυγώς καλλιέργησαν το να τους βγεί το όνομα του αγίου ή του φωτισμένου. Στο τέλος και οι ίδιοι το πίστεψαν και φυσικά όταν δουν τα σκούρα δεν μπορούν να το διαχειριστούν όχι απλά απαθώς, αλλά ούτε καν στα πεζά συνήθη ανθρώπινα μέτρα». Από πού βγαίνει τό συμπέρασμα περί ψευδαίσθησης τής αυθεντίας, γιατί ο γέροντας εξ αρχής, όπως προαναφέραμε, δήλωσε ότι όσα γράφει τά γράφει ως προσωπική του άποψη, τήν οποία δέν θέλει νά τήν επιβάλλει σέ κανέναν; Όσοι γνωρίζουν τόν γέροντα καί έχουν βοηθηθεί σέ σοβαρότατα ζητήματά τους από αυτόν μπορούν νά κρίνουν τίς παραπάνω κατηγορίες.
Συνέχισαν νά αναφέρονται στόν γέροντα μέ προσβλητικό καί ειρωνικό ύφος τού τύπου: «Δεν παρακολουθεί ο π. Ευθύμιος ή δεν τον πληροφορούν οι δικοί του για τις καθημερινές υπεύθυνες ανακοινώσεις των ειδημόνων λοιμοξιολόγων σε όλο τον κόσμο και στην Πατρίδας μας…» καί «Μέσα στην ασφάλεια του σκητιώτικου μονυδρίου του και την επιλεγείσα από τον ίδιο ησυχία για πνευματική ζωή, δεν έχει συνειδητοποιήσει την οσμή του θανάτου που αοράτως περιφέρεται κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα και από εκεί μεταδίδεται και στην επαρχία». Αλήθεια από πού βγαίνουν αυτά τά συμπεράσματα περί μή ενημέρωσης καί μή συνειδητοποίησης τού γέροντα, γιατί εμείς τό ακριβώς αντίθετο έχουμε αντιληφθεί γιά αυτόν.
Γράφουν: «Όταν σε άλλα κράτη πεθαίνουν κατά χιλιάδες κάθε μέρα άνθρωποι όλων των ηλικιών και μάλιστα ηλικιωμένοι και ευπαθείς ομάδες, επειδή οι κυβερνήσεις τους άργησαν να πάρουν περιοριστικά μέτρα προς αποφυγή του συγχρωτισμού, ποια εκκλησιαστική αρχή θα έκανε την απερισκεψία να κάμει πολυπληθείς λιτανείες και προσκυνήσεις ιερών εικόνων και λειψάνων; Πώς θα βάσταζε το συνειδησιακό βάρος από την εξάπλωση του θανατικού που σίγουρα θα γινόταν;» Είδαμε καί τό αποτέλεσμα τής προσπάθειας νά γίνουν ολιγομελείς λιτανείες μέ περιοριστικά μέτρα, οι οποίες τελικά, είτε δέν δώθηκε άδεια καί απαγορεύτηκαν νά γίνουν, είτε άν επιδιώχθηκαν χωρίς άδεια, έλαβαν παραφουσκωμένα πρόστιμα καί κατασχέσεις πινακίδων (περίπτωση Αιγίου), ενώ γιά τήν Θεία Κοινωνία είδαμε καί σύρσιμο στόν Εισαγγελέα (περίπτωση Μητροπολίτου Νεκταρίου καί π. Γεωργίου Σχοινά). Τό νά λέμε βέβαια ότι άν γινόνταν λιτανείες καί προσκυνήματα θά εξαπλώνοταν τό θανατικό καί θά είχαμε συνειδησιακό βάρος πρόκειται γιά κραυγαλέα ολιγοπιστία, άν όχι βλασφημία. Τό θανατικό πάντως από ότι αποδείχθηκε, όντως δέν εξαπλώνεται μέ υπαίθριες συναυλίες, κινούμενες πάνω σέ φορτηγά, όπως αυτήν τής Πρωτοψάλτου, πού τήν χαιρέτισε μέσα στό συνωστισμένο πλήθος καί ο Πρωθυπουργός. Τότε, ούτε μέτρα δέν χρειάζονται καθόλου, υπάρχει πλήρης ασφάλεια!
Συνεχιζουν τήν προσβολή πρός τόν γέροντα: «Εκείνος μέσα στο ασφαλές καλογερικό του κατάλυμα, τί έχει να φοβηθεί;», ενώ λένε γιά τόν Άγιο Παΐσιο: «θα έκανε υπακοή στην Εκκλησία σε ό,τι έχει αποφασίσει σε συνεργασία με την Πολιτεία». Εδώ βέβαια ως Εκκλησία εννοούν τίς αποφάσεις τής εκκλησιαστικής ηγεσίας. Δόξα ο Θεός, πολλές φορές κάναμε ανυπακοή μέσα στήν Τεσσαρακοστή καί μπορέσαμε καί εκκλησιαστήκαμε καί κοινωνήσαμε, διαφορετικά ακόμα θά μάς έδερναν οι τύψεις τής συνειδήσεως μέ αυτές τίς εντολές πού μάς δώσανε.
Γράφουν: «Την Εκκλησία που ασεβώς χαρακτηρίζει ο π. Ευθύμιος ταπεινωμένη όσο ποτέ άλλοτε, αποδυναμωμένη και δεσμευμένη από την πολιτεία». Ποιά ακριβώς είναι η ασέβεια δηλαδή; Τουλάχιστον όσον αφορά τήν εκκλησιαστική ηγεσία, αυτό είναι πλήρως αλήθεια.
Επίσης γράφουν εκ μέρους τού Αγίου Παϊσίου: «δεν θα έκρινε και δεν θα κατέκρινε -μάλιστα από διαδικτύου δίκην διαγγέλματος τις σωτήριες αποφάσεις της Πολιτείας τις οποίες εγκωμιάζουν έγκυρα μέσα ενημέρωσης παγκόσμιας εμβέλειας και προσωπικότητες διεθνώς». Εμείς πιστεύουμε ότι όσον αφορά τά μέτρα γιά τήν Εκκλησία, δηλαδή τό κλείσιμό τους, ο Άγιος θά είχε σηκώσει μπαϊράκι. Ο Άγιος δέν ήταν βέβαια νερόβραστος, καί ούτε ήθελε τούς νερόβραστους.
Καί συνεχίζουν γιά τόν Άγιο: «Και πάντως δεν θα συμφωνούσε με το κείμενο του π. Ευθυμίου». Μά πότε τέλος πάντων ο Άγιος τούς διόρισε εκπρόσωπούς του, νά κρίνουν εκ μέρος του, ακόμα καί σεβαστά πρόσωπα, όπως ο αγαπητός γέροντας τής Καψάλας;
Ακολουθεί παρακάτω μιά ολόκληρη παράγραφο μέ σκοπό νά ελέγξει τό γέροντα: «Από την Εκκλησία αντλεί και την ιερωσύνη δια της χειροτονίας του ο π. Ευθύμιος, αλλά και αυτή τη μοναχική κουρά του την οποία τέλεσε κάποιος ιερεύς, όπως και το βάπτισμά του που τέλεσε κάποτε άλλος Ιερεύς. Αυτή λοιπόν η Εκκλησία που έχει την ποιμαντική ευθύνη, δεν ζήτησε τη γνώμη του, πολύ δε περισσότερο την άδειά του για το τι θα έπραττε. Και φυσικά δεν τον τιμά η λεγόμενη παρέμβασή του από το διαδίκτυο. Ως αγιορείτης δε, εκκλησιαστικά ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο έχει αποφανθεί για το θέμα, και η απόφασή του εφαρμόζεται στις τοπικές Εκκλησίες του κλίματός του. Έργο του εν λόγω Ιερομονάχου είναι μόνο τα μοναχικά του καθήκοντα και τα λειτουργικά του ως ιερέως, καθώς και η φροντίδα των υποτακτικών του Μοναχών μέσα στο χώρο της ασκήσεώς του, δηλαδή του σκητιώτικου μονυδρίου του που είθισται να αποκαλείται καλύβη, που πάλι η Εκκλησία στην οποία ανήκει του έδωσε δια της κυριάρχου Μονής. Η αληθής μοναχική συνείδηση συμβαδίζει πάντα με το γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα. Κανείς που θεωρεί τον εαυτό του μέλος της Εκκλησίας του Χριστού δεν είναι αυτόνομος και αναρχικός».
Μέ άλλα λόγια επιτιμούν εδώ τόν γέροντα νά κάθεται στήν Καλύβη του καί νά μήν μιλάει. Προσοχή εδώ: Αυτό τό λένε εκείνοι πού τρέχουν από βήμα σέ βήμα, νά μιλήσουν δημοσίως, είτε προφορικώς σέ ομιλίες, είτε γραπτώς σέ ιστολόγια. Αυτοί, λοιπόν, νά ομιλούν όποτε θέλουν, ο γέροντας Ευθύμιος όμως κακώς έγραψε μιά φορά ένα κείμενο καί αυτός! Γιατί όμως δύο μέτρα καί δύο σταθμά; Εδώ απαντάμε εμείς. Γιατί οι πρώτοι γράφουν ότι οι «πρώτοι» τούς πούν, κάνοντας τυφλή υπακοή. Ο γέροντας όμως εκφράζει, καί αυτό έγραψε καί τώρα, αυτό πού τού υποδεικνύει η συνείδησή του μετά από προσευχή. «Πρώτος» γιά τόν γέροντα, είναι η αλήθεια, δηλαδή ο Χριστός, καί αυτό πολλές φορές πονάει.
Άν οι «πρώτοι» ακολουθούσαν, τουλάχιστον στά σοβαρότερα θέματα, τά τής πίστεως καί τής ενότητας, τήν αλήθεια, δέν θά υπήρχε πρόβλημα. Τό πρόβλημα ξεκινάει τήν στιγμή πού πολλάκις δέν τό κάνουν στά σοβαρότερα αυτά θέματα. Καί επειδή, όσο δέν μιλάει ο γέροντας γι αυτά τά θέματα δημοσίως δέν μπορούσαν νά τόν ελέγξουν, τόν έλεγξαν εμμέσως πλήν σαφώς τώρα, πού έγραψε γιά τόν κορωνοϊό καί τά μέτρα. Αυτό αποδεικνύεται στήν άποψη περί αποτείχισης πού ακολουθεί αμέσως μετά: «Και δεν εννοώ -Θεός φυλάξοι-την αποτείχιση που είναι η υπογραφή της αυτοκαταδίκης». Άλλα όμως λέει ο 15ος ιερός κανόνας τής ΑΒ΄.
Καί γράφουν καί παρακάτω ξεκάθαρα, ότι αυτό είναι τό κεντρικό πρόβλημα, νά μήν δίνεται από τόν γέροντα μέ κανένα τρόπο ομολογία πίστεως: «Αυτονομίες και αναρχίες είναι και τα τέτοιου είδους. μπαϊράκια τα υπαγορευόμενα από τους εκ δεξιών πειρασμούς. Στην Εκκλησία και ο ερημίτης έχει Επίσκοπο, αφού εκεί που κοινωνεί μνημονεύεται ο Επίσκοπος του τόπου, εξ ονόματός του οποίου ο ιερεύς τελεί τη Θεία Λειτουργία, πολύ δε περισσότερο πρέπει να το αντιλαμβάνεται αυτό αν είναι και ο ίδιος Ιερεύς. Το άγιο σχήμα που φορεί, δεν του επιτρέπει να αποφαίνεται. Δεν μπορεί να δημιουργεί συνειδησιακά προβλήματα δια της υποκινήσεως παρακοής στο ποίμνιο της Εκκλησίας πάνω στο οποίο δεν έχει δικαιώματα, και να έχει την ιδέα ότι κάνει και ομολογία πίστεως, εκτός αν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, πράγμα που καθιστά την περίπτωσή του ακόμη πιο προβληματική». Τώρα ιδού τό ερώτημα: «Ποιός πραγματικά δημιουργεί συνειδησιακά προβλήματα- ο μοναχός καί ο κάθε πιστός πού ομολογεί ή ο ιεράρχης πού ολιγοπιστεί ή καί πολύ χειρότερα προδίδει τήν πίστη καί τήν ενότητα τής Εκκλησίας»;
Καί σχετικά μέ τήν άποψη τού γέροντα γιά τό εμβόλιο γράφουν: «Πώς το αντέχει η συνείδησή σου, πάτερ, και τα γράφεις αυτά απευθυνόμενος προς τον λαόν; Καταλαβαίνεις το κακό που κάνεις; Συνειδητοποιείς αυτόκλητε καθοδηγέ, προς τα πού προτρέπεις τους ανθρώπους που σε πιστεύουν; Πώς τολμάς να παίρνεις και να δημοσιεύεις τέτοια ευθύνη για την υγεία των ανθρώπων, αντί να πονέσουν τα γόνατά σου και ό ιδρώτας σου να τρέχει «ωσεί θρόμβοι αίματος» (Λουκ.22,44) προσευχόμενος στο ασφαλές κελί σου, με πόνο και φιλότιμο για τους απανταχού επιστήμονες ερευνητές που ξενυχτούν στα εργαστήριά τους για να βρουν το φάρμακο και το εμβόλιο κατά του ιού και να πάρουν από τα νύχια του χάρου αναρίθμητες ζωές;».
Ο γέροντας ξεκαθάρισε ότι, άν καί ό ίδιος δέν τό κάνει, όμως δέν επιβάλλει σέ κανένα νά μήν κάνει τό εμβόλιο. Μόνο ο καθένας πρίν τό κάνει, θά πρέπει νά τό σκεφθεί καλά. Τώρα γιά τό πόσο προσεύχεται στό «ασφαλές κελί» του, άς τό αφήσουμε αυτό νά τό ξέρει ο ίδιος καί ο Θεός, καί δέν είναι δουλειά μας.
Όσο γι αυτό πού γράφουν: «Αλλά όλο το μπλα μπλα εγράφη για να φτάσει στο γνωστό γλυφιτζούρι περί του σφραγίσματος του Αντιχρίστου΄΄ που τώρα ξέφτισε, ανόστησε και δεν πιάνει πια προς μεγάλη θλίψη των ευλαβών με βλάβη επενδυτών του, που πριν χρόνια είχαν προκαλέσει εφιάλτη στους ανθρώπους και είχανε γίνει πρόξενοι κατανάλωσης ποσότητος ψυχοφαρμάκων». Μήπως ξέφτισαν καί τά χειρόγραφα τού Αγίου Παϊσίου πού γράφει γι αυτό, στόν οποίο τόσες αναφορές έκαναν, αλλά εδώ ξέχασαν τί έχει πεί σχετικά καί γράψει;
Καί βέβαια ο άγιος Πορφύριος δέν τά απέρριψε όλα αυτά, πού παρακάτω μάς προτρέπουν νά διαβάσουμε «τα όσα είχε πει ο μεγάλος Άγιος των ημερών μας Πορφύριος στον π. Αθανάσιο Σιμωνοπετρίτη, τότε κατά την περίοδο της αντιχριστολογίας». Απλά είπε νά μήν ασχολούμαστε. Νά μήν ασχολούμαστε μέν, ωστόσο θά πρέπει νά έχουμε γνώση τί μέλλει γενέσθαι καί νά είμαστε σέ θέση νά δούμε τά «σημεία τών καιρών», όπως μάς προτρέπει καί ο ίδιος ο Κύριος νά κάνουμε («τό μέν πρόσωπον τού ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεία τών καιρών ου δύνασθε γνώναι;» Μτ. 16,3). Καί τό ίδιο κάνει καί ο γέροντας Ευθύμιος, ο οποίος στά όσα ωφέλιμα έκφρασε δημοσίως άξιζε μιά καλύτερη από τήν αυθάδη αντιμετώπιση πού είχε, ανθρώπων πού ξέρουν μόνο νά συμβουλεύουν τούς άλλους μέ τούς λόγους τού Αγίου Παϊσίου ή τού Αγίου Αρσενίου, αλλά δέν ξέρουν νά τούς τηρούν στόν εαυτό τους.
ΠΗΓΗ
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου