Μια νέα μορφή αποικιοκρατίας αναδύεται στην Ευρώπη. Οχι αποικιοκρατία που επιβάλλεται από στρατιωτική κατάκτηση και κατοχή, όπως τον 19ο αιώνα. Ούτε καν η πιο αποτελεσματική μορφή οικονομικής αποικιοκρατίας που εμφανίστηκε για πρώτη φορά από τις ΗΠΑ στην μετά το 1945 περίοδο, όπου τα κόστη της άμεσης διοίκησης και στρατιωτικής κατοχής, αντικαταστάθηκαν με συμβατές τοπικές ελίτ που τους επιτρεπόταν να μοιραστούν τον πλούτο, σε αντάλλαγμα την υποταγή τους στο όνομα των αποικιοκρατών.
Στον 21ο αιώνα, είναι «αποικιοκρατία μέσω της οικονομικής μεταβίβασης των περιουσιακών στοιχείων». Είναι αποικία εξόρυξης πλούτου από τον αποικισμό των διαχειριστών της χώρας, που ορίζονται για να διαχειρίζονται άμεσα τις διαδικασίες στην αποικία, με τις οποίες τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία πρόκειται να μεταφερθούν. Αυτή η νέα μορφή αποικιοκρατίας μέσω άμεσης διαχείρισης καθώς και χρηματοοικονομική μεταφορά πλούτου, αναδύεται τώρα στην Ελλάδα και την Ουκρανία.
Πίσω από την εμφάνιση της πρόσφατης ελληνικής συμφωνία χρέους είναι η πραγματικότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών και των ιδρυμάτων τους – η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) – ο οποίος θα αναλάβει σύντομα την άμεση διαχείριση της λειτουργίας της οικονομίας, σύμφωνα με το Μνημόνιο Συνεννόησης, Μνημόνιο Συνεργασίας, που υπεγράφη 14 Αυγούστου του 2015, από την Ελλάδα και την Τρόικα. Το Μνημόνιο εξηγεί την άμεση διαχείριση με διάφορους τρόπους. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, είναι ακόμα πιο άμεση. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι «σκιώδεις» τραπεζίτες εγκαταστάθηκαν από ΗΠΑ και Ευρώπη τον περασμένο Δεκέμβριο 2014, ως υπουργοί οικονομίας και οικονομικών της Ουκρανίας. Έχουν άμεση διαχείριση της οικονομίας της Ουκρανίας σε καθημερινή βάση από τότε.
Η νέα αποικιοκρατία ως χρηματοοικονομική μεταφορά στοιχείου του ενεργητικού λαμβάνει διάφορες πρακτικές μορφές: ως μεταφορά πλούτου με τη μορφή τόκων επί του συνεχώς αυξανόμενου χρέους, σε ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου που πωλούνται απευθείας στους επενδυτές και τραπεζίτες του οικιστή και ως de facto εξαγορά τραπεζικού συστήματος της αποικίας και των τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων, προκειμένου να μεταφέρει πλούτο στους μετόχους των ιδιωτικών τραπεζών και των επενδυτών της αποικιοποίησης της χώρας.
Η περίπτωση της Ελλάδας
Η πρόσφατη τρίτη συμφωνία χρέους που υπεγράφη στις 14 Αυγούστου 2015 ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τρόικα των ευρωπαϊκών οικονομικών θεσμών προσθέτει άλλα 98 δισεκατομμύρια $ στο χρέος της Ελλάδας, ανεβάζοντας το συνολικό χρέος σε περισσότερα από 400 δισεκατομμύρια $. Σχεδόν όλα τα 98 δισεκατομμύρια $ προορίζονται για τις πληρωμές του χρέους και για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Ο πλούτος εξάγεται με τη μορφή των Ελλήνων να παράγουν περισσότερο, ή να μειώσουν τις δαπάνες και να αυξήσουν κι άλλο τους φόρους, προκειμένου να δημιουργήσουν αυτό που ονομάζεται πρωτογενές πλεόνασμα από το οποίο οι τόκοι και το κεφάλαιο πρέπει να καταβληθούν.
Οι Έλληνες δεν πρόκειται να έχουν τα προϊόντα τους να παράγονται και να πωλούνται φθηνότερα στη Γερμανία για να τα επανεξάγουν σε υψηλότερη τιμή και να κερδίσουν- δηλαδή η αποικιοκρατία του 19ου αιώνα. Οι πολυεθνικές εταιρείες δεν πρόκειται να μετεγκατασταθούν στην Ελλάδα, ώστε να μπορούν να πληρώνουν φθηνότερους μισθούς, χαμηλότερα κόστη και στη συνέχεια εκ νέου να εξάγουν προς τον υπόλοιπο κόσμο για το κέρδος – δηλαδή η αποικιοκρατία των ΗΠΑ του 20ου αιώνα. Οι Έλληνες θα δουλέψουν σκληρότερα και για λιγότερα, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα πλεόνασμα που θα επιστρέψει στα θεσμικά όργανα της τρόικας με τη μορφή τόκων για το διαρκώς αυξανόμενο χρέος που οφείλουν. Η Τρόικα είναι οι μεσάζοντες, οι συλλέκτες χρέους, οι κρατικοί εκπρόσωποι τραπεζιτών και επενδυτών για λογαριασμό των οποίων συγκεντρώνουν τις πληρωμές του χρέους. Είναι υπερ-κρατικοί φορείς και οι νέοι παράγοντες της εξόρυξης και μεταφοράς οικονομικού πλούτου.
Το ελληνικό Μνημόνιο καθορίζει λεπτομερώς την άμεση διαχείριση, καθώς και το πώς ο πλούτος θα εξαχθεί και θα μεταφερθεί. Το Μνημόνιο αρχίζει δηλώνοντας ρητά ότι δεν υπάρχει νομοθεσία ή άλλη δράση, όσο ήσσονος σημασίας, που μπορεί να ληφθεί από τους πολιτικούς θεσμούς στην Ελλάδα, χωρίς την προηγούμενη έγκριση της Τρόικας. Η Τρόικα έχει συνεπώς δικαίωμα βέτο σε όλα σχεδόν τα μέτρα πολιτικής στην Ελλάδα, όλες τις νομοθετικές ή εκτελεστικές αποφάσεις των Οργανισμών και σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης.
Επιπλέον, η Ελλάδα δεν θα έχει πλέον δημοσιονομική πολιτική. Η Τρόικα θα καθορίσει τον προϋπολογισμό. Θα επιβλέπει την συγγραφή ενός προϋπολογισμού. Το Μνημόνιο απαιτεί μια συνολική αναδιάρθρωση των ελληνικών φόρων και των δαπανών που πρέπει να εμφανιστούν στον νέο προϋπολογισμό. Η Ελλάδα θα γράψει τον προϋπολογισμό της, αλλά μόνο αν αυτός, είναι ο προϋπολογισμός που θέλει και η Τρόικα. Και οι εκπρόσωποι της τρόικας θα παρακολουθούν τη συμμόρφωση για να διασφαλίσουν ότι η Ελλάδα συμμορφώνεται με τον προϋπολογισμό της τρόικας. Κάθε ελληνικός οργανισμός και κάθε νομοθετική επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων θα έχει έτσι, τον «κομισάριό» του που θα παρακολουθεί σε καθημερινή σχεδόν βάση.
Το Μνημόνιο δηλώνει ότι η Τρόικα έχει επίσης την εξουσία να διορίζει «ανεξάρτητους συμβούλους» στα Συμβούλια των Ελληνικών τραπεζών. Πολλά παλιά μέλη του τραπεζικού διοικητικού συμβουλίου θα πρέπει να απομακρυνθούν. Οι διορισθέντες από την Τρόικα θα διαχειρίζονται πλέον τις ελληνικές τράπεζες σε καθημερινή βάση, με άλλα λόγια. Οι ελληνικές θυγατρικές και τα υποκαταστήματα έξω από την Ελλάδα θα «ιδιωτικοποιηθούν», δηλαδή θα πουληθούν σε άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι ελληνικές τράπεζες είναι πλέον ελληνικές μόνο κατ όνομα. Θα γίνουν παραρτήματα και de facto θυγατρικές των βορείων τραπεζών, δουλεύοντας πίσω από το πέπλο της Τρόικας και εις βάρος των Ελλήνων ομολόγων τους. Τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια που διατίθενται για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών θα διαμένουν σε τράπεζες του Λουξεμβούργου, όχι στην Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν έχει πλέον νομισματική πολιτική. Η Τρόικα έχει.
Η Παγκόσμια Τράπεζα θα επανασχεδιάσει το ελληνικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και ένα νέο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας του συστήματος. Οι νεοπροσληφθέντες στο υπουργείο Εργασίας, μετά την έγκρισή τους από την Τρόικα, θα προχωρήσουν σε «εξορθολογισμό του εκπαιδευτικού συστήματος» (δηλαδή απολύσεις εκπαιδευτικών και περικοπές μισθών). Ο νέος ελεγμένος από την Τρόικα υπουργός Εργασίας θα υλοποιήσει τις προτάσεις των «ανεξάρτητων συμβούλων» για τον περιορισμό των «εργατικών κινητοποιήσεων» (δηλαδή, απεργίες) και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και, σύμφωνα με τις συστάσεις των συμβούλων, θα κινήσει τους νέους κανόνες για τις ομαδικές απολύσεις (δηλαδή μαζικές απολύσεις). Συντάξεις θα μειωθούν, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανέβηκαν, οι εισφορές υγειονομικής περίθαλψης των εργαζομένων αυξήθηκαν, οι τοπικές αρχές γίνονται πιο αποτελεσματικές (απολύσεις, περικοπές μισθών) και ολόκληρο το νομικό σύστημα αναθεωρήθηκε.
Το Ταμείο των 50 δισεκατομμυρίων $ για Ιδιωτικοποίηση της ελληνικής περιουσίας θα παραμείνει στην Ελλάδα. Ωστόσο, αυτό θα λειτουργεί «υπό την εποπτεία των αρμόδιων ευρωπαϊκών οργάνων», σύμφωνα με το Μνημόνιο. Η Τρόικα θα αποφασίσει τι πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί και να πουληθεί και σε τι τιμή και σε ποιον επενδυτή. Εν τω μεταξύ, οι ιδιωτικοποιήσεις σε εξέλιξη, ή που έχουν εντοπισθεί, θα πρέπει να επιταχυνθούν.
Η περίπτωση της Ουκρανίας
Στην περίπτωση της Ουκρανίας, μόνο όταν τραπεζίτες από ΗΠΑ και Ευρώπη διορίστηκαν ως Υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών τον περασμένο Δεκέμβριο το 2014, άρχισε η υπόσχεση για περισσότερα δάνεια. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ έβαλαν άλλα $ 4 δισεκατομμύρια τον Ιανουάριο και το ΔΝΤ ανακοίνωσε γρήγορα συμφωνία $ 40 δισεκατομμυρίων το Φεβρουάριο. Μετά από αυτό, το χρέος της Ουκρανίας αυξήθηκε από $ 12 δις το 2007 σε $ 100 δις το 2015. Το νέο χρέος θα σημάνει μια τεράστια αύξηση στην απόσπαση του χρηματοπιστωτικού πλούτου με τη μορφή τόκων επί των $ 100 δισ.
Μια άλλη μορφή μεταβίβασης θα συμβεί στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Όχι λιγότερες από 342 πρώην κυβερνητικές επιχειρήσεις είναι στον κατάλογο πώλησης το 2015, συμπεριλαμβανομένων σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ορυχεία, 13 λιμάνια, ακόμα και αγροκτήματα. Οι πωλήσεις είναι πιθανό να συμβούν σε εξευτελιστικές τιμές, προς όφελος Αμερικανών και Ευρωπαίων «φίλων» των νέων Αμερικανών και Ευρωπαίων υπουργών. Επίσης, η πώληση των ουκρανικών ιδιωτικών εταιρειών θα πρέπει να εγκριθεί από τους νέους Υπουργούς. Μια στις πέντε επιχειρήσεις έχει τεχνικά πτωχεύσει και δεν μπορεί να αναχρηματοδοτήσει $ 10 δισεκατομμύρια σε χρέος εταιρικών ομολόγων. Πολλές θα χρεοκοπήσουν, οι καλύτερες θα μαζευτούν από τους σκιώδεις Αμερικανούς και Ευρωπαίους τραπεζίτες και τις πολυεθνικές εταιρείες.
Αυτό που τόσο η Ελλάδα όσο και η Ουκρανία αντιπροσωπεύουν, είναι η ανάπτυξη νέας πιο άμεσης διαχείρισης της εξόρυξης του πλούτου και η μεταφορά αυτού του πλούτου με τη μορφή των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων.
Στα προηγούμενα πακέτα διάσωσης, το ΔΝΤ και τα άλλα θεσμικά όργανα όριζαν τις παραμέτρους για το τι η χώρα πρέπει να κάνει, αλλά την άφηναν να πραγματοποιήσει το σχέδιο. Όχι πια.
Είναι τώρα η άμεση διαχείριση για να εξασφαλιστεί ότι η αποικία δεν θα αποφύγει, ή θα καθυστερήσει τη μεταφορά των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων που ενεργοποιείται από το συνεχώς αυξανόμενο χρέος.
Jack Rasmus, telesurtv
Επιμέλεια-μετάφραση: Ι.Γκορ. αποκλειστικά για το Hellasforce
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου