Επιστολή της Αθήνας στον ΟΗΕ που καταρρίπτει το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο

Στην πλήρη απόρριψη των τουρκικών διεκδικήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο όπως αποτυπώθηκαν στην επιστολή του Τούρκου Μονίμου Αντιπροσώπου στον ΟΗΕ Φ. Σινιρίογλου της 13ης Νοεμβρίου 2019, λίγο πριν συμπληρωθούν από το Τουρκολυβικό Μνημόνιο, προχώρησε η Αθήνα, δηλώνοντας με επιστολή (19 Φεβρουαρίου 2020) στον ΟΗΕ ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις και οι συντεταγμένες που κατατέθηκαν είναι νομικά άκυρες, δεν παράγουν αποτελέσματα και δεν μπορεί να γίνει επίκληση τους έναντι της Ελλάδας.

Επισημαίνεται ακόμη ότι η Ελλάδα διατηρεί όλα τα δικαιώματα της βάσει του Διεθνούς Δικαίου ενώ τέτοιες κινήσεις όπως και άλλες προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας με την παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και άλλων χωρών θέτουν σε κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή.

Στην επιστολή Σινιρίογλου είχε διατυπωθεί και το θεωρητικό πλαίσιο για το τουρκολυβικό Μνημόνιο που υπογράφτηκε λίγες ημέρες αργότερα και έτσι η ελληνική επιστολή ουσιαστικά απαντά και απορρίπτει την τουρκική επιχειρηματολογία στην οποία στηρίχθηκε το Μνημόνιο Ερντογάν -Σαρατζ για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.

Στην επιστολή της Μονίμου Αντιπροσώπου της Ελλάδας στον ΟΗΕ Μαρίας Θεοφίλη (A/74/710–S/2020/129) που δημοσιεύθηκε ως επίσημο έγγραφο στις 19 Φεβρουαρίου επισημαίνονται μεταξύ άλλων τα εξής:

- Tα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ ,όπως και η ηπειρωτική ακτή, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας. Αυτό μάλιστα επιβεβαιώνεται και από την νομολογία και από τις υπάρχουσες συμφωνίες στην περιοχή.

- Στην τουρκική επιστολή περιλαμβάνονται συντεταγμένες από την «Συμφωνία» της Τουρκίας με την παράνομη και μη αναγνωρισμένη οντότητα στην Βόρεια Κύπρο και συνεπώς είναι άκυρες.
- Οι αναφορές της επιστολής Σινιρίογλου σε τουρκική υφαλοκρηπίδα δυτικά του 28ου μεσημβρινού(που τέμνει την Ρόδο) τα όρια της οποίας φθάνουν στα χωρικά ύδατα των νησιών (Σημείο D της επιστολής που αποφεύγεται η αναφορά σε ελληνικά νησιά ) απορρίπτεται κατηγορηματικά από την Ελλάδα καθώς όπως επισημαίνεται παραβιάζεται το Δίκαιο της Θάλασσας και το αδιαίρετο της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας της Ελλάδας, ενώ αγνοείται πλήρως η προβολή των ελληνικών νησιών που συναντώνται με τις προβολές των ακτών της Λιβύης και της Αιγύπτου. Αυτό ακριβώς είναι και η ισχυρή θέση της Ελλάδας για την απόρριψη του τουρκολυβικού Μνημονίου . Ενώ και Ανατολικά του 28ου μεσημβρινού επισημαίνεται από την Ελλάδα ότι υπάρχει επίσης η αλληλοεπικάλυψη της προβολής των ελληνικών νησιών με τις αντίστοιχες προβολές των ακτών της Αιγύπτου και της Κύπρου.

- Η Αθήνα επιμένει στην εφαρμογή της Αρχής της ίσης/μέσης γραμμής

- Επισημαίνεται ότι η οριοθέτηση ζωνών μεταξύ κρατών με απέναντι ακτές απαιτεί βάσει του Δικαίου της Θάλασσας συμφωνία οριοθέτησης.

Στον ΟΗΕ δημοσιεύθηκε επίσης ως επίσημο έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης (A/74/706 ) η επιστολή που είχε στείλει η Αθήνα στις 9 Δεκεμβρίου με την οποία κατήγγειλε την υπογραφή του τουρκολυβικού Μνημονίου τόσο σε σχέση με το περιεχόμενο της αλλά και με την διαδικασία της έγκρισης της από την Λιβυκή κυβέρνηση η οποία δεν διέθετε την αναγκαία νομιμοποίηση.

Η ελληνική Επιστολή της 19ης Φεβρουαρίου 2020 (A/74/710–S/2020/129) προς το Συμβούλιο Ασφαλείας και την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ:

«Σχετικά με την επιστολή του Μονίμου Aντιπροσώπου της Τουρκίας (A / 74/550) της 13ης Νοεμβρίου 2019 προς τον γενικό γραμματέα , έχω την τιμή να δηλώσω τα εξής: Η Ελλάδα εκφράζει βαθιά λύπη για το γεγονός ότι η τουρκική επιστολή επαναλαμβάνει τους αστήρικτους και νομικά αβάσιμους ισχυρισμούς σχετικά με τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπιδας της στην Aνατολική Μεσόγειο που βρίσκονται δυτικά του γεωγραφικού μήκους 32 ° 16’18 “E.

Επιπλέον, η επιστολή περιλαμβάνει έναν κατάλογο γεωγραφικών συντεταγμένων που καθορίζει τα εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας, αγνοώντας πλήρως τα νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και άλλων γειτονικών χωρών στην ίδια θαλάσσια περιοχή. Η Ελλάδα επιθυμεί να επαναλάβει ότι οι ανωτέρω τουρκικές διεκδικήσεις αγνοούν κατάφωρα τα αυτοδίκαια και εξ υπαρχής κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή. 

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την καθιερωμένη αρχή του Δικαίου της Θάλασσας, τα νησιά, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους, έχουν πλήρη δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες (Υφαλοκρηπίδα / Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) όπως το υπόλοιπο ηπειρωτικό έδαφος , ένας κανόνας που ορίζεται σαφώς στο άρθρο 121 παράγραφος 2 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία αντικατοπτρίζει το εθιμικό διεθνές δίκαιο, όπως επιβεβαιώνεται από τη διεθνή νομολογία. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη διεθνή πρακτική, συμπεριλαμβανομένων των υφιστάμενων συμφωνιών οριοθέτησης στην Ανατολική Μεσόγειο.

Επιπλέον, μερικές από τις παραπάνω παράνομες συντεταγμένες απεικονίζουν τα όρια της άκυρης «συμφωνίας» που συνάφθηκε μεταξύ της Τουρκίας και της παράνομης αποσχιστικής οντότητας στη βόρεια Κύπρο, σε πλήρη παραβίαση των ψηφισμάτων 541 (1983) και 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας. Πρόκειται για μια πράξη περιφρόνησης των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και του διεθνούς δικαίου. Αυτές οι συντεταγμένες είναι άκυρες.

Επιπλέον, οι τουρκικές αξιώσεις σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών που βρίσκονται δυτικά του μεσημβρινού 28º00’00 “E (παράρτημα Α / 74/550, μέρος D του καταλόγου γεωγραφικών συντεταγμένων) καθώς και οι σχετικοί ισχυρισμοί ότι τα ελληνικά νησιά στη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή δεν δημιουργούν θαλάσσιες ζώνες πέρα ​​από τα χωρικά τους ύδατα, παραβιάζουν κατάφωρα την προαναφερθείσα αρχή και παραβιάζουν το αδιαίρετο της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας της Ελλάδας. Είναι προφανές ότι σκοπός των ισχυρισμών αυτών είναι να διαστρεβλώσουν την οριοθέτηση με τον ανασχεδιασμό της γεωγραφίας σε αυτή την περιοχή σε αντίθεση με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, τόσο του συμβατικού οσο και του εθιμικού.

Τέτοιες διεκδικήσεις αγνοούν εντελώς το γεγονός ότι οι ακτές των ελληνικών νησιών παράγουν προβολές προς το νότο οι οποίες αλληλεπικαλύπτονται με τις προβολές των ακτών της Αιγύπτου και της Λιβύης.

Τα παραπάνω ισχύουν εξίσου και για την περιοχή μεταξύ των γεωγραφικών σημείων 28º00’00 “E και 32º16’18” E, όπου οι τουρκικές αξιώσεις δεν λαμβάνουν υπόψη τα δικαιώματα των ελληνικών νησιών καθώς και εκείνων των ακτών της Κύπρου και της Αιγύπτου. Πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί ότι, σύμφωνα με τη μακρόχρονη θέση μας, όπως αντικατοπτρίζεται στην ελληνική εθνική νομοθεσία (ρηματική διακοίνωση αριθ. 974 της 8ης Μαΐου 2012, βλ. Law of the Sea Bulletin, τόμος 79, σελ. 14), η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή της AOZ μεταξύ κρατών με απέναντι ακτές (τόσο ηπειρωτική όσο και νησιωτική) θα πρέπει να πραγματοποιείται σύμφωνα με τους σχετικούς κανόνες του διεθνούς δικαίου βάσει της αρχής της ίσης/μεσης γραμμής. Η Ελλάδα έχει επανειλημμένα καταγράψει τις ανωτέρω θέσεις με τα Ηνωμένα Έθνη (ρηματική διακοίνωση της 24ης Φεβρουαρίου 2005, βλ. Law of the Sea Bulletin , τόμος 57, σελ. 129, ρηματική διακοίνωση αριθ. 389 της 20ής Φεβρουαρίου 2013, βλ. (A / 70/900-S / 2016/474) της 8ης Δεκεμβρίου 2016 (A / 71/675-S / 2016) / 1043), 10 Μαΐου 2017 (A / 71/901-S / 2016/416) και 25 Απριλίου 2019 (Α / 73/850-S / 2019/344) και τους έχει επίσης κοινοποιήσει διμερώς στην Τουρκία.

Σύμφωνα με το αρθρο 83(1) της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών με αντίθετες ή παρακείμενες ακτές πραγματοποιείται με συμφωνία βάσει του διεθνούς δικαίου, όπως αναφέρεται στο άρθρο 38 του καταστατικού του του Διεθνούς Δικαστηρίου, προκειμένου να επιτευχθεί μια δίκαιη λύση. Η νομολογία των διεθνών δικαστηρίων σχετικά με την οριοθέτηση της θαλάσσης επιβεβαιώνει την κεντρική σημασία των γραμμών ίσης απόστασης στην θαλάσσια οριοθετηση, κατά την εφαρμογή των άρθρων 74 και 83 της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και των αντίστοιχων κανόνων του εθιμικού διεθνούς δικαίου. Αυτή η νομολογία έχει αναπτύξει μια συνεπή μεθοδολογία που βασίζεται στην αρχή της ίσης απόστασης , η οποία εφαρμόστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τα διεθνή δικαστήρια.

Επιπλέον, διαχωρίζοντας “τις δίκαιες αρχές, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις ειδικές και σχετικές περιστάσεις βάσει του διεθνούς δικαίου” και χρησιμοποιώντας τες αφηρημένα και ανεξάρτητα από την καθιερωμένη μεθοδολογία οριοθέτησης, η τουρκική επιστολή αποδίδει στα παραπάνω ένα ρόλο που δεν είναι συνεπής με την ισχύουσα νομολογία για την οριοθέτηση, οδηγώντας έτσι σε παραπλανητική ανάγνωση αυτής της νομολογίας.

Ομοίως, η «αρχή της δικαιοσύνης», η οποία εσφαλμένα χρησιμοποιείται στην τουρκική επιστολή ως κανόνας που διέπει τη θαλάσσια οριοθέτηση, δεν αντικατοπτρίζει την παρούσα κατάσταση της νομολογίας όπως έχει ήδη αναφερθεί.

Με βάση τα ανωτέρω, η Ελλάδα απορρίπτει κατηγορηματικά τις προαναφερθείσες τουρκικές αξιώσεις στο σύνολο τους , καθώς και οι αυθαίρετες συντεταγμένες που επισυνάπτονται στην παραπάνω επιστολή, παράνομα ορίζουν τα εξωτερικά όρια της διεκδικουμένης υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας, με πλήρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Συνεπώς, οι ισχυρισμοί αυτοί και οι εν λόγω συντεταγμένες είναι άκυρες από τυχόν νομικές συνέπειες.

Δεν μπορούν να αποτελέσουν το θεμέλιο για οποιαδήποτε νόμιμα δικαιώματα και δεν μπορει να γινει επίκληση τους έναντι της Ελλάδας. Από την άποψη αυτή, η Ελλάδα διατηρεί όλα τα δικαιώματά της βάσει του Διεθνούς Δικαίου.

Η τουρκική επιστολή μαζί με άλλες παράνομες και προκλητικές τουρκικές πράξεις στην ίδια θαλάσσια περιοχή, με πλήρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, καθώς και εκείνων άλλων γειτονικών χωρών, θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια.

Θα σας ήμουν ευγνώμων εάν θα έχετε την παρούσα επιστολή που θα κυκλοφορήσει ως έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης, στα σημεία 41 και 74 της ημερήσιας διάταξης, και του Συμβουλίου Ασφαλείας και θα δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα της Διεύθυνσης Ωκεανών και Δικαίου της Θάλασσας και στην επόμενη έκδοση του Law Sea Bulletin.

Μόνιμη Αντιπρόσωπος
Πρεσβευτής Μαρία Θεοφίλη» 

Liberal
το είδαμε ΕΔΩ

Share