2. Η καινοφανής και απαράδεκτη αυτή γιορτή που εμπλέκει τον Άγιο Ιερομάρτυρα Βαλεντίνο, είναι κατάλοιπο αρχαίου ειδωλολατρικού εθίμου που οδηγούσε τους νέους και τις νέες σε ακατανόμαστες σαρκικές ακολασίες. Στις ημέρες μας πήρε μια σύγχρονη μορφή. Προβάλλει παραπλανητικά τον έρωτα και την αγάπη, που είναι έννοιες θεϊκές και πνευματικές, αλλά οδηγεί -δυστυχώς- τα νιάτα στις ίδιες ακολασίες που οδηγούσε και στην αρχαιότητα.
Το απαράδεκτο αυτό έθιμο προσπαθούν, δυστυχώς και στην πατρίδα μας, να το στηρίξουν διάφοροι επιχειρηματίες, που έχουν οικονομικό κέρδος από την υπόθεση αυτή, συμμετέχοντας έτσι στο πνευματικό έγκλημα που διαπράττεται εναντίον της νεολαίας. Για να κερδίσουν χρυσό, πρόδωσαν τον Χριστό και το Άγιο Θέλημά Του. Εκμεταλεύθηκαν την ευκαιρία και υπεπροέβαλλαν τον ανύπαρκτο άγιο του έρωτα. Κερδίζουν -έτσι- πολλά χρήματα, αδιαφορούν όμως εγκληματικά για την πνευματική ζημιά που γίνεται στην ανυποποψίαστη νεολαία.
3. Αυτό που διαφημίζεται σήμερα, κυρίως πριν από το Μυστήριο του Γάμου, σαν αγάπη και αληθινός έρωτας, ούτε αγάπη είναι, ούτε έρωτας. Είναι ένστικτο, είναι εμπαθές συναίσθημα, είναι επιθυμία για σαρκική ηδονή, είναι ζωώδης και κτηνώδης κατάσταση, αγάπη πάντως και έρωτας δεν είναι. Ο έρωτας είναι πνευματική υπόθεση, δίδεται σαν δώρο από τον Θεό και έχει αρχή το Μυστήριο του Γάμου. Τότε ενεργοποιείται με την ευλογία του Θεού και τότε μοναδικά και προσωπικά αναφέρεται στο ανδρόγυνο. Μόνο μία φορά μπορεί ένας άνδρας να ερωτευθεί μία γυναίκα και αντιστρόφως. Και αυτήν την δυνατότητα την δίδει μόνο ο Χριστός και μόνο μετά την ευλογία του Γάμου.
4. Μπορούν τα νιάτα και πρέπει να ερωτευθούν, με θείο έρωτα, πριν από τον Γάμο. Όχι όμως άνθρωπο, αλλά τον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό. Αυτόν τον θείο έρωτα είχαν όλοι οι Άγιοι και όλες οι Αγίες της Εκκλησίας. Ο Χριστός ήταν γι' αυτούς "ο Νυμφίος" της ψυχής τους. Όσο αύξανε ο έρωτάς τους για τον Χριστό τόσο προώδευαν πνευματικά. Αποκτούσαν πολύ μεγάλο πόθο για τον Χριστό στην ψυχή τους. Καιγόταν η καρδιά τους από την φλόγα της Θεϊκής αγάπης. Με την πνευματική φλόγα του έρωτα για τον Χριστό, διέκοπταν την σαρκική φλόγα για την πορνεία. Απολάμβαναν τέτοια θεϊκή γλυκύτητα από την ένωσή τους με τον Χριστό, που δεν άφηνε την ψυχή τους να δημιουργήσει μια συμβατική και εφήμερη σχέση με την αμαρτία.
Ένας πολύ μεγάλος Άγιος, ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, έχει γράψει 8.200 στίχους με τους οποίους υμνεί τον θείο έρωτα και την ένωση της ψυχής με τον αγαπημένο Χριστό. Γράφει χαρακτηριστικά: "Έλα Χριστέ, που είσαι το Φως το Αληθινό. Έλα Εσύ, που είσαι η Αιώνια Ζωή. Έλα Εσύ, τον οποίο ποθεί η ψυχή μου. Έλα Εσύ, που από λαχτάρα και πόθο ήλθες μέσα μου και με βοήθησες κι' εμένα να σε ποθήσω και να σε λαχταρήσω. Έλα Εσύ, που είσαι η πνοή μου, η ζωή μου, η παρηγοριά της ταπεινής μου ψυχής, η χαρά μου, η δόξα μου, η παντοτεινή μου ηδονή και απόλαυση".
5.
Αυτός είναι ο αληθινός έρωτας των Αγίων. Αυτόν τον έρωτα, τον Θείο
έρωτα, που ενώνει την ψυχή με τον Χριστό συμφέρει πνευματικά να
αποκτήσουν όλα τα νιάτα. Έτσι πρέπει να προετοιμασθούν για τον γάμο
τους. Όχι με προγαμιαίες σχέσεις και σαρκικούς δήθεν έρωτες. Όχι με
άγιους Βαλεντίνους και όλες τις σχετικές ξενόφερτες ανοησίες. Και όταν
έλθει η ευλογημένη στιγμή του γάμου, τότε, χωρίς να παύσει να είναι
πρώτος στόχος ο Θείος έρωτας, το νεόνυμφο ζευγάρι θα πάρει ευλογία,
δύναμη και ενίσχυση από τον Χριστό και για τον ανθρώπινο έρωτα, που θα
κατευθύνεται μοναδικά από τον άνδρα προς την μοναδική γυναίκα του και
από την γυναίκα προς τον μοναδικό άνδρα της, που μόλις πριν από λίγο θα
έχουν ενωθεί με τα δεσμά του γάμου. Και ο ανθρώπινος αυτός έρωτας θα
πρέπει να είναι μοναδικός, προσωπικός και ισόβιος.
6. Αλλά και αν κάποια νιάτα δεν επιλέξουν τον γάμο, η Ορθοδοξία έναν μόνο δρόμο σωτηρίας έχει να τους δείξει εκτός από τον γάμο. Τον δρόμο του Μοναχισμού. Τον δρόμο της ολοκληρωτικής αφιερώσεως στον Χριστό, που ακολούθησαν πλήθος ευλογημένες ψυχές στην πορεία της Εκκλησίας. Οι Μοναχοί και οι Μοναχές με όλα τα μέσα της ασκήσεως αγωνίζονται να έχουν διαρκώς στην ψυχή τους τον Θείο έρωτα. Λέγει ένα τροπάριο του Όρθρου: "Τοις ερημικοίς ζωή μακαρία εστί, θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις". Που σημαίνει: "Μακάρια και τρισευτυχισμένη είναι η ζωή αυτών που διάλεξαν την Μοναχική ζωή, διότι με τα φτερά του Θεϊκού έρωτα πετάνε πνευματικά και ανεβαίνουν προς τον αγαπημένο τους Χριστό".
7. Με το άρθρο αυτό προσπαθήσαμε πολύ σύντομα να δείξουμε στα νιάτα ότι δεν υπάρχει άγιος του έρωτα και ότι αυτός, που παραπλανητικά κάποιοι κατασκεύασαν, είναι ψεύτικος και επικίνδυνος. Προσπαθήσαμε επίσης να δείξουμε στα νιάτα, ποιός είναι ο αληθινός έρωτας των Αγίων, τον οποίο πρέπει να αποκτήσουν. Τι θα διαλέξουν τα νιάτα; Ευχόμεθα εκ καρδίας να διαλέξουν και να ζήσουν τον Θείο έρωτα είτε μέσα από το μυστήριο του Γάμου, είτε μέσα από το μυστήριο του Μοναχισμού, όπως τον έζησαν πλήθος Μοναχοί ή Έγγαμοι, αληθινοί Άγιοι της Εκκλησίας μας. Μόνο στην περίπτωση αυτή θα απολαύσουν -μαζί με όλους τους Αγίους- για πάντα, στην αιωνιότητα, "τήν απέραντη ηδονή όσων θα βλέπουν το απερίγραπτο κάλλος του προσώπου του αγαπημένου τους Χριστού".
Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Γκολιόπουλος
Η Ελληνική εκδοχή της γιορτής των ερωτευμένων
Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο Oρθόδοξο Eορτολόγιο και -όπως ήταν φυσικό- η Oρθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε. «Ο άγιος αυτός είναι για μας ανύπαρκτος. Είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης», δηλώνουν άνθρωποι της Εκκλησίας. Με τη σειρά της και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969, υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στην Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου. Όταν όμως ο ξενόφερτος "άγιος" άρχισε να μπαίνει για τα καλά και στην ζωή των Ελλήνων και η ημέρα αυτή να καθιερώνεται και στην χώρα μας, ως η ημέρα των ερωτευμένων στα τέλη της δεκαετίας του 70 με πρωτοβουλία των ανθοπωλών, εκπρόσωποι της Εκκλησίας πρότειναν οι Έλληνες ερωτευμένοι να τιμούν και να γιορτάζουν Αγίους που υπάρχουν στο Ορθόδοξο Εορτολόγιο.
Το 1994, ο τότε Εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλίου.
Ο
Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και υπηρετούσε ως
κουβικουλάριος (θαλαμηπόλος) του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού. Άνθρωπος
εμπιστοσύνης του αυτοκράτορα, ο Υάκινθος προσηλυτίσθηκε στον
Χριστιανισμό, προκαλώντας την οργή του Τραϊανού που, όταν το έμαθε,
διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός κι'
αν ήθελε να φάει ειδωλόθυτα. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος, χωρίς
να αγγίξει τα ειδωλόθυτα. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον
Κύριο, σε ηλικία 20 ετών.
Στην καθιέρωση της 3ης Ιουλίου ως ημέρας του έρωτα και της ποίησης, πρωτοστάτησε ο γνωστός τραγουδοποιός από τα Ανώγεια της Κρήτης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, που μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων προχώρησαν στην ανέγερση ενός ναού σε μια πανέμορφη τοποθεσία, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη. Μπροστά από το εκκλησάκι αυτό, που είναι το μοναδικό στην Ελλάδα αφιερωμένο στον Άγιο, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με την επωνυμία Υακίνθεια.
Το 2000, ο μακαριστός Aρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, στην προσπάθειά του να φέρει πιο κοντά τη νεολαία στην Εκκλησία, πρότεινε να εορτάζεται η γιορτή των ερωτευμένων στις 13 Φεβρουαρίου, ημέρα που η Ορθοδοξία τιμά την μνήμη των Αποστόλων Ακύλα και Πρίσκιλλας, ενός ενάρετου ζευγαριού Ιουδαίων σκηνοποιών, που ζούσε στην Κόρινθο και ασπάστηκε τον Χριστιανισμό._
Πηγές: orthodoxanswers.gr & sansimera.gr
από το Η Πλατυτέρα των Ουρανών
Ποσειδώνας
6. Αλλά και αν κάποια νιάτα δεν επιλέξουν τον γάμο, η Ορθοδοξία έναν μόνο δρόμο σωτηρίας έχει να τους δείξει εκτός από τον γάμο. Τον δρόμο του Μοναχισμού. Τον δρόμο της ολοκληρωτικής αφιερώσεως στον Χριστό, που ακολούθησαν πλήθος ευλογημένες ψυχές στην πορεία της Εκκλησίας. Οι Μοναχοί και οι Μοναχές με όλα τα μέσα της ασκήσεως αγωνίζονται να έχουν διαρκώς στην ψυχή τους τον Θείο έρωτα. Λέγει ένα τροπάριο του Όρθρου: "Τοις ερημικοίς ζωή μακαρία εστί, θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις". Που σημαίνει: "Μακάρια και τρισευτυχισμένη είναι η ζωή αυτών που διάλεξαν την Μοναχική ζωή, διότι με τα φτερά του Θεϊκού έρωτα πετάνε πνευματικά και ανεβαίνουν προς τον αγαπημένο τους Χριστό".
7. Με το άρθρο αυτό προσπαθήσαμε πολύ σύντομα να δείξουμε στα νιάτα ότι δεν υπάρχει άγιος του έρωτα και ότι αυτός, που παραπλανητικά κάποιοι κατασκεύασαν, είναι ψεύτικος και επικίνδυνος. Προσπαθήσαμε επίσης να δείξουμε στα νιάτα, ποιός είναι ο αληθινός έρωτας των Αγίων, τον οποίο πρέπει να αποκτήσουν. Τι θα διαλέξουν τα νιάτα; Ευχόμεθα εκ καρδίας να διαλέξουν και να ζήσουν τον Θείο έρωτα είτε μέσα από το μυστήριο του Γάμου, είτε μέσα από το μυστήριο του Μοναχισμού, όπως τον έζησαν πλήθος Μοναχοί ή Έγγαμοι, αληθινοί Άγιοι της Εκκλησίας μας. Μόνο στην περίπτωση αυτή θα απολαύσουν -μαζί με όλους τους Αγίους- για πάντα, στην αιωνιότητα, "τήν απέραντη ηδονή όσων θα βλέπουν το απερίγραπτο κάλλος του προσώπου του αγαπημένου τους Χριστού".
Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Γκολιόπουλος
Η Ελληνική εκδοχή της γιορτής των ερωτευμένων
Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο Oρθόδοξο Eορτολόγιο και -όπως ήταν φυσικό- η Oρθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε. «Ο άγιος αυτός είναι για μας ανύπαρκτος. Είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης», δηλώνουν άνθρωποι της Εκκλησίας. Με τη σειρά της και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969, υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στην Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου. Όταν όμως ο ξενόφερτος "άγιος" άρχισε να μπαίνει για τα καλά και στην ζωή των Ελλήνων και η ημέρα αυτή να καθιερώνεται και στην χώρα μας, ως η ημέρα των ερωτευμένων στα τέλη της δεκαετίας του 70 με πρωτοβουλία των ανθοπωλών, εκπρόσωποι της Εκκλησίας πρότειναν οι Έλληνες ερωτευμένοι να τιμούν και να γιορτάζουν Αγίους που υπάρχουν στο Ορθόδοξο Εορτολόγιο.
Το 1994, ο τότε Εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλίου.
Ο
Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και υπηρετούσε ως
κουβικουλάριος (θαλαμηπόλος) του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού. Άνθρωπος
εμπιστοσύνης του αυτοκράτορα, ο Υάκινθος προσηλυτίσθηκε στον
Χριστιανισμό, προκαλώντας την οργή του Τραϊανού που, όταν το έμαθε,
διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός κι'
αν ήθελε να φάει ειδωλόθυτα. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος, χωρίς
να αγγίξει τα ειδωλόθυτα. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον
Κύριο, σε ηλικία 20 ετών. Στην καθιέρωση της 3ης Ιουλίου ως ημέρας του έρωτα και της ποίησης, πρωτοστάτησε ο γνωστός τραγουδοποιός από τα Ανώγεια της Κρήτης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, που μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων προχώρησαν στην ανέγερση ενός ναού σε μια πανέμορφη τοποθεσία, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη. Μπροστά από το εκκλησάκι αυτό, που είναι το μοναδικό στην Ελλάδα αφιερωμένο στον Άγιο, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με την επωνυμία Υακίνθεια.
Το 2000, ο μακαριστός Aρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, στην προσπάθειά του να φέρει πιο κοντά τη νεολαία στην Εκκλησία, πρότεινε να εορτάζεται η γιορτή των ερωτευμένων στις 13 Φεβρουαρίου, ημέρα που η Ορθοδοξία τιμά την μνήμη των Αποστόλων Ακύλα και Πρίσκιλλας, ενός ενάρετου ζευγαριού Ιουδαίων σκηνοποιών, που ζούσε στην Κόρινθο και ασπάστηκε τον Χριστιανισμό._
Πηγές: orthodoxanswers.gr & sansimera.gr
από το Η Πλατυτέρα των Ουρανών
Ποσειδώνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου