ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
Αφορμή για τη σύνταξη του παρόντος κειμένου από την πλευρά του γράφοντος αποτέλεσε η κατάπτυστη ενέργεια μιας θλιβερής μειοψηφίας Λαρισαίων, μελών κάποιας αυτοαποκαλούμενης «Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Λάρισας», στην πραγματικότητα σφόδρα ρατσιστικής σε βάρος των αντιφρονούντων όπως καταδεικνύεται από τη φασίζουσα πρακτική τους, με αφορμή εκδήλωση του τοπικού συλλόγου πολυτέκνων (βλέπε ΕΔΩ και ΕΔΩ), με αιχμή του δόρατος το ζήτημα των αμβλώσεων.
Κάθε άλλο παρά με εξέπληξε η απαίσια και σοφιστική ρητορική με την οποία οι προαναφερθέντες παρακμιακοί κύκλοι υπερπασπίζονται την εν ψυχρώ δολοφονία αθώων και ανυπερασπίστων ανθρωπίνων υπάρξεων. Η υποκρισία ξεχειλίζει από τα μπατζάκια τους κατά το δη λεγόμενο. Άλλωστε η συγκεκριμένη ρητορική τυγχάνει αυτούσια με αυτή των «φεμινιστικών κύκλων», ελληνικών και διεθνών, που με πρόσχημα τον ανεξέλεγκτο δικαιωματισμό των «μητέρων», σε βάρος των αναφαίρετων δικαιωμάτων του εμβρύου, ασκούν αφόρητες και καταθλιπτικές πιέσεις στις κυβερνήσεις των κρατών με σκοπό την αποποινικοποίηση του ιδιαζόντως ειδεχθούς αυτού εγκλήματος και δυστυχώς έχουν κατορθώσει κάτι τέτοιο σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Δυστυχώς, όμως, η επαίσχυντη στάση απέναντι στην ανυπεράσπιστη ανθρώπινη ζωή δεν αποτελεί ίδιον μονάχα των διαφόρων, αριστερόστροφων, ως επί το πλείστον, θεραπόντων της διαβόητης «πολιτικής ορθότητας», (η Ιστορία της «πολιτικής ορθότητας» είναι διαδικτυακώς προσιτή στον καθένα ενδιαφερόμενο και καταδεικνύει πανηγυρικά του λόγου το αληθές) αλλά και κάποιων «συντηρητικών» κυβερνήσεων οι οποίες με διάφορα προσχήματα (γέννηση «προβληματικού» νεογνού, ψυχική υγεία της μητέρας, εναρμόνισή μας με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέγεθος του προβλήματος κ.λ.π.), τουλάχιστον στη χώρα μας, πρώτες αυτές άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου κάνοντας το πρώτο βήμα στην επιχείρηση της πλήρους νομιμοποιήσεώς τους.
Το γεγονός αυτό με έκανε να ανατρέξω στο χρονικό των ενεργειών και νομοθετικών πρωτοβουλιών των κατά καιρούς πολιτικών ηγεσιών, οι οποίες ενώ από τη μία πλευρά κόπτονται για την και συνταγματικώς προστατευόμενη διά του δευτέρου άρθρου αυτού αξία της ανθρωπίνης ζωής καθώς και για την πρωτοφανή πληθυσμιακή-δημογραφική συρρίκνωση της πατρίδας μας από την άλλη πράττουν το παν για να την υπονομεύσουν σε ένα ρεσιτάλ αδίστακτου φαρισαϊσμού και ασυστόλου υποκρισίας, ερήμην της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της Ελλαδικής Εκκλησίας, προς δόξαν της «ελληνικής δημοκρατίας κατά τα άλλα…
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΩΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ
Το Σεπτέμβριο του 1978, η εκ προμελέτης και εν ψυχρώ εμβρυοκτονία, έγκλημα ιδιαζόντως ειδεχθές και φρικωδέστατο, το μέγιστο των εγκλημάτων μετά την υπό των Εβραίων επιτελεσθείσα Χριστοκτονία, περιεβλήθη για πρώτη φορά την ισχύ νόμου στη Βουλή των Ελλήνων, επί πρωθυπουργίας του «εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή του Α΄και υπουργεύοντος στο υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών, του Σπύρου Δοξιάδη (παιδιάτρου και καθηγητή Πανεπιστημίου της Ιατρικής Σχολής κατά τα άλλα…).
Είναι χαρακτηριστικό, ότι το εν λόγω νομοσχέδιο, αποκληθέν προς παραπλάνηση των αφελών και ευπίστων, «νομοσχέδιο περί ευγονικής προστασίας» (μήπως θυμίζει λιγάκι Χίτλερ;;;), υψίστης σπουδαιότητος και σημασίας, θρησκευτικής, ηθικής, εθνικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και νομικής, υπερψηφίστηκε και κατέστη νόμος του Κράτους από τους βουλευτές και τις βουλευτίνες του θερινού τμήματος της Βουλής (Μικρά Βουλή), ως τροπολογία (γράφε ντροπολογία…). που προτάθηκε-κατατέθηκε από τον προαναφερθέντα υπουργό και παιδίατρο Σ. Δοξιάδη σε έτερο, άσχετο νομοσχέδιο, αυτό περί μεταμοσχεύσεων κυττάρων, ιστών οργάνων και λοιπών βιολογικών υλικών, προς «δόξαν» του νομοθετικού ήθους βεβαίως-βεβαίως…
Με την αισχρή, λοιπόν, και ανίερη σύμπραξη και συνέργεια «εθνοπατέρων και εθνομητέρων», από όλες τις πτέρυγες της τότε Βουλής (δεξιάς, κέντρου, κεντροαριστεράς και αριστεράς) και με πρόσχημα, μάλλον απατηλή κουκούλα του εγκλήματος, την αποτροπή γεννήσεως «παθολογικού νεογνού», όπως διελάμβανε αυτολεξεί η σχετική διάταξη του νόμου, και την ψυχική υγεία της μητέρας άνοιξε ο δρόμος για τη μαζική δολοφονία αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρωπίνων υπάρξεων.
Για την Ιστορία, αξίζει να σημειώσουμε ότι προέβαλλαν τα στήθη τους στιγματίζοντας το γενοκτονικό αυτό νομοθετικό τερατούργημα και καταψηφίζοντάς το οι τότε βουλευτές Στέλιος Παπαθεμελής, Λεωνίδας Γαλλής και Χρήστος Γραμματίδης.
Αντιθέτως, υπερψήφισαν την επάρατη ντροπολογία, καταστάντες ένοχοι εσχάτης προδοσίας της αποστολής τους (το άρθρο 2 του ισχύοντος συντάγματος παρέχει κρατική προστασία στην αξία του ανθρώπου) οι κάτωθι βουλευτές και βουλευτίνες: Ν. Μπρισίμης (ο και εισηγητής), Αθ. Δερβέναγας, Μ. Κυπριωτάκη-Περράκη, Β. Τσουδερού, Β. Παπαδόπουλος, Ι.Ζαφειρόπουλος, Χ.Ροκόφυλλος, Μ.Δαμανάκη, Α. Κουτσόγιωργας, Α. Μαντζουλίνου, Κ. Νικολάου. Χαρακτηριστικό δείγμα του ηθικού εκπεσμού ενίων εξ αυτών τυγχάνει και το απίστευτο γεγονός ότι κάποιοι και κάποιες ζήτησαν να ψηφισθή νόμος που να επιτρέπη εξ ολοκλήρου τις αμβλώσεις και επιπλέον να ιδρυθούν υπό του Κράτους ειδικά προς τούτο Νοσοκομεία!!! Ο δε προεδρεύων, στη σχετική συνεδρίαση, τότε γ΄ αντιπρόεδρος της Βουλής εξέφρασε την ικανοποίησή του για την επιτευχθείσα στην ψηφοφορία επαίσχυντη ομοφωνία! Βαβαί της ανομίας των νομοθετών μας! Αλλά τέτοιοι είμαστε, τέτοιοι μας κυβερνούν! Ά-νομος λαός είμαστε, ά-νομοι νομοθέτες μας εξουσιάζουν!
Περιττό να τονισθή ότι ο τότε ημερήσιος τύπος (με την επαινετέα εξαίρεση της εφημερίδος ΕΣΤΙΑ), ελεεινός, τρισάθλιος, ασεβής, ανήθικος και διεφθαρμένος, με τους συντάκτες των εφημερίδων να ζουν εκ μισθωμάτων ασεβείας, όπως και ο σημερινός στη συντριπτική του πλειοψηφία, δεν μπόρεσε να κρύψει τη χαρά του, ο αναίσχυντος, πανηγυρίζοντας για τη νομιμοποίηση του μεγίστου των εγκλημάτων!
Όπως είναι φυσικό, αμέσως ξέσπασε θύελλα διαμαρτυριών από πλευράς κυρίως εκκλησιαστικών και θεολογικών παραγόντων, του εκκλησιαστικού τύπου, ιεραποστολικών αδελφοτήτων και μοναστικών κύκλων και προ παντός του πιστού κλήρου και λαού.
Η ΔΗΘΕΝ συντηρητική κυβέρνηση Καραμανλή, αιφνιδίως και επιτροχάδην, κατά το μακαριστό Φλωρίνης Αυγουστίνο, εν πλήρει αγνοία και επί παραθεωρήσει της Εκκλησίας και του ελληνικού λαού, κατά τρόπο σφόδρα αντιδημοκρατικό, κατέθεσε διά του αρμοδίου υπουργού προς ψήφιση την απαίσια ντροπολογία, αποδεικνύοντας το πολιτικό της ήθος και το μέτρο του σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή και αξία αλλά και το πόσο την συνείχε η ραγδαία πληθυσμιακή συρρίκνωση της πατρίδας μας λόγω της πρωτοφανούς υπογεννητικότητος! Το αυτό ισχύει, και με το παραπάνω, και για την τότε αντιπολίτευση, που μετά οκτώ χρόνια, επεξέτεινε και ολοκλήρωσε το έγκλημα, διευρύνοντας όπως ήταν εξ αρχής αναμενόμενο, τις περιπτώσεις αποποινικοποιήσεως των επιτρεπόμενων αμβλώσεων προς δόξαν του προοδευτισμού και του ανθρωπισμού για τον οποίον τόσο υποκριτικά και φαρισαϊκά εκόπτετο και κόπτεται! Το πρώτο σκαλοπάτι στη σκάλα της διάπραξης του εγκλήματος είναι το δύσκολο να υπερπηδηθή, τα υπόλοιπα είναι εύκολα!
Αξίζει, στο σημείο αυτό, να υπομνησθή και υπογραμμισθή ότι η κατάθεση προς ψήφιση στη Βουλή της εγκληματικής αυτής ντροπολογίας έλαβε χώρα λίγο μετά την αποκάλυψη εκκλησιαστικού σκανδάλου. Οι συνειρμοί τυγχάνουν αναπόφευκτοι... (Η αντίδραση της τότε διοικήσεως της Ελλαδικής Εκκλησίας, ΟΧΙ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑΝ ΜΕ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ ΣΘΕΝΟΣ, αλλά του τότε «χάρτινου επιτελάρχη», κατά το μακαριστό Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, αρχιεπισκόπου Σεραφείμ και της περί αυτόν ΔΙΣ, υπήρξε σε γενικές γραμμές άτονη και χλιαρή, αρκεσθείσα σε παραστάσεις μητροπολιτών στους αρμοδίους πολιτικούς παράγοντες και στην έκδοση εγκυκλίων, επίσης χλιαρών και ατόνων και ο νοών νοείτω…).
Και φθάσαμε έτσι στο σημείο, μετά από οκτώ χρόνια, επί κυβερνήσεως του σοσιαλ-μαρξιστικού ΠΑΣΟΚ, (στα ίχνη του οποίου, σε πολύ χειρότερη έκδοση, «βελτιωμένη» και «επηυξημένη», αναφορικά με την αντιεκκλησιαστική, αντεθνική, και ανήθικη νομοθετική επιδρομή, βαδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, το πλέον διεστραμμένο ιδεολογικά κόμμα που εμφανίσθηκε ποτέ στην ελληνική πολιτική σκηνή) να ψηφισθή καινούριο νομοθετικό εξάμβλωμα, ασυγκρίτως χειρότερο του πρώτου, το οποίο χαρακτηρίσθηκε ως ατελές… (Ατελές έγκλημα…Ήλθε η ώρα να γίνει πλήρες! Και μη χειρότερα)!
Το θέμα είχε ανακινηθεί ήδη από τις αρχές του 1984 (δηλώσεις του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Αλ.Μαγκάκη στις 19/1/1984) επί τη βάσει των οποίων καταρτίσθηκε σχέδιο νόμου για την περαιτέρω αποποινικοποίηση των φρικωδών και γενοκτονικών αμβλώσεων, καρπός της συνεργασίας των πολιτικών «φωστήρων», τότε υπουργών Δικαιοσύνης Αλ.Μαγκάκη, Υγείας και Πρόνοιας Παρ.Αυγερινού (ιατρού κατά τα άλλα) και υφυπουργού Υγείας και Πρόνοιας Μαρίας.Κυπριωτάκη-Περράκη (μαιευτήρος-γυναικολόγου κατά τα άλλα…). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο προδιαληφθείς υπουργός Μαγκάκης στις προαναφερθείσες δηλώσεις του αναφέρθηκε σε σχετική υπόσχεση που έδωσε το 1981 ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και μετέπειτα πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου…
Προς την κατεύθυνση της σύνταξης και του καταρτισμού του εν λόγω σχεδίου νόμου κινήθηκε δραστήρια τότε και η διαβόητη ΕΓΕ (Ένωση Γυναικών Ελλάδας), της οποίας προίστατο η τότε σύζυγος του τότε πρωθυπουργού κα Μάργκαρετ Τσαντ-Παπανδρέου.
Το χειμώνα του 84, οι κυρίες αυτές, εφοδιασμένες με απίστευτο θράσος, με επικεφαλής την κα Μάργκαρετ, χωρίς αιδώ και συστολή, διαδήλωσαν υπέρ των αμβλώσεων (τόση αγάπη έχουν φαίνεται προς τη μητρότητα και την αγέννητη ζωή…).
Στις αρχές, δε, του 1985, 460 γυναίκες, μέλη της «αυτόνομης κίνησης γυναικών«, με μια ιδιαζόντως προκλητική επιστολή τους στον τύπο δήλωσαν, σε ένα ρεσιτάλ αδιστακτωσύνης και αδιαντροπιάς, ότι υποβλήθηκαν σε άμβλωση! Σε επτά εξ αυτών ασκήθηκε ποινική δίωξη! Αυτό ήταν! Ξανά στους δρόμους οι κυρίες της ΕΓΕ, με επικεφαλής την κα Μάργκαρετ, να ολολύζουν διαμαρτυρόμενες και να πιέζουν για την πλήρη αποποινικοποίηση των αμβλώσεων! Γυναίκες και μητέρες να σου πετύχει!!! Κάποιοι θεωρούν ότι αυτή υπήρξε και η αφορμή, όχι η αιτία, για την κατάθεση του δολοφονικού νομοσχεδίου.
Οι τότε πολιτικοί άρχοντες αναγκάσθηκαν προς καιρού, αρχικά λόγω του εκραγέντος καταιγισμού διαμαρτυριών (ασυγκρίτως εντονότερου και πλέον εκτεταμένου εν σχέσει με αυτόν του 1978) , αλλά λίγο καιρό αργότερα και για πολιτικούς-κομματικούς λόγους (επικείμενες εκλογές), να αναστείλουν την κατάθεση στη Βουλή του καταρτισθέντος νομοσχεδίου, παίζοντας κλασσικά πολιτικάντικα παιγνίδια.
Ώσπου, την αποφράδα ημέρα της 20ης Μαρτίου του 1986 κατέθεσαν, οι αδίστακτοι προαναφερθέντες πολιτικάντηδες, διά των υπουργών Υγείας Γεννηματά και Δικαιοσύνης Μαγκάκη, το νέο νομοσχέδιο για τις αμβλώσεις, ασυγκρίτως χειρότερο, όπως άλλωστε αναμενόταν και όπως προείπαμε, του προ εξαετίας κατατεθέντος.
Αμέσως και σε πανελλήνια κλίμακα προκλήθηκε παλλαϊκός ξεσηκωμός. Επίσκοποι, πρεσβύτεροι, ο ΙΣΚΕ, ιερές μονές, αγιορείτικες και μη, καθηγητές Πανεπιστημίου των Ιατρικών και Θεολογικών Σχολών, ορθόδοξες ιεραποστολικές αδελφότητες, εκκλησιαστικές εφημερίδες και θρησκευτικά έντυπα, σύλλογοι και σωματεία, και προ πάντων ο πιστός λαός του Θεού, κάθε άλλο παρά άφησαν αναπάντητη την πρόκληση της αντιχρίστου Πολιτείας.
Εκτός από τις ανακοινώσεις-παρεμβάσεις-φυλλάδια-διαφώτιση, την οποία ανέλαβαν, διοργανώθηκαν και ογκώδη συλλαλητήρια στην πρωτεύουσα, τη Θεσσαλονίκη και κάποιες επαρχιακές πόλεις με εκλεκτούς ομιλητές. Δυστυχώς στο συλλαλητήριο της Αθήνας δεν δόθηκε γραμμή από την αρχιεπισκοπή Αθηνών να παρευρεθούν κατά τρόπο μαζικό οι κληρικοί της ενώ δεν παρέστησαν ούτε οι τότε βοηθοί επίσκοποι (αφήνω στους αναγνώστες να εξαγάγουν τις σχετικές κρίσεις…). Τότε γινόντουσαν συλλαλητήρια, και μάλιστα ογκωδέστατα, για τα κατά καιρούς κατατιθέμενα αντιχριστιανικά, ανθελληνικά και αντισυνταγματικά νομοσχέδια, παρά το σαμποτάζ του τότε αρχιεπισκόπου Σεραφειμ!
Τότε, όμως, είχαμε μπροστάρηδες τους Καντιώτηδες, τους Σεβαστιανούς, τον Αμβρόσιο Ελευθερουπολεως, το Σιδηροκάστρου Ιωάννη, τον Ύδρας Ιερόθεο, τον παπα-Δημήτρη τον Κλούτσο, τον π. Νικόλαο το Φίλια, τον καθηγητή Μουρατίδη, τον Σ.Σάκκο, το Ν. Σωτηρόπουλο και άλλους ευθαρσείς κληρικούς και λαϊκούς! Είχαμε και τις δυναμικές νεολαίες των τόσο αισχρώς διαβληθεισών ορθοδόξων ιεραποστολικών αδελφοτήτων. Και δεν είχαμε τους διαφόρους παπα-Θερμούς να ισχυρίζονται ότι «οι αγώνες για το Μακεδονικό και τις ταυτότητες είναι χαμένες ευκαιρίες για την Εκκλησία της Ελλάδος» ούτε τις διάφορες «ψευτο-θεολογικές ακαδημίες»-σφηκοφωλιές να ποινικοποιούν, εκκλησιαστικά και θεολογικά, τους εθνοκεντρικούς αγώνες των Ελλήνων ιεραρχών. Για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης οφείλουμε να επαινέσουμε και τον μετέπειτα αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο που κατέβασε το λαό στο «άγιο πεζοδρόμιο», με αφορμή το κολοσσιαίο θέμα των ταυτοτήτων, σε αντίθεση με τον αφωνότερο ιχθύος και απραγότερο βατράχου διάδοχό του, τον κατά σειράν δεύτερο «χάρτινο επιτελάρχη» μετά το Σεραφείμ Τίκα…
Τελικά το φρικαλέο νομοσχέδιο κατέστη νόμος του Κράτους προς αιώνια καταισχύνη και στιγματισμό των συντακτών, υποστηρικτών και ψηφισάντων αυτό, καθώς και όσων το επεκύρωσαν διά της θέσεως της υπογραφής τους κάτωθεν αυτού. Το καταψήφισαν οι τότε αντιπολιτευόμενοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας (προς τιμήν τους), καθώς και οι Ν. Ψαρουδάκης και Σ. Παπαθεμελής ενώ ο τότε πρόεδρος της ΕΔΗΚ Ι. Ζίγδης πρότεινε τη διενέργεια δημοψηφίσματος.
Για την Ιστορία οφείλουμε να αναφέρουμε τα ονόματα των εισηγητών-υποστηρικτών των αμβλώσεων (Α. Φιλιππόπουλος-ΠΑΣΟΚ., Μ. Δαμανάκη-ΚΚΕ και Ν. Αναστασόπουλος -ΔΗΑΝΑ). Σε κατάπτυστες τοποθετήσεις υπέρ των αμβλώσεων προέβησαν οι Γ. Γεννηματάς, Α. Κακλαμάνης παπαδοπαίδι κατά τα άλλα, με ιδιαζόντως προκλητική αγόρευση)., Αλ. Μαγκάκης, Χ. Πρωτοπαππάς, Ειρήνη Λαμπράκη, Κ. Μπουρδάρα, γνωστή και μη εξαιρετέα…).
Επί τη βάσει δημοσιεύματος της τότε εκδιδομένης εκκλησιαστικής εφημερίδος «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ», που αναπαρήγαγε σχετικό δημοσίευμα του περιοδικού «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Χ. Σαρτζετάκης αρχικά εξέφρασε την άποψη, μιλώντας στον τότε ολετήρα της Νεας Γενιάς, αλήστου μνήμης υπουργό Λαλιώτη, ότι πρέπει να επανεξετασθούν τα ζητήματα που άπτονται του διαβόητου «οικογενειακού προγραμματισμού», γράφε απο-προγραμματισμού και διαλύσεως της οικογενείας.
Και φυσικά οι φεμινίστριες της ΕΓΕ άδραξαν την ευκαιρία, με αφορμή τις δηλώσεις Σαρτζετάκη, για να ξεράσουν στη δημοσιότητα το βορβορώδη τρόπο του σκέπτεσθαι που τις χαρακτηρίζει μιλώντας αναίσχυντα για «παιδοποιητικές μηχανές» και για «αναφαίρετο δικαίωμα της γυναίκας για το πόσα παιδιά θα κάνει» και άλλες τέτοιες α-νοησίες, σοφιστείες και προφάσεις εν αμαρτίαις.
Δυστυχώς όταν ήλθε η ώρα της υπογραφής ο τότε ανώτατος άρχων δεν ανέπεμψε το φονικό νομοσχέδιο στη Βουλή αλλά έθεσε σε αυτό την υπογραφή του προς καταισχύνη του και στιγματισμό του. Για αυτό και ο μακαριστός Φλωρίνης Αυγουστίνος αρνήθηκε να τον δεχθεί στη Φλώρινα μετά το θλιβερό και απαράδεκτο για ορθόδοξο χριστιανό πολιτειακό άρχοντα συμβάν, στοιχούμενος στη γραμμή κολοσσιαίων εκκλησιαστικών αναστημάτων του παρελθόντος. Τον κ. Σαρτζετάκη θεοφιλώς ήλεγξε λίγο καιρό αργότερα και ο τότε εκπρόσωπος της Ιεράς Μονής Διονυσίου π. Ιωσήφ σε επίσκεψη του πρώτου στο Άγιον Όρος Δυστυχώς ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας αντί να ζητήση συγγνώμη για το σκανδαλισμό του λαού δήλωσε ότι ο εν λόγω νόμος ήταν επιλογή της εθνικής αντιπροσωπείας… (Σήμερα ένιοι εκκλησιαστικοί «ηγέτες» χαριεντίζονται πίνοντας ουζάκια με τον ολετήρα και εθνοπροδότη Τσίπρα και τον καταστροφέα της παιδείας Γαβρόγλου! Ω της θλιβεράς απονοίας των!).
Στο σημείο αυτό αξίζει να εξαρθή η θαρραλέα στάση του τότε μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου, που κατήρτισε, κατέθεσε και ανέγνωσε μία θαυμάσια επί συνόδω και αρκούντως εμπεριστατωμένη εισήγηση για τις αμβλώσεις και εξεφώνησε σχετικό επικριτικό της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων λόγο την Κυριακή της Ορθοδοξίας στον καθεδρικό ναό των Αθηνών, καθώς και των τότε βουλευτών αειμνήστου Νικολάου Ψαρουδάκη (απέστειλε ελεγκτική επιστολή στον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και τη ΔΙΣ για την πλαδαρή της αντίδραση και στάση στο όλο ζήτημα προκαλώντας τη δυσμένεια της αρχιεπισκοπής Αθηνών) και Στέλιου Παπαθεμελή που καταψήφισαν, στιγματίζοντας το, το νομοσχέδιο του αίσχους.
Επίσης σημαντική υπήρξε η συμβολή στον αγώνα κατά της αποποινικοποιήσεως των αμβλώσεων του μακαριστού π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, διά της ανεπαναλήπτου γραφίδος του, της κας Ειρήνης Δορκοφίκη, γνωστής δικηγόρου των Αθηνών, του προέδρου του εν Λεμεσώ της Κύπρου εδρεύοντος «Συλλόγου προστασίας του αγέννητου παιδιού», κ. Σάββα Μιχαηλίδη, του καθηγητή της Μαιευτικής και Γυναικολογίας στο ΕΚΠΑ Δημ. Παπαευαγγέλου καθώς και άλλων πανεπιστημιακοί ιατρών και θεολόγων.
Την ίδια στιγμή ο τότε αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ και ενώ ο αγώνας κορυφωνόταν «αλλοιθώριζε» με εγκυκλίους του τότε διευθυντή νεότητος και νυν μητροπολίτη Γουμενίσσης στο θέμα των κατηχητών της αρχιεπισκοπής, στοχοποιώντας, εμμέσεως, τους κατηχητές και κατηχήτριες που σχετιζόντουσαν με τις ορθόδοξες ιεραποστολικές αδελφότητες…Ιδού με τι κατατρίβεται η εκκλησιαστική διοίκηση σε περιόδους αγώνων…
ΕΠΙΛΟΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
Αυτό είναι το χρονικό, εντελώς περιληπτικά, των περί την αποποινικοποίηση-νομιμοποίηση των δολοφονικών και γενοκτονικών αμβλώσεων, ενεργειών και πρωτοβουλιών των κατά καιρούς πολιτειακών και πολιτικών ηγεσιών. Οι τελευταίες απέδειξαν πανηγυρικά ότι ψεύδονται ασύστολα όταν κόπτονται για την και συνταγματικώς προστατευόμενη αξία της ανθρωπίνης ζωής καθώς και για την πρωτοφανέστατη πληθυσμιακή συρρίκνωση της πατρίδος μας συνεπεία της υπογεννητικότητος. Οι ίδιοι ενώ έχουν αναγνωρίσει ότι το λεγόμενο «δημογραφικό πρόβλημα» συνιστά το υπ αριθμόν 1 δημόσιο πρόβλημα σήμερα εν τούτοις πράττουν το παν για τη μη λύση και τη διαιώνιση και αύξηση του συγκεκριμένου προβλήματος καθιστώντας τη χώρα μας ένα απέραντο γηροκομείο!
Επιπροσθέτως, στο σχετικώς βραχείας εκτάσεώς κείμενό μας, εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει την αβελτηρία της τότε εκκλησιαστικής ηγεσίας, της οποίας τη γραμμή συνεχίζει με πιστότητα και συνέπεια και η σημερινή υπό τον κ.Ιερώνυμο τον Β΄.
Η εκκλησιαστική ηγεσία οφείλει όχι μονάχα να διαφωτίζει συνεχώς το ποίμνιο για το μέγεθος του ανοσιουργήματος και τις επί τη βάσει των ιερών κανόνων προβλεπόμενες ποινές αλλά και να αποκόψη από την εκκλησιαστική κοινωνία όσους πρωτοστατούν στην ψήφιση των σχετικών νόμων αλλά και όσων διενεργούν αμβλώσεις («μητέρες»- σύγχρονες Μήδειες, συνευδοκούντες και προτρέποντες συγγενείς, γυναικολόγοι ιατροί και μαίες). Επίσης θα πρέπει να επιβάλλει πνευματικά επιτίμια σε όσους αποφεύγουν την τεκνογονία (γονείς και α-πνευμάτιστους πνευματικούς τους που «ευλογούν» τη σατανική επιλογή των πνευματικών τους παιδιών και τους επιτρέπουν αδεώς να μετέχουν των αχράντων μυστηρίων!!!) και να ανανεώση συντόμως τη εγκύκλιό της περί τεκνογονίας του 1978).
ΑΒΕΡΩΦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου