Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Σάββατο
του ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ το Φανάρι και το Βατικανό υπό τα φώτα των διεθνών μέσων
ενημέρωσης σε ανθρωπιστική αποστολή στην Αγιοτόκο Γη της νήσου Λέσβου.
Μην
αγχώνεστε μας είπε γνωστός ιεράρχης της Στερεάς Ελλάδος
Φθιώτιδος: ''Δεν θα μας μολύνει η
επίσκεψη του Πάπα''
¨Τώρα βουλιάζει το βαπόρι που
λέγεται Ελλάδα και πρέπει να ζητήσουμε πάσα βοήθεια. ¨ http://www.romfea.gr/ Τετάρτη, 13 Απρίλιος 2016
Μήπως κάνω λάθος, το
ίδιο δεν έκανε και η αυτοκρατορία τους τελευταίους
χρόνους και βούλιαξε το καράβι της Ρωμιοσύνης για 400 και χρόνια σε
άγρια τουρκοκρατία και βαρβαροκρατία;
Άραγε εδώ που έφτασαν τα πράγματα το Φανάρι και το Βατικανό
αγαπούν πραγματικά τον Μέγα Κωνσταντίνο που είχε άμεση σχέση με τους
γεωπολιτικούς πόλους της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης;
Στο ερώτημα αυτό είχα απαντήσει στις 21 Μαίου του 2015
ανήμερα της εορτής ΤΟΥ που σήμερα όχι μόνο
είναι επίκαιρο αλλά θα το βρούμε μπροστά
μας και εν όψει της πανορθόδοξης συνόδου στην Κρήτη.
¨Για έναν τέτοιο ΑΓΙΟ θα
μιλήσουμε που είναι Μέγας φίλος του ΧΡΙΣΤΟΥ και διαχρονικός αγγελιοφόρος της
Ρωμιοσύνης.
Δεν θα πραγματευθούμε τις παρακάτω θέσεις μας από τις θολές βιβλιογραφικές
πηγές της Δύσης, όσον αφορά την προσωπικότητα του Ισαποστόλου και Μεγάλου
Κωνσταντίνου που πολλές φορές στάζουν χολή και ιστορικό δηλητήριο με στόχο να
απομειώσουν το Παγκόσμιο κύρος του.
Αλλά θα καταθέσουμε τα νάματα των πηγών
της Ελληνικής καρδιάς και της Ρωμαίικης παράδοσης που ξέρει να τον τιμάει εδώ
1500 χρόνια με ύμνους και ωδές πνευματικές σε πείσμα των Καρλομάγνιων εργατών
της ανέραστης από ΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗ σημερινής προσπάθειας της παγκοσμιοποίησης.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος και
η Αγία Ελένη η μητέρα αυτού απαρτίζουν το κατεξοχήν γεωπολιτικό δίδυμο της
Παγκόσμιας ιστορικής ανατροπής , όχι μόνο για την απελθούσα ιστορία αλλά κυρίως
για τις δικές μας ημέρες.
Πόσες μεταγενέστερες αυτών Αυτοκρατορίες-Δυνάστες και Τύραννοι προσπάθησαν
να τους μιμηθούνε ακόμη και μέχρι σήμερα, όλες όμως γκρεμίζονται στα τάρταρα
της παραφροσύνης και του εωσφορικού εγωισμού τους και αυτό γίνεται κατεξοχήν
γιατί δεν αναγνώρισαν το Μυστήριο του Ζωοποιού Σταυρού και το Παγκόσμιο Γεγονός
της Ανάστασης και Ανάληψης του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Η ωραία Ελένη της Σπάρτης πήρε τον εκλεκτό της σαρκικής καρδιάς της τον
Πάρι και τράβηξε προς την Τροία.
Το ίδιο αυτό Ελληνικό όνομα που ακούγεται στα Ομηρικά Έπη της Ιλιάδος φέρει η
Αγία Ελένη, δείγμα της αδιάσπαστης ιστορικής συνέχειας και γενετικής συνάφειας
της Ρωμιοσύνης.
Με την μόνη διαφορά η Ισαπόστολος Αγία Ελένη παίρνει τον αγαπημένο υιό της τον
Άγιο Κωνσταντίνο και συμβαδίζουν στον δρόμο προς την ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ, δρόμο
που τους χάραξε ο Εκλεκτός της Καρδιάς τους Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ με
Θεοσημεία ( ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ).
Με μία απλή κίνηση και
ευλογημένη πορεία μεταφοράς της πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας στο μεταίχμιο δυο
ηπείρων-μέχρι και σήμερα γεωπολιτικών πόλων, τίναξαν τότε στον αέρα το
παγκόσμιο μυστήριο της ανομίας που ήδη ενεργούσε και θεμελίωσαν Κρατική
Υπόσταση πνευματικής Αυτοκρατορίας, όπου στο διάβα των αιώνων αυτή ¨χώνεψε¨ με
συναλληλία, ισοτιμία και σεβασμό λαούς, φυλές και γλώσσες δια του Μυστηρίου της
ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ και ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.
Η Αγία Ελένη παρόλο το προχωρημένο της ηλικίας της συνέχισε την Γεωπολιτική
της ειρηνική εκστρατεία στην Παλαιστίνη και ΘΕΙΑ ΝΕΥΣΗ έφερε στην Παγκόσμια
επιφάνεια του πλανήτη μας τα αδιάψευστα ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ της πνευματικότητας της Νέας
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ
από τότε ήταν τα φυλακτήρια της τότε πρώτης πνευματικής και πραγματικής
παγκοσμιοποίησης των Λαών που έφερνε το Υπέρ Πάν Όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ και
οριοθετούσε τα σύνορα της στις πορείες που χάραξαν ¨οι ωραίοι πόδες των
Ευαγγελιζόντων την ΕΙΡΗΝΗ ¨ Αποστόλων και κυρίως επί των Ιεραποστολικών
διαδρομών του ΘΕΙΟΥ Παύλου.
Το γεγονός ότι επί Μεγάλου Κωνσταντίνου η επίσημη γλώσσα ήταν τα λατινικά
δεν αποστερεί την ουσιαστικής σημασίας συμβολή της Ελληνίδας μητέρας του Αγίας
Ελένης στην Ελληνιστική παιδεία του υιού της και στην επίγνωση εκ μέρους του
Αυτοκράτορα των στρατηγικών-πολιτισμικών επιλογών του άλλου Μεγάλου της
Ιστορίας μας, Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Μετά το παγκόσμιας
ιστορικής σημασίας διάταγμα των Μεδιολάνων όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην ΚΑΘ
ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ όπου αναδυόταν η Νέα Ρώμη και ταυτόχρονα στην Δύση της παλαιάς
Ρώμης κάποιοι έσπερναν σπόρους φθόνου και διχόνοιας για να αναρριχηθούν
αργότερα νοητές τσουκνίδες με τα δηλητήρια των σχισματικών αιρέσεων , των
δολοφονικών δήθεν σταυροφοριών και άλλων μέχρι σήμερα ενεργειών και πράξεων που
δείχνουν απύθμενο μίσος και ιδιοτέλεια.
Άραγε υπάρχει εκ μέρους των Δυτικών ίχνος ειλικρινούς καταλαγής πέρα από
τις συγνώμες και τα προσποιητά χειροφιλήματα;
Το πόσο αγαπάνε οι Δυτικοί τον Μέγα Κωνσταντίνο συνιστά από μόνο του το
γεγονός αυτό δείκτη της ειλικρίνειας τους απέναντι στην Εκκλησιαστική Ιστορική
διαδρομή της Ορθοδοξίας.
Αναρωτηθήκαμε πόσοι
Ιεροί Ναοί είναι αφιερωμένοι στην μνήμη και την τιμή των Αγίων και Ισαποστόλων
Κωνσταντίνου και Ελένης στην Δύση; Αν ναι , πόσοι;
Πόσοι δυτικοί φίλοι μας
φέρουν το όνομα αυτό;
Γιατί αντίθετα στην Ρωμαίικη Ελληνική Επικράτεια είναι τόσο πνευματικά
δημοφιλείς αυτοί οι Άγιοι;
Η απάντηση είναι απλή.
Οι πρόγονοι μας γνώριζαν
πολύ καλά ποιοι ήταν οι στυλοβάτες της Ρωμιοσύνης και θεωρούσαν τους εαυτούς
τους πνευματικά παιδιά του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης.
Παράλληλα γνώριζαν ότι εξ αιτίας της αγάπης και της τιμής στα πρόσωπα των
ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ υπέφεραν στο διάβα της ιστορίας από το μίσος και το κόμπλεξ των
δήθεν Σταυροφόρων της Δύσης που με καταστροφές και βιαιοπραγίες προσπαθούσαν να
βεβηλώσουν το τεράστιο πνευματικό έργο που επιτέλεσαν οι Άγιοι Κωνσταντίνος και
Ελένη στην οικουμένη.
Αντίθετα οι κατατρεγμένοι πρόγονοι μας σαν αντίδοτο της δυτικής μοχθηρής
ζηλοτυπίας έσπειραν και ανήγειραν εκατοντάδες πάλλευκα εκκλησάκια στην μνήμη
αυτών των δύο Αγίων σε όλη την ενδοχώρα της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ, δίνοντας και μάλιστα
το όνομα αυτών των δύο Αγίων στα παιδιά τους κατά κόρον.
Μάλιστα στα χρόνια της
Τουρκοκρατίας το όνομα Κωνσταντίνος ήταν
συνυφασμένο με το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ του
σκλαβωμένου γένους μας.
Η προσωπική ζωή του Μεγάλου Κωνσταντίνου δεν ήταν ρόδινη, τον πολέμησαν
από όλες τις πλευρές, αλλά δεν τον σάλεψαν από την Πίστη του. Άλλωστε το όνομα
του στα Ελληνικά σημαίνει ΕΥ-ΣΤΑΘΙΟΣ, δηλ καλά σταθερός , αμετάβλητος από το
λατινικό constant.
Και αυτό το απέδειξε σε
όλη την βιωτή του προασπίζοντας σταθερά το Δόγμα της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ με τους
Άγιους Θεοφόρους και Οικουμενικούς Πατέρες, καθιερώνοντας μάλιστα την ανάγκη σύγκλισης Οικουμενικών Συνόδων όταν διακινδύνευε το πλήρωμα της Εκκλησίας από
τους ¨βαρείς λύκους¨ των αιρέσεων.
Είναι δυνατόν και εμείς σαν παιδιά της γνήσιας Ρωμιοσύνης του Μεγάλου
Κωνσταντίνου να περάσουμε καλά στα χέρια της σημερινής Παναίρεσης των
νεοποχιτών που ζήλεψε την Νέα Ρώμη και στην θέση της βάλθηκε να φτιάξει την Νέα
Εποχή διασαλεύοντας τα θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού με εκατόμβες Αθώων
θυμάτων;;
Όλες οι σημερινές
κρίσεις( οικονομικές-κοινωνικές-
Και όλες οι λύσεις θα δοθούν όταν ξεφτίσει το πνευματικό υπόβαθρο της
διαφημιζόμενης Παναίρεσης και έχει στις μέρες μας ήδη ξεφτίσει γιατί αδυνατεί
να δώσει καθαρές απαντήσεις στην χειμαζόμενη ανθρωπότητα των καιρών μας..
Να λοιπόν γιατί ο Μέγας
Κωνσταντίνος σήμερα είναι τόσο επίκαιρος περισσότερο από κάθε άλλη φορά!!!
Ακριβώς γιατί χάραζε και
ασκούσε γεωπολιτική και γεω-στρατηγική πάνω σε ένα άλλο υπόβαθρο που είχε σαν
σημείο αναφοράς τον πνευματικό άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες.
Ακριβώς γιατί ο Μέγας
Κωνσταντίνος ήταν Οικουμενικός και υπέρμαχος της Ορθοπραξίας πάνω στα Δόγματα
των Πατέρων, στοιχεία που σήμερα συγκρούονται αμείλικτα με την παναίρεση του
πολυδιάστατου οικουμενισμού.
¨Σε νησί του Αιγαίου ένας Γέροντας πριν πολλά χρόνια
θα συλλειτουργούσε την ημέρα της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με
ανώτερο εκκλησιαστικό παράγοντα γνωστό για τις οικουμενιστικές θέσεις του που
εκείνα τα χρόνια οι απόψεις αυτές γενικότερα δεν είχαν τόσο διασαφηνισθεί στο
εκκλησιαστικό πλήρωμα.
Αποβραδίς ευπρεπίζοντας τον Ιερό Ναό διαπίστωσε ότι
κάποιοι αθεόφοβοι είχαν¨ κατουρήσει¨ τα λευκά μάρμαρα του Πρόναου εν αγνοία
του. Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη αλλά και τα στίγματα της δυσχρωμίας δεν έφευγαν
με τίποτε από τα πεντελικό λιθόστρωτο παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του.
Έτσι το βράδυ κοιμήθηκε στενοχωρημένος. Ξημερώματα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου
παρουσιάσθηκε έμπροσθεν του ένας Ρωμαίος Στρατιωτικός με την μορφή του Αγίου
Κωνσταντίνου σε μεγάλη εικόνα που είχαν μέσα στον Ιερό Ναό και του είπε
ολοζώντανα -αν τελικά συλλειτουργούσες με αυτόν θα επέτρεπα να βρωμίσουν και τα μάρμαρα
του κυρίου Ναού.
Ο Γέροντας σηκώθηκε ανήσυχος δεν ήξερε τι να κάνει. Το ξημέρωμα τον βρήκε
μπροστά στην εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου να προσεύχεται ικετευτικά.
Ξεκίνησε με βαριά καρδιά τον Όρθρο αλλά ο
αρχιμανδρίτης δεν φαινόταν ακόμα. Ένα παπαδάκι του έφερε την είδηση , ο ιερέας
που θα λειτουργούσε μαζί του αδυνατούσε να προσέλθει γιατί αποβραδίς ήταν
κλινήρης από λουμπάγκο.
Ο Γέροντας τα επόμενα χρόνια όταν του άνοιγαν συζήτηση για τα οικουμενιστικά
ανοίγματα κάποιων έφερνε το περιστατικό που έζησε με τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και
τα κατουρημένα μάρμαρα.¨
Με πνευματική ευθύνη και συνείδηση
Δρ. Κωνσταντίνος
Βαρδάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου